Με άρωμα αριστοκρατίας γεμίζει το Μεσαιωνικό Κάστρο Πάφου
17:43 - 23 Αυγούστου 2016
Με άρωμα αριστοκρατίας, και συγκεκριμένα αυτό του “Ντον Τζιοβάνι”, θα γεμίσει το Μεσαιωνικό Κάστρο της Πάφου στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίου όπου παρουσιάζεται η ομώνυμη όπερα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791) σε μια συμπαραγωγή του ιταλικού οργανισμού Parma Opera Organization (C.E.F.A.C) με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου στο πλαίσιο του Pafos Aphrodite Festival.
Ανακοίνωση από το φεστιβάλ αναφέρει ότι ο Ντον Τζιοβάνι, αριστοκράτης ή “διεφθαρμένος υλιστής”, ταράζει με τις ερωτικές του περιπέτειες τη συντηρητική κοινωνία της εποχής ενώ αεικίνητος, με ακόρεστη πείνα, διατρέχει την Ευρώπη για νέα σάρκα, παγιδεύει το θύμα του με υποσχέσεις και προσφέρει εκείνο για το οποίο το θύμα του πάσχει από ανεξέλεγκτη δίψα.
Προσθέτει ότι “τα θύματα του δεν έχουν συγκεκριμένη ταξική προέλευση, εθνικότητα, ηλικία ή σωματικό τύπο και οποιοδήποτε θηλυκό του κάνει”.
Ωστόσο, φαίνεται πως ο βαθμός δυσκολίας για την κατάκτηση του θύματος κάνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον και ο Ντον Τζιοβάννι καταφεύγει σε οποιοδήποτε μέσον προκειμένου να πετύχει το σκοπό του.
Επίσης, “δεν διστάζει να εισβάλλει κρυφά σε γυναικείους κοιτώνες, να τάξει γάμο, να χωρίσει ζευγάρια και κάθε τι είναι μέσον για την επίτευξη των στόχων του”.
Είναι ελευθεριάζων, υβριστής, είρων, κυνικός, ακόλαστος, βέβηλος, άθεος καθώς και η πέτρα του σκανδάλου σε μία κοινωνία αρχών, όπου η υποκρισία έχει άτυπα αναγορευτεί σε υπέρτατη αρχή, αναφέρει η ανακοίνωση.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές, “ο κορυφαίος Αυστριακός μουσουργός είχε ήδη μεγαλουργήσει το 1782 με τους `Γάμους του Φίγκαρο`, όταν πέντε χρόνια αργότερα, το 1787, συνεργαζόμενος ξανά με τον λιμπρετίστα Λορέντσο ντα Πόντε παρουσίαζε στην Πράγα το έργο αυτό, σπάνιας δραματικής, όσο και κωμικής σε κάποιες σκηνές, πνοής”.
Η πρεμιέρα ήταν όντως ένας από τους μεγαλύτερους θριάμβους που έζησε ο Μότσαρτ.
Τόσο τον είχε συνεπάρει το θέμα του άστατου Ντον Τζιοβάνι, που δούλεψε πυρετωδώς πάνω στη σύνθεση της όπερας.
Μόνο που τότε ακριβώς πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του και σύμφωνα με κάποιους σχολιαστές, το χτύπημα ήταν τέτοιο που άφησε τα ίχνη του στην παρτιτούρα.
Ο Βενετσιάνος, Λορέντσο ντα Πόντε, πρώην Εβραίος, πρώην ιερέας, μονίμως έκλυτος και ελευθεριάζων, καλός συγγραφέας, έδωσε στον Μότσαρτ ένα λιμπρέτο που συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα της λυρικής τέχνης.
Αν ο εύγλωττος Ντον Τζιοβάνι πείθει με τόση μαεστρία τις γυναίκες και απατά την ακοή όλων, η μουσική του Μότσαρτ μπορεί να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη έκσταση.
Δύσκολα μπορεί κάποιος να εξάρει μια μουσική στιγμή ή ένα σύνολο μουσικών στιγμών αντί κάποιου άλλου, αφού το έργο είναι ένα από τα πλέον εμπνευσμένα του παγκόσμιου οπερατικού ρεπερτορίου, καταλήγει η ανακοίνωση.
