«Η πατριαρχία στη Γεωργία είναι σε άλλο επίπεδο και εδώ υπάρχει πρόβλημα!»

Πέρσι είχες τραυματιστεί και είχες κάποιο θέμα με τη μέση σου. Θυμάμαι να σχολιάζεις σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι τα ψηλοτάκουνα παπούτσια δεν βοηθάνε. Είναι τελικά τα ψηλά παπούτσια ένα σύμβολο χειραφέτησης ή καταπίεσης για τις γυναίκες;

Έχω τρεις κήλες στον σπόνδυλο πίσω, οι οποίες δεν εξαφανίζονται αλλά ηρεμούν κάποιες περιόδους και άλλες πάλι είναι σε έξαρση. Φυσικά και δεν βοηθάνε τα ψηλοτάκουνα στην καλή φυσική μας κατάσταση, ειδικά στη δική μας περίπτωση που δεν περπατάμε απλώς, αλλά χορεύουμε και κάνουμε έντονα performs πάνω στη σκηνή. Προσωπικά, δεν αντλώ αυτοπεποίθηση επειδή φοράω τακούνια, παρότι οπτικά μου αρέσουν. Τρία χρόνια τώρα στο «BOX» έχω βάλει πολλές φορές φλατ παπούτσια, ακόμα και αθλητικά γιατί ήθελα να νιώθω άνετα. Δεν μπαίνω σε καλούπια σε σχέση με το τι φοράω, ωστόσο πιστεύω ότι οι γυναίκες που νιώθουν αυτοπεποίθηση φορώντας ψηλοτάκουνα καλά κάνουν και τα φοράνε, απλώς θέλει προσοχή.

Έχεις μια σταθερή σχέση και αυτό και μόνο δίνει βήμα σε πολλούς ανθρώπους να σε ρωτήσουν αν πρόκειται να ξαναπαντρευτείς ή να ξανακάνεις παιδιά. Πώς αντιδράς όταν αντιμετωπίζεις τόσο συντηρητικές ερωτήσεις;

Καταλαβαίνω απόλυτα και τον ρόλο των δημοσιογράφων και εν μέρει τους δικαιολογώ που μου κάνουν αυτές τις προσωπικές ερωτήσεις. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που προβάλλει την προσωπική του ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι την κρύβω. Θέλω να σου πω, βέβαια, ότι νιώθω έναν σεβασμό από τους δημοσιογράφους, γιατί σέβονται τα όρια μου. Εννοείται ότι όλο το σκεπτικό και οι ερωτήσεις αυτές είναι λάθος και κουβαλούν πολύ κοινωνικό συντηρητισμό.

​Θεωρείς ότι οι γυναίκες είναι ακόμα καταπιεσμένες από κοινωνικά στερεότυπα;

Η καταπίεση της γυναίκας ξεκινά από τη στιγμή που κάποιος είπε ότι η γυναίκα βάσει ηλικίας έχει ένα όριο-ταβάνι. Αυτό που θα πρέπει να μάθουμε είναι εμείς οι ίδιες να υποστηρίζουμε τις γυναίκες, επί της ουσίας, να υποστηρίζουμε στα αλήθεια η μία την άλλη, μια αλληλεγγύη που δεν μπορεί να κατακτηθεί με κανένα #MeToo κίνημα. Σαφέστατα είμαστε σε καλύτερο δρόμο χρόνο με τον χρόνο, αλλά υπάρχει ακόμα πολύ χώρος για αλλαγή και δουλειά που πρέπει να γίνει από εμάς τις ίδιες αρχικά και έπειτα από όλους τους υπόλοιπους. Η πατριαρχία στη χώρα που μεγάλωσα ήταν σε άλλο επίπεδο και η αλλαγή από εκεί ερχόμενη εδώ ήταν μεγάλη. Πήρα ανάσα αυτόματα. Τώρα που ζω στην Ελλάδα, όμως, αντιλαμβάνομαι ότι και εδώ υπάρχει πρόβλημα.

​Μεγάλωσες μόνη σου την κόρη σου, όπως και η μητέρα σου εσένα. Τι έχεις να συμβουλεύσεις μια νέα μητέρα που αναλαμβάνει τον ρόλο του γονέα κατ’ αποκλειστικότητα;

Δεν είναι εύκολο, αλλά νομίζω ότι η δύναμη της μητρότητας και η αγάπη που νιώθεις βοηθάνε πολύ. Πρέπει να έχεις προτεραιότητα τα παιδιά, αλλά δεν συμφωνώ να κάνεις στην άκρη και να παρατήσεις τον εαυτό σου. Η προσωπική, η ψυχική και σωματική υγεία είναι το παν για να έχεις δύναμη να δώσεις και στο παιδί αυτό που χρειάζεται. Είναι δύσκολη διαδικασία και θα υπάρξουν πολλές στιγμές απελπισίας, αλλά αυτό που με έχει διδάξει η δική μου εμπειρία είναι πως βοηθάει πολύ να μιλάς στο παιδί σου, ακόμα και αν νομίζεις ότι δεν ακούει.

​  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: