Συνοικία το όνειρο: Η πρώτη προβολή του Θερινού Ριάλτο
13:43 - 06 Ιουνίου 2016
Αρχή στις θερινές προβολές του Θεάτρου Ρίαλτο κάνει η ταινία Συνοικία το όνειρο, η οποία έχει αφήσει το δικό της στίγμα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ως μια από τις σπουδαιότερες ηθογραφίες της μεγάλης οθόνης.
Πρόκειται για μια ταινία με ένα πολύ δυνατό καστ ηθοποιών (Αλέκος Αλεξανδράκης, Αλίκη Γεωργούλη, Μάνος Κατράκης), η οποία εντυπωσίασε λόγω της ευαίσθητης σκηνοθετικής ματιάς του Αλέκου Αλεξανδράκη και των δυνατών κοινωνικών μηνυμάτων της. Πολύ σημαντικοί είναι και οι υπόλοιποι συντελεστές της ταινίας, αφού το σενάριο υπογράφουν ο συγγραφέας Κώστας Κοτζιάς και ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Η μουσική είναι του Μίκη Θεοδωράκη και τραγουδά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Αφήνοντας στην άκρη την «ωραιοποιημένη Αθήνα» η ταινία παρουσιάζει στους θεατές, την Αθήνα της φτώχειας, της παρακμής, των μικροαπατεώνων που προσπαθούν να επιβιώσουν στη σκιά της αστικής τάξης, των απόκληρων, αλλά και της ελπίδας και των ονείρων.
Η Συνοικία το Όνειρο, μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του ελληνικού νεορεαλισμού, ενόχλησε και λογοκρίθηκε για την Ελλάδα που πρόβαλε αλλά και για την αριστερή ματιά του Αλεξανδράκη, που δυσφημούσε την «εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας», όπως υποστήριξε ο τότε υφυπουργός τύπου.
Προβλήθηκε πετσοκομμένη, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Αλέκος Αλεξανδράκης, αλλά τελικά όσο και αν κυνηγήθηκε τιμήθηκε με δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961 (Βραβείο φωτογραφίας και β' ανδρικού ρόλου), γράφοντας τη δική της σελίδα στην ελληνική 7η τέχνη.
Η υπόθεση εξελίσσεται σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, μια παραγκούπολη ανάμεσα στον λόφο του Φιλοπάππου και τα Ανω Πετράλωνα. Το κέντρο του κόσμου για τους κατοίκους της, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια, χωρίς ωστόσο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους.
Ανάμεσά τους ο Ρίκος (Αλεξανδράκης), πρώην κατάδικος, νυν μικροκομπιναδόρος, αλλά με καλή καρδιά. Η αγαπημένη του Στεφανία ( Αλίκη Γεωργούλη ), που φλερτάρει με πλούσιους και με την ιδέα να ξεφύγει μια και καλή από τη φτωχογειτονιά. Ο ασκητικός «Νεκροθάφτης» ( Μάνος Κατράκης ), που σέρνεται ενώ προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό, όπου ακούς μωρά να κλαίνε και επιθετικές γυναίκες να φωνάζουν. Μια τουαλέτα και ένα τηλέφωνο υπάρχουν για ολόκληρη την περιοχή. Νερό, στου διαόλου τη μάνα... Ο ιταλικός νεορεαλισμός του Ντε Σίκα και του Ροσελίνι ενσωματωμένος στην ελληνική πραγματικότητα της αυγής της δεκαετίας του ΄60.
