«Δεν κατάλαβα ότι πήγα σε κηδεία, ήταν τέτοιο το κέφι που χόρεψα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ήταν ένα πράγμα εκτός θανάτου, μόνο ζωή και κέφι. Αυτό ήταν ο Διονύσης. Δεν χωράει η λέξη “θάνατος”»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου, ο εικαστικός, συγγραφέας, τραγουδιστής και ηθοποιός, είναι μια πολυδιάστατη καλλιτεχνική φύση.
Έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τις κατασκευές, με έργα του να έχουν εκτεθεί σε σημαντικούς χώρους όπως το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η πρώτη του ατομική έκθεση ήταν το 1983 με τίτλο #ΡοκΡοκοκό.
Έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις. Στον κινηματογράφο, ξεχωρίζει ο ρόλος του στην ταινία #Ξενία (2014), για τον οποίο έλαβε βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου. Άλλες κινηματογραφικές συμμετοχές του είναι στις ταινίες #ΠίσωΠόρτα και #Dodo. Στην τηλεόραση, έγινε ευρύτερα γνωστός από τον ρόλο του «Ντίμη Τσιμισκή-Χόφμαν» στη σειρά #ΟιΣτάβλοιΤηςΕριέταςΖαΐμη.
Το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του #ΛΑΪΚ.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παύλος Πολάκης: «Βρε ουστ, καλά κάναμε και δεν πήγαμε στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου»
O Άγγελος Παπαδημητρίου μίλησε στην εκπομπή #Στούντιο4 και αναφέρθηκε στον καλό του φίλο Διονύση Σαββόπουλο, περιγράφοντας τη βαθιά σχέση τους.
Ο καλλιτέχνης αποκάλυψε πως αρχικά τον θεωρούσε αντίπαλό του, αλλά με τον καιρό αναγνώρισε το μεγαλείο του και έγιναν κολλητοί.
Αισθάνομαι κι εγώ της οικογένειας, τώρα που βλέπω αυτά καταλαβαίνω… Δεν κατάλαβα ότι πήγα σε κηδεία, ήταν τέτοιο το κέφι που χόρεψα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ήταν ένα πράγμα εκτός θανάτου, μόνο ζωή και κέφι. Αυτό ήταν ο Διονύσης. Δεν χωράει η λέξη “θάνατος”. Τίποτα δυσάρεστο απ’ όλη αυτή την ιστορία.
Βλέποντας την Άσπα και τα παιδιά ήταν σαν μια κανονική μέρα, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Ο Διονύσης είναι τόσο παρών, που ο θάνατος δεν αγγίζει τους φίλους του καν, πόσο μάλλον τον ίδιο. Θα μου λείψουν η αγάπη του και η εμπιστοσύνη του, το δώρο να έχεις την αγάπη του Σαββόπουλου.
Τον πολεμούσα μέχρι τα 40 μου. Ήταν εχθρός μου, καθώς μεγάλωνα συνειδητοποίησα το μεγαλείο του. Η Μελίνα Τανάγρη με έβαλε στον κόσμο του. Με δέχτηκε, αν και δύσκολος άνθρωπος. Έλεγα στους φίλους μου “ή εμένα ή τον Σαββόπουλο” και μετά γίναμε κολλητοί.
Ήμασταν εμφανισιακά αντίπαλοι. Εγώ στην όπερα και τα ελαφρά, κι εκείνος με αμπέχωνα και μαλλιά. Μου φαινόταν παραφωνία. Όταν όμως άκουσα τους στίχους του, είπα “Θεέ μου, τι έχανα τόσο καιρό”.
