Η εξομολόγησή της Αιμιλίας Υψηλάντη για τον θάνατο της κόρης της: «Bίωσα ένα αφύσικο γεγονός»
08:04 - 20 Φεβρουαρίου 2024
Αιμιλία Υψηλάντη για τον θάνατο της κόρης της: «Η έγνοια της εγγονής μου, ήταν ο δικός μου πόνος, όχι ο δικός της» - «Είχα γνωρίσει τον Μακάριο, ήταν ευγενικός και κοινωνικός άνθρωπος»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Η Αιμιλία Υψηλάντη μίλησε στην εκπομπή #PameDanai και στον Αλέξη Μίχα για τη συμμετοχή της στη #Famagusta και τον θάνατο της κόρης της.
«Με ήθελαν να παίξω στο Famagusta, με πήρε τηλέφωνο ο κ. Γεωργίου. Δέχτηκα αμέσως γιατί στην Κύπρο είχα πάει πάρα πολλές φορές και τον Μακάριο είχα συναντήσει. Σημάδεψε τη ζωή των ανθρώπων της γενιάς μου και το θέμα είναι τι γίνεται με τον φάκελο της Κύπρου.
Ο Μακάριος ήταν πολύ ευγενικός και κοινωνικός άνθρωπος. Ο ανώτερος κλήρος είναι πάντα μορφωμένος και ξέρει πάρα πολύ καλά τι θα πει κοινωνικότητα. Μας έδινε πάντα μία φωτογραφία με την κόκκινη υπογραφή του, μια πολύ ευχάριστη εικόνα.
Η πιο δύσκολη σκηνή στο Famagusta δεν ήρθε ακόμη. Είναι η ώρα που ο ρόλος μου θα βρεθεί σε μία ώρα κρίσης, η Σοφία θα βρεθεί απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Περίμενα την αποδοχή της σειράς. Δύο πράγματα σκεφτόμουν: Ή δεν θα καθίσουν καθόλου να το δούνε γιατί δεν θέλουν να δούνε πράγματα που μας πληγώνουν. Όταν βλέπεις τις αφηγήσεις, είναι σοκαριστικό για τον θεατή», ανέφερε.
Η εξομολόγησή της για τον θάνατο της κόρης της
«Οι σχέσεις μου με την εγγονή μου είναι δύσκολες. Πολύ αγαπησιάρικες αλλά δύσκολες γιατί το χάσμα ανάμεσα στις γενιές είναι τεράστιο. Δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε αυτά τα παιδιά. Τι να της πω της εγγονής μου που είναι 30 χρόνων; Να κάνει παιδιά; Πολύ θα το ήθελα αλλά μου λέει “πώς θα τα μεγαλώσω;”. Στη δική μου γενιά δεν ήταν έτσι.
Η ευθύνη μου απέναντί της είναι να ζήσω γιατί η εγγονή μου δεν έχει ούτε πάτερα, ούτε μητέρα, ούτε αδέλφια. Εγώ που μεγάλωσα μέσα σε μεγάλη οικογένεια, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι να είσαι ολομόναχο παιδί και έχει μόνο έναν άνθρωπο κοντινό. Η έγνοια της εγγονής μου όταν χάθηκε η κόρη μου, ήταν ο δικός μου πόνος, όχι ο δικός της.
Δεν έχω βιώσει κάτι δυσκολότερο από πολλούς άλλους ανθρώπους, βέβαια βίωσα ένα αφύσικο γεγονός. Η μητέρα μου έλεγε ότι όσο δεν έχεις χάσει νεότερους ανθρώπους πρέπει να είσαι ευτυχισμένος. Αυτή η ευτυχία σε μένα δεν δόθηκε».
