Ντορέττα Παπαδημητρίου: «Δε χωράει ο νους ότι δεν θα τον ξαναδείς, να ακούσεις, να ξαναμιλήσεις»

Ντορέττα Παπαδημητρίου: Η εξομολόγηση για το διαζύγιο, οι κρίσεις πανικού και η απώλεια που της στοίχισε

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Η Ντορέττα Παπαδημητρίου παραχώρησέ μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο ελληνικό περιοδικό #Vita και τη δημοσιογράφο, Νάντια Σουφλή.

Η ηθοποιός και παρουσιάστρια μεταξύ άλλων, μίλησε για την επιλογή να γίνει μητέρα σε νεαρή ηλικία, για τον χωρισμό της από τον Κώστα Πηλαδάκη, για την ψυχοθεραπεία αλλά και για την προσωπική της ζωή.

Μαζί με τη δουλειά, ήρθαν ο έρωτας και η οικογένεια. Τα πράγματα μάλλον συνέβησαν για σένα πιο συμπυκνωμένα χρονικά. Δυσκολεύτηκες ως νεαρή μητέρα;

Ναι, ήρθαν όλα μαζί. Η μητρότητα έχει δυσκολίες, σε όποια ηλικία κι αν συμβεί. Όταν είσαι νεότερη, η άγνοια είναι πιο έντονη. Στα 24 δεν είχα σκεφτεί τη μητρότητα και όλο αυτό το ζούσα με ενθουσιασμό και ευτυχία. Τα ανακάλυψα όλα στην πορεία. Τότε δεν υπήρχαν και τα social media, άντε να είχαμε ένα Facebook, που τώρα λειτουργούν βοηθητικά για μια μητέρα. Είναι σημαντικό να μπορείς να δεις στο Instagram μαμάδες που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με σένα και δίνουν συμβουλές. Βλέπεις ότι δεν είσαι μόνη. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι έκανα παιδιά 20 χρόνια πριν, και εκείνη η περίοδος μοιάζει με την εποχή των σπηλαίων! Μεγάλωσα ταυτόχρονα με αυτή τη διαδικασία ακολουθώντας τον αυθορμητισμό, την ορμή και την χαρά της ηλικίας μου. Για την προσωπικότητα και τη ζωή μου, όλα έγιναν στο σωστό χρόνο.

Ωστόσο η ροή της ζωής σε έφερε αντιμέτωπη και με έναν χωρισμό από τον σύζυγό σου και πατέρα των παιδιών σου ενώ ήσουν ακόμα αρκετά μικρή, στα 29. Σκέφτηκες ότι η νέα κατάσταση θα στεκόταν εμπόδιο μελλοντικά στην προσωπική και την επαγγελματική σου ζωή;

Είναι πολύ απαιτητικό για μια γυναίκα να γίνεται μητέρα, να μεγαλώνει τα παιδιά της, να εργάζεται… Είναι πολλά τα καρπούζια κάτω από μία μασχάλη. Οι γυναίκες είμαστε πολύ δυνατά πλάσματα και το γεγονός ότι μπορούμε να κουλαντρίσουμε τόσο πολλά αποτυπώνει μια μοναδικότητα για το είδος μας. Δεν το λέω φεμινιστικά, αλλά ρεαλιστικά. Μας έρχεται πιο φυσικά σε σχέση με τους άντρες. Είχα δυσκολίες, αλλά, επειδή είμαι εσωστρεφής της πέρασα σχετικά μόνη μου. Σε καμία περίπτωση δεν θα σκεφτώ ότι ήρθε η καταστροφή. Θα διαχειριστώ οποιαδήποτε κατάσταση, όπως η δύσκολη συνθήκη ενός χωρισμού, με ψυχραιμία και σε αισιόδοξη βάση. Το μέλλον δεν το ξέρει κανείς, γι’ αυτό επιλέγω να σκεφτώ θετικά. Θεωρώ ότι και ενεργειακά θα με φορτίσει καλύτερα και μεγαλύτερη δύναμη θα μου δώσει να ανταπεξέλθω.

