Τάνια Τσανακλίδου: «Συνήθιζα να ερωτεύομαι μικρότερους άντρες. Δε μου λείπει ο έρωτας, είμαι χορτασμένη»

«Έχω πικράνει φίλους μου. Δεν ξέρω άνθρωπο που να μην έχει πικράνει. Τους έχω πικράνει και έχω αδικήσει ανθρώπους, παρόλο που προσπαθώ να είμαι δίκαιη στη ζωή μου»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Καλεσμένη στην εκπομπή #Στούντιο4 βρέθηκε η Τάνια Τσανακλίδου, όπου μίλησε ανοιχτά για τη ζωή, τις απώλειες, τις σχέσεις και τη βαθιά της επιθυμία για εσωτερική γαλήνη.

Η σπουδαία ερμηνεύτρια αναφέρθηκε στις αναμνήσεις και τους ανθρώπους που έχει χάσει, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:

«Όταν φτάνεις στη δική μου ηλικία, έχεις από πίσω να μετράς πολλά. Εγώ μετράω εικόνες, συγκινήσεις, ανθρώπους που γνώρισα, πράγματα που βίωσα – και θετικά και αρνητικά. Στο παρελθόν ανατρέχω όταν μου λείπουν οι άνθρωποι που δεν είναι μαζί μου. Όχι για να κοιτάξω εγώ πού βρισκόμουν τότε, αλλά το συνδέω μόνο με τις απώλειες. Και παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι μεγαλώνω κι εγώ σιγά σιγά, και κάποια στιγμή θα πάω να τους συναντήσω. Τώρα, τις απώλειες τις διαχειρίζομαι πολύ πιο ήρεμα σε σχέση με το πώς ήμουν όταν ήμουν νεότερη. Όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος, έχει αυτή την ησυχία λόγω πλήρους αποδοχής».

Αναφερόμενη στις προσωπικές της εμπειρίες από τις σχέσεις, η Τάνια Τσανακλίδου αποκάλυψε: «Eίχα τη συνήθεια να ερωτεύομαι μικρότερους άντρες. Δε μου λείπει καθόλου ο έρωτας, είμαι χορτασμένη».

Η Τάνια Τσανακλίδου δεν δίστασε να αναγνωρίσει και τις στιγμές που η ίδια υπήρξε άδικη: «Έχω πικράνει φίλους μου. Δεν ξέρω άνθρωπο που να μην έχει πικράνει. Τους έχω πικράνει και έχω αδικήσει ανθρώπους, παρόλο που προσπαθώ να είμαι δίκαιη στη ζωή μου. Δεν έκανα τίποτα όταν το κατάλαβα· μετά από καιρό ζήτησα συγγνώμη».

Θυμήθηκε, επίσης, έναν στενό της φίλο και συνεργάτη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, λέγοντας:
«Είχα έναν φίλο, ο οποίος μας άφησε πριν δυο μήνες. Έφυγε από τη ζωή. Ήμασταν πάρα πολλά χρόνια φίλοι – ήταν και συνεργάτης μου. Και κάποια στιγμή μαλώσαμε για έναν ανόητο λόγο πάνω στη δουλειά. Έκανε να μου μιλήσει δέκα χρόνια. Του τηλεφωνούσα να του πω “Χρόνια Πολλά” και μου το έκλεινε. Του έστειλα ένα γράμμα και του είπα: “Βρε χαζέ, θα πεθάνουμε κάποια στιγμή και δεν θα μιλάμε; Δεν ντρέπεσαι;”».

Αναφερόμενη στη σημασία της ειλικρινούς συναισθηματικής έκφρασης, υπογράμμισε:
«Είναι πολύ σημαντικό να επιτρέπεις στον εαυτό σου τη συντριβή. Γιατί όταν τα λες στον άλλον, συντρίβεσαι κατά κάποιον τρόπο – και μέσα από τη συντριβή έρχεται η μετάνοια και η χάρις».

Κλείνοντας, μίλησε για την ανάγκη της για ηρεμία και την απόφαση να αποστασιοποιηθεί από τη διαρκή επιδίωξη επιβεβαίωσης:
«Θέλω πάρα πολύ τη γαλήνη και την ησυχία. Γι’ αυτό δεν εργάζομαι πολύ, κάνω λίγα πράγματα. Δεν αισθάνομαι ότι “τρέχει” για μένα μια καριέρα. Πλέον κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Στα 50 μου είπα: “Μέχρι εδώ η καριέρα μου”. Όταν ήμουν μικρή, χρειαζόμουν το χειροκρότημα μέχρι να αποκτήσω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να ξέρω ότι αυτό που κάνω μπορεί να μην πετυχαίνει πάντα, αλλά εμένα με οδηγεί εκεί που θέλω να φτάσω. Οπότε, πήρα διαζύγιο με την αρρωστημένη αποδοχή του χειροκροτήματος και της επιβεβαίωσης».