Πέτρος Γιωρκάτζης – Βασιλική Παπαμιχαήλ: Wedding bells

Τόση ώρα θέλω να σας κάνω αυτή την ερώτηση. Αλήθεια, πώς και πού γνωριστήκατε;
Πέτρος: Εσύ πού φαντάζεσαι;
Αν σκεφτώ πως είστε και οι δύο ηθοποιοί, φαντάζομαι πως γνωριστήκατε σε κάποια γυρίσματα ή σε κάποια θεατρική παράσταση.
Π: Κι όμως δεν έγινε έτσι η πρώτη μας γνωριμία. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζαμε και οι δύο πως ήμασταν ηθοποιοί.
Β: Προσωπικά γνώριζα πως ήταν ηθοποιός, δεν περίμενα όμως ότι θα με προσέγγιζε.
Π: Η πρώτη φορά που είδα τη Βασιλική ήταν στη συναυλία Cyprus Aid που έγινε το 2013, στην οποία συμμετείχα ως μουσικός με το συγκρότημα που εμφανιζόμουν τότε, και η Βασιλική βοηθούσε στη συλλογή τροφίμων. Την είδα, μου άρεσε και της μίλησα.
Έχεις γενικά τον ρόλο του κυνηγού;
Π: Τώρα πια who cares;
Β: Χωρίς να ξέρω, εμένα τότε φάνηκε πως τον είχε τον ρόλο του κυνηγού. (γέλια)
Βασιλική, πώς σε προσέγγισε; Ποια ήταν η πρώτη ατάκα της γνωριμίας σας;
Β: «Γεια σου, πώς σε λένε;» Μιλήσαμε λίγο για τις αρμοδιότητές μας εκεί, με ρώτησε αν τους άκουσα που έπαιξαν με το συγκρότημα και αναγκάστηκα να του ομολογήσω πως λόγω δουλειάς και θορύβου δεν τα κατάφερα…
Π: Την ίδια νύκτα βρεθήκαμε με το τέλος της εκδήλωσης και ανταλλάξαμε τηλέφωνα…
Πότε ήρθε το πρώτο ραντεβού;
Π: Άργησε να έρθει, σχεδόν δύο εβδομάδες μετά. Εγώ έτρεχα με τις πρόβες μιας παράστασης και η Βασιλική είχε εξετάσεις για το δίπλωμα υποκριτικής και όπως καταλαβαίνεις ήμασταν πολύ πιεσμένοι. Καταφέραμε να πάμε για έναν καφέ, μετά από δύο εβδομάδες. Το επίσημο όμως πρώτο ραντεβού μας έγινε σε μπιραρία στην παλιά Λευκωσία, σχεδόν έναν μήνα μετά το «χαίρω πολύ».

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει ο ένας στον άλλον;
Β: Είναι αυθόρμητος, είναι πάντα ο εαυτός του, και με κάνει και εμένα να είμαι ο εαυτός μου. Δεν προσποιήθηκε ποτέ.
Π: Μόνο αυτό;
Β: Α! Και τα μάτια του!
Π: Το όλο «είναι» της.
Τι είναι αυτό που δεν αντέχετε ο ένας στον άλλον;
Π: Ακριβώς επειδή λατρεύω τα πάντα πάνω της, όλα τα αποδέχομαι θα πω, και όχι τα ανέχομαι. Δεν θα το παίξω κουλτουριάρης, παίζει ρόλο η εξωτερική εμφάνιση, όμως η προσωπικότητα που κρύβεται πίσω είναι το σημαντικότερο. Υπάρχουν πράγματα που θα σε εκνευρίσουν πάνω στον άλλον, είναι όμως μέρος της προσωπικότητάς του που τόσο σου αρέσει, που τα αγνοείς.
Β: Δεν μπορείς να θυμώσεις!
Τι μπορεί να προκαλέσει έναν «καβγά» μεταξύ σας;
Β: Μπορεί να ακούγεται εξωπραγματικό, είναι όμως αληθινό πως δεν υπάρχει ένταση μεταξύ μας.
Ποιος είναι ο πιο ασυγύριστος από τους δύο;
Π: Και οι δύο. Υπήρξε περίοδος που πηγαίναμε από το γύρισμα, στην πρόβα και πάλι το ίδιο και το σπίτι έμενε ακατάστατο επειδή δεν είχαμε πολύ χρόνο.
Β: Δεν έχουμε καθορίσει τι κάνει και ποιος στο σπίτι, όμως με έναν μαγικό τρόπο όλο γίνονται κάποια στιγμή. Συνεννοούμαστε χωρίς να το καταλάβουμε.
Δεν έχει κάποιος τον ρόλο του αρχηγού στο σπίτι;
Β: Όχι. Δεν παίρνει κάποιος τις αποφάσεις. Άλλοτε ο Πέτρος, άλλοτε εγώ, και συνήθως μαζί.
