Καταραμένοι Ποιητές

Οι “Καταραμένοι Ποιητές” ή όπως επικράτησε στα γαλλικά “Les Poètes Maudits” έμειναν στην ιστορία ως εκείνοι οι αντισυμβατικοί που επέλεξαν να ζήσουν εκτός κοινωνικών πλαισίων και πολλές φορές ενάντια σε αυτά.
 
Η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών, η τρέλα, το έγκλημα, η βία, και γενικά κάθε μη αποδεκτή κοινωνική πράξη, όπως και ο πρόωρος θάνατος ήταν μερικά από τα τυπικά στοιχεία της βιογραφίας ενός καταραμένου ποιητή.


Ο πρώτος καταραμένος ποιητής υπήρξε ο Φρανσουά Βιγιόν (1431-1474 περίπου), η φράση όμως κατοχυρώθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από τον Αλφρέντ ντε Βινύ στο δραματουργικό του έργο του 1832 Stello όπου αποκαλεί συλλογικά τους ποιητές ως τη ράτσα των παντοτινά καταραμένων από τους ισχυρούς της γης.


Ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του είδους, ο  Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Ορφανός από τα πρώτα χρόνια της πολυτάραχης ζωής του, στράφηκε στο γράψιμο αναζητώντας τρόπο να κατευνάσει τη μακάβρια φαντασία του. Το ποτό, ο τζόγος και τα αφροδίσια νοσήματα αποτελεσαν  αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του.To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
 


Ηγετικές επίσης φιγούρες στην κατηγορία των καταραμένων ποιητών υπήρξαν οι Σαρλ Μπωντλαίρ, Πωλ Βερλαίν και Αρθούρος Ρεμπώ, ενώ ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέχει και ο πρόδρομος του Υπερρεαλισμού, Λωτρεαμόν.
 
Ο Βερλαίν συνδέθηκε με τη σχολή του παρνασσισμού και αργότερα αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος του συμβολισμού και της Παρακμής.


Για τον Μπωτλαίρ και το έργο του, η εφημερίδα “Le Figaro” θα σχολιάσει σε δημοσίευμα της το 1857:
 
«Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μπωντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα—για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα».
 


Από την άλλη, ο Ρεμπώ θεωρείται  ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των είκοσι ετών. Περιπλανήθηκε για αρκετά χρόνια σε Ευρώπη και Αφρική όπου έζησε ως μισθοφόρος, επαίτης, εργάτης, ναυτικός κ.α.
 

Στην κατηγορία των καταραμένων ποιητών από ελληνικής πλευράς θα μπορούσαμε να πουμε πως ανήκει μεταξύ άλλων, ο μεγάλος Νίκος Καρυωτάκης, ο οποίος και αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα σε ηλικία 32 ετών. Ο λόγος που τον οδήγησε στο απονενοημένο διάβημα, πιστεύεται ότι ήταν η σύφιλη (αφροδίσιο νόσημα) από την οποία έπασχε και που σύντομα θα τον οδηγούσε στο ψυχιατρείο.


Με πληροφορίες από wikipedia
 
 

Δειτε Επισης

Έφυγε από τη ζωή ο Πάρης Μεταξάς
Επέκταση υποβολής αιτήσεων για το Σχέδιο ΘΥΜΕΛΗ 2023
Εγκαίνια της 6ης ατομικής έκθεσης ζωγραφικής τους Αrtiste Andre
Πέθανε ο δημιουργός του γκράφιτι με το φιλί Μπρέζνιεφ-Χόνεκερ στο Τείχος του Βερολίνου
Oι καλοκαιρινές εκδηλώσεις στον Μουτουλλά
Στο φως ημερολόγιο του Πικάσο με σπάνια σκίτσα του
Μια πλούσια κυπριακή κοινωνία μαρτυρούν ευρήματα 15ου και 14ου αιώνα στη Δρομολαξιά (pics)
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπια μιας πόλης των Μάγια στο Μεξικό (pics)
Η κωμωδία Συμπέθεροι από το Μπάκιγχαμ επιστρέφει δυναμικά
Τέχνη, Μουσική και Φιλανθρωπία στα εγκαίνια της έκθεσης «Εύφορα Πεδία» του Κωνσταντίνου Ζαννέτου