H συγκλονιστική περιγραφή της Ρούλας Γεωργιάδου για την νοσηλεία του εγγονού της!

Την νοσηλεία του εγγονού της στο Μακάρειο νοσοκομείο θέλησε να μοιραστεί με τους φίλους της στο facebook η αγαπημένη ραδιοφωνική παραγωγός Ρούλα Γεωργιάδου. Η περιγραφή της συγκλονίζει και μας θυμίζει ότι κάποτε ξεχνάμε ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή και αναλωνόμαστε σε ασήμαντα πράγματα. 

"Έπρεπε να το ζήσω για να μάθω περισσότερα για τα σημαντικά και να πάψω να αγχώνομαι για τα "τίποτα" της ζωής. Τώρα έχω κάπως πιο καθαρή σκέψη και ηρεμία στη ψυχή και νοιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ με ολους.

Το δικό μας αγγελούδι έχριζε ιατρικής βοήθειας και εισήχθη στο Μακάριο. Καταβεβλημένο, με ματάκια γλαρά ταλαιπωρημένα, φοβισμένα. Μπήκαμε βράδυ. Φόβος για το άγνωστο περιβάλλον, κλάμα γοερό για τα τσιμπήματα προς εξεύρεση φλεβούλας να δεχτεί τον ορρό. Απαρηγόρητο με λυγμούς να θέλει απεγνωσμένα καταφύγιο σε γνώριμες οικογενειακές αγκαλιές. Αυτό μέχρι οι γιατροί να κάνουν την δουλειά τους και να το ετοιμάσουν να μπεί σε κρεβατάκι νοσηλείας ήταν αδύνατο. Λύγισα, έκλεινα τ’ αυτιά μου στις στριγκλιές του βρέφους, και προσπαθούσα να εμψυχώσω τα παιδιά μου που ήταν σε χειρότερη θέση. Πήραμε παρηγοριά από τα χέρια τα έμπειρα που το εμπιστευτήκαμε.

Κάποτε μετά από πολλές αναλύσεις και εξετάσεις το βάλανε στο θάλαμο. Το πήρα αγκαλιά και λούφαξε στο στήθος μου με λυγμούς διακεκομμένου αναστεναγμού. Το χειλάκι του κατεβασμένο σαν να μας έλεγε που με αφήσατε; Ποιοι ήταν αυτοί με τις μάσκες τα γάντια τα ακουστικά τις βελόνες; Το παραπονάκι επανήλθε σε κλάμα που ενοχλούσε τα άλλα 4 παιδάκια που πάθιασαν οι μανούλες να τα κοιμίσουν και να βολευτούν και αυτές ταλαιπωρημένες στην πολυθρόνα κρεβάτι πλάι στο κρεβατάκι τους. Το ενα θα εκανε εγχείρηση το πρωι, το άλλο ΜRI, το άλλο κατι νευρολογικό. Ολα τοσοδούλια. Το μικρότερο το δικό μας και το μεγαλύτερο 18 μηνών. Δεν ηταν σωστό σκέφτηκα να τους ταράζουμε την ησυχία τους εμείς με το νεοφερμένο βρέφος.

Βγάλαμε απο την πρίζα το ειδικό σταντ με τον ορρό που ηταν στο ζυμαρένιο χεράκι και βγήκαμε με την μανούλα το βρέφος και εμένα σουλάτσο στα ημισκοτεινά να νανουρίσουμε το μωρό μας.Δεν προλάβαμε να κανουμε 10 βήματα και αντικρίσαμε έναν άλλο ξανθό αγγελο 4 χρόνων να κάνει το ιδιο με τον πατέρα του που φαινόταν οτι ο άνθρωπος ειχε ερθει κατευθείαν απ τη δουλειά του να ειναι με το παιδί του. Βουρκώσαμε και οι δυο μας με μιας. Το δικό του αγγελούδι δεν κουβαλούσε ορρό...αλλα το ειδικο μηχάνημα της χημειοθεραπείας.

Προχωρήσαμε προς το εσωτερικό εκκλησάκι. Προσευχήθηκα για οσα ματάκια είδα και για οσα βλέμματα γονιών, αγωνίας, βλέμματα κενά, βλέμματα δακρυσμένα στα σκοτεινά αυτες τις αυγινές ώρες... Παρακαλούσα να μας δώσει οτι θέλει εμάς και όχι στα ανυπεράσπιστα αυτα πλασματάκια. Ολο το βράδυ σε σκοτεινές γωνιές κάποιος γονιός κρυφοκλαιγε, λαγοκοιμόταν αλλά ηταν εκεί. 

Θα ηθελα να ευχαριστήσω το προσωπικό γιατρούς και νοσοκόμους (και την κολλητή μου γιατρό) που έτρεξε για τον παρήγορο λόγο.
Εμαθα πολλα χτες βράδυ,..οτι υπάρχουν και χειρότερα, οτι υπάρχουν χιλιάδες γιατί, οτι άγνωστοι άνθρωποι γίνονται "ενα" στον ίδιο πόνο. Επίσης έμαθα οτι ολοι νομίζουμε οτι το δικό μας περιστατικό χρήζει προτεραιότητας και γινόμαστε κάποτε σκληροί αλλά αυτό δεν συμβαίνει εκεί. Οι ανθρώπινες ζωές ειναι μόνο η προτεραιότητα εκει μέσα. Σας ευχαριστούμε ομάδα του Μακάριου παιδιατρικού.."

Να είναι όλα περαστικά της ευχόμαστε! 

Ο Χατζηγιάννης αποκαλύπτει τα εισοδήματα του!