Γιώργος Καράμπελας: «Ο πατέρας μου ποτέ δεν κατάλαβε ποιος είμαι. Υπήρχε εκφοβισμός…»

«Δεν με αφορά το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν είμαι ομοφυλόφιλος»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Μια άκρως εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιώργος Καράμπελας στο ελληνικό περιοδικό #ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο.

Ο concept maker και συλλέκτης αισθητικής μίλησε -μεταξύ άλλων- για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην παιδική του ηλικία λόγω της συμπεριφοράς των γονιών του, ενώ παράλληλα αποκάλυψε πώς κατάφερε να αφήσει πίσω του όλα αυτά τα δυσάρεστα που βίωσε.

Ο πατέρας σου ήταν στρατιωτικός, έφτασε μέχρι τον βαθμό του πτεράρχου. Μεγάλωσες με πειθαρχία;

Βεβαίως, αλλά πήρα και πάρα πολλή αγάπη. Ήμασταν η χαρακτηριστική δυσλειτουργική οικογένεια και – περιέργως πως – αυτό με έσωσε. Είχαμε μεγάλες διαφορές με τον πατέρα μου, ήμασταν σε άλλα μήκη και πλάτη. Ήταν ένας άνθρωπος που έζησε Κατοχή, ζούσε σε στρατιωτικό περιβάλλον και ποτέ δεν κατάλαβε ποιος είμαι εγώ. Είναι κάτι που έχουν περάσει εκατομμύρια παιδιά, όπως εγώ, παιδιά που έζησαν πέτρινα χρόνια, που αγαπούσαν τον χορό και που ήθελαν να φορούν κίτρινες κάλτσες, τιράντες και καπέλα. Όλα αυτά θεωρούνταν κάτι κακό, υπήρχε μαζί με την αγάπη και εκφοβισμός στο σπίτι, δεν με άφηναν ελεύθερο σε μια γωνιά.

Η μητέρα σου;

Η μαμά μου ήταν μια καταπληκτική γυναίκα, μια grande dame, με μοναδικό γούστο και γνώσεις. Αν ήταν σε άλλη κοινωνία, ή και σε άλλο γάμο, θα ήταν αρχιτέκτονας, σχεδιάστρια μόδας, ακόμα και γιατρός. Θυμάμαι στα ταξίδια μας στο Παρίσι να περνάμε ατελείωτες ώρες και να χαζεύουμε στις αντικερί – όλη αυτή την αγάπη του συλλέκτη μού την μετέδωσε η μητέρα μου. Από δικές της ενοχές όμως είχε και στερεοτυπικές αντιδράσεις, του τύπου «Γιώργο, αυτά δεν είναι για εμάς» όπου το «εμάς» σήμαινε πως ήταν ανήκουστο ένας άντρας να κάνει χορό».

Και τελικά πώς κατάφερες να συνεχίσεις να ζεις όπως ήθελες;

Μόνος μου το αντιμετώπισα. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αποσυρθώ, να κάνω ενδοσκόπηση. Είχα πάντα μια απίστευτη δύναμη, την οποία τότε δεν είχα ανακαλύψει ακόμη. Αργότερα αυτή η δύναμη με έκανε να σκεφτώ: «Δεν είναι η ζωή σου αυτή. Έχεις αφήσει τον κόσμο να σε ποδοπατήσει. Δεν φταίνε εκείνοι, εσύ τους άφησες». Αυτό το πόρισμα έβγαλε ο εαυτός μου.

Αυτό συνέβη κάπου στα 37 μου, όταν πέθανε ο πατέρας μου. Τότε άφησα φιλίες και σχέσεις, για να πάω μόνος μου παρακάτω, να μπω μέσα μου. Αποδόμησα όλο μου το είναι και ανασύνθεσα τη ζωή μου, έχοντας βάση ένα κύριο χαρακτηριστικό που είχα από τη μέρα που γεννήθηκα: τη χαρά της ζωής! Ήμουν ένα χαμογελαστό πλάσμα. Μικρός έμπαινα σε ένα δωμάτιο και οι άλλοι έλεγαν: «Μπήκε ο ήλιος». Στην εφηβεία μου το είχα χάσει αυτό αλλά ευτυχώς το βρήκα αργότερα και έκτοτε λειτουργώ έτσι.

Έχεις δεχθεί κακόβουλα σχόλια για την εικόνα σου;

Ου! Από το «αποτυχημένος δανδής» μέχρι ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Στο σχολείο, όπως και σε μια αστική κοινωνία, δεν ήταν συνηθισμένο να φοράς κόκκινες κάλτσες, όπως ήθελα εγώ. Η κόκκινη κάλτσα δεν έχει να κάνει με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά με τα στερεότυπα. Οι άνθρωποι τότε σκέφτονταν ότι κάποιος που φορά κόκκινες κάλτσες είναι ομοφυλόφιλος. Όμως από το ένα αυτό μου έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν.

Τι σκέφτηκες με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια;

Δεν σκέφτηκα κάτι ιδιαίτερο, δεν με αφορά. Δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Ωστόσο, ως άνθρωπος ενδιαφέρομαι για τους συνανθρώπους μου. Αν και δεν έχω υποστεί μπούλινγκ σαν να ήμουν ομοφυλόφιλος, δέχθηκα μπούλινγκ γιατί υπήρχε η εσάνς ότι ήμουν «περιεργούλης», επειδή μπορεί να φορούσα χρώματα ή έκανα χορό. Άρα ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να σε βλέπουν ως διαφορετικό. Μπαίνω λοιπόν μπροστά για να υποστηρίξω οποιονδήποτε αισθάνεται διαφορετικός. Και δηλαδή τι πάει να πει διαφορετικός; Πως οριοθετείται το κανονικό και το διαφορετικό;

Πρέπει να είμαστε στην ίδια γωνία όλοι μαζί. προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ποιος κοιμάται με ποιον ή τι λεφτά βγάζει ο ένας και ο άλλος. Η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου μού φάνηκε προφανής. Ήταν καιρός να γίνει είναι τόσο δεδομένο ώστε δεν με εντυπωσίασε.