Κατερίνα Παπουτσάκη: «Ήμουν σε άσχημη, τραγική κατάσταση! Πόνος; Αδιανόητος, απελπισία»
08:55 - 18 Ιουλίου 2024
«Νόμιζα ότι έμεινε κουσούρι, ότι θα μου έμενε μια ζωή. Κλάμα; Δεν έβγαινα από το σπίτι τότε. Το πήρα πολύ βαριά»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Καλεσμένη στην εκπομπή, #Μαρίατηνύχτα, της Μαρίας Σολωμού βρέθηκε η Κατερίνα Παπουτσάκη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην τηλεοπτική σειρά για τη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Η ηθοποιός αναφέρθηκε στις δύσκολες εκείνες ημέρες που τα αρνητικά σχόλια ήταν αρκετά τόσο από τον κόσμο όσο και από ανθρώπους της παραγωγής.
«Με τη σειρά Αλίκη έκλαψα πάρα πολύ! Ήταν δύσκολα γιατί το υλικό των πρώτων 5 επεισοδίων ήταν “είσαι θεά”. Όταν παίχτηκε και η λάσπη ήταν πανταχόθεν για το ίδιο υλικό ήταν “δεν είσαι καλό”. Ήμουν χαζή μάλλον που το έκανα αυτό. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα συνέβαινε, αφελής ήμουν. Πριν από αυτό ήταν και η Λαμπέτη και λέω “ωραία, εποχής είναι, πάμε”. Το να παίζεις τη ζωή ενός ανθρώπου που περνάει από όλες τις εκφάνσεις των συναισθημάτων, πόσο ωραίο είναι αυτό; Θα μπορούσε να έχει ένα βάθος και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Δεν φοβήθηκα καθόλου!
Ήταν και η άγνοια της νιότης. Καταλαβαίνω ότι κάτι τους θύμιζε για να μου το πουν. Μάλλον τους έφερνα στον τρόπο. Όταν βάφεις τα μαλλιά σου ξανθά, μήπως βλέπει το μάτι ότι επηρεάστηκες; Ουσιαστικά κάποια πράγματα που μπορεί να έμοιαζαν και να τονίστηκαν με τη δουλειά, αυτά τα χαρακτηριστικά αν τα έβλεπες σε άλλη συνθήκη να μην τα έβλεπες. Ήταν στα πλαίσια της όλης διαδικασίας. Μετά έλεγα “όχι” σε όλες τις προτάσεις. Για πολλά χρόνια σταμάτησα να κάνω τηλεόραση ενώ υπήρχαν προτάσεις. Και έκτοτε ξεκίνησα τα υπόγεια. Επέλεγα πράγματα που θα ξεκολλούσαν από αυτό! Ήθελα να κάνω πράγματα για να πω “παιδιά είμαι κι αυτό”. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα είχα καεί. Θα μπορούσα να μην το είχα κάνει, να το είχα αφήσει στην άκρη. Τη σειρά δεν την είχα δει. Ήταν τόσο τραυματικό, είχα πάθει με το έντερό μου τόσα. Ήμουν συνέχεια στην τουαλέτα με φοβερό πόνο στην κοιλιά μου, τραγική κατάσταση. Ούτε νερό δεν μπορούσα να πιώ. Ήμουν σε άσχημη κατάσταση! Πέρασα όταν τελείωσε η Αλίκη, μέσα σε ένα δίμηνο είχα γίνει καλά.
Πόνος; Αδιανόητος, απελπισία. Νόμιζα ότι έμεινε κουσούρι, ότι θα μου έμενε μια ζωή. Κλάμα; Δεν έβγαινα από το σπίτι τότε. Το πήρα πολύ βαριά τότε. Η ιδιοσυγκρασία μου και το παλεύω είναι ότι είμαι ένας άνθρωπος που με ενδιαφέρει τι θα πει ο άλλος. Είναι καταστροφικό αυτό!».
