Έφυγε από τη ζωή η μεγάλη ποιήτρια Κική Δημουλά
19:05 - 22 Φεβρουαρίου 2020
Η είδηση ήρθε σκληρή το Σάββατο: « Έφυγε σήμερα το απόγευμα από τη ζωή η κορυφαία Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά σε ηλικία 89 ετών, ύστερα από σύντομη νοσηλεία, κατά την οποία είχε υποστεί ανακοπή καρδιάς. Εισήλθε εν συνεχεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας από την οποία δεν εξήλθε ποτέ».
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η Κική Δημουλά μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε ιδιωτικό θεραπευτήριο των βορείων προαστίων και εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Η 89χρονη σπουδαία ποιήτρια παρέμενε σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής έπειτα από σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού που υπέστη. Την ίδια στιγμή ένα πάνδημο «ωχ» έβγαινε από πολλά στόματα. Από όσους καταλαβαίναμε πως έφθασε η ώρα να αφήσει πίσω της τη φθαρτή ζωή και να περάσει, τελικά, στην αιωνιότητα. Όπως και συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου 22/2/2020... Η σπουδαία ποιήτρια έφυγε από τη ζωή αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, μια ανείπωτη απώλεια στα ελληνικά γράμματα.
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η Κική Δημουλά μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε ιδιωτικό θεραπευτήριο των βορείων προαστίων και εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Η 89χρονη σπουδαία ποιήτρια παρέμενε σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής έπειτα από σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού που υπέστη. Την ίδια στιγμή ένα πάνδημο «ωχ» έβγαινε από πολλά στόματα. Από όσους καταλαβαίναμε πως έφθασε η ώρα να αφήσει πίσω της τη φθαρτή ζωή και να περάσει, τελικά, στην αιωνιότητα. Όπως και συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου 22/2/2020... Η σπουδαία ποιήτρια έφυγε από τη ζωή αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, μια ανείπωτη απώλεια στα ελληνικά γράμματα.
Αναλυτικά το ιατρικό ανακοινωθέν
«Η ακαδημαϊκός και ποιήτρια κα. Κική Δημουλά προσήλθε στο Θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ στις 02/02/20 λόγω χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας. Σήμερα στις 22/02/20 και ώρα 17:56 απεβίωσε λόγω καρδιακής ανακοπής σε έδαφος σοβαρής χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και καρδιακής ανεπάρκειας».
Γεννήθηκε το 1931, στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τον μαθηματικό και ποιητή Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος, επί 25 χρόνια. Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1972 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου», το 1989 με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Χαίρε ποτέ» και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή «Η εφηβεία της λήθης». Η Association Capitale Européenne des Littératures τη βράβευσε, τον Μάρτιο του 2010, με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Ιταλικά, τα Πολωνικά, τα Βουλγαρικά, τα Γερμανικά και τα Σουηδικά.
Σε μία ομιλία της η Δημουλά είχε πει: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».
Η αγαπημένη ποιήτρια ήταν η όαση με τις δικές της αόρατες κι ανύπαρκτες ρίμες, τους προσωπικούς στοχασμούς, τη βαθιά θεώρησή της στην έρημο της Λογοτεχνίας. Αυτή ήταν. Ένα ποίημα, χωρίς ομοιοκαταληξία αλλά με τόση συνάφεια, που ζωγράφιζε την καθημερινότητά σου, λες και σε ήξερε, ένιωθε τι περνάς, πώς σκέφτεσαι.
Εμπορικά, ήταν μια μηχανή που, εάν ήθελε, θα μπορούσε να παράγει συνεχώς χρήματα – αλλά για την ίδια ήταν πολύ πεζά όλα αυτά, εκείνη έγραψε ποίηση. Συναισθηματικά, έχει σώσει πολλές ζωές, τις ζωές μας, τις «φωτογράφισε», τις σκιαγράφησε, τις έβαψε με χρώματα πάθους και μας άφησε μεγάλη κληρονομιά, αποτυπωμένη σε σελίδες βιβλίων. Έτσι, η Δημουλά δεν πέθανε, κέρδισε για πάντα την αιωνιότητα, αφού η αθανασία για εκείνη ήταν κάτι πολύ σχετικό.
