Χρήστος Λούλης: «Σε έναν ομοφυλόφιλο θα έδινα πιο εύκολα να μεγαλώσει ένα παιδί»

«Η κακομεταχείριση ήταν για εμάς κομμάτι της δουλειάς. Έπρεπε να το βουλώνεις αν ο σκηνοθέτης…» - «Μετάνιωσα για αυτό που δήλωσα για τη Ζέτα Μακρυπούλια, το είπα για να νιώσω καλύτερα» - «Κάθε φορά που βλέπω τα επεισόδια του #Famagusta κάτι μου συμβαίνει, σαν να ησυχάζω» - «Σε αδιέξοδο με την Έμιλυ Κολιανδρή κάναμε μεγάλες κουβέντες. Είναι αυτό που κάνεις ό,τι χρειαστεί για να το ξεπεράσεις»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Στο #NightOut βρέθηκε ο Χρήστος Λούλης και αναφέρθηκε στις κακοποιητικές συμπεριφορές αλλά και την προσωπική του ζωή.

«Υπήρξαν δουλειές που έφαγα απόρριψη. Όχι μόνο δουλειές που δεν δούλεψα γιατί δεν με ήθελαν. Υπάρχουν και τώρα πράγματα που θέλω να κάνω και δεν με θέλουν. Και σε δουλειές που δούλευα υπήρχαν στιγμές στην πρόβα για παράδειγμα που θες να κάνεις τον ρόλο και έχεις έναν τοίχο. Είναι μια απόρριψη από τον ίδιο σου τον εαυτό. Υπήρχαν εποχές που κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έλεγα “δεν κάνεις για αυτό τον ρόλο φίλε μου”. Όταν είσαι νέος λες ότι είσαι χάλια, ατάλαντος. Ενώ είναι πολύ απλό! Αυτό που θέλω δεν κουμπώνει με αυτό που είσαι στο τώρα.

Οι συνεργασίες μου δεν ήταν πάντα άρτιες. Όλοι κουβαλάμε τα τραύματά μας. Και οι στιγμές είναι δύσκολες! Στο θέατρο πρέπει να σε πιέσει κάποιος για να βγάλεις ένα αποτέλεσμα. Είμαι μιας γενιάς που πιστεύαμε ότι το θέατρο είναι μια υπόθεση που ο σκηνοθέτης είναι οκ να σε κακοποιεί ψυχολογικά. Ήταν κομμάτι της διαδικασίας, να εκμηδενίσω τον εαυτό μου για να κάνω αυτόν τον ρόλο. Μπαίνει μέσα ο θυμός σου, ο θυμός του γιατί έχει νεύρα και μπορεί να έχει μετανιώσει που πήρε εσένα για αυτόν τον ρόλο.

Η κακομεταχείριση ήταν για εμάς κομμάτι της δουλειάς. Ότι ο σκηνοθέτης είναι και πρέπει να πει καμιά κουβέντα παραπάνω και εσύ να το βουλώνεις. Εμένα δεν μου έχει συμβεί κάτι τόσο σοβαρό ώστε να το καταγγείλω. Υπήρξαν φορές που αισθανόμουν άβολα! Κάποιες φορές υπήρξαν σπουδαίοι καλλιτέχνες που από δική τους πίεση τους έβγαινε αυτή η συμπεριφορά αλλά ξέραμε ότι υπήρχαν άνθρωποι που εκμεταλλεύονταν τη θέση τους εξουσίας για να νομίζουν ότι είναι και γ@μώ τα παιδιά και συμπεριφέρονταν άσχημα σε παιδιά που δεν μπορούσαν να μιλήσουν».

«Έχω πιάσει τον σκηνοθέτη και του είπα ότι αισθάνθηκα άβολα που έγινε αυτό κι αυτό στην πρόβα ή στο γύρισμα. Ή ότι ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκες δεν με βοηθάει, με κάνει και κλείνομαι πιο πολύ. Αλλά δεν ήμουν μπροστά στη φάση που να την πέφτει ένας σκηνοθέτης σε κοπέλα ή αγόρι. Φροντίζω όταν συμβαίνει κάτι να βάζω κάποια όρια. Από πολύ παλιά όχι μόνο τώρα. Μπορούσε εύκολα ο άλλος να δει ότι εδώ πέρα ώπα, μέχρι εδώ! Σε άλλους ανθρώπους χρειάζεται να πεις μια λέξη και σε άλλους να φωνάξεις μια λέξη. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και ανέχονται άσχημες συμπεριφορές».