Π: Ακούγεται λες και πουλάμε μούρη, όμως όντως γίνονται τα πράγματα κάπως έτσι, μαγικά, μόνα τους χωρίς να το καταλάβουμε. Εκτός όμως από το μαγείρεμα. Ποιος νομίζεις ότι μαγειρεύει πιο συχνά;
Εσύ να φανταστώ;
Π: Σωστά φαντάζεσαι.
Β: Του αρέσει πάρα πολύ, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο.

Ποια είναι η σπεσιαλιτέ του;
Β: Τα μακαρόνια με κιμά, που ήταν και το φαγητό που μου έφτιαξε για πρώτη φορά, στην πρώτη μου επίσκεψη στο σπίτι του. Κάνει επίσης καταπληκτικό κοτόπουλο στον φούρνο.
Ποιο είναι το αγαπημένο φαγητό του Πέτρου;
Β: Το λουβί.
Π: Και η Βασιλική έχει αγαπημένο φαγητό. Τα μακαρόνια με κιμά φυσικά.
Η πρόταση γάμου πώς έγινε;
Β: Η πρόταση γάμου έγινε το πρωινό της παραμονής της επετείου των δύο χρόνων της σχέσης μας. Ετοιμαζόμασταν για να πάμε σε ένα οικογενειακό τραπέζι και εγώ έτυχε να είμαι πολύ αναστατωμένη. Δεν έβρισκα τι να βάλω, έτρεχα να ξεβάψω το μανικιούρ από τα χέρια μου, γενικά επικρατούσε ένα χάος.
Π: Στεκόμασταν στην πόρτα για να φύγουμε και τότε τη ρώτησα «Μωρό μου όλα καλά; Ξέβαψες τα νύχια σου;» και παίρνω ένα απότομο «ναι» για απάντηση. «Για να δω» της λέω. Και όταν άπλωσε τα χέρια της γονάτισα, κρατούσα το δαχτυλίδι και πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ερώτηση, «θέλεις να με παντρευτείς;» η Βασιλική έπαθε panic attack.
Β: Έτρεξα αμέσως στο δωμάτιο και ξεκίνησα να του λέω γιατί γονάτισες, τι γίνεται κτλ... Υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν θυμάμαι. Νόμιζα πως πέρασε αιώνας. Το μόνο που θυμάμαι είναι τον Πέτρο να με αγκαλιάζει και να μου ζητά να ηρεμήσω.
Πέτρο, ποιες ήταν οι δικές σου πρώτες σκέψεις με την αντίδραση της Βασιλικής;
Π: Η αλήθεια είναι πως εμένα μου φάνηκε αστείο, επειδή έβλεπα τις αντιδράσεις και τις γκριμάτσες της. Το μόνο που είχε για μένα σημασία ήταν να την ηρεμήσω. Όταν πια είπε το «ναι» και πήγαμε στο οικογενειακό τραπέζι και το διηγηθήκαμε στους δικούς μας δεν μας πίστευαν. Έλεγαν, «είναι ηθοποιοί αυτοί, μας κάνουν πλάκα».
Β: Όταν είδαν όμως τη συγκίνηση στα μάτια μου πείστηκαν και ήρθαν άλλες συγκινήσεις, ευχές, όμορφες στιγμές.
Πέτρο πότε κατάλαβες πως η Βασιλική ήταν η μία και μοναδική για σένα;
Π: Θα ακουστεί κλισέ αλλά από την πρώτη φορά που την είδα.
Θα θέλατε να δουλέψετε κάποια στιγμή μαζί;
B: Έτυχε να δουλέψουμε μόνο μια φορά μαζί σε μια σκηνή στο «Πέτρινο Ποτάμι». Προσωπικά θέλω πολύ να δουλέψω μαζί με τον Πέτρο, επειδή τον θαυμάζω πολύ. Αγχώνομαι και λίγο επειδή ξέρω το επίπεδό του και ξέρω πως κάθε φορά θα βρίσκει νέα πράγματα για να με εκπλήσσει ως ηθοποιός και να πηγαίνει μπροστά.
Π: Εγώ δεν ξέρω αν θα ήθελα στην παρούσα φάση να δουλέψουμε μαζί. Νομίζω πως αν δουλέψουμε για μια σεζόν είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση, δεν θα καταφέρουμε να μην κουβαλήσουμε στο σπίτι τη δουλειά. Κάτι που αποφεύγουμε να κάνουμε.
Β: Δεν μεταφέρουμε τα προβλήματα της δουλειάς στο σπίτι, λέμε για ευτράπελα που έγιναν στην πρόβα ή στο γύρισμα και γελάμε.
Επιβιώνει ένας ηθοποιός στην Κύπρο;
Β: Τα πράγματα είναι όντως πολύ δύσκολα.
