Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Η Παναγιά και ο Ταξιάρχης μου κράταγαν το χέρι και με ξαναγύρισαν…»

Ανήμερα των γενεθλίων του ο ηθοποιός δημοσίευσε μια μακροσκελή ανάρτηση για τα γενέθλιά του που συνόδευσε με μια φωτογραφία με την οικογένεια της επιλογής του!

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Ένας μήνας περίπου έχει περάσει από την περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.

Ο αγαπημένος ηθοποιός πριν περίπου έναν μήνα υπέστη καρδιακή ανακοπή, με συνέπεια να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και να υποβληθεί σε ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο.

Ανήμερα των γενεθλίων του ο ηθοποιός δημοσίευσε μία ιδιαίτερη ανάρτηση στο Instagram κάνοντας τον απολογισμό του για όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα ενώ ευχαρίστησε δημόσια τους γιατρούς που του έσωσαν τη ζωή.

«Τα γενέθλια μου φέτος έχουν ένα ειδικό φως! Πριν από έναν μήνα βρέθηκα μέσα σ’ ένα ασθενοφόρο, μετά σ’ ένα φορείο να τρέχει και η γιατρός να μου λέει “πάθατε ανακοπή, πάμε στο χειρουργείο για αγγειοπλαστική, αν χρειαστεί θα σας διασωληνώσουμε”… “όχι διασωλήνωση”, ψιθύρισα… “αν χρειαστεί”, μου λέει… έτρεχε το φορείο κι άκουγα το bye bye love απ’ το all that jazz, και προσευχόμουν…

Στο χειρουργείο εμφανίστηκε μπροστά μου ο επί γης άγγελος μου ο Κωστής Ραϊσάκης, άντρας της αγαπημένης μου Ολυμπιάδας…ανάσα! “Χρήστο σε παρακαλώ ακίνητος, θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε την αρτηρία”… συνέχισα να προσεύχομαι κι αυτό με πλημμύρισε από μια ανεξήγητη για την κρισιμότητα της ώρας ηρεμία, πράγμα πολύ σπάνιο όπως μου είπε μετά ο γιατρός για ασθενή σ’ αυτή τη θέση!

Τον Κωστή δεν τον έβλεπα, μας χώριζε η οθόνη της επέμβασης… τον άκουγα μόνο… τον άκουγα να λέει όταν βογκούσα από τους πόνους, “μπράβο Χρήστο, μπράβο”… είναι υπέροχο που πονάς, η καρδιά είναι ζωντανή! Και στο τέλος “μπράβο Χρήστο, τα καταφέραμε”… και βλέπω τον νεαρό καρδιολόγο τον Μανώλη που ήταν όρθιος να λέει ανακουφισμένος …- “για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει η καρδιολογία”!

Όταν τον συνάντησα μετά από 6 μέρες σ’ έναν υπέρηχο του λέω “γεια σου Μανώλη!” “Με ξέρετε;” μου λέει; “Δεν ήσουν στην επέμβαση μου;” “Ναι” μου λέει… “με θυμάστε;” “Πώς να σε ξεχάσω;” του λέω… “είπες την ωραιότερη ατάκα της βραδιάς!”.

“Ευχαριστώ όλους τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μέσα απ’ την καρδιά μου. Ιδιαίτερα τον κ. Ραϊσάκη! Είχα εκείνο το βράδυ παραστάτες βοηθούς μου την Παναγιά και τον Ταξιάρχη! Μου κράταγαν το χέρι με ξαναγύρισαν… Επέστρεψα και δόξα τω Θεώ αναρρώνω σιγά σιγά… πολλά άλλαξαν από εκείνο το βράδυ… το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι επέστρεψα απαλλαγμένος από τον φόβο του θανάτου… ποτέ δεν κυριάρχησε στη ζωή μου, αλλά τώρα είμαι πραγματικά ελεύθερος!
Θα ζήσω όσο μου είμαι γραφτό χωρίς φόβους…

“…Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών.

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του.

Γύρω απʹ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων

Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες.

Ενώ η αθωότητα.

Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα.

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή.” προσανατολισμοί-Οδυσσέας Ελύτης».