Πέθανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης David Lynch

Η Ολυμπία Κρασαγάκη αποχαιρετά τον David Lynch: «Θα μετακινούσα όλο τον κόσμο για να τον ξανά φωτογράφιζα» - Το συγκινητικό αντίο του Kyle MacLachlan

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης και συγγραφέας David Lynch ο οποίος ριζοσπαστικοποίησε τον αμερικανικό κινηματογράφο με ένα σκοτεινό, σουρεαλιστικό καλλιτεχνικό όραμα σε ταινίες όπως το «Blue Velvet» και το «Mulholland Drive» και την τηλεόραση με το «Twin Peaks».

Ο David Lynch αποκάλυψε το 2024 ότι είχε διαγνωστεί με εμφύσημα και πιθανότατα δεν θα μπορούσε πλέον να βγει από το σπίτι του για να σκηνοθετήσει.

Η οικογένειά του ανακοίνωσε τον θάνατό του με ανάρτηση στο Facebook, γράφοντας: «Υπάρχει ένα μεγάλο κενό στον κόσμο τώρα που δεν είναι πια μαζί μας. Αλλά, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, «Να κοιτάς το ντόνατ και όχι την τρύπα».

Η πορεία του

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Mel Brookw ξεχώρισε τον David Lynch και του ζήτησε να κινηματογραφήσει και τον «Άνθρωπο Ελέφαντα» (1980) μια ταινία που κέρδισε συνολικά οκτώ υποψηφιότητες για Oscars, καθιερώνοντας το παράλογο ως θεματική των ταινιών του.

Το 1984 σκηνοθέτησε το διαστημικό έπος «Dune» και το 1986 στο «Blue Velvet» κατάφερε, από κοινού με την τότε σύντροφό του Ιsabellla Rosellini, να χαρίσει στο ευρύ κοινό ένα από τα σπουδαιότερα δημιουργικά ρήγματα στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου.

Κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες για την «Ατίθαση Καρδιά», Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου το 1998 για το νεο-γουέστερν «The Straight Story» και το 2001 σύστησε στο κοινό τη Νaomi Watts κερδίζοντας πάλι βραβεία.

Μεγάλο επίτευγμά του επίσης, στην τηλεόραση αυτήν τη φορά, το «Twin Peaks», μια σειρά που δημιούργησε με τον συγγραφέα Μark Frost.

Η φωτογράφος Ολυμπία Κρασαγάκη αποχαιρετά τον David Lynch με ανάρτηση από τη συνάντησή τους όταν η ίδια κλήθηκε να τον φωτογραφήσει. 

«David Lynch in Cannes – @carltoncannes – Με βλέπει να μετακινώ την βαριά πολυθρόνα μπροστά στην μπαλκονόπορτα και με ρωτά τι κάνω “έχει καλύτερο φως εδώ, αγαπώ το φως της ημέρα…”

“That’s beautiful” Θα μετακινούσα όλο τον κόσμο για να τον ξανά φωτογράφιζα», έγραψε στην ανάρτησή της η Ολυμπία Κρασαγάκη για τον David Lynch.

Με ένα συγκινητικό κείμενο που δημοσίευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο ηθοποιός Kyle MacLachlan –o Ντέιλ Κούπερ της θρυλικής σειράς #Twin Peaks– αποχαιρέτησε τον David Lynch, ο οποίος άφησε χθες την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών.

Ο κόσμος έχασε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, εγώ όμως χάνω έναν αγαπημένο φίλο ο οποίος οραματίστηκε ένα μέλλον για εμένα και μου επέτρεψε να ταξιδέψω σε κόσμους που δεν θα μπορούσα να έχω προσεγγίσει ποτέ ο ίδιος, αναφέρει μεταξύ άλλων ο ηθοποιός.

«Πριν από 42 χρόνια, για λόγους πέρα από κει που η αντίληψή μου μπορεί να φτάσει, ο David Lynch με έβγαλε από την αφάνεια για να πρωταγωνιστήσω στην πρώτη και τελευταία του ταινία με μεγάλο μπάτζετ.

Προφανώς είδε κάτι μέσα μου το οποίο ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν μπορούσα να αναγνωρίσω. Χρωστάω ολόκληρη την καριέρα μου και τη ζωή μου, στην πραγματικότητα, στο όραμά του.

Είδα σε εκείνον έναν άνθρωπο αινιγματικό και αισθαντικό που έφερε μέσα του έναν δημιουργικό ωκεανό έτοιμο να εκραγεί. Βρισκόταν σε επαφή με κάτι που εμείς οι υπόλοιποι θα ευχόμασταν να μπορούσαμε να βρεθούμε.

Η φιλία μας άνθισε στο #BlueVelvet και στη συνέχεια στο #TwinPeaks. Πάντα τον έβρισκα τον πιο αυθεντικά ζωντανό άνθρωπο που είχα γνωρίσει.

Ο Ντέιβιντ ήταν σε συντονισμό με το σύμπαν και με τη φαντασία του στο υψηλότερο επίπεδο που μπορούσε να προσεγγίσει η ανθρώπινη ύπαρξη.

Δεν τον ενδιέφεραν οι απαντήσεις, καθώς αντιλαμβανόταν πως οι ερωτήσεις είναι το κίνητρο που μας κάνει αυτό που είμαστε. Είναι η πνοή μας.

Ο κόσμος έχασε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, εγώ όμως χάνω έναν αγαπημένο φίλο ο οποίος οραματίστηκε ένα μέλλον για εμένα και μου επέτρεψε να ταξιδέψω σε κόσμους που δεν θα μπορούσα να έχω προσεγγίσει ποτέ ο ίδιος.

Τον βλέπω να στέκεται στην αυλή του και να με χαιρετά με ένα ζεστό χαμόγελο, μια μεγάλη αγκαλιά και αυτή τη φωνή της Μεγάλης Πεδιάδας που ηχεί σαν κόρνα. Πίναμε καφέ και μιλούσαμε για τη χαρά του απροσδόκητου, την ομορφιά του κόσμου και γελούσαμε.

Η αγάπη τού ενός για τον άλλον προέκυψε απευθείας μέσα από ένα συμπαντικό πεπρωμένο δύο ανθρώπων που είδαν ό,τι καλύτερο είχαν μέσα τους να αντανακλά στον άλλον».