To μυστικό στον γάμο του με την Έμιλυ Κολιανδρή

«Θα ήταν δύσκολο να μην την κάνουμε και οι δυο αυτή τη δουλειά. Είναι δύσκολο ο άλλος να καταλαβαίνει τα ωράριά σου, πως δεν έχεις ρεπό, δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα, τις αγωνίες σου. Είναι δύσκολο να είσαι με κάποιον που είναι σε αυτή τη δουλειά γιατί έχει πολλούς πειρασμούς, ματαιοδοξία… Είναι ωραίο να έχεις σταθερό σημείο. Να ξέρεις πως έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου. Αυτό είναι για εμένα η Έμιλυ. Είναι η μητέρα των παιδιών μου, κάτι ιερό. Από την άλλη, δεν είναι όλα μέλι γάλα στον γάμο μας και όλα ιδανικά. Έχουμε πολλές δυσκολίες και πάνω – κάτω»

Σε ερώτηση του Θεοχάρη Ιωαννίδη για το μυστικό στον γάμο, ο Χρήστος Λούλης εξήγησε: «Όταν έρχεται το αδιέξοδο ο καθένας στον βαθμό που μπορεί, προσπαθεί να επαναξιολογήσει πως ο άλλος είναι προτεραιότητα, η άγκυρά του. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εξετάζουμε το θέμα, να αναρωτηθούμε “συνεχίζω να θέλω να είμαι μαζί με τον άλλον;”. Μας έχει συμβεί αν έρθουμε σε αδιέξοδο. και κάναμε μεγάλες κουβέντες μεταξύ μας και ο καθένας με τον εαυτό του. Για να δούμε αν συνεχίζουμε να θέλουμε να περάσουμε τη ζωή μας μαζί. Είναι αυτό που κάνεις ότι χρειαστεί για να το ξεπεράσεις».

Για τον ρόλο του ως πατέρα, ο ηθοποιός είπε: «Ως μπέμπας νιώθω πω κάνω το καλύτερο μπορώ, Θέλω να εξηγώ, να κουβεντιάζω, να μιλάω στα παιδιά μου λες και είναι μεγάλοι άνθρωποι».

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

Ο ηθοποιός μίλησε για λίγο με τον Θεοχάρη Ιωαννίδη και αναφέρθηκε και στα συναισθήματα που τον γεμίζουν όσα ζει μέσα από τη σειρά που αφορά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

«Πίνω γιατί έχω να διαχειριστώ διάφορα πράγματα όπως ότι τον Απρίλιο κλείνω το 48. Ίσως είναι καλύτερα από το να κλείνω τα 50. Είναι πολλά τα πράγματα που σκέφτεσαι να κάνεις και δεν έχεις κάνει. Θέλω να χαίρομαι την κάθε μέρα μαζί, να βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και προσπαθώ να φροντίσω και το τώρα. Παρακολουθώ την επικαιρότητα. Ανήκουμε στη Δύση, είμαστε μια δυτική φιλελεύθερη κοινωνία. Δεν γίνεται να έχεις πολίτες δύο ταχυτήτων. Έστω και να αφορούσε έναν άνθρωπο, θα έπρεπε να έχει τα δικαιώματα με τους άλλους. Ποιος έχει από όλους αυτούς την ικανότητα να βάλει έναν κανόνα για το πώς πρέπει να μεγαλώσει ένα παιδί; Όταν φτάσεις να κρατάς τον σύντροφό σου από το χέρι, να διακηρύξεις σε όλον τον κόσμο ότι θες να παντρευτείς τον άνθρωπό σου, σημαίνει ότι σε αυτή την κοινωνία που βγήκε από αυτή την άρνηση αυτοί οι άνθρωποι έχουν έξτρα θάρρος και ευαισθησία. Αν κάποιος πληροί κριτήρια για να είναι γονιός, είναι πιο μπροστά από όλους. Έχουν ζήσει τον αποκλεισμό και να μην μπορούν να εκφράζουν αυτό που είναι. Πιο εύκολα θα έδινα σε έναν τέτοιον άνθρωπο να μεγαλώσει ένα παιδί.

