Ανδρέας Μικρούτσικος: «Έχασα τα πάντα. Μέσα σε μία εβδομάδα, έφτασα να είμαι πένης και αλήτης»

«Οι 24ωροι αιώνες που ζούσα στο κλουβί της καθημερινότητας του σπιτιού μου μπορεί να με τάραξαν, αλλά δεν με δάμασαν. Τράβαγα τον αλίμονο και χτύπαγε συνέχεια η πόρτα και κάνανε θυροκολλήσεις, κι ερχόταν το ένα εξώδικο μετά το άλλο»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος παραχώρησε συνέντευξη στην ελληνική εφημερίδα #OnTime και τη Σάσα Σταμάτη. Ο παρουσιαστής μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την περίοδο που υπέστη οικονομική καταστροφή.

«Όταν συνέβη η οικονομική μου καταστροφή, έχασα τα πάντα μέσα σε μία εβδομάδα. Από τη μία μέρα στην άλλη, έφτασα να είμαι “πένης και αλήτης”. Καταλαβαίνεις πώς το λέω, να μην έχω  πού την κεφαλήν κλίνη. Το ήπια το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους, χωρίς να με δαμάσει. Οι 24ωροι αιώνες που ζούσα στο κλουβί της καθημερινότητας του σπιτιού μου μπορεί να με τάραξαν, αλλά δεν με δάμασαν. Γιατί είχα ένα μυαλό που στηριζόταν, είχα πάρα πολύ συναίσθημα να μπορώ να σκέφτομαι, να αγαπάω, να νιώθω, να σε αντιλαμβάνομαι», είπε αρχικά ο Ανδρέας Μικρούτσικος.

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος είπε στη συνέχεια: «Όταν τράβαγα τον αλίμονο και χτύπαγε συνέχεια η πόρτα και κάνανε θυροκολλήσεις, κι ερχόταν το ένα εξώδικο μετά το άλλο, αν με έπαιρνες τηλέφωνο και μου έλεγες “Ανδρέα, συμβαίνει αυτό με τον πατέρα μου”, εγώ και αν δεν ήμουν εκεί με το σώμα μου, θα ήμουν με το πνεύμα μου. Θα μιλάγαμε όλο το βράδυ.

Θα είχες δίπλα σου “ευήκοον ους”, θα άκουγε τα πάντα, και θα προσπαθούσα με τρυφερότητα να σου πω “δεν είσαι μόνη, είμαι κι εγώ μαζί σου”. Δεν με δάσαμε, δεν με κατέβαλε το προσωπικό μου δράμα. Έχω υψηλό συναισθηματικό IQ –πιστεύω και το πνευματικό μου IQ είναι υψηλό-, αλλά το συναισθηματικό δεν θα αφήσω κανέναν κερατά να μου το αμφισβητήσει. Ξέρω να αγαπάω».

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος ανέφερε επίσης: «Είχα ανθρώπους δίπλα μου. Κατ’ αρχήν έχω αξιοπρέπεια και διακριτικότητα. Βάζω στόχους και τους πετυχαίνω. Όχι ως αυθεντία, αλλά ως καλός μαθητής. Ενεργητικότητα, δραστηριότητα. Δεν το έλυσα το θέμα με εργασιοθεραπεία, το έλυσα και νοητικά. Και μυαλό και ζητούμενα είχα πάρα πολλά. Πολύ δύσκολη περίοδος, ίσως να είναι και το πιο σημαντικό που πέτυχα στη ζωή μου. Γιατί εκεί που έχεις τα πάντα και ξαφνικά σε μια μέρα δεν έχεις τίποτα, εγώ στάθηκα όρθιος».

Η Ελένη είναι ο φύλακας-άγγελός σου;

Είναι εξαιρετική. Γιατί να πεις ότι το κάνει αυτό και έχει κάποια κέρδη είτε οικονομικά είτε δημοσιότητας, το κάνει χωρίς κανένα κέρδος. Να φανταστείς, κάποια στιγμή αρρώστησα και έφτασα να μην έχω δραχμή τσακιστή. Με βοήθησε ο αδελφός μου και κάποια στιγμή λόγω και της ασθένειάς του -ταξίδια στο εξωτερικό, πολυδάπανες θεραπείες στη Γαλλία- άρχισε να μην έχει τη δυνατότητα να μου δώσει χρήματα. Η Ελένη έφτασε να κάνει όποια δουλειά της πέρναγε. Έγινε βενζινού.

Ερχόταν σπίτι και μύριζε πετρέλαιο και βενζίνη. Την έδιωξαν από εκεί, έγινε καθαρίστρια στο μετρό. Σκίστηκε για να φέρνει ένα μικρό μεροκάματο, ένα μικρό μηνιάτικο, να επιβιώσουμε. Θα μπορούσε να πάει στην οικογένειά της, κι έμενε μαζί μου… πολλές φορές είχαμε κομμένο το ηλεκτρικό, ακόμα και το νερό. Δούλευε σαν σκυλί, την περίμενα να τελειώσει χαράματα, ερχόταν σπίτι και ήταν μαζί μου. Δεν ήμουν σε καμία τηλεόραση και ποτέ δεν βγήκε να πει ότι το κάνει για αυταρέσκεια, και ταυτόχρονα έκανε ό,τι είναι δυνατόν για να υπάρχουν κάποια χρήματα και να μην περάσουμε σε ένα είδος επαιτείας για να επιβιώσουμε.

Είναι μια γυναίκα αξιοθαύμαστη. Είναι, μάλιστα, μάνα ενός παιδιού, έχει την κόρη της, τη Μαρία, την οποία ποτέ δεν έβγαλε από το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της. Μου συμπαραστάθηκε ουσιαστικά. Βέβαια, επειδή είμαι επίμονος άνθρωπος, μου σακατεύει το κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά χαλάλι της, την αθωώνω, χαλάλι της που τη γνώρισα.

Ο γιος σου τι κάνει;

Όταν με ρωτάνε για το γιο μου, χαμογελάω. Είναι ένα πολύ γλυκό, πολύ έξυπνο παιδί, και στα δύσκολά μου ήταν συμπαραστάτης. Κάποια στιγμή τον ένιωσα σαν να είναι ο μεγάλος μου αδελφός, που με προστατεύει. Είχε μια υπερπροστατευτικότητα μαζί μου στα όρια της υπερβολής, κι εγώ, παρόλο που μέσα μου ήμουν σε μαύρο χάλι, χαμογελούσα.