Δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τα δάκρυα τους on air - Αμήχανοι στις μαρτυρίες των γονιών

Δώρα Αναγνωστοπούλου, Θανάσης Αναγνωστόπουλος, Νάνσυ Ζαμπέτογλου, Ζήνα Κουτσελίνη, Φαίη Μαυραγάνη, Σίσσυ Χρηστίδου και ο Αλέξης Κούγιας «λύγισαν» για τα Τέμπη: «Με συγχωρείτε δεν θέλω να συνεχίσω»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Δεκάδες φοιτητές άφησαν την τελευταία τους πνοή στο «τρενάκι του τρόμου» που συγκρούστηκε με άλλη αμαξοστοιχία στα Τέμπη. Για τους γονείς τους επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι, αφού παραλαμβάνουν τις σορούς των ανθρώπων τους σε σφραγισμένα φέρετρα.

Η ψυχολόγος, Άννα Κανδαράκη εξήγησε στο Mega πως το πρώτο βήμα για να ξεκινήσει το πένθος είναι να γίνει η ταφή, πρέπει να βρεθεί κάτι για να καταλάβει η ψυχή πως κάτι λείπει και να ξεκινήσει το πένθος.

«Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται την εικόνα για να συνειδητοποιήσουν τον πόνο. Μπορεί να δοθεί μία σύσταση σε αυτούς που έχουν χάσει, αλλά δεν πρέπει να προτρέπουμε να μην δουν τον άνθρωπό του σε ό,τι κατάσταση και να είναι. Η τελευταία εικόνα βοηθάει να καταγραφεί καλύτερα η εικόνα. Ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν αναγνωρίζεται, υπάρχει κάτι που πιστοποιεί πως ο άνθρωπός μου δεν αγνοείται κάπου», είπε αρχικά η Άννα Κανδαράκη.

«Η αναζήτηση είναι το πιο σημαντικό. Υπάρχει μία βαθύτατη ενοχή από συγγενείς θυμάτων αλλά και όσων διασώθηκαν για αυτό θα πρέπει να προσέχουμε και τις ερωτήσεις μας. Πρέπει όλοι όμως, να καταλάβουν πως δεν φταίνε εκείνοι. Το σύμπτωμα έρχεται πολύ αργότερα οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει να δεχτούν την βοήθεια και να επικοινωνήσουμε την ελπίδα», πρόσθεσε.

Η Δώρα Αναγνωστοπούλου, συγκλονισμένη, ανέφερε: «Πολλές φορές σαν μητέρα αναλογίστηκα τα τελευταία 24ωρα πως πολλοί γονείς μπορεί να είπαν στα παιδιά τους να πάρουν το τρένο για ασφάλεια, μη οδηγήσετε αν είστε κουρασμένοι, αν έχετε πιει, αν έχετε ταλαιπωρηθεί, να πάρουν το τρένο για ασφάλεια. Οι ενοχές που μπορεί να νιώθουν αυτοί οι γονείς, πώς μπορούν να τις αντιμετωπίσουν;».

Στην εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη μίλησε ο 28χρονος Δημήτρης, που έχασε πατέρα και αδερφό στα Τέμπη.

Η εξομολόγησή του συγκλονίζει καθώς ο Δημήτρης καλείται να γίνει πλέον και «πατέρας» για τη μικρή του αδερφή ενώ από τη ζωή έχει φύγει και η μητέρα του από καρκίνο.

«Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου είναι νεκροί, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Εμείς θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε όση δύναμη μας μένει. Έχω την οικογένειά μου, έχω ένα παιδάκι, έχω την αδερφή μου. Θα ήθελα μέσω αυτών των ανθρώπων που έφυγαν από αυτό το δυστύχημα να υπάρξει κάτι. Να μη ξανασυμβεί κάτι, να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για την ανθρώπινη ζωή, που αυτό μένει στο τέλος. Να σταματήσουμε να ρίχνουμε ευθύνες σε ανθρώπους που όντως μπορεί να έκανα ένα λάθος εκείνη τη στιγμή. Λέμε τη λέξη "θύματα" και μιλάμε για ανθρώπους και παιδιά που είχαν τη ζωή μπροστά τους, όπως ο αδερφός μου που ήταν 15 χρονών παιδάκι. Ο οποίος είχε γενέθλια την 1η Μαρτίου.

