Η ζωή του Δημήτρη Ημέλλου, ο ταλαντούχος γιος του και η μεγάλη καριέρα στο θέατρο

Ο βραβευμένος ηθοποιός Δημήτρης Ήμελλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά στον χώρο της υποκριτικής. Ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολυδιάστατους καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής, τηλεοπτικής και κινηματογραφικής σκηνής.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Γεννημένος στις 12 Ιουνίου 1967 στην Κυψέλη της Αθήνας, με καταγωγή από τη Νάξο και από τους δύο γονείς του, ο Δημήτρης Ήμελλος μεγάλωσε σε μια πολύτεκνη οικογένεια με έναν αδελφό και δύο αδελφές.

Ο ίδιος απέκτησε έναν γιο, τον Φοίβο, τον οποίο πάντα ανέφερε ως κίνητρο για τη δημιουργικότητά του και ο οποίος βρισκόταν στο πλευρό του τις τελευταίες στιγμές του.

Ο Φοίβος είναι επίσης ηθοποιός και σκηνοθέτης και είχε κάνει μάλιστα και ένα πέρασμα από τον Σασμό. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Greenwich University, με μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία στο πανεπιστήμιο Bolton και έχει δουλέψει σε πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2022, ο ηθοποιός είχε μιλήσει για τον γιο του και για το γεγονός ότι είχε ακολουθήσει τα βήματά του στον χώρο του θεάματος: «Ο γιος μου ασχολείται με τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο. Δεν τον συμβουλεύω, γιατί δεν είμαι δάσκαλός του, πατέρας του είμαι».

«Η οικογένεια ήρθε μαζί με όλα τα άλλα στη ζωή μου. Πήγα στη Μόσχα, επέστρεψα και έκανα κατευθείαν παιδί. Έγινα μπαμπάς 30 χρονών. Η δουλειά η δικιά μας έχει κάτι πολύ βάρβαρο για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι σαββατοκύριακο με τους γονείς του. Εμάς σαββατοκύριακο είναι η δουλειά μας. Όταν πάνε τα παιδιά στα πάρτι με τους γονείς τους, το δικό σου παιδί δεν σε έχει και νομίζω ότι έλειψα πολύ στον γιο μου. Κι εκείνος μου έλειψε πολύ και προσπαθήσαμε αργότερα να καλύψουμε το κενό με έναν τρόπο», είχε δηλώσει.

Η προσωπική ζωή

Ο ίδιος είχε διηγηθεί σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις πώς βλέπει τις σχέσεις. «Δε μου αρέσουν οι δεσμεύσεις. Υπήρξα παντρεμένος και χώρισα πριν πολλά χρόνια. Ήταν μία δέσμευση για όσο κράτησε. Δε μπορώ τις υπογραφές. Παρόλο που χώρισα, όταν ο γιος μου ο Φοίβος ήταν 8 ετών, ήταν μία δέσμευση που κρατάει μέχρι σήμερα. Μπορεί με την πρώην γυναίκα μου να διαφωνούμε, αλλά μιλάμε στο τηλέφωνο. Δεν έγινε ξαφνικά ξένος άνθρωπος. Από τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω ένα παιδί με την πρώην γυναίκα μου, έχω δεσμευτεί και αυτό είναι δέσμευση ζωής. Δεν είναι το χαρτί του γάμου. Οι δεσμεύσεις δεν υπάρχουν για μένα. Υπάρχουν επιλογές. Ήταν μία επιλογή να κάνω παιδί. Αν σου γίνει δέσμευση αυτό…».

Η αγάπη για την υποκριτική

Η αγάπη του για την υποκριτική ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου εντάχθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Αργότερα, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας, δίπλα στον σκηνοθέτη Λεονίντ Χέιφιτς.

Όταν άφησε τη Νομική για την υποκριτική, ο πατέρας του αντέδρασε σε αυτή του την απόφαση. «Ο πατέρας μου δεν το πίστευε και μου έλεγε πως αυτό που κάνω είναι μάταιο. Με την υποκριτική ήταν κάτι ακαριαίο, όπως ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν σε νοιάζει το πρακτικό του κομμάτι», είχε πει σε συνέντευξή του.

Ο Δημήτρης Ήμελλος συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες και συμμετείχε σε κορυφαίες θεατρικές παραστάσεις, όπως η «Ιφιγένεια στη Χώρα των Ταύρων», ο «Οιδίπους επί Κολωνώ», οι «Πέρσες», και ο «Ταρτούφος». Σημαντικό κεφάλαιο της καριέρας του αποτέλεσε η θητεία του στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2001-2007) υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, με τον οποίο είχε μια στενή καλλιτεχνική συνεργασία.

Το 2001, ο Ήμελλος έγινε ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη», ενώ το 2005 απέσπασε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας από τους αναγνώστες του περιοδικού «Αθηνόραμα» για τον ρόλο του στο έργο «Μολιέρος».

Το 2022 σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει, ο Δημήτρης Ήμελλος είχε σχολιάσει για το βραβείο Χορν: «Συνέπεσε να είμαι ο πρώτος που πήρα το Βραβείο Χορν. Με βοήθησε γιατί ο πατέρας μου ήταν αντίθετος με αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου κοντά στο τέλος της ζωής του μου είπε ”καλά έκανες”».

Η πορεία του στην τηλεόραση περιλαμβάνει συμμετοχές σε δημοφιλείς σειρές, όπως «Το 10», «Καρυωτάκης», «Σασμός» και «Άγιος Παΐσιος». Στον κινηματογράφο, συμμετείχε σε ταινίες όπως το «Αλιόσα» του Θανάση Σκρούμπελου (1999), «Beautiful people» του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2001), «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» της Στέλλας Θεοδωράκη (2002), «Delivery» του Ν.Παναγιωτόπουλου (2004), «Γλυκιά μνήμη» του Κυριάκου Κατζουράκη (2005), «Bank Bang» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2008), «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα του Σωτήρη Γκορίτσα» (2011), «Χρόνια Πολλά του Χρήστου Γεωργίου» (2017), «Η δουλειά της του Νίκου Labot» (2018), «Ράφτης της Σόνια Λίζα Κέντετμαν» (2020).

Η καλλιτεχνική του προσφορά άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον πολιτισμό, με το έργο του να αποτελεί σημείο αναφοράς για το ελληνικό θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Πηγή: Πρώτο Θέμα