Ξέσπασε σε κλάματα o Χάρης Χριστόπουλος: «Παιδιά σκελετωμένα να τα τρώνε οι μύγες, σαν τα ψοφίμια»
10:10 - 25 Μαΐου 2025
«Θυμάμαι το ’87 ήμουν στη Γκάνα. Πίνουν μπαταρίες ή οινόπνευμα ή βενζίνη. Δεν μπορούν να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, δεν υπάρχει λύτρωση. Καλύτερα να μην υπάρχουν, είναι σκληρό αυτό που λέω»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Καλεσμένος στους #Weekenders ήταν ο Χάρης Χριστόπουλος. Σε μία κουβέντα με τον Θανάση Πάτρα και τον Δημήτρη Πανόπουλο, ο γνωστός φωτογράφος ξετύλιξε το κουβάρι της προσωπικής και επαγγελματικής του ζωής, ξεσπώντας ακόμη και σε δάκρυα στον αέρα του ΑΝΤ1 με την αναφορά του σε ένα ταξίδι που έκανε πριν χρόνια στην Αφρική.
«Πήρα αγάπη από τη μάνα μου, αλλιώς θα είχα καταλήξει στη Βερανζέρου σε κανένα πεζοδρόμιο. Ο πατέρας για τα αγόρια είναι τεράστιο κεφάλαιο. Η μάνα είναι η φωλιά αλλά ο πατέρας είναι το σύμβολο. Ο πατέρας μου είχε μια περίεργη ζωή, ήταν καλλιτέχνης και έλειπε χρόνια στο εξωτερικό. Δεν μπορούσε να δώσει αγάπη, γιατί δεν πήρε», εξομολογείται ο Χάρης Χριστόπουλος.
«Το συνειδητοποίησα κάπου εκεί στα 25 μου, ήταν μια λύτρωση για μένα, γιατί τα συζητήσαμε όλα και μου ζήτησε συγγνώμη. Ο πατέρας μου ήταν πια το παιδί μου και η μάνα μου το κοριτσάκι μου. Εγώ τους αγκάλιαζα, τους πήγαινα δώρα, τους πήγαινα στους γιατρούς και αυτό είναι το φυσικό. Εσύ γίνεσαι ο προστάτης τους», τονίζει ο γνωστός φωτογράφος χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
«Θυμάμαι το ’87 ήμουν στη Γκάνα. Είχα πάει για φωτογράφηση με κάτι Αμερικανίδες μοντέλα και περνάγαμε από κάτι χωριά, μια εικόνα τρομερή. Όταν είδα κάτω από ένα δέντρο μια γυναίκα σκελετό και να ‘χει πέντε παιδιά και να τα τρώνε οι μύγες… λέω τι είναι αυτό το πράγμα; Δώστε μου κάτι να τους λυτρώσω, αυτό δεν είναι ζωή. Παιδιά σκελετωμένα να τα τρώνε οι μύγες, σαν τα ψοφίμια», περιγράφει στη συνέχεια ο Χάρης Χριστόπουλος εξαιρετικά συγκινημένος.
«Πατέρας δεν υπάρχει φυσικά, όλη μέρα πίνουν μπαταρίες ή οινόπνευμα ή βενζίνη. Τι παιδιά είναι αυτά; Δεν μπορούν να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, δεν υπάρχει λύτρωση. Καλύτερα να μην υπάρχουν, είναι σκληρό αυτό που λέω. Είναι η μισή Αφρική έτσι», καταλήγει ο Χάρης Χριστόπουλος με δάκρυα στα μάτια.