Είδα καταστάσεις μέσα στο νοσοκομείο που με φρίκαραν. Είδα ανθρώπους με τόσο λύπη, τόσο κενό μέσα τους. Δεν υπάρχουν λόγια γι' αυτό το πράγμα, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις. Πώς να καθησυχάσεις ένα άνθρωπο που έχασε δυο παιδιά; Λέγοντάς του τι; Ετοιμαζόμουν να πάω στη δουλειά μου και με παίρνει τηλέφωνο ο αδερφός του πατέρα μου και λέει να ανοίξω την τηλεόραση. Παίρνω τηλέφωνο, τίποτα. Αρχικά ήθελα να μάθω ποιοι τρένο ήταν, προσωπικά πήρα τηλέφωνο την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το καλύτερο που μπορούσα να κάνω.

Ζήτησα ενημέρωση να μου πούνε άμα το τρένο αυτό που τράκαρε ήταν το τρένο που ξεκίνησε από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη στις 17:20. Η απάντησή τους ήταν -καταγράφονται οι κλήσεις αυτές- ότι δεν μπορούν να μου απαντήσουν. "Θέλω απλά να ξέρω εάν είναι αυτό το τρένο, δεν θέλω τίποτα άλλο". Μετά από πίεση με βοήθησαν, μου το επιβεβαίωσαν. Δεν έχω πάρει απάντηση γι' αυτό το πράγμα. Δηλαδή δεν μου έχει πει κάποιος, να με πάρουν τηλέφωνο έτσι για το γαμώτο, να μου πουν "Ρε φίλε, πέθανε ο πατέρας σου". Το ξέρω αυτό. Πέθανε και ο αδερφός μου, λίγη ανθρωπιά. Πίστευα ότι ο πατέρας μου είναι εντάξει γιατί είναι γερός άνθρωπος και ό,τι και να γινόταν θα κατάφερνε να επιβιώσει. Για τον αδερφό μου δεν ήξερα. Δεν μπορώ να πω ότι έχω συναισθήματα αυτήν τη στιγμή. Δεν ξέρω αν είμαι νευριασμένος, αν είμαι λυπημένος, αν έχω οργή μέσα μου. Δεν τα είχα σκεφτεί όλα αυτά, τώρα μου φαίνονται πολλά. Πρέπει να γίνουν όλα, να διαχειριστώ το πένθος και να γίνω ο μεγάλος αδερφός, ο μπαμπάς για τη μικρή μου αδερφή. Πρέπει να γίνει και θα γίνει».

Αμέσως μετά η Ζήνα Κουτσελίνη εμφανώς συγκινημένη και βλέποντας την αντίδρασή και του συνεργάτη της, είπε:

«Δεν είναι δουλειά αυτό που κάνουμε και πρέπει πολλοί άνθρωποι να το καταλάβουν. Είναι μοίρασμα αγκαλιάς και αγάπης. Είμαστε περαστικοί από τις ζωές τους ναι, αλλά δεν φεύγουμε ανώδυνα από το σπιτικό τους, πονάμε. Τώρα λέγαμε ότι ο Στρατής πήγε να πει μία άλλη είδηση γιατί δεν μπορούσε να διαχειριστεί αυτό που έπρεπε να πει τηλεοπτικά. Λυγίζουν τα πάντα, όπως και να είσαι σαν άνθρωπος δεν μπορείς να μη λυγίσεις στις τρεις απώλειες»

Αμήχανοι και εμφανώς συγκλονισμένοι από την τραγωδία στα Τέμπη, ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος και η Νάνσυ Ζαμπέτογλου, την τρίτη ημέρα μετά τη φονική σύγκρουση των τρένων.