Π: Ότι θα επιβιώσει, θα επιβιώσει επειδή πρέπει να το κάνει. Είτε αυτός είναι καλλιτέχνης, είτε μιλάμε για άλλο επάγγελμα. Μιλώντας για το επάγγελμα του ηθοποιού, τα πράγματα όλο και δυσκολεύουν. Κάθε τρεις με έξι μήνες πρέπει να ψάχνεις για δουλειά και μάλιστα να επιδιώκεις να κάνεις και άλλες δουλειές παράλληλα. Είσαι σε μια σειρά, που αν δεν «κατεβεί», ξέρεις πως θα έχεις δουλειά για μια σεζόν. Ταυτόχρονα, σου γίνεται πρόταση για μια παράσταση που θα κρατήσει για μερικούς μήνες. Κάπως έτσι επιβιώνει ένας ηθοποιός, είναι ένας συνεχής αγώνας για να έχεις δουλειά όλο τον χρόνο.
B: Κάθε τόσο, περνάς αυτό το άγχος της ανασφάλειας. Δεν έχουμε σταθερό εισόδημα και σκέψου υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν παιδιά να φροντίσουν.
Πέτρο, μετά τη συμμετοχή σου στις «Πατάτες Αντιναχτές» πιστεύεις πως ο Κύπριος δέχεται τη σάτιρα, καταλαβαίνει από χιούμορ;
Π: Νομίζω πως μέχρι ενός σημείου, υπάρχει ανοχή στη σάτιρα. Σε σχέση με τη σάτιρα που γίνεται στο εξωτερικό, η σάτιρα στην Κύπρο «χαϊδεύει». Ίσως επειδή εμείς κάνουμε μίμηση, διακωμωδούμε τις δηλώσεις κάποιου για να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει.
B: Όταν υπάρχει χιούμορ, χαρά και αυτοσαρκασμός, τα βλέπουμε όλα πιο θετικά.
Κινηματογράφος και Κύπρος πάνε μαζί;
Β: Χωρίς να έχω κάνει κινηματογράφο, βλέπω ότι σιγά-σιγά γίνονται πράγματα, και η Κύπρος μπαίνει στον δρόμο για το σινεμά. Κάποιες δουλειές που είδα ήταν όντως πολύ καλές.
Π: Στο αν πάνε μαζί ή όχι δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Και εδώ παίζει μεγάλο ρόλο η έλλειψη χρημάτων. Άλλο το σινεμά, άλλο η τηλεόραση. Αν και μικρή η εμπειρία μου στον κινηματογράφο, έχω καταλάβει πως δεν έχουμε όσα λεφτά χρειαζόμαστε για να γίνει μια σωστή ταινία. Το μεγάλο ζήτημα είναι να έχεις μπάτζετ και μια καλή παραγωγή.
Αν ήσασταν χολιγουντιανοί σταρ ποιοι θα θέλατε να ήσασταν;
Π: Α! Δεν είμαι;
Β: Εγώ θα διαλέξω άντρα και θα πω τον Johnny Depp.
Π: Εγώ θα ήθελα να ήμουν η Meryl Streep.
Αν ήσασταν ταινία…
B: Η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη.
Π: Βλέπω πολλές ταινίες και δεν ξέρω τι να διαλέξω. Δεν μπορώ να μην συγκινηθώ με το «Forrest Gump», να θαυμάσω το καρέ του Al Pacino στον «Νονό» όταν κάθεται για πρώτη φορά στην καρέκλα, όπως επίσης και η παράνοια του Gary Oldman στο «Leon the Professional»...
Επιστροφή στα επαγγελματικά. Τι άλλο ετοιμάζετε αυτή την περίοδο και τι για την επόμενη σεζόν;
Π: Τον Σεπτέμβριο στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Κύπρια» θα βρίσκομαι στην παράσταση «Οι τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Χρίστου Νικολάου. Έχω επίσης μια αγαστή συνεργασία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου που μου εμπιστεύονται την αφήγηση σε διάφορα έργα τους. Έτσι θα με δείτε στην παράσταση που είναι βασισμένη στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Του νεκρού Αδελφού» σε διασκευή - ενορχήστρωση του μαέστρου Άλκη Μπαλτά. Ως αφηγητής θα είμαι και πάλι με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου στην παράσταση «Το πάρκο της μουσικής 2» βασισμένη στο μουσικό παραμύθι «Η ιστορία του μικρού ελέφαντα Μπαμπάρ», που αναβλήθηκε και μεταφέρθηκε για το Σάββατο 25 Ιουνίου στο πάρκο Ακρόπολης στις 19:00 και έχει τίτλο «Το πάρκο της μουσικής 2».
B: Με τη νέα σεζόν, επιστρέφω στη μικρή οθόνη με το «Πέτρινο ποτάμι» στο ΡΙΚ 1, για ακόμη 70 επεισόδια. Κάνουμε κι οι δύο συζητήσεις για διάφορες παραγωγές στην τηλεόραση, όμως δεν έχουμε κάτι σίγουρο ακόμη.
Οι «Πατάτες Αντιναχτές» επιστρέφουν με τη νέα σεζόν;
Π: Ναι, σύμφωνα με τη μέχρι τώρα ενημέρωση που έχουμε, χωρίς να είναι σίγουρο ακόμα.