Δίνουν το χρηματικό έπαθλο των Βραβείων του ΘΟΚ σε συναδέλφους τους Κακογιάννης και Σιλβέστρος

Είναι και οι δυο καταξιωμένοι καλλιτέχνες, ο καθένας στον δικό του τομέα, κατάγονται από τη Λεμεσό, έχουν το ίδιο όνομα και είναι οι νικητές των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ, για το έτος 2020, μαζί με τη μεγάλη ηθοποιό Δέσποινα Μπεμπεδέλη, στην οποία απονέμεται το Μεγάλο Βραβείο του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.

Ο λόγος, για τον μουσικοσυνθέτη και εκπαιδευτικό Κώστα Κακογιάννη και τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Σιλβέστρο, στους οποίους, όπως ανακοινώθηκε στις 8 Φεβρουαρίου, απονέμεται το Βραβείο Δημιουργού της Χρονιάς και το Βραβείο Νέου Δημιουργού της Χρονιάς, αντίστοιχα.

Το ΚΥΠΕ επικοινώνησε μαζί τους για μια συνέντευξη, είτε τηλεφωνικά, είτε  μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, όμως η τύχη το έφερε να βρούμε τον Κώστα Κακογιάννη στον μόλο Λεμεσού, καθώς έστειλε 6 στο 8998 και βγήκε για ποδηλασία.

Κανένας από τους δυο δεν ανέμενε ότι θα κέρδιζε το βραβείο - ευχάριστη έκπληξη, λέει ο Κώστας Κακογιάννης, ενώ ο Κώστας Σιλβέστρος δηλώνει ότι δεν το χάρηκε όσο θα ήθελε, λόγω περιστάσεων.

«Επειδή η τελετή απονομής των προηγούμενων βραβείων πραγματοποιήθηκε πολύ πρόσφατα, μέσα στο φθινόπωρο, δεν πέρασε καν απ’ τον νου μου ότι θα ανακοινώνονταν τόσο σύντομα τα επόμενα», λέει ο Κώστας Κακογιάννης και προσθέτει: «Ήταν βράδυ Κυριακής, όταν δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Πρόεδρο του ΔΣ του ΘΟΚ, την Αντιγόνη Παπαφιλίππου, η οποία αφού μου μίλησε φιλικά, επαινώντας τη δουλειά μου, μου ανακοίνωσε την απόφαση της επιτροπής για τη βράβευσή μου, κάτι που με ξάφνιασε τόσο αναπάντεχα όσο και ευχάριστα».

Για τον Κώστα Σιλβέστρο ήταν, όπως λέει, το τελευταίο πράγμα που περίμενε και σημειώνει, «ένιωσα σαν ένας ασθενής στην εντατική που του λένε ένα καλό νέο για την υγεία του, αλλά ξέρει ότι είναι ακόμα διασωληνωμένος». Ο πολιτισμός, συνεχίζει, βρίσκεται στον αναπνευστήρα και το βραβείο με βρήκε σε μια βαθιά προσωπική θλίψη, η οποία δεν με άφησε να χαρώ όσο, ίσως, άξιζε. «Αυτό το βραβείο σημαίνει μια αναγνώριση για τρεις δουλειές τις οποίες αγάπησα, πόνεσα, ξενύχτισα, κουράστηκα μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη», συμπληρώνει.

Την ώρα που η κοινωνία περνά δύσκολες ώρες μέσα στην πανδημία, οι δυο καλλιτέχνες αποφάσισαν να στηρίξουν, μέσω του χρηματικού επάθλου που συνοδεύει το βραβείο, τους συναδέλφους τους. Ο Κώστας Κακογιάννης παραχωρεί όλο το χρηματικό ποσό στα ταμεία που δημιουργήθηκαν για τη στήριξη των καλλιτεχνών που επηρεάστηκαν από την πανδημία και ο Κώστας Σιλβέστρος αποφάσισε να το μοιραστεί με τους συνυποψήφιους του.

«Με το που συνειδητοποίησα ότι μαζί με το βραβείο υπάρχει ένα χρηματικό έπαθλο 3,000 ευρώ, η συνείδησή μου δεν το επέτρεψε να το δεχτώ, από τη στιγμή που ξέρω ότι πάρα πολλοί συνάδελφοί μου καλλιτέχνες περνούν πολύ δύσκολα αυτή την περίοδο. Οι μουσικές σκηνές, τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, ακόμη και τα ωδεία στα οποία εργάζονταν οι πλείστοι μουσικοί είναι κλειστά, ενώ τα θέατρα μόλις τώρα άρχισαν να επαναλειτουργούν», μας αναφέρει ο κ. Κακογιάννης.

