Τάσος Ριζόπουλος: «Πέσαμε σε ανταλλαγή πυρών, με σημάδεψε, τιναζόμουν στον ύπνο μου»

«Όταν στρεσάρομαι και αγχώνομαι δυστυχώς δεν βλέπω από το δεξί μου μάτι. Το αυτοάνοσο που του προκλήθηκε από το στρες όταν προσπάθησαν να τον εκβιάσουν με προσωπικά του δεδομένα»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Ο Τάσος Ριζόπουλος κατέχει το ρεκόρ της ελληνικής ραδιοφωνίας, αφού η εκπομπή του είναι στον αέρα του #Κοσμοράδιο για 27 συνεχόμενα χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων από γνωστή του δημοσιογράφο, αποκάλυψε τον εκβιασμό που υπέστη, αλλά και το αυτοάνοσο, που προκλήθηκε στην υγεία του από την ψυχολογική πίεση που ένιωσε.

«Επειδή έχω αλλάξει χώρους εργασίας, κάποια στιγμή στην πορεία μου, κάποια, δεν θα πω κυρία γιατί δεν είναι κυρία, παραβίασε τα προσωπικά δεδομένα μου. Προσπάθησε να με εκβιάσει. Όλο αυτό σωματοποιήθηκε, απέκτησα αυτοάνοσο και όταν στρεσάρομαι και αγχώνομαι δυστυχώς δεν βλέπω από το δεξί μου μάτι. Έχω ιριδοκυκλίτιδα.

Δεν θα το αφήσω έτσι όμως. Έχει χρόνια που έγινε, αλλά η δίκη δεν έχει διεξαχθεί ακόμα γιατί έπρεπε να μαζέψω στοιχεία. Αυτή η γυναίκα απομακρύνθηκε από τον χώρο που εργαζόμασταν. Δεν ζήτησε συγγνώμη. Κάποια στιγμή το παραδέχθηκε. Όταν βγει η απόφαση θα στιγματιστεί ο άνθρωπος που το έκανε γιατί θα δημοσιευτεί το όνομά της. Δεν μπορώ να δεχθώ που λένε γιατί το κατήγγειλε τώρα. Γιατί τώρα είναι έτοιμος ο άλλος γιατί τώρα είχε τα αποδεικτικά στοιχεία», είπε στο τέλος ο Τάσος Ριζόπουλος.

Μια συγκλονιστική προσωπική ιστορία μοιράστηκε ο Τάσος Ριζόπουλος στο #The2NightShow, γυρνώντας πίσω στα φοιτητικά του χρόνια στην Πρίστινα της Γιουγκολαβίας, όταν οι σφαίρες και οι εκρήξεις δεν ήταν απλά εικόνες ειδήσεων, αλλά βίωμα της ζωής του.

Ο ραδιοφωνικός παραγωγός περιέγραψε τις επικίνδυνες στιγμές που βίωσε κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, όταν ήταν φοιτητής στη χώρα.

«Ήμουν στην Πρίστινα για σπουδές όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, δεν είχαμε καταλάβει τι γινόταν, δεν ξέραμε καν τη γλώσσα».

«Πήρα τη μαμά μου, έκλαιγε μου λέει “πού είσαι αγόρι μου; μας πήρε η Πρεσβεία, πρέπει να τα μαζέψεις και να φύγεις”».

«Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, μας ενημέρωσαν από την Πρεσβεία να φύγυμε άμεσα, πρόλαβα να πάρω μόνο ό,τι χωρούσε στη βαλίτσα μου».

«Πέσαμε σε ενέδρα και σε ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στον απελευθερωτικό στρατό του Κοσόβου και τον στρατό της Γιουγκοσλαβίας. Κάποια στιγμή πίσω μου ακούω έναν θόρυβο, μία πολύ δυνατή, έκρηξη. Σπάνε τα τζάμια από τα παρμπρίζ, έχω ένα μικρό τραύμα πίσω δεξία στον ώμο. Μπαίνουν μέσα οι ουτσεκάδες και τους εξηγεί ο Αλαβμός οδηγός ότι είμαστε Έλληνες φοιτητές. Μας ζήτησαν τη διαμονή και τη βίζα και μας παρέπεμψαν από έναν αγροτικό δρόμο να φύγιυμε για να μην φύγουμε σε επόμενες ενέδρες. Στο λέω και τρέμω, είναι μία ιστορία που με σημάδεψε, τιναζόμουν στον ύπνο μου».