Οι αρχόντισσες των γηπέδων

Σ’ ένα κόσμο όπου το ποδόσφαιρο θεωρείται κατ’ εξοχήν ανδρική ενασχόληση, αυτές οι γυναίκες έσπασαν το κατεστημένο και κατάφεραν να κερδίσουν τον σεβασμό όλων, τόσο για τις γνώσεις τους όσο και για την αξιοπρεπή τους στάση ως διαιτητές. Η Ντορέττα Μυριανθέα, η Νίκη Καραγιώργη, η Σοφία Καραγιώργη, η Χρύσω Γεωργίου και η Αγγέλα Κυριάκου είναι οι γυναίκες – διαιτητές που δείχνουν το δρόμο στην κάθε γυναίκα ν’ ακολουθήσει τα όνειρά της, όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν.
 
Της Πράξιας Αρέστη
 
Ντορέττα Μυριανθέα

 Το επάγγελμα της διαιτησίας είναι για την ίδια μια πολύ μεγάλη πρόκληση, με την οποία δοκιμάζει συνεχώς τη σωματική της αντοχή και δύναμη, καθώς και την πνευματική της υπεροχή. Όπως μας είπε, κάποιοι φίλαθλοι τις αποδέχονται πλήρως και κάποιες φορές τις προτιμούν αντί για τους άντρες, αναφέροντας ότι είναι πιο παρατηρητικές και ακριβοδίκαιες. Κάποιοι μπορεί να ασχοληθούν μόνο με την εμφάνιση σχολιάζοντας καλοπροαίρετα και ελάχιστοι είναι οι φίλαθλοι που θα συμπεριφερθούν άσχημα, κάνοντας σεξιστικά σχόλια. Όσο για τους άντρες συναδέλφους τις αποδέχονται πλήρως και μάλιστα απολαμβάνουν την παρουσία τους στον χώρο. Αυτό που κάνει το απολαμβάνει πάρα πολύ, ιδιαίτερα τώρα με τη διεθνή καριέρα που κάνει συνεχώς ταξίδια και καινούριες γνωριμίες από όλο τον κόσμο και συμμετέχει σε πιο υψηλού επιπέδου διοργανώσεις και ποδόσφαιρο.
Όσον αφορά τη διατροφή της, τρώει ισορροπημένα συνδυάζοντας σωστές ποσότητες υδατανθράκων και πρωτεϊνών, αναλόγως του είδους της προπόνησης ή του αγώνα που έχει. Φροντίζει να τρώει αρκετά φρούτα και λαχανικά, καθώς και να πίνει πολύ νερό. Αποφεύγει τα τηγανητά, ενώ δεν στερείται καθόλου τα γλυκά, τις σοκολάτες και τα πατατάκια.
Στην παρούσα φάση είναι single, όμως θα ήθελε ο σύντροφός της να είναι κάποιος με τον οποίο να μοιράζεται τα ίδια ενδιαφέροντα και να μπορεί να συζητά μαζί του για το ποδόσφαιρο.
Στη διαιτησία υπάρχει βέβαια και ή άλλη, όχι τόσο όμορφη, πλευρά, αφού όπως μας ομολόγησε σε δύο παιχνίδια ένιωθε να κινδυνεύει η σωματική της ακεραιότητα. Και για όλα αυτά που ακούει στο γήπεδο (βρισιