Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Έχω βιώσει στο έπακρο την οδύνη της απώλειας και τη διάψευση της υπόσχεσης»
09:53 - 18 Νοεμβρίου 2024
«Η πιο ευτυχισμένη στιγμή; Το τώρα. Στη μέση της ωριμότητας σου. Tο τώρα είναι ο μόνος υπαρκτός χρόνος και η στιγμή χάθηκε, έγινε ήδη παρελθόν. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς πως όλα περνούν και χάνονται»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Με αφορμή την θεατρική παράσταση «Τρεις γυναίκες» μίλησε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό #Gala και τη δημοσιογράφο Μαρία Λεμονιά.
Μάλιστα, ανάμεσα σε πολλά άλλα, η γνωστή πρωταγωνίστρια μίλησε τόσο για τη σχέση που διατηρεί με τον χρόνο όσο και για τις αλλαγές που παρατηρεί με τα χρόνια στον εαυτό της.
Στα ποιο προσωπικά, ποια είναι η σχέση σας με τον χρόνο;
Προσπαθώ να αποδεχθώ τις αλλαγές που έχει φέρει και να συμφιλιωθώ με τη νέα μου εικόνα και τη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου. Έχω γίνει και λίγο πιο ώριμη, ελπίζω. Όπως λέει στον τελευταίο της μονόλογο η Βήτα, η ηρωίδα που υποδύομαι στις «Τρεις γυναίκες»: «Η πιο ευτυχισμένη στιγμή; Το τώρα. Αυτή πρέπει να είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή. Στη μέση της ωριμότητας σου, με τα υπόλοιπα χρόνια μπροστά σου». Άλλωστε το τώρα είναι ο μόνος υπαρκτός χρόνος κι αυτός είναι τόσο ρευστός που δεν προλαβαίνεις να πεις «τώρα» και η στιγμή χάθηκε, έγινε ήδη παρελθόν. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς πως όλα περνούν και χάνονται κι αυτό που έχει σημασία είναι οι αξίες, η αγάπη, η μάχη για το καλό.
Θα μας περιγράψετε την Καρυοφυλλιά των 15 χρόνων, των 35 και του σήμερα;
Στα 15, ή μάλλον καλύτερα στα 16, επειδή είναι ακριβώς 50 χρόνια πριν, αλλά κι επειδή τότε ήταν η χρονιά – ορόσημο που σημάδεψε τις ζωές μας: η χρονιά της Μεταπολίτευσης, η εποχή της επανάστασης των μεγάλων αλλαγών, της ελπίδας και των ονείρων. Στην εφηβεία μας ανακαλύπταμε τους απαγορευμένους ποιητές, τα απαγορευμένα βιβλία και τραγούδια, τις απαγορευμένες ταινίες. Χαμογελούσαμε στη ζωή και μας χαμογελούσε κι εκείνη. Στα 36 ήμουν πια ηθοποιός, πάντα με πυξίδα την ποιότητα και ήδη με σπουδαίες συνεργασίες με ανθρώπους που με επηρέασαν βαθιά. Ζούσα τη ζωή με πάθος για την τέχνη, για τον έρωτα, για έναν καλύτερο κόσμο.
Σήμερα νιώθω ευγνώμων που είμαι ακόμα ζωντανή, υγιής και δραστήρια, που έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Έχω βιώσει στο έπακρο την οδύνη της απώλειας και τη διάψευση της υπόσχεσης για τον καλύτερο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, δεν θέλω να χάνω την πίστη μου στον άνθρωπο και στη δύναμη της αντίστασης. Είναι ό,τι μας απομένει.
