Αλκίνοος Ιωαννίδης: «Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι & πήρα την απόφαση να φύγουμε από την Ελλάδα»

Η απάντηση για την «κόντρα» με τον Αχιλλέα Μπέο, η τραγωδία των Τεμπών και η τραπ μουσική

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Μια σπάνια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στην κυπριακή τηλεόραση, στο νέο επεισόδιο της εκπομπής «Τετ α Τετ» του Τάσου Τρύφωνος. Ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής αναφέρθηκε στον δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο, στην εθνική τραγωδία των Τεμπών, στην οικογένειά του αλλά και την σχέση των παιδιών του με την τραπ μουσική.

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ψυχοφθόρα είναι η έκθεση, κυρίως, όπου μετά αρχίζει μια συζήτηση και ο καθένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του.

«Ψυχοφθόρα είναι η έκθεση, κυρίως, όπου μετά αρχίζει μια συζήτηση και ο καθένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του. Και γίνεται γραφικό όλο το θέμα. Γίνεται μια αστεία υπόθεση μεταξύ ενός τραγουδιστή και ενός δημάρχου. Αυτό είναι το ενοχλητικό. Κατά τα άλλα δεν με ενοχλεί τίποτα σε αυτή την υπόθεση, όχι».

«Κατά καιρούς με έχει κατεβάσει στον δρόμο για να διαμαρτυρηθώ οτιδήποτε θεωρώ σωστό. Οτιδήποτε θεωρώ ότι αξίζει να αγωνιστεί κανείς για να το κερδίσει. Η τραγωδία των Τεμπών είναι ξεκάθαρα έγκλημα. Είναι και ατύχημα, είναι και δυστύχημα διότι τα παιδιά αυτά είχαν την ατυχία και την δυστυχία να γεννηθούν αυτή την εποχή σε αυτή την χώρα. Γι’ αυτό είναι και ατύχημα και δυστύχημα, αυτός είναι ο μόνος λόγος».

«Κατά τα άλλα είναι έγκλημα βέβαια, διαχρονικό έγκλημα. Δεν θέλω να μιλήσω πολύ αλλά μπορώ να πω ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πήρα πραγματικά την απόφαση να φύγουμε από την Ελλάδα. Όχι γιατί εγώ δεν άντεχα αλλά γιατί ήθελα και τα παιδιά μου να έχουν και μια άλλη αναφορά στη ζωή τους εκτός απ’ αυτό» συμπλήρωσε, ακόμα, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στη νέα του συνέντευξη.

«Τα παιδιά μου δεν ακούνε τραπ. Δεν μου κάνει εντύπωση που βγαίνουν αυτά τα τραγούδια. Σε ποια κοινωνία ζούμε; Δεν είναι σεξιστική και φαλλοκρατική; Θα εκφραστεί δυστυχώς και στο τραγούδι, είναι αποκρουστικό αλλά είναι πραγματικό. Δεν θα βγαίνουν με τις λιμουζίνες και τις μάρκες; Γιατί να μας ενοχλεί στη μουσική και όχι στην πραγματικότητα που το βιώνουμε καθημερινά;».

«Μου αρέσει να είμαι με άλλους στην σκηνή. Αλλά δεν θέλω να γίνεται για εμπορικούς λόγους. Είμαστε τόσο απορροφημένοι ο καθένας με τον εαυτό του που μένεις με τα δικά σου. Εμείς αγαπάμε ο ένας τον άλλον, είμαστε ευγενικοί. Χαίρεται η ψυχή μου όταν βλέπω συναδέλφους αλλά καθημερινή επαφή δεν υπάρχει», πρόσθεσε.

«Έχω γράψει τραγούδια εξαιτίας του πόνου αλλά όχι την στιγμή που τον αισθάνομαι. Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος ή χαρούμενος μου είναι δύσκολο να γράψω. Το τραγούδι είναι αφομοιωμένα συναισθήματα. Άλλαξε ο τρόπος που γράφω από όταν έγινα πατέρας. Καταρχήν γράφω σπάνια, νιώθω πιο γεμάτος. Υπάρχει ζωή μπροστά μου, δεν έχω λόγο να κλειστώ σε ένα δωμάτιο να την επινοήσω.

Φοβάμαι μήπως από έλλειψη κατανόησης προς την εποχή δεν δώσω κάτι που θα έπρεπε να δώσει. Είτε είναι γνώση, είτε χρόνος, είτε ενέργεια που θα χρειαστεί το παιδί. Μήπως μείνει κάτι πίσω και δεν το δώσω από την άλλη φόβο μην το μπουκώσω φορτώνοντάς το με πληροφορίες, αξιακούς κώδικες. Είναι λεπτή ισορροπία το να συντροφεύσεις ένα παιδί το να μεγαλώσει ένα παιδί. Το να μεγαλώσεις ένα παιδί έχει μια βία. Δεν μου έχουν κάνει παράπονα ότι με έχουν στερηθεί, είναι ευγενικές οι κόρες μου.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν τι αντίκτυπο έχω. Αλλά κατανοούν ότι ασχολούμαι με κάτι ιδιαίτερο που έχει μια προβολή και με ξέρει ο κόσμος. Για πολλά χρόνια δεν το καταλάβαιναν ούτε αυτό. Στον Βόλο πήγαμε σε ένα κατάστημα και έπρεπε να δώσω το όνομά μου και μου λέει η κόρη μου “πού σε ξέρουν;”», είπε συμπληρώνοντας.