Δηλώνεις ότι είσαι πολύ άνετα και μόνη σου. Αναιρείς το «είμαι καλά όταν είμαι σε σχέση»;

Χαίρομαι που αυτά εξαλείφονται με τα χρόνια. Δε χρειάζεται μία γυναίκα έναν άντρα για να είναι καλά και το αντίστροφο. Δεν ακούω τα κλισέ «η ζωή μιας γυναίκας είναι φτιαγμένη μόνο αν είναι με έναν άντρα». Είναι πολύ χρήσιμο το διάστημα που ένας άνθρωπος μένει μόνος του. Αν τα βρεις με τον εαυτό σου, έχεις περισσότερες πιθανότητες να τα βρεις και με κάποιον άλλον και να κρατήσει.

Δεν αναζητάς δηλαδή τη συντροφικότητα;

Παλαιότερα την αναζητούσα πιο έντονα, με έτρωγε. Δεν είχα μείνει και πολύ καιρό μόνη μου. Πλέον είμαι αρκετό καιρό μόνη μου και δεν ισχυρίζομαι ότι δε με νοιάζει η συντροφικότητα. Οι άνθρωποι δεν είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε σε μονάδες. Δεν θα έμπαινα όμως σε μία σχέση από ανάγκη, θα έμπαινα μόνο επειδή θα το ήθελα. Έχει τεράστια διαφορά.

Η συγκυρία της άδειας φωλιάς που βιώνεις, με τα παιδιά σου να έχουν ενηλικιωθεί, σου δημιουργεί πιο έντονες σκέψεις για την ερωτική συντροφικότητα;

Δεν αποκλείω τίποτα στη ζωή μου καθώς περνούν τα χρόνια και μεγαλώνω, το σενάριο του γάμου φαίνεται πως απομακρύνεται. Παράλληλα όμως, ξέρω ότι αύριο όλα μπορούν να αλλάξουν και να δεις σε ένα μήνα ότι παντρεύτηκε η Ντορέττα! Η ζωή είναι απρόβλεπτη και παίζει ρόλο αν η στιγμή που θα έρθει το καθετί είναι η σωστή.

Τα παιδιά σου πώς θα σε έβλεπαν σε ένα σενάριο με νέο σύντροφο ή και γάμο;

Δεν θα είχαν κανέναν προβληματισμό αν έβλεπαν ότι είμαι καλά. Είμαστε πια σε άλλη πίστα. Εκείνη στα 19 και τα 18 τους έχουν τις ζωές τους και εγώ προσπαθώ να βρω το χώρο μου.

Μέσα σε όλα προλαβαίνεις να διατήρησε σε φόρμα. Πώς ορίζεις την ευεξία σου;

Αφού γέννησα πέρασαν πολλά χρόνια που δεν έκανα γυμναστική γιατί δεν προλάβαινα. Επειδή ήμουνα μικρή και το σώμα μου επανήλθε πολύ γρήγορα, δεν το είχα καθόλου στο μυαλό μου. Πριν από επτά χρόνια, ξεκίνησα με συνέπεια το πιλάτες. Επιδιώκω να κάνω τρεις φορές την εβδομάδα. Το βάρος μου έχει μετατοπιστεί από το να «γυμνάζω το σώμα μου» στον «αισθάνομαι και ψυχολογικά καλά». Με ενδιαφέρει βέβαια να κρατώ το σώμα μου σε κίνηση γιατί περνούν τα χρόνια. Θα κλείσω τώρα 45 και πιστεύω ότι αν δεν αφήσεις το σώμα σου και το συντηρείς με γυμναστική χωρίς υπερβολές, θα σε βγάλει ακόμα πιο μακριά χρονικά.

Δεν πολέμησες ποτέ το σώμα σου;

Το πέρασα ως αθλήτρια. Φαντάσου ως παιδί, όταν έκανα ρυθμική, επειδή ήμουνα μυώδεις, χοντρή με ανέβαζαν, χοντρή με κατέβαζαν. Είναι περίεργα αυτά στις μικρές ηλικίες και με επηρέαζαν ψυχολογικά και διατροφικά. Το να μην τρως τίποτα μέσα στην ημέρα δεν είναι σωστό. Υπήρχε πολύ άγχος πάνω στην πίεση του αθλήματος και έπρεπε να διατηρούμε ένα συγκεκριμένο βάρος. Μας ζύγιζαν κάθε μέρα για να μην ανέβουμε 100 γραμμάρια. 