Έξαλλου, ο Κώστας Σιλβέστρος δηλώνει ότι από την πρώτη στιγμή σκέφτηκε να το μοιραστεί, καθώς «οι εποχές είναι τέτοιες που δεν μου επιτρέπουν να αποδεχτώ ένα χρηματικό έπαθλο λέγοντας απλά ένα ευχαριστώ». Άντλησα, προσθέτει, περαιτέρω έμπνευση από την κίνηση του Κώστα Κακογιάννη και σκέφτηκα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να το μοιραστώ με τους συνυποψήφιους μου.

Όσον αφορά στις δυσκολίες που περνά ο χώρος του πολιτισμού και ειδικά οι καλλιτέχνες, ο Κώστας Κακογιάννης δηλώνει πως, όταν συνεργάστηκε με τον ΘΟΚ για τους «Αχαρνείς» και για τη «Μικρή μας Πόλη», «συνειδητοποίησα ότι αρκετοί από τους συνεργάτες μου δεν είχαν καθόλου εισόδημα για μήνες και το ότι είχαν την ευκαιρία να εργοδοτηθούν έστω σε μια παράσταση, ήταν σωτήριο γι’ αυτούς».

Παράλληλα, προσθέτει, «πληροφορήθηκα από πρώτο χέρι ότι αρκετοί συνάδελφοί μας δεν είχαν τους πόρους να πληρώσουν, είτε το τηλέφωνο είτε και το ρεύμα τους, ενώ στα συσσίτια που οργανώνονται από δήμους και φιλανθρωπικές οργανώσεις συμμετέχουν ακόμα και επώνυμοι καλλιτέχνες, που για λόγους αξιοπρέπειας δεν τολμούν να παραδεχθούν δημόσια ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα».

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η τέχνη δρα θεραπευτικά στην ανθρώπινη ψυχή, σημειώνει ο κ. Κακογιάννης και ειδικά σε περιόδους lockdown, όπου η κοινωνία δέχεται έντονη ψυχολογική πίεση, όχι μόνο πρέπει να έχουν το δικαίωμα οι καλλιτέχνες να συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς περιορισμούς, αλλά αντιθέτως να ενισχύονται για το καλό της πολιτείας.

Εκφράζει δε, ως παράπονο, «τη ζοφερή εικόνα που μεταδίδεται καθημερινά μέσα από τα δελτία ειδήσεων, την έμφαση στους αριθμούς κρουσμάτων και θανάτων αντί στις έρευνες για θεραπεία, κάτι που θα χάριζε ελπίδα στο ανήσυχο κοινό».

Από την πλευρά του, ο Κώστας Σιλβέστρος αναφέρει ότι, όπως και ο ίδιος, αρκετοί συνάδελφοι του αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. « Δεν έχω πλάτες οικονομικές. Ζω απ’  όσα παράγω και όταν η παραγωγή μειώνεται, λογικό είναι να συναντήσεις δυσκολίες», λέει και προσθέτει «κάνω υπομονή και προσπαθώ να δίνω υπομονή στους γύρω μου».

Σημειώνει δε ότι «όλα είναι καλυμμένα κάτω από ένα πέπλο απογοήτευσης, στεναχώριας και προβληματισμού» και πως η πανδημία αποκάλυψε ότι, βρισκόμαστε αφενός «σε ένα χάος» και αφετέρου «όλες τις παθογένειες που προϋπήρχαν και τις χώναμε κάτω απ’ το χαλί». Εύχεται δε όπως  όλα οδηγηθούν στο φως και υποδεικνύει πως «μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες προσπαθούμε, όσοι ακόμα αντέχουμε, να δημιουργούμε με όση όρεξη μας έχει απομείνει».

Για τον Κώστα Σιλβέστρο, η περίοδος του εγκλεισμού και των περιοριστικών μέτρων ήταν μια στροφή προς το διάβασμα και τη μελέτη, «προς μια προσωπική ενδοσκόπηση», όπως σημειώνει. «Που βρίσκομαι; Που πάω; Προσπαθώ να επαναπροσδιοριστώ και να ξεκινήσω απ’ το μηδέν. Απ’ την πρώτη, καθάρια ορμή», συμπληρώνει.

Ως μια ευκαιρία για δημιουργία βρήκε ο Κώστας Κακογιάννης την περίοδο των lockdown. «Η περίοδος του εγκλεισμού με ανάγκασε να αναπλάσω τη χαμένη ελευθερία με τη φαντασία μου και να την εξωτερικεύσω δημιουργικά, είτε μέσω της μουσικής , είτε μέσω των φιλμ που σκηνοθετώ», μας λέει και προσθέτει «νιώθω τυχερός που ζω στη Λεμύθου, ένα χωριό περιτριγυρισμένο από τα δάση και τις βουνοκορφές του Τροόδους». Τις εξόδους που δικαιούμαι για άθληση, συνεχίζει,  τις περνώ μέσα στη φύση, είτε ποδηλατώντας, είτε με τα πόδια, εμπνέομαι από αυτήν και δημιουργώ, γράφοντας μουσική και αποτυπώνοντας κινηματογραφικά τις ομορφιές της.

