Γιώργος Τσούκαλης: «Έβαλαν μπράβους να μου σπάσουν τα χέρια και τα πόδια»
09:30 - 15 Ιουλίου 2024
«Όταν σου στρέφουν όπλο, η μόνη ελπίδα που έχεις είναι να παίξεις όσο θέατρο μπορείς και να είσαι ψύχραιμος»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Ο Γιώργος Τσούκαλης παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην ελληνική εφημερίδα #OnTime Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου.
Ο έμπειρος ιδιωτικός ερευνητής μίλησε για τις δυσκολίες της επαγγελματικής του διαδρομής και τις φορές που αντιμετώπισε κατάματα τον κίνδυνο.
Στην πορεία αυτού του επαγγέλματος ένιωσες πολλές φορές να σε απειλούν με όπλο;
Ναι, το έχω ζήσει αυτό σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως έχω ζήσει και την κατάσταση με συγγενείς ενός αρχαιοκάπηλου, που έβαλαν μπράβους να μου σπάσουν τα χέρια και τα πόδια.
Πως ένιωσες όταν είδες ένα πιστόλι στραμμένο επάνω σου; Υποθέτω, τρομοκρατήθηκες.
Εκεί η μόνη ελπίδα που έχεις είναι να παίξεις όσο θέατρο μπορείς, να είσαι ψύχραιμος, γιατί η ψυχραιμία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε μια τέτοια επικίνδυνη κατάσταση. Να προσπαθείς να μη δείχνεις φόβο, ούτε να τους προκαλείς, προσπαθώντας να κερδίσεις χρόνο μέχρι να φτάσει η αστυνομία. Ο χρόνος είναι το πιο σημαντικό, κι αυτό το ζήσαμε στην υπόθεση με όπλα και εκρηκτικά στα Γιάννενα, γιατί είχαμε να κάνουμε με κακοποιούς οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να αφαιρέσουν μια ζωή.
Υπήρξες κάποια υπόθεση στην οποία να προβληματίστηκες πάρα πολύ και ήταν δύσκολο να φτάσεις στην εξιχνίαση της;
Όλες οι περιπτώσεις είναι δύσκολες, γιατί έχουν να κάνουν με λεπτομέρειες που φαίνονται ασήμαντες για τον κόσμο, όπως η υπόθεση του Βασίλη Γιακουμάκη, που με σημάδεψε, όταν πήρα το CD και πήγα και το κατέθεσα στην αστυνομία και είναι μέρος της δικογραφίας. Ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το διαχειριστεί η ψυχή μου.
Επίσης, αυτό που έζησα και με τα δίδυμα που κάηκαν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού στο Μάτι. Έζησα καταστάσεις που δεν μπορούσα ούτε καν να τις φανταστώ. Και η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν όταν χρειάστηκε το βράδυ να πάρω να ενημερώσω τον πατέρα τους, τον Γιάννη, ότι έγινε ταυτοποίηση και ήταν τα παιδιά του.
Όπως επίσης μου ήταν πολύ δύσκολο να πω στη Νατέλα, τη μητέρα του Άλεξ, ότι το παιδί της δεν ζει, ή στην οικογένεια Γιακουμάκη στα Γιάννενα ότι βρήκαμε τη σορό. Πραγματικά ήμουν ράκος, δεν με πήγαιναν τα πόδια μου. Αυτές ήταν υποθέσεις που έχω πει «καλύτερα να μην είχα αναλάβει», γιατί καταγράφηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
