Γιατί ο Μιχάλης Κουϊνέλης δεν παντρεύεται την Ήβη Αδάμου; - «Έχει καταντήσει κουραστική, φουλ υποχόνδρια»

Μιχάλης Κουϊνέλης: «Δεν ήθελα να γαυγίζω στα τραγούδια μου, ούτε να το παίξω σκληρός»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» και την Αθηναϊδα Νέγκα έδωσε συνέντευξη ο Μιχάλης Κουϊνέλης. Ο γνωστός τραγουδιστής αναφέρθηκε και στο λόγο που δεν παντρεύεται με τη σύντροφό του, Ήβη Αδάμου.

«Δεν παντρευόμαστε με την Ήβη για να μην χωρίσουμε. Δεν θέλω να χωρίσω με την Ήβη, γι’ αυτό δεν θέλω να την παντρευτώ. Είναι κάτι που το είχα πει για αστείο και είναι αστείο. Δεν είναι κάτι που το έχουμε βάλει για να το προγραμματίσουμε και ούτε νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι. Με την Ήβη νιώθουμε φουλ οικογένεια. Και οι δύο καθαρίζουμε στο σπίτι. Η Ήβη έχει καταντήσει κουραστική με την καθαριότητα, είναι φουλ υποχόνδρια».

Σε άλλο μέρος της συνέντευξης εξομολογήθηκε:

«Νιώθω ότι έχω αγαπήσει και έχω αγαπηθεί. Απλά μετά νιώθω ότι μπορεί να μην με αγαπούσαν τόσο. Η πολλή αγάπη νιώθω ότι γίνεται να μην πω μίσος, αλλά γίνεται κάτι. Νιώθω ότι ήμουν κάπου με αγαπούσαν και όταν δεν ήμουν, δεν με αγαπούσαν. Στη ζωή μου δεν έχω κάνει πολλές σχέσεις. Να είχα 3-4 σχέσεις όλες κι όλες; Δεν έμπαινα στη διαδικασία να μπω σε σχέση γιατί δεν εμπιστευόμουν τους ανθρώπους εύκολα. Δεν ήθελα ούτε να παίρνω ούτε να δίνω λογαριασμό. Ένιωθα ότι δεν μπορούσε να με ακολουθήσει κάποιος. Κάποια στιγμή πρέπει να πάρεις απόφαση ότι δεν πρέπει να είσαι στην πρώτη γραμμή στη βιομηχανία της μουσικής. Τώρα δεν το κάνω με την ίδια μανία γιατί θέλω να είμαι καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός γιος.

Για το διάστημα όπου η Ήβη Αδάμου έμεινε έγκυος στην κόρη τους:

«Μαθαίνουμε μόνοι μας να γίνουμε γονείς. Δεν μπορώ να πω τι μπαμπάς είμαι αλλά πιστεύω ότι είμαι καλός πατέρας. Γουστάρω, νιώθω ότι με έναν μαγικό τρόπο τη στιγμή που ήρθε η κόρη μου στη ζωή μου ήταν η στιγμή που έπρεπε να έρθει και ήταν η στιγμή που ήμουν εγώ έτοιμος και να πω “κοριτσάρα μου για την πάρτη σου όλα”. Το έχω αποδεχθεί ότι θα με κάνει ό,τι θέλει. Είναι χειριστική απέναντί μου, δεν μπορώ να της χαλάσω χατίρι.

Όλα είναι πειράματα ή θα σου βγει ή δεν θα σου βγει. Δεν ήξερα πως θα το αντιμετώπιζε. Η Ήβη ήταν πολύ μικρή όταν έγινε αυτό. Όσο ήταν έγκυος έλεγα “τι θα γίνει μετά; Πόσες απορίες;”. Και όταν έγινε ήταν σαν να ήταν πάντα για αυτό, ήταν στρατιώτης. Οι άντρες στην αρχή είμαστε απορριμματοφόρα. Το έκανε και καθώς προχωράει η φάση έρχεται και σε αντιπαράθεση με την κόρη της και εγώ κοιτάω έτσι. Δεν θα μπορούσα να πω “όχι”. Νιώθω ότι αν ήταν αγόρι θα ήταν το αντίθετο. Οι μαμάδες στους γιους δεν χαλάνε χατίρι.

Όσο ήταν έγκυος έλεγα “τι θα γίνει μετά; Πόσες απορίες;”. Και όταν έγινε ήταν σαν να ήταν πάντα για αυτό, ήταν στρατιώτης. Οι άντρες στην αρχή είμαστε απορριμματοφόρα. Το έκανε και καθώς προχωράει η φάση έρχεται και σε αντιπαράθεση με την κόρη της και εγώ κοιτάω έτσι. Δεν θα μπορούσα να πω “όχι”. Νιώθω ότι αν ήταν αγόρι θα ήταν το αντίθετο. Οι μαμάδες στους γιους δεν χαλάνε χατίρι», είπε ο Μιχάλης Κουινέλης.