Σκηνοθεσία: Αλέκος Αλεξανδράκης
Σενάριο: Τάσος Λειβαδίτης, Κώστας Κοτζιάς
Μουσική: Μίκης Θεωδοράκης
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Φωτογραφία: Δήμος Σακελλαρίου
Μοντάζ: Αντώνης Δημητράς
Σκηνογραφία: Τάσος Ζωγράφος
Πρωταγωνιστές: Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης, Αλίκη Γεωργούλη, Αλέκα Παϊζη, Αθανασία Μουστάκα, Σαπφώ Νοταρά
Διάρκεια 95΄
Χώρος Στάθμευσης ΣΕΚ (πίσω από Ριάλτο)
Ώρα Έναρξης: 21.00
Πληροφορίες / Κρατήσεις: 77 77 77 45
Εισιτήρια: € 5
E-Ticket: www.rialto.com.cy
Πρόκειται για μια ταινία με ένα πολύ δυνατό καστ ηθοποιών (Αλέκος Αλεξανδράκης, Αλίκη Γεωργούλη, Μάνος Κατράκης), η οποία εντυπωσίασε λόγω της ευαίσθητης σκηνοθετικής ματιάς του Αλέκου Αλεξανδράκη και των δυνατών κοινωνικών μηνυμάτων της. Πολύ σημαντικοί είναι και οι υπόλοιποι συντελεστές της ταινίας, αφού το σενάριο υπογράφουν ο συγγραφέας Κώστας Κοτζιάς και ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Η μουσική είναι του Μίκη Θεοδωράκη και τραγουδά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Αφήνοντας στην άκρη την «ωραιοποιημένη Αθήνα» η ταινία παρουσιάζει στους θεατές, την Αθήνα της φτώχειας, της παρακμής, των μικροαπατεώνων που προσπαθούν να επιβιώσουν στη σκιά της αστικής τάξης, των απόκληρων, αλλά και της ελπίδας και των ονείρων.
Η Συνοικία το Όνειρο, μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του ελληνικού νεορεαλισμού, ενόχλησε και λογοκρίθηκε για την Ελλάδα που πρόβαλε αλλά και για την αριστερή ματιά του Αλεξανδράκη, που δυσφημούσε την «εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας», όπως υποστήριξε ο τότε υφυπουργός τύπου.
Προβλήθηκε πετσοκομμένη, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Αλέκος Αλεξανδράκης, αλλά τελικά όσο και αν κυνηγήθηκε τιμήθηκε με δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961 (Βραβείο φωτογραφίας και β' ανδρικού ρόλου), γράφοντας τη δική της σελίδα στην ελληνική 7η τέχνη.
Η υπόθεση εξελίσσεται σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, μια παραγκούπολη ανάμεσα στον λόφο του Φιλοπάππου και τα Ανω Πετράλωνα. Το κέντρο του κόσμου για τους κατοίκους της, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια, χωρίς ωστόσο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους.
Ανάμεσά τους ο Ρίκος (Αλεξανδράκης), πρώην κατάδικος, νυν μικροκομπιναδόρος, αλλά με καλή καρδιά. Η αγαπημένη του Στεφανία ( Αλίκη Γεωργούλη ), που φλερτάρει με πλούσιους και με την ιδέα να ξεφύγει μια και καλή από τη φτωχογειτονιά. Ο ασκητικός «Νεκροθάφτης» ( Μάνος Κατράκης ), που σέρνεται ενώ προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό, όπου ακούς μωρά να κλαίνε και επιθετικές γυναίκες να φωνάζουν. Μια τουαλέτα και ένα τηλέφωνο υπάρχουν για ολόκληρη την περιοχή. Νερό, στου διαόλου τη μάνα... Ο ιταλικός νεορεαλισμός του Ντε Σίκα και του Ροσελίνι ενσωματωμένος στην ελληνική πραγματικότητα της αυγής της δεκαετίας του ΄60.
Σκηνοθεσία: Αλέκος Αλεξανδράκης
Σενάριο: Τάσος Λειβαδίτης, Κώστας Κοτζιάς
Μουσική: Μίκης Θεωδοράκης
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Φωτογραφία: Δήμος Σακελλαρίου
Μοντάζ: Αντώνης Δημητράς
Σκηνογραφία: Τάσος Ζωγράφος
Πρωταγωνιστές: Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης, Αλίκη Γεωργούλη, Αλέκα Παϊζη, Αθανασία Μουστάκα, Σαπφώ Νοταρά
Διάρκεια 95΄
Χώρος Στάθμευσης ΣΕΚ (πίσω από Ριάλτο)
Ώρα Έναρξης: 21.00
Πληροφορίες / Κρατήσεις: 77 77 77 45
Εισιτήρια: € 5
E-Ticket: www.rialto.com.cy
- Στο πλαίσιο του Θερινού Ριάλτο ακολουθεί η ταινία Μια λατέρνα μια ζωή την Τρίτη 28 Ιουνίου.
