Το συγκινητικό γράμμα της Ρούλας Γεωργιάδου στην μαμά της...

Μια ανάρτηση γεμάτη αισθήματα και που προκαλεί συγκίνηση ανέβασε στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook η Ρούλα Γεωργιάδου.

Μάθε όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News  

Με αφορμή τα γενέθλια της μαμάς της, η αγαπημένη ραδιοφωνική παραγωγός άνοιξε την καρδιά της και ξετύλιξε τις ανάμνησεις των παιδικών της χρόνων και όχι μόνο, σε ένα μακροσκελές κείμενο που συγκινεί.

«Μανούλα μου..
 
Μάμμα μου σήμερα κλείνεις τα 89 σου χρόνια. Θέλω να σου πω πολλά που δεν στα είπα ποτέ.
Ξέρεις κάτι μάνα; Τα ωραιότερα λόγια και συναισθήματα μας τα λένε όταν εμείς πιά δεν μπορούμε να τα ακούσουμε. Γι αυτό αποφάσισα να στα πω όοολα σήμερα που είσαι εδώ μαζί μας.
Παντρεύτηκες τον παπά και αποκτήσετε ενα πολύ όμορφο, χαριτωμένο, ήσυχο μωρό πολύ προκομμένο. Την αδελφή μου!!
 
Και αφού είδατε ότι ήταν εύκολο αποφασίσατε να κάνετε ακόμα ένα παιδί γιατί θέλατε και ένα αγόρι. Αλλά.. γεννήθηκα εγώ. Καμία σχέση με την ήρεμη αδερφή μου. Ένα ατίθασο, άτακτο, ανυπάκουο παιδί που σε έφερνε στα όρια σου και μου γύριζες κάτι αξινόστραφες μέσα μέσα. Καλά μου έκανες. Δυσκολοανάγιωτο παιδί, που έπαιζε μπάλα, ππιριλιά, σκαρφάλωνε σε στύλους και δώματα, έσπασε χέρια, πόδια τουλάχιστον 4 φορές. Όμως εσύ μανούλα είχες την υπομονή να μου ράβεις καθημερινά την σχολική μου ποδιά που όλο και σκιζόταν όταν έμπλεκα σε καυγάδες ή όταν σκαρφάλωνα οπουδήποτε και την έσκιζα. Είχες την υπομονή να μου περιποιήσε με ξυζενέ και φλαβίνη τα αιωνίως πληγωμένα μου γόνατα και να με κάνεις τρυφερά μπάνιο και να μου φτιάχνεις κοτσιδάκια τα μαλλιά. Ακόμα νοιώθω την μυρωδιά σου μάνα. Το σώμα σου αναδύει ακόμα αυτή την γλυκιά οσμή από γιασεμί. Θυμάμαι το κραγιόν σου που ήταν στο χρώμα του πολύ ώριμου κερασιού και μου άρεσε όταν με φιλούσες και έμενε το σημάδι από τα χείλια σου στο μάγουλο μου. Το πιο σπουδαίο που ζω και έζησα μαζί σου ξέρεις ποιο είναι ρε μάνα;
 
Το ότι ήσουν και είσαι μια μάνα “διαθέσιμη”. Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να γύρισα από το σχολείο και μετέπειτα από τη δουλειά και να μην υπήρχαν τουλάχιστον δυο τρία διαφορετικά φαγητά στο τραπέζι σου. Φρόντιζες να φάμε πρώτα εμείς και τριγύριζες σαν μέλισσα γύρω από τα πιάτα μας και μας έβαζες απ όλα. Πάντα τελευταία έτρωγες..
 