«Είναι μια δύσκολη στιγμή για εμάς. Και το παίρνω πάλι πίσω, δεν είναι δύσκολη στιγμή για εμάς. Είναι δύσκολη στιγμή για τις οικογένειες που έχασαν έναν άνθρωπο, έναν φίλο, έναν σύντροφο, έναν συμμαθητή, έναν συμφοιτητή. Για εμάς είναι στενάχωρο και αμήχανο. Μια κατάσταση που μπορούμε να διαχειριστούμε», είπε ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος ενώ η Νάνσυ συμπλήρωσε:

«Είμαστε λίγο αμήχανα. Είναι αυτή η αμηχανία που την έχεις όταν έχεις συνηθίσει σε μια διαφορετική θεματολογία εκπομπής και καλείσαι να υπηρετήσεις κάτι άλλο, το οποίο σε πονάει και προσωπικά. Είμαστε στην τρίτη ημέρα του εθνικού μας πένθους. Είναι ακόμη χειρότερη η σημερινή ημέρα. Δίπλα στον αριθμό και τα ονόματα των νεκρών, μπαίνουν πια φωτογραφίες, ηλικίες, ιστορίες και όνειρα. Πράγματα που δεν έγιναν, πράγματα που έγιναν, εμπειρίες που έζησαν και εμπειρίες που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Τώρα που θα μπαίνουν φωτογραφίες όμορφων ανθρώπων δίπλα στα νούμερα των νεκρών ο κόσμος θα γίνεται λίγο χειρότερος», είπε και συμπλήρωσε:

«Έβλεπα ρεπορτάζ από το σπίτι μου και ένιωθα τον σπαραγμό. Νομίζω δεν έχω δει τίποτα πιο συνταρακτικό από τους γονείς, οι οποίοι αποκαλύπτουν τις ιστορίες των παιδιών τους. Πρέπει να είμαστε λίγο πιο διακριτικοί… Ας κατέβουμε και από το συννεφάκι που είμαστε. Θα έπρεπε ως δημοσιογράφοι να γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα. Θα έπρεπε να γνωρίζουμε. Ξέρουμε πολλά για πράγματα που δεν έχουν καμία σημασία, πράγματα ανούσια και ξέρουμε ελάχιστα, γιατί ασχολούμαστε ελάχιστα, για πράγματα που είναι ζωτικής σημασίας».

Δεν άντεξε τη συναισθηματική φόρτιση και λύγισε στον αέρα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega ο Αλέξης Κούγιας.

Ο ποινικολόγος που έχει αναλάβει την υπεράσπιση πολλών εκ των οικογενειών των θυμάτων από την τραγωδία στα Τέμπη, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς ζητώντας να αποδεσμευθεί αφού δε μπορούσε να μιλήσει.

«Ειλικρινά σας λέω ότι μετά από αυτό που άκουσα από αυτό το παλικάρι, δεν έχω δύναμη να μιλήσω. Είμαι σκληρός άνθρωπος αλλά, ειλικρινά σας το λέω, δε μπορώ, είμαι συγκινημένος πάρα πολύ. Δε θέλω να… Τι να πούμε, τι να μιλήσουμε και τι να πούμε; Ειλικρινά σας το λέω, είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος. Τι να πεις στους ανθρώπους αυτούς;» είπε ο Αλέξης Κούγιας και ξέσπασε σε λυγμούς.

«Με συγχωρείτε. Ειλικρινά σας το λέω. Σκέφτομαι το δικαστήριο, τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους. Δε μπορώ… Συγγνώμη. Έχω γιο 20 ετών και μια κόρη 17 ετών. Δε θέλω να συνεχίσω, συγγνώμη. Ευχαριστώ πολύ» είπε και έβγαλε το μικρόφωνό του.

Σήμερα, στον αέρα της εκπομπής «Στούντιο με θέα» προβλήθηκε ένα βίντεο με τις δίδυμες αδερφές και την ξαδέρφη τους πριν το δυστύχημα. Πρόκειται για ένα βίντεο που οι ίδιες τράβηξαν με το κινητό τους.

«Ενώ περιγράφουμε όλα αυτά τα οποία θα πρέπει να διερευνηθούν ένα προς ένα και όλα, υπάρχουν θύματα, υπάρχουν αγγελούδια. Τρία από αυτά τα αγγελούδια ήταν συγγενείς, δίδυμες αδελφές και πρώτη ξαδέρφη.

Θέλω να δούμε το βίντεο, τα κοριτσάκια αυτά με την τεχνολογία που δεν υπήρχε στο τρένο, με τη δική τους τεχνολογία, τι έλεγαν λίγη ώρα πριν», είπε αρχικά η Φαίη Μαυραγάνη και στη συνέχεια προβλήθηκε το βίντεο

«Μάλλον, ποτέ ξανά με τρένο», ακούγεται να λέει η μία κοπέλα

Η Σίσσυ Χρηστίδου ήταν συντετριμμένη σήμερα (4/3) κατά την έναρξη της εκπομπής της με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη.

Η παρουσιάστρια δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει σήμερα με την πολύνεκρη τραγωδία, με το σιδηροδρομικό τροχαίο, με θύματα πολλούς νέους, που έχει συγκλονίσει όλη την Ελλάδα. Η εκπομπή μάλιστα ξεκίνησε με ένα σχετικό βίντεο.

«Καλημέρα, καλώς ήρθατε στην εκπομπή μας, μια ιδιαίτερα αμήχανη εκπομπή για εμάς. Το έχουμε νιώσει κι άλλες φορές αλλά τα χαμόγελα τώρα πιο πολύ από ποτέ δεν μπορούν να βγουν. Τραγικές στιγμές, όλη τη βδομάδα είχαμε ένα μούδιασμα. Παρακολουθούμε τους τραγικούς πρωταγωνιστές.

Οι μέρες που ακολουθούν είναι η κορύφωση, με τις κηδείες, με σφραγισμένα φέρετρα. Οι εικόνες δεν είναι αντιμετωπίσιμες. Εμείς, μέσα από εδώ θα προσπαθήσουμε να δώσουμε βήμα στους ανθρώπους αυτούς», είπε μεταξύ άλλων κατά την έναρξη της εκπομπής της η Σίσσυ Χρηστίδου.

Ο Ανδρέας Αλικανιώτης αναφέρθηκε στο πώς κατάφερε να βγει από το μοιραίο βαγόνι μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη λέγοντας πως στην αρχή δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.

Ο Ανδρέας Αλικανιώτης είναι ο 20χρονος ήρωας στο δεύτερο βαγόνι που έσωσε 10 άτομα και μιλάει στο «Χαμογέλα και πάλι!» για τις στιγμές που έζησε μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.

«Είμαι στο στάδιο που δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει. Η αλήθεια είναι πως μέχρι την ώρα που βγήκα από το βαγόνι δεν είχε περάσει από το μυαλό μου πως θα έχει πεθάνει κάποιος. Νόμιζα πως ήταν απλά ένα ατύχημα, δεν μπορούσα να αντιληφθώ το μέγεθος της τραγωδίας».

Αναφορικά με τα πόσα άτομα έχουν βγει ζωντανοί, ο Ανδρέας είπε πως δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς τα άτομα και συνέχισε λέγοντας:

«Ο διάδρομος και οι καμπίνες του βαγονιού είχε γίνει ένα. Ήταν χαλκομανία. Ήμουν τυχερός γιατί περιφερόμασταν με τους φίλους μου στο διάδρομο και εκείνη τη στιγμή είμασταν μέσα. Από τους φίλους μου είναι όλοι καλά και ένας που είναι στο νοσοκομείο θα βγει σε λίγες μέρες», είπε αρχικά.

«Αφού ακούστηκε το μπαμ και να σπάνε λαμαρίνες, αποσυνδέθηκε το ρεύμα και ακουγόταν ο ήχος που κάνει και την ώρα της συντριβής υπήρχαν φωνές. Αφού βρέθηκα κάτω από το βαγόνι σηκωθήκαμε και λέγαμε με τους συμφοιτητές μου ‘’ήρεμα παιδιά αυτό ήταν, είμαστε ζωντανοί’’. Ακόμα δεν είχαμε καταλάβει πως υπήρχε φωτιά και ερχόταν προς τα πάνω μας. Εγώ σκαρφάλωσα στο παράθυρο και βλέπω την φωτιά να έρχεται κατά πάνω μας. Τότε είπα πως πρέπει να κάνουμε κάτι γρήγορα».