Άννα Κουτσαφτίκη: «Καταλαβαίνουμε το γελοίο του ανθρώπινου είδους; Υπάρχει περιρρέουσα γελοιότητα»

Όσα είπε η Άννα Κουτσαφτίκη για την απόφασή της να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία: «Ήταν πολύ κοφτός, μου έδωσε αγωγή και του λέω: Δεν θέλω να πάρω χάπια!»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Καλεσμένη στην εκπομπή, #ΚαλύτεραΑργά, βρέθηκε η Άννα Κουτσαφτίκη και αναφέρθηκε στην ψυχοθεραπεία αλλά και τη… #Μουρμούρα!

«Μπορεί να φαίνεται ότι οι συνθήκες ζωής είναι καλύτερες και είναι φτιαγμένη έτσι η ζωή ώστε να απομακρυνόμαστε από τον πυρήνα μας. Να κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη, να σκεφτούμε πως είναι να έχεις πραγματική σχέση με τον εαυτό μας. Να μη θεωρούμε ότι είμαστε αθάνατοι γιατί θεωρούμε ότι θα ζήσουμε για πάντα. Αν έχουμε τεράστιο εγώ θεωρούμε ότι είμαστε αθάνατοι με έναν τρόπο και δεν διορθωνόμαστε! Τα τελευταία δύο χρόνια έκανα κάποια μορφή ψυχοθεραπείας. Πήγα μόνη μου, πολύ συνειδητά.

Όταν ένιωσα ότι έπρεπε να πάω, πήγα, άλλαξα 2-3 ψυχοθεραπευτές. Τον πρώτο που πήγα τον αντιπάθησα! Ήταν κοφτός. Είχα κάποια προβλήματα στον ύπνο και τρόμαξα που σταμάτησα να κοιμάμαι. Ήταν πολύ κοφτός, εγώ ήθελα να κουβεντιάσουμε και μου έδωσε μια αγωγή. Του λέω “δεν θέλω να πάρω χάπια”. Δεν ήθελα να ξεκινήσω και να τελειώσω σε αυτό. Ήταν πιο αρνητικός! Βρήκα κάποιον άλλον αλλά μου ήταν αδιάφορος. Πρέπει να νιώσεις ότι έχεις μια επαφή. Πιστεύω ότι έπρεπε να ακολουθήσει κάτι άλλο στη ζωή του και να μην το ξέρει.

Ψέματα δεν έχω πει σε ψυχοθεραπευτή. Ο τρίτος ψυχολόγος χτύπησε πυρήνα, με άκουσε, δεν μου πρότεινε χάπια. Ξεδίπλωσα όλα μου τα θέματα πολύ γενναία, έκανα “βουτιά”. Το έφερνε κάπως η κουβέντα. Είχε ένα μαγικό τρόπο να με καθοδηγήσει! Δεν είμαι εύκολη στη χημεία, δεν ήθελα να την πάρω αν δεν χρειάζεται. Δεν είμαι αρνητική, απλώς πρέπει να με πείσεις.

Δεν είμαι ισχυρογνώμων, είμαι πολύ ανοιχτή. Αλλά σε κάποια πράγματα πρέπει να ακούσω επιχειρήματα και να μου κάνει το κλικ. Ο ψυχοθεραπευτής πρέπει να ξέρει πώς να “φλερτάρει” με τον καθένα!

Είναι δίκοπο μαχαίρι για τους ηθοποιούς. Μπαίνουμε σε τέτοια κιτάπια αλλά αν δεν προσέξουμε μπαίνουμε σε ένα τεράστιο “εγώ”. Η μαμά μου είναι πολύ έντονη προσωπικότητα, πολύ drama queen, έχει μια υπερβολή στον τρόπο που εκφράζεται. Και στη Μουρμούρα τα έβαλα στην Ξένια και κάνω έναν τρόπο ψυχοθεραπείας έτσι. Έχουμε μια γερή βάση στη σειρά οπότε η σεναριογράφος μας άφησε να “πατήσουμε” στο κείμενό της και να προσθέσουμε δικά μας στοιχεία. Σιγά σιγά τους χτίσαμε τους ρόλους μας.

Η μουρμούρα μπορεί να είναι ένα καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά και να το δουν αλλιώς. Κανονικά θα έπρεπε οι άνθρωποι να το δουν αλλιώς! Λίγη μουρμουρίτσα μπορεί να είναι αναζωογονητική. Εγώ δεν την αντέχω τη μουρμούρα. Θέτω τα πράγματα επί τάπητος! Οι άντρες μουρμουράνε φυσικά. Ο μύθος που αφορά τις γυναίκες πρέπει να καταρριφθεί. Το διατυμπανίζω! Η αντρική μουρμούρα είναι χειρότερη. Δεν ξέρουν που να σταματήσουν. Βέβαια αυτό έχει κάτι γλυκό, μια παιδικότητα. Η μουρμούρα των αντρών είναι σαν τα παιδάκια που δεν μεγαλώνουν. Η δική μας μπορεί να είναι πιο κατασκευασμένη!».