Αυτό είναι το πιο ακραίο περιστατικό θαυμασμού που έχει ζήσει ο Πασχάλης!

Στο περιοδικό Go και τον Πιερή Παναγή έδωσε συνέντευξη ο Πασχάλης Αρβανιτίδης, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων και για την αγάπη του κόσμου προς τον ίδιο και αναφέρθηκε μάλιστα και σε ένα περιστατικό, το οποίο θεωρεί και το πιο ακραίο περιστατικό θαυμασμού που έχει ζήσει. 

Μάθε όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News

Διαβάζοντας το βιογραφικό σας μου έκανε εντύπωση ότι στις συναυλίες σας, τη δεκαετία του ’70 απαιτείτο παρουσία αστυνομίας.

Όντως έτσι ήταν! Χρειαζόμασταν την κρατική αστυνομία και όχι bodyguards ή κάποια ιδιωτική εταιρία. Για να πάμε από το ξενοδοχείο που μέναμε στο χώρο της συναυλίας έπρεπε να μας συνοδεύσουν αστυνομικοί.

Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό;

Πολλά και διάφορα! Ερχόταν τόσος πολύς κόσμος για να με αγγίξει, να πάρουν μια τρίχα μου, να ζητήσουν ένα αυτόγραφο. Γινόταν ποδοπάτημα και η αστυνομία ήταν επιβεβλημένο να παρέμβει. Θυμάμαι μια μέρα που πήγα να μπω στο αυτοκίνητό μου, το σήκωσαν στον αέρα με μένα μέσα. Δεν μπορούσα να κατέβω! Όλα αυτά γινόντουσαν από αγάπη, δεν είχαν σκοπό να μου κάνουν κακό. Αυτό ήταν και είναι κάτι που σέβομαι πολύ. Απ’ αυτή την αγάπη οδηγούμαι στη γενικότερη στάση μου απέναντι στον κόσμο που αγαπά τα τραγούδια μου. Πολλά πράγματα τα κάνω γι’ αυτό τον σκοπό. Για παράδειγμα είμαι σε μόνιμη δίαιτα!

Πότε συνειδητοποιήσατε ότι τελικά δεν μπορείτε να πάτε για έναν καφέ με ένα φίλο σας; Ότι η δημοσιότητα τελικά έχει κάποια όρια στο τι κάνετε;

Το ένιωσα από πολύ νωρίς. Όταν το 1966, μαζί με το συγκρότημά μου τους Olympians κάναμε το πρώτο μας τραγούδι έγινε το μεγάλο σουξέ της εποχής. Γινόταν πανζουρλισμός με το «Ο Τρόπος» και έπειτα με το «Σχολείο». Ο κόσμος απ’ εκείνο το πρώτο τραγούδι με έβαλε στην καρδιά του. Ήταν μια επανάσταση στο τι ακούγαμε, στον τρόπο που συμπεριφερόμασταν, που χορεύαμε. Η μουσική ήταν πάνω απ’ όλα εξ ου και ό,τι συνέβαινε γινόταν σε μεγάλη ένταση. Παρότι τα ήθη ήταν πιο συγκρατημένα και ως παιδιά δεν ήμασταν ελεύθεροι να εκφράζουμε αυτό που νιώθαμε, με τη μουσική κάτι γινόταν. Η διαφορά της εποχής εκείνης με τη σημερινή είναι ότι αυτά που ζούσε ο κόσμος τότε καταγράφονταν πάρα πολύ ισχυρά. Σήμερα αυτό δεν γίνεται. Δεν καταγράφει η μνήμη τόσο βαθιά πια. Ίσως η πληροφόρηση είναι τόσο πολλή που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι γίνεται.

Διαβάστε επίσης:

 

 

Δειτε Επισης

Βαρύ πένθος για την Καίτη Φίνου: «Ο άντρας της μικρής μου αδελφής πήγε να την βρει»
Πέτρος Κουσουλός: «Η Ειρήνη Μουρτζούκου ως σταρ έβαλε το δικό της τέλος. Φτάσαμε στον απόπατο κοινωνικά»
Βίκυ Πρωτογεράκη: «Στον γυρισμό μέσα στο αυτοκίνητο έβγαλε το πέος του έξω και μου το έδειξε»
Μέμος Μπεγνής: «Παντού υπάρχουν βύσματα, γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου σαν χώρα»
Γιάννης Τσιμιτσέλης: «Δεν έχει νόημα. Είναι άβολο. Δεν έχουμε πλέον κάτι να χωρίσουμε με τη Βάσω Λασκαράκη»
Εβελίνα Νικόλιζα: «Ο Γιώργος Λιάγκας είπε δημοσίως ότι θα έπρεπε να κάνω μόκο & δεν άνοιξε ρουθούνι»
Έλενα Τοπαλίδου: «Πληγώθηκα ανεξέλεγκτα. Τώρα δεν μπορώ να πληγωθώ άλλο»
Δέσποινα Μοιραράκη: «Είχα τα χαλιά στις βαλίτσες και έτρεμα στο τελωνείο. Tότε ήταν διαφορετικά τα πράγµατα»
Η Elizabeth Hurley ποζάρει για την Παγκόσμια Ημέρα Μπικίνι από την Ελλάδα που κάνει τις διακοπές της
Κατερίνα Καραβάτου για τα παιδιά της: «Αν η μαμά σου έχει σχέση με κάποιον, το καταλαβαίνεις»