Η Κική Δημουλά άφησε, πια, το σώμα της εδώ και είναι πνεύμα, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό συνέβαινε και εν ζωή. Ένα πνεύμα ήταν, μια ψυχή ζώσα, ένα μυαλό που δεν μας επιτρέπει να ηρεμήσουμε για την απώλειά της χρησιμοποιώντας τη λήθη. Θα τη θυμόμαστε για πάντα με γλύκα και σεβασμό και όχι σαν να ήταν δικός μας άνθρωπος που έφυγε. Ήταν δικός μας άνθρωπος, έγινε δίχως να το καταλάβουμε και αυτή ήταν ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της, πολύ πιο πάνω από το ότι πούλησε χιλιάδες βιβλία με το όνομά της εκτυπωμένο στο εξώφυλλο.
Η Δημουλά τυπώθηκε στις καρδιές μας και εντυπώθηκε στο μυαλό μας ως μια Κυρία, ως μια Γυναίκα που τίμησε το φύλο της – και δεν είναι λυτρωτικό παραλήρημα για να απαλύνεις τον πόνο σου, αποτελεί μια αδιασάλευτη αλήθεια την οποία γνώριζε -πρώτα- η ίδια. Και για αυτό έφυγε ήσυχη και ήσυχα, αν και στη ζωή μας έκανε έναν από τους πιο γαλήνιους «θορύβους», ξυπνώντας τα μέσα μας, αποδίδοντας ποιητικά τις «πτώσεις» μας.
Ποιητικές συλλογές
- Ποιήματα, 1952 (αποκηρυγμένα)
- Έρεβος, 1956, εκδόσεις «Στιγμή», Αθήνα 1990
- Ερήμην, εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1958. Εκδ. «Στιγμή», 1990.
- Επί τα ίχνη, εκδ. «Φέξης» Αθήνα 1963. Εκδ. «Στιγμή», 1989.
- Το λίγο του κόσμου, εκδ. «Νεφέλη», Αθήνα 1971, 1983. Εκδ. «Στιγμή», 1990.
- Το τελευταίο σώμα μου, εκδ, «Κείμενα», Αθήνα 1981. Εκδ. «Στιγμή», 1989.
- Χαίρε ποτέ, «Στιγμή», 1988
- Η εφηβεία της λήθης, «Στιγμή», 1994
- Ποιήματα, εκδόσεις «Ίκαρος», Αθήνα 1998 (Συγκεντρωτκή έκδοση· περιλαμβάνονται όλες οι προηγούμενες συλλογές εκτός από τα Ποιήματα.)
- Ενός λεπτού μαζί, «Ίκαρος», 1998
- Ήχος απομακρύνσεων, «Ίκαρος», 2001
- Χλόη θερμοκηπίου, «Ίκαρος», 2005
- Συνάντηση, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Κική Δημουλά, «Ίκαρος», 2007 (ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη)
- Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, «Ίκαρος», 2007
- Τα εύρετρα, «Ίκαρος», 2010
- Δημόσιος καιρός, «Ίκαρος», 2014
- Άνω τελεία, «Ίκαρος», 2016
Πεζά
- Ο φιλοπαίγμων μύθος, εκδ. «Ίκαρος», Αθήνα 2004 (Η ομιλία που εκφώνησε η Κική Δημουλά στην Ακαδημία Αθηνών κατά την τελετή υποδοχής της.)
- Εκτός σχεδίου, «Ίκαρος», 2005 (επιλογή πεζών κειμένων)
- Έρανος σκέψεων, «Ίκαρος», 2009 (η ομιλία της Κικής Δημουλά στην Αρχαιολογική Εταιρεία στις 26 Ιανουαρίου 2009)
