Η εξομολόγηση του Χάρη Ρώμα για τη σχέση με τον πατέρα του: «Xάσασαμε πολλά χρόνια επικοινωνίας»

«Δεν ήρθε στην πρεμιέρα μου, ούτε εκείνος ούτε η μητέρα μου. Μόνο η αδελφή μου πέρασε και άφησε ένα τριαντάφυλλο, εμένα δεν με περίμενε κανείς»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Ο Χάρης Ρώμας παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα #OnTime και στη Σίσσυ Μενεγάτου και αναφέρθηκε -μεταξύ άλλων- στη σχέση με τον πατέρα του και στα θέματά τους.

Πότε έμαθε ο πατέρας σου ότι πλέον παίζεις στο θέατρο και ήρθε η ρήξη ανάμεσά σας; Στην «Πορνογραφία»;

Ναι. Τον κάλεσα στην πρεμιέρα και δεν ήρθε. Ούτε εκείνος ούτε η μητέρα μου. Είχαν πάθει σοκ όταν τους το είπα. Μόνο η αδελφή μου είχε περάσει από το ταμείο και μου είχε αφήσει ένα τριαντάφυλλο. Τελειώνοντας η παράσταση, που ήταν ένα μεγάλο γεγονός, όλοι είχαν κάποιον, ενώ εμένα δεν με περίμενε κανείς. Και θυμάται ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης πως βγήκα μόνος μου έξω από το θέατρο κρατώντας αυτό το τριαντάφυλλο και συγκινημένος που υπήρχε έστω ένα λουλούδι για μένα. Τότε, ο Ιάσονας με ρώτησε «πού είναι οι δικοί σου;» και του απάντησα: «Εμένα οι δικοί μου είναι αυτό το τριαντάφυλλο».

Ο πατέρας σου άλλαξε συμπεριφορά; Το παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος που είχατε απομακρυνθεί;

Είχαμε χάσει πολλά χρόνια επικοινωνίας, γιατί και από πριν, που είχαν τα προσωπικά τους θέματα με τη μητέρα μου, δύσκολα μιλάγαμε ο καθένας για τη ζωή του. Αλλά είχαμε μια πολύ έντονη συναισθηματική συνεννόηση με τα μάτια και με την αφή. Δηλαδή, αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο χωρίς να είναι υποχρεωτικό να μιλάμε για πράγματα τα οποία μπορεί και να πονάγανε. Αλλά και δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε, γιατί υπήρχε αυτή η συναισθηματική ένταση, θα έλεγα, πως ήταν σαν χιλιάδες λόγια… Εκατομμύρια λόγια ήταν αυτή η αγκαλιά.

Ο Χάρης Ρώμας, στην συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα, μίλησε και για τους τηλεοπτικούς του ρόλους που έγραψαν ιστορία, όπως ο «Δάγκας», ο «Κατακουζηνός» και ο «Πόποτας»

Ακόμα σε «κυνηγάνε» οι ρόλοι σου που έγραψαν ιστορία στην τηλεόραση; Ο Διονύσης, ο χασοδίκης Δάγκας («Οι μεν και οι δεν»), ο Κατακουζηνός ή «Κατακουζήνα» («Κωνσταντίνου και Ελένης»), ο Πόποτας («Το Καφέ της Χαράς»). Σε φωνάζουν ακόμα έτσι στο δρόμο;

Ναι, φυσικά (γέλια). Αλλά χαριτολογώντας πλέον κι αυτός ήταν ο φόβος που είχαμε ως νέοι ηθοποιοί, ότι όλο αυτό θα μας αποκόψει από το καλό θέατρο. Η Ελένη Ράντου μού έλεγε: «Χάρη, θα γεράσουμε, κι αν συνεχίσουμε να παίζουμε το «Κωνσταντίνου και Ελένης» -γιατί μας είχαν κάνει πρόταση και θα αγοράζαμε από ένα καινούριο σπίτι ο καθένας, αν συνεχίζαμε τη σειρά-, θα παραμείνουμε η «Κατακουζήνα» και «Η γκαρσόνα».

Μας έδιναν πάρα πολλά λεφτά για να συνεχίσουμε έστω για ένα χρόνο τη σειρά. Και δεν το κάναμε. Προτιμήσαμε να το σταματήσουμε. Θεωρώ πολύ μεγάλη καταξίωση το να κάνεις τόσο διαχρονική δουλειά, που όχι απλώς να θυμούνται ότι έκανες κάποιες επιτυχίες, αλλά οι ατάκες που έχεις γράψει και έχεις πει ως ηθοποιός να έχουν περάσει πλέον στην κουλτούρα της καθημερινότητας.

Δηλαδή, διαμορφώνουμε την κουλτούρα της καθημερινότητας. Με σταματάνε νέοι φοιτητές αλλά και παιδιά που βλέπουν στις επαναλήψεις τις σειρές ή στο YouTube και γίνεται χαμός. Μου λένε τις ατάκες, παίζουν σκηνές από τα σίριαλ που εγώ δεν τις θυμάμαι, γιατί δεν τα ξαναβλέπω.

Μάλιστα, το «Κωνσταντίνου και Ελένης» μπήκε στο βιβλίο Γκίνες ως η τηλεοπτική σειρά με τις περισσότερες επαναλήψεις στον κόσμο. Πάρα πολλοί με σταματούν στο δρόμο και μου λένε: «Σας ευχαριστούμε για ό,τι μας έχετε προσφέρει». Κι αυτό είναι άκρως τιμητικό και συμβαίνει κάθε μέρα.