Για την απόφασή του να ζήσουν στην Αλεξανδρούπολη:

«Είναι ένα θέμα που το συζητούσα σήμερα στο αυτοκίνητο με έναν φίλο μου για ένα πρόσωπο. Ότι αυτή που την ψωνίζουν δεν το καταλαβαίνουν, όσο και αν τους λες. Θα το καταλάβουν αν φάνε μια χαστούκα από αλλού. Εγώ πιστεύω ότι δεν την ψώνισα ποτέ γιατί δεν αποκόπηκα από τις ρίζες μου. Ό,τι γινόταν γύρω μου είχα επαφή με την Αλεξανδρούπολη. Το μόνο διάστημα που έζησα στην Αθήνα ήταν σαν φοιτητής. Μετά γύρισα Αλεξανδρούπολη, εκεί δούλευα, εκεί ζούσα. Και όταν άρχισαν οι απαιτήσεις να γίνονται περισσότερους, μοίραζα τον χρόνο. Δεν θα μπορούσα να αντέξω την καθημερινότητά της Αθήνας. Αυτό που ξυπνάω και προλαβαίνω να κάνω μια δουλειά μόνο της κίνησης, το θεωρώ για μένα…δεν ξέρω τη λέξη. Είναι λάθος ρε φίλε να τρως τον χρόνο σου στην κίνηση».

Η μουσική

«Προσπαθούσα πάντα να βρίσκω τη χρυσή τομή στα πράγματα. Έχω γράψει κατά καιρούς τραγούδια κοινωνικού περιεχομένου αλλά πάντα είχα την αίσθηση ότι σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Δεν ήθελα να γαυγίζω στα τραγούδια μου, ούτε να το παίξω σκληρός. Πάντα είχα αυτή την άποψη! Ήθελα ο λόγος μου να έχει μια αμεσότητα, να καταγγέλλω με σεβασμό το οτιδήποτε. Όποιος φώναζε στα αυτιά μου δεν τον άκουγα ποτέ. Όταν μου μιλούσαν με ηρεμία τους άκουγα και αυτό προσπαθούσα να κάνω.

Δεν ήμουν καλός μαθητής σαν παιδί γιατί με σύγκριναν πάντα με τον αδερφό μου. Αλλά μια χαρά ήμουν τώρα που το σκέφτομαι! Ήμουν ο άνθρωπος που πάντα έψαχνα τρόπο να κάνω πράγματα, ήξερα ότι δεν ήθελα να γίνω συμβατικός. Ακόμα και δεν ασχολούμουν και δεν βιοποριζόμουν από τη μουσική, η δουλειά μου ήταν εικονολήπτης. Όταν τέθηκε το δίλημμα ότι πρέπει να ακολουθήσω ή το ένα ή το άλλο γιατί κάποια στιγμή πήγα σε έναν αγιασμό σχολείου. Πρώτα είχα πάει σε Πανελλήνιους αγώνες εφήβους μπάσκετ και είχαμε πάει με το δημοσιογράφο μου για να το καλύψουμε. Αφού βγήκαν τα δύο πρώτα άλμπουμ συνέχιζα τη δουλειά μου γιατί δεν πίστευα ότι θα βιοπορίζομαι από τη μουσική. Βλέπω τον δημοσιογράφο, να κοιτάει γύρω του, να υπάρχει μια ανησυχία να λένε “αυτός είναι”. Έρχεται η δασκάλα και λέει “είστε τραγουδιστής;”, λέω “όχι”, μου λέει “μάλλον σας μπέρδεψαν”. Δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι είχε γίνει νούμερο 1 στην Αθήνα».

«Οι στίχοι ξεκίνησαν από τις καψούρες μου. Έχω υπάρξει αισθηματίας, καντάδες με κιθάρα και να τραγουδάω Κώστα Χατζή. Έχω κάνει πολλά για τα κορίτσια. Τα λατρεύω τα κορίτσια! Νιώθω ότι μπορείς να γνωρίσεις όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου μέσα από την καψούρα. Μπορεί να σε ξεφτιλίσει, να σε αναδείξει, να σε κάνει μάγκα, να σε ρίξει στα πατώματα. Η καψούρα έχει όλα αυτά που μπορεί να δείξει πτυχές του εαυτού σου.

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην τηλεόραση μίλησε ο Μιχάλης Κουινέλης

«Ταλαιπωρήθηκα πολύ στην τηλεόραση και δεν φαινόταν. Όλοι πίστευαν ότι ήμουν χαλαρός. Ό,τι έκανα, ήθελα και το έκανα. Την πρώτη φορά έγινε τυχαία αλλά τις επόμενες ήθελα και το έκανα. Αλλά πάντα το έκανα όπως ήθελα να το κάνω εγώ. Το γύρω γύρω, το τηλεοπτικό παιχνίδι δεν το ήξερα και δεν ήθελα να το μάθω. Δεν με στρίμωξε κάτι αλλά οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτή. Ο τρόπος που λειτουργούν, το ψεύτικο, το δήθεν. Ότι είμαστε φίλοι αλλά δεν είμαστε. Είμαι πολύ ασυνεπής σε αυτό το πράγμα».