Υποδεικνύει ακόμη ότι έμπνευση μπορούμε να αντλήσουμε και από τον πόνο και πως, άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που πολλά μουσικά αριστουργήματα γεννήθηκαν μέσα από συνθήκες κακουχίας, όπως στους δύο παγκόσμιους πολέμους, σε περιόδους δικτατορίας και καταπίεσης και ειδικά για εμάς τους Κύπριους, την περίοδο του ’74.

Όσον αφορά στα μελλοντικά σχέδια των δυο καλλιτεχνών, ο Κώστας Σιλβέστρος μας λέει πως δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει το αύριο, ενώ στην παρούσα φάση βρίσκεται στη σκηνοθεσία και συμπαραγωγή της διαδικτυακής παράστασης «Μείνε Δίπλα Μου», από τη θεατρική ομάδα Persona, που θα μεταδίδεται από τις 19 μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου, μέσω της ιστοσελίδας www.soldoutticketbox.com.  Εξάλλου, από την Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου,  επιστρέφει στο θέατρο Αποθήκες του ΘΟΚ, με τη μουσική παράσταση, που γράφει και σκηνοθετεί, «Αριστοφάνης τόσος δα!».

Στο διαδίκτυο συνεχίζει το μουσικό του έργο ο Κώστας Κακογιάννης, αφού «όλες οι παραστάσεις που είχα προγραμματισμένες, είτε ματαιώθηκαν είτε αναβλήθηκαν λόγω των μέτρων». Συγκεκριμένα, όπως μας αναφέρει, μέσω του προγράμματος του με την ονομασία «Χαρταετοί», βοηθά αφιλοκερδώς νέους χαρισματικούς ερμηνευτές να προβάλουν το ταλέντο τους. «Τα πλείστα από τα τραγούδια και τα βίντεο που ετοιμάζουμε στο Παράκεντρο (μη κερδοσκοπικός πολιτιστικός οργανισμός), γίνονται viral στις κοινωνικές πλατφόρμες, κάτι που δίνει την ευκαιρία στα νέα αυτά παιδιά να προβάλουν το ταλέντο τους και να συνομιλήσουν με το κοινό, χωρίς την εκμετάλλευση και το ψυχολογικό ξεγύμνωμα, στο οποίο θα μπορούσαν να υποβληθούν με τη συμμετοχή τους σε κάποιο talent show», συμπληρώνει.

Παράλληλα, από το στούντιο του, μέσα από ευφάνταστους και κωμικούς τρόπους, ο Κώστας Κακογιάννης παρουσιάζει εκπαιδευτικά βίντεο για τη μουσική, ενώ συνεχίζει να διδάσκει – έστω και διαδικτυακά – τους μαθητές και μαθήτριές του της Εμπορικής Σχολής Μιτσή, στη Λεμύθου.

Στην ερώτηση, πού θα ήθελαν να αφιερώσουν το βραβείο ΘΟΚ και οι δυο καλλιτέχνες δίνουν την ίδια απάντηση.

«Στους γονείς μου, που τους χρωστάω πάρα πολλά, γιατί με στήριξαν στην κάθε μου επιθυμία, βάζοντας για χάρη μου τις δικές τους ανάγκες σε δεύτερη μοίρα», μας λέει ο Κώστας Κακογιάννης, ενώ ο Κώστας Σιλβέστρος αναφέρει κι αυτός πως αφιερώνει το βραβείο στους γονείς του «που στερήθηκαν τα πάντα για να γίνω όσα ήθελα».

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του ΘΟΚ για τη βράβευση των δυο καλλιτεχνών, ο Κώστας Κακογιάννης ξεχώρισε το καλοκαίρι του 2020 στο θέατρο ως βασικός δημιουργός σε δύο παραγωγές του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, στη «Μικρή μας Πόλη» και στους αριστοφανικούς «Αχαρνείς», ενώ ο Κώστας Σιλβέστρος για  τη δραστήρια και ποικιλόμορφη σκηνοθετική του παρουσία κατά το έτος 2020, μέσα από την παραγωγή της ΕΘΑΛ «Αβελάρδος και Ελοΐζα», την ανεξάρτητη παραγωγή «Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου» και την παραγωγή του ΘΟΚ «Αριστοφάνης τόσος δα!».

Πηγή: ΚΥΠΕ