Ασε τα γλυκά σου ρε μάνα…θυμάμαι το λατρεμένο μου με μπισκότα σαβουαγιάρ, μόρφατ σαντιγί, φράουλες και αμύγδαλα, το Τζέλι μωσαϊκό, την καραμελέ σου με κρούστα, την πάστα φλώρα σου που άρπαζα κομμάτια από το κουτί και έτρεχα να παίξω μασουλώντας στη γειτονιά..
Το σπίτι σου πάντα καθαρό, μοσχοβολιστό όπως και τα ντουλάπια σου που μοσχοβολούσαν λεβάντα. Από σένα έμαθα να δέχομαι όλους τους ανθρώπους όπως είναι. Με καλοσύνη. Ήσουν πολύ κοινωνικό άτομο μανούλα , ευκολοσχέτιστο. Κάθε βδομάδα καλούσες τις φίλες σου για τσάι στο σπιτάκι σου. Την κυρία Μαρουλα, την κυρία Λητώ, την Αθηνούλα, την Εκάβη,την Σουλα, τη θεία Ελένη, την Αννα, την Βαθούλα , την Χρύσω, την κυρία Θάλεια Ντε Καστάν. Ησουν η ψυχή της παρέας μάνα με ένα χιούμορ μοναδικό. Μακάρι να είχα μια φίλη σαν και σένα μαμμα μου τόσο διαθέσιμη ακόμα και στις “κορούδες” όπως τις αποκαλούσες.
 
Ξέχασα να σου πω ευχαριστώ για τα υπέροχα κοστούμια των καρναβαλιών που σαρώναμε τα βραβεία στους τότε χορούς του ΑΠΟΕΛ και κανείς δεν ήξερε ότι μια φορά μας τα έφτιαξες από τις καλές σου κουρτίνες για να μήν νοιώσουμε τη στέρηση.
 
Που λες μάνα μου κάπου εκεί στην εφηβεία όταν άρχισα τις επαναστάσεις μου, ήρθε ο πόλεμος του 74. Το σπίτι μας γέμισε από συγγενείς, από τον Τράχωνα, τον Β.Πόλο, την Νεάπολη. Θυμάμαι όλα τα παιδιά καμιά 15αριά στρωματσάδα στο πάτωμα και γύρω γύρω στις πολυθρόνες στους καναπέδες, στα κρεββάτια οι γονείς να μας προσέχουν. Θυμάμαι πόσο μακαρόνι τρώγαμε καθημερινά αφού αυτά είχαμε σε στοκ, ρύζι, αλεύρι και τέρμα τα δυο τρία φαγητά και τέρμα τα γλυκά.
 
Τότε 3 Σεπτεμβρίου μας φορτώσατε σε ένα πλοίο με τον πατέρα το λέγανε Οινούσες και μας στείλατε να φύγουμε από το νησί γιατί ακουγόταν πως θα έπαιρναν όλο το νησί οι Τούρκοι. Η προκομένη , η νούσιμη έφυγε για Αγγλία και εγώ συνέχισα το σχολείο στην Αθήνα.
Έφυγα από την δεδομένη αγκαλιά σου μάνα και μου κακοφάνηκε. Σε ήθελα πολύ και τα βράδια έκλαιγα πολύ. Ήθελα να γυρίσω αλλά ήξερα ότι ο πατέρας ξόδεψε όλα τα λεφτά να μας σώσει και ντρεπόμουν να τον απογοητεύσω.
 
Κάποτε γύρισα στην αγκαλιά σου όχι για πολύ. 18 χρονών και δύο μηνών σου έφυγα για αεροσυνοδός. Από τότε δεν κοιμόσουν τα βράδια μέχρι να φτάσω σε κάποιο ξενοδοχείο να πληρώσω 2 λίρες Αγγλίας, η 10 φράγκα, ή 10 μάρκα, ή10 φιορίνια ή 20 λιρέττες να σου πω μόνο μια λέξη. “Έφτασα”. Τότε μόνο έγερνες το σώμα σου στο στρώμα να ξεκουραστείς.
 
Καλά και με άντεξες και με αντέχεις ακόμα. Σου έκανα πολλά μάνα. Σου άφηνα το παιδί μου 40ημερών και γω γύρισα στη δουλειά μου. Εσύ είσαι η μάνα του εγγονιού σου όχι εγώ. Θέλω να σου πω πώς σε λατρεύω, σε χρειάζομαι στη ζωή μας, θέλω να σου πω συγγνώμη για όσα σου έκανα σαν παιδί.. και σαν μεγάλη, να χαίρεσαι τις εγγονές σου και τα δισέγγονα σου. Αυτά είναι τα καλά υστερινά που λένε μάνα και είμαι ευτυχισμένη και ευλογημένη που τα ζούμε μαζί σου. Να μας ζήσεις. ΣΑΓΑΠΩΩΩ»