Τη Famagusta είναι σαν να το έφερε η μοίρα. Ήρθε στον δρόμο μου σε μια φάση που η οικογένεια της Έμιλυ περνούσε μια δύσκολη φάση. Είμαστε σε μια έντονα συναισθηματική κατάσταση με το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Ο ρόλος αυτός και η σειρά αυτή, προσωπικά, σαν να έβαλε πάνω μια σφραγίδα για όλο αυτό που είναι για μένα το νησί, οι άνθρωποί του, που έχω γνωρίσει ανθρώπους που μου είπαν ιστορίες τους από τον πόλεμο. Άνθρωποι που προσπάθησαν να τα ξεχάσουν, το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό αλλά πάντα υπάρχει ένας πόνος, ένας καημός. Ότι είναι εκεί ένα σπίτι, μια αυλή που μεγάλωσα, τα παιδικά χρόνια που είναι η πατρίδα του. Τα παιδικά μας χρόνια είναι η πατρίδα μας. Όταν ένα παιδί μεγάλωσε σε μια αυλή που του απαγόρευσαν να πάει είναι σαν να του απαγόρευσαν την αληθινή του πατρίδα. Μεγάλωσε μια γενιά Κυπρίων με αυτό το κενό! Μου κάνει ένα κλικ, κουμπώνει κάτι στην ψυχή μου. Κάθε φορά που κατεβαίνω κάτω ή βλέπω τα επεισόδια, κάτι μου συμβαίνει. Σαν να ησυχάζω! Παρόλο που η σειρά είναι έντονη και συγκινητική, με συγκλονίζει το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι δοτικοί και συνεργάσιμοι.

Είναι κάπως σαν να λέμε “Έι, έχει γίνει κάτι εδώ. Μην το ξεχνάμε”. Ποτέ στη σειρά δεν φεύγουμε από τον στόχο μας που είναι ο άνθρωπος. Δεν λέμε οι κακοί Τούρκοι, οι καλοί Ελληνοκύπριοι. Κρατάμε μια ισορροπία στο ότι τα παθαίνουν άνθρωποι αυτά».

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

Ο ηθοποιός μεταξύ άλλων σχολίασε τις δηλώσεις που είχε κάνει στο παρελθόν για τη Ζέτα Μακρυπούλια. 

«Αυτό με τη Ζέτα το έχω μετανιώσει. Ήταν σε μια φάση που εγώ τότε ήμουν στο ναυτικό, ήμουν συνέχεια μέσα και είχε πήξει στη σκοπιά. Ήμουν ψιλοχάλια μέσα μου», ανέφερε αρχικά ο Χρήστος Λούλης.

Ενώ είπε για τη δήλωσή του: «Τότε μου πήρε συνέντευξη ένας ναύτης για ένα Μέσο και με ρώτησε την προβοκατόρικη ερώτηση αν θεωρώ πως η Ζέτα είναι συνάδελφός μου… Εγώ για να νιώσω καλύτερα για τον εαυτό μου – γιατί ένιωθα χάλια τότε, είπα ότι δεν τη θεωρώ συνάδελφό μου.

Θεωρούσα ότι κανείς δεν θα το πάρει χαμπάρι αυτό το πράγμα. Όταν το πήραν χαμπάρι και έγινε αυτός ο χαμός θεωρούσα ότι θα λήξει σε 3 μέρες. Ακόμα με ρωτάνε μετά από 17 χρόνια. Ναι μετάνιωσα», ανέφερε στο #NightOut ο Χρήστος Λούλης. 

Ο Χρήστος Λούλης ρωτήθηκε για τον γάμο και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

«Ανήκουμε στη Δύση, είμαστε δυτική φιλελεύθερη κοινωνία, που εξ’ ορισμού σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχει πολίτες δύο ταχυτήτων. Δεν μπορεί να έχει κάποιος δικαιώματα και να μην έχει κάποιος άλλος. Θεωρώ ότι έστω και έναν να αφορούσε, θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί να έχει δικαιώματα» ανέφερε ο Χρήστος Λούλης.

«Ποιος έχει από όλους αυτούς και εμάς την ικανότητα να βάλει έναν κανόνα για το πως πρέπει να μεγαλώσει ένα παιδί και το πως δεν πρέπει. Όταν φτάσεις στο σημείο να κρατάς τον σύντροφό σου από το χέρι περπατώντας στον δρόμο, να διακηρύξεις στον κόσμο ότι εγώ θέλω να παντρευτώ τον άνθρωπό μου, να ενώσουμε τις ζωές μας και να έχουμε ένα παιδί, σημαίνει ότι σε αυτήν την κοινωνία που μόλις βγήκε από αυτήν την άρνηση που είχε αυτοί οι άνθρωποι έχουν έξτρα θάρρος και ευαισθησία.

Για εμένα αν κάποιος πληροί παραπάνω κριτήρια να είναι γονιός, αυτοί είναι λίγο πιο μπροστά από τους υπόλοιπους γιατί έχουν ζήσει τη σκληρότητα του αποκλεισμού, το να κρύβονται και μπορούν να εκφράσουν αυτό που θέλουν και είναι. Οπότε σε έναν τέτοιο άνθρωπο θα έδινα πιο εύκολα να μεγαλώσει ένα παιδί» επισήμανε ο Χρήστος Λούλης.