Και έπειτα πώς διαχειρίστηκες τα κιλά σε δύο συνεχείς εγκυμοσύνες;

Όταν πήρα 30 κιλά σε κάθε εγκυμοσύνη, είχα αφεθεί δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Τα κιλά όμως χάθηκαν μόλις σε ένα δίμηνο. Η ψυχολογία διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο βάρος. Ως αθλήτρια, όσο είχα συνεχώς στο μυαλό μου τα κιλά και το τι θα φάω για να μην παχύνω, τόσο πιο δύσκολο μου ήταν να διατηρώ το βάρος και να τρώω χωρίς να τα αναλύω υπερβολικά. Όταν έκανα τα παιδιά, ο προβολέας τράφηκε έξω από μένα φωτίζοντας κάτι πιο σημαντικό. Αυτές οι σκέψεις έφυγαν και έτσι σταθεροποιήθηκαν και τα θέματα του βάρους.

Ήρθες σήμερα από ψυχοθεραπεία, ενώ έχεις περάσει και κρίσεις πανικού. Η ψυχική σου υγεία είναι πολύ σημαντική για σένα.

Κρίσεις πανικού έχω βιώσει τρεις φορές σε διαφορετικές περιόδους. Νόμιζα ότι θα πέθαινα… Την ψυχοθεραπεία ωστόσο την ξεκίνησε αργότερα, πριν από επτά χρόνια. Ένιωθα ότι είχα χάσει τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα πράγματα. Ήθελα αρχικά να βάλω όσα συνέβαιναν στην σωστή τους διάσταση γιατί μέσα στο κεφάλι μας μεγεθύνουμε τα πάντα. Ειδικά αν έχουμε απομακρυνθεί από το κέντρο μας, δεν ξέρουμε ούτε που πατάμε ούτε πώς να σκεφτούμε. Δεν έχω σταματήσει γιατί με βοηθά πολύ. Θα πρέπει να βρεις τον κατάλληλο για σένα ψυχοθεραπευτή και να πας Με όλη την αλήθεια σου έχοντας συνειδητοποιήσει ότι έχεις θέματα με τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα των άλλων, μπορείς όμως να διορθώσεις τα δικά σου. Όταν συμβεί αυτό, θα σταματήσεις να προσελκύεις στη ζωή σου ακατάλληλα άτομα.

Σε βοήθησε η ψυχοθεραπεία στο θάνατο του πατέρα σου; Είναι τελικά η απώλεια η πιο δύσκολη συνθήκη που καλείται να διαχειριστεί ο άνθρωπος;

Είναι η πιο δύσκολη συνθήκη, ειδικά στην περίπτωση των γονιών. Δε χωράει ο νους σου ότι δεν θα ξαναδείς αυτό τον άνθρωπο, δεν θα τον ακούσεις ξανά, δεν θα του ξαναμιλήσεις. Δεν συνειδητοποιήσεις ποτέ απόλυτα ότι έχει υπάρξει ένας άνθρωπος, ήταν ο μπαμπάς μου και τώρα δεν υπάρχει σε αυτό τον κόσμο. Υγιή μου με έχουν βοηθήσει πολύ στα δύσκολα. Τα παιδιά σε αναγκάζω να μπαίνεις σε μία άλλη κατάσταση, ακόμα κι αν δεν είσαι καλά ψυχολογικά, για να μην βουλιάζεις και να συνεχίζεις να παλεύεις. Αγαπούσαν άλλωστε πάρα πολύ τον παππού τους, τον οποίο μνημονεύουμε πολύ συχνά, ενώ εγώ τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Την απώλεια της συνηθίζεις λες και ο άνθρωπος που έφυγε έχει πάει κάπου και οχι σαν να μην υπάρχει.