Σε όλες τις παραστάσεις η μετάφραση θα γίνεται ταυτόχρονα στην ελληνική και αγγλική μέσω υποτίτλων.
Ανακοίνωση από το φεστιβάλ αναφέρει ότι ο Ντον Τζιοβάνι, αριστοκράτης ή “διεφθαρμένος υλιστής”, ταράζει με τις ερωτικές του περιπέτειες τη συντηρητική κοινωνία της εποχής ενώ αεικίνητος, με ακόρεστη πείνα, διατρέχει την Ευρώπη για νέα σάρκα, παγιδεύει το θύμα του με υποσχέσεις και προσφέρει εκείνο για το οποίο το θύμα του πάσχει από ανεξέλεγκτη δίψα.
Προσθέτει ότι “τα θύματα του δεν έχουν συγκεκριμένη ταξική προέλευση, εθνικότητα, ηλικία ή σωματικό τύπο και οποιοδήποτε θηλυκό του κάνει”.
Ωστόσο, φαίνεται πως ο βαθμός δυσκολίας για την κατάκτηση του θύματος κάνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον και ο Ντον Τζιοβάννι καταφεύγει σε οποιοδήποτε μέσον προκειμένου να πετύχει το σκοπό του.
Επίσης, “δεν διστάζει να εισβάλλει κρυφά σε γυναικείους κοιτώνες, να τάξει γάμο, να χωρίσει ζευγάρια και κάθε τι είναι μέσον για την επίτευξη των στόχων του”.
Είναι ελευθεριάζων, υβριστής, είρων, κυνικός, ακόλαστος, βέβηλος, άθεος καθώς και η πέτρα του σκανδάλου σε μία κοινωνία αρχών, όπου η υποκρισία έχει άτυπα αναγορευτεί σε υπέρτατη αρχή, αναφέρει η ανακοίνωση.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές, “ο κορυφαίος Αυστριακός μουσουργός είχε ήδη μεγαλουργήσει το 1782 με τους `Γάμους του Φίγκαρο`, όταν πέντε χρόνια αργότερα, το 1787, συνεργαζόμενος ξανά με τον λιμπρετίστα Λορέντσο ντα Πόντε παρουσίαζε στην Πράγα το έργο αυτό, σπάνιας δραματικής, όσο και κωμικής σε κάποιες σκηνές, πνοής”.
Η πρεμιέρα ήταν όντως ένας από τους μεγαλύτερους θριάμβους που έζησε ο Μότσαρτ.
Τόσο τον είχε συνεπάρει το θέμα του άστατου Ντον Τζιοβάνι, που δούλεψε πυρετωδώς πάνω στη σύνθεση της όπερας.
Μόνο που τότε ακριβώς πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του και σύμφωνα με κάποιους σχολιαστές, το χτύπημα ήταν τέτοιο που άφησε τα ίχνη του στην παρτιτούρα.
Ο Βενετσιάνος, Λορέντσο ντα Πόντε, πρώην Εβραίος, πρώην ιερέας, μονίμως έκλυτος και ελευθεριάζων, καλός συγγραφέας, έδωσε στον Μότσαρτ ένα λιμπρέτο που συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα της λυρικής τέχνης.
Αν ο εύγλωττος Ντον Τζιοβάνι πείθει με τόση μαεστρία τις γυναίκες και απατά την ακοή όλων, η μουσική του Μότσαρτ μπορεί να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη έκσταση.
Δύσκολα μπορεί κάποιος να εξάρει μια μουσική στιγμή ή ένα σύνολο μουσικών στιγμών αντί κάποιου άλλου, αφού το έργο είναι ένα από τα πλέον εμπνευσμένα του παγκόσμιου οπερατικού ρεπερτορίου, καταλήγει η ανακοίνωση.
Σε όλες τις παραστάσεις η μετάφραση θα γίνεται ταυτόχρονα στην ελληνική και αγγλική μέσω υποτίτλων.
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ
