Η περιπέτεια υγείας της Ελευθερία Αρβανιτάκη & η «παύση» των εμφανίσεων της

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη μίλησε στην εφημερίδα «Αγορά», κάνοντας τον απολογισμό της καλοκαιρινής σεζόν, που δεν ήταν εύκολη. 

Πόσο μεγάλη βαρύτητα έχει για σένα η συναυλία σου στην πόλη όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες ;

Κάθε συναυλία μου εκεί, έχει πάντα μία συναισθηματική φόρτιση. Ο Πειραιάς είναι η πόλη μου στην ουσία παρ΄ όλο που ζω στην Αθήνα πολλά χρόνια. Έρχονται συμμαθητές και φίλοι από τη γειτονιά, μια γειτονιά κυρίως ναυτικών αλλά και προσφύγων. Μία γειτονιά που έπαιζε το ρόλο των σημερινών παιδικών σταθμών. Το σπίτι μου είναι ακόμα εκεί. Η μητέρα μου μένει ακόμα κατά διαστήματα εκεί.

Μίλησέ μου για τις παιδικές σου αναμνήσεις στον Πειραιά…

Η θάλασσα, οι τραγουδιστές καλησπέρα από τον κόσμο που καθόταν στα σκαλιά, τα παιχνίδια στον δρόμο, η Καστέλα με τα αρχοντικά της, τα ξεκλείδωτα σπίτια, ο ύπνος στα μπαλκόνια ή στις ταράτσες, το σπάνιο χιόνι τα Χριστούγεννα, οι διαφορετικές μουσικές από τις διαφορετικές οικογένειες, πάρτι, αγάπες, χειραφέτηση, σινεμά, πολιτική, βιβλία. Όλα ξεκίνησαν από τον Πειραιά.

Ανεβαίνεις στη σκηνή με έναν εξίσου αγαπημένο μας τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Πως είναι η συνεργασία σας;

Είναι μία συνεργασία που έγινε με κέφι, με εμπιστοσύνη, με ιδέες, εναρμονίζοντας την διαφορετικότητά μας και ταυτόχρονα τονίζοντάς την. Με τον Νίκο έχουμε πολλά κοινά. Ξεκινήσαμε και οι δύο από γκρουπ, με πολλές κοινές μουσικές αναφορές, τις οποίες καταλάβαμε όταν βρεθήκαμε από κοντά. Ο Νίκος με τους «Φατμέ» κι εγώ με την «Οπισθοδρομική κομπανία». Κι όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσαμε ο ένας τον άλλον. Αλλαγές στον ήχο, αλλαγές στον στίχο, συνεργασίες μη αναμενόμενες. Είναι στοιχεία γοητευτικά για έναν καλλιτέχνη και χαιρόμουν πάντα να το διαπιστώνω στον Νίκο. Είναι από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς που έχουμε και για μένα η στιχουργική του δεινότητα, δηλ απλή και ταυτόχρονα δυνατή, είναι η μεγάλη του δύναμη. Συνεργαστήκαμε με τον Νίκο στο άλμπουμ του για την ταινία «Μπραζιλέρο» και με αφορμή το τραγούδι «Καταστροφή κι ελπίδα» στο τελευταίο άλμπουμ μου «9+1 ιστορίες» αποφασίσαμε να παίξουμε παρέα, κάτι που το συζητάγαμε καιρό.

Τι θα ακούσει το κοινό που θα βρεθεί στη συναυλία;

Ιστορίες… του Νίκου, δικές μου, ιστορίες άλλων καλλιτεχνών... Ένα πρόγραμμα είναι πάντα το ξεδίπλωμα ενός σεναρίου που κέντρο του έχει το συναίσθημα και που το οδηγεί η εναλλαγή των τραγουδιών, ανάλογα με τον στίχο, τον ρυθμό, το ύφος κάθε τραγουδιού. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα φτιάξαμε με τον Νίκο και την Λήδα Ρουμάνη, δουλεύοντας μαζί τρεις μήνες.

Κατά καιρούς εμφανίζεσαι στο εξωτερικό. Πως σε αντιμετωπίζει εκεί το κοινό; Τι είναι αυτό που εισπράττεις ως Ελληνίδα σε καιρό κρίσης για τη χώρα;

Ο κόσμος που έρχεται στις συναυλίες, αγαπάει την Ελλάδα, βλέπει το πρόβλημα μας, σαν να είναι μέρος ενός γενικότερου προβλήματος και όχι μόνο δικό μας. Και βασικά αγαπάει και είναι εξοικειωμένος με τις μουσικές του κόσμου. Δεν είχα ούτε μία δύσκολη στιγμή όλα αυτά τα τελευταία έξι χρόνια που συνεχίζω να παίζω στο εξωτερικό. Τα θέατρα πάντα γεμάτα και πάντα με αγάπη και ίσως συνωμοτικότητα. Νομίζω ότι αν κάτι κατακτήσαμε τα τελευταία αυτά δύσκολα χρόνια, είναι η απομυθοποίηση των πολιτικών. Η κατανόηση πόσο σημαντικοί είναι κάποιοι και πόσο τυχάρπαστοι και ανίδεοι είναι άλλοι. Πόσο σημαντικό είναι να ψηφίζεις και να γίνεσαι πολίτης που πρέπει να ελέγχει και να παρακολουθεί ότι γίνεται στον τόπο του. Και να επεμβαίνει. Και να ενημερώνεται. Και να προσπαθεί. Παρ όλο που η απογοήτευση παραμονεύει με χαμόγελο επιτυχίας... ας το αγνοούμε.

Πώς νιώθεις κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή; Τι δονήσεις δέχεσαι από το κοινό και πόσο μπορεί μετά από την πάροδο του χρόνου να σε επηρεάσει;

Η σκηνή είναι ένας υπερβατικός χώρος. Ένας χώρος που συμβαίνει κάτι μαγικό. Η συνάντηση και με το κοινό και με τους συναδέλφους σου έχει πάντα την ευκαιρία να μετουσιωθεί σε μία βαθιά συναισθηματικά συνάντηση, να κάνει τη σχέση πιό γερή και ανθεκτική στο χρόνο. Αυτό βέβαια είναι η ιδανική συνθήκη.

Πρόσφατα αντιμετώπισες ένα πρόβλημα υγείας, μια οξεία λαρυγγίτιδα που σε ανάγκασε να ακυρώσεις κάποιες από τις εμφανίσεις σου. Μίλησέ μας για αυτό.

Ίσως θα έπρεπε να ματαιώσω κι άλλες. Δεν είχα καταλάβει πόσο χρόνο χρειάζεται για να ξεπεραστεί. Κι όμως είναι μία απλή ίωση. Ήταν μία μεγάλη ταλαιπωρία, που όσοι χρησιμοποιούν τη φωνή τους, τους φαίνεται αβάσταχτη. Με την ευκαιρία θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο κοινό που 2 συναυλίες τις τραγουδήσαμε παρέα....... και ένοιωσα λιγότερο μόνη στη δυσκολία αυτή.

Τί είναι αυτό που κάνει ένα τραγούδι επιτυχημένο; Η ερμηνεία, η ψυχή, οι στίχοι, η μελωδία;

Όλα και τίποτα. Υπάρχει μόνο η μαγεία. Υπάρχει μόνο αυτή η μαγική κλωστή που το ενώνει με το κοινό και δεν ξέρεις γιατί δημιουργήθηκε, πότε ή πως. Η μαγεία της ψυχής, η μαγεία της ύψιστης αυτής τέχνης. Του τραγουδιού. Ευλογημένοι όσοι είμαστε στη σκέπη της.

Τα τραγούδια σου μιλούν για την ψυχή, την αγάπη. Μέσα σε έναν κόσμο ψηφιοποιημένο, πόσος χώρος υπάρχει ακόμα στον κόσμο για τέτοια ακούσματα;

Η ερώτηση κυρίως έχει να κάνει με τον χρόνο. Αυτός είναι ο πιο πολύτιμος και ο πιο δύσκολος φίλος. Αυτόν πρέπει να συναντάμε συχνά. Μ’ αυτόν πρέπει να μιλάμε και να τον αφήνουμε να μας ξεκουράζει. Άργησα κι εγώ να το καταλάβω. Χρόνος και παύση. Διαλλείματα συχνά για να σκεφτόμαστε, να ζούμε, να απολαμβάνουμε. Το ξέρω ιδίως τώρα που οι δυσκολίες μας είναι μεγάλες. Ίσως όμως είναι και μία ευκαιρία να χαρούμε το απλό.

Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που βρίσκεται στα πρώτα του βήματα στο χώρο του τραγουδιού; Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα τον προέτρεπες να κάνει και ποιο αυτό που θα τον προέτρεπες να αποφύγει;

Ποιός είναι ο στόχος; Τι θέλεις να πετύχεις; Αυτό σε οδηγεί και σου δείχνει αν μπορείς ή όχι να τον πετύχεις. Στόχος, θέληση, απαλλαγή από τα στερεότυπα, αλλά και ρεαλισμός.

Έχεις καταφέρει να κρατήσεις την οικογενειακή σου ζωή μακριά από τον λαμπερό κόσμο της showbiz. Πόσο έχουν επηρεάσει τις επιλογές σου η κόρη σου Αντιγόνη και ο γιος σου Λεωνίδας ;

Είναι οι μεγαλύτερές και οι πολυτιμότερες αγάπες μου μαζί με τη μουσική. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν στη ζωή μου.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια τόσο δισκογραφικά όσο και σε συναυλιακό επίπεδο;

Τον επόμενο χειμώνα θα μείνω εκτός. Παύση. Είναι μία σημαντική στιγμή σ’ ένα μουσικό κομμάτι. Είναι εξ ίσου μία σημαντική περίοδος για να σκεφτείς ξανά, να αναθεωρήσεις ίσως. Στο πρόγραμμα υπάρχουν μόνο κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό οι οποίες έχουν κλειστεί εδώ και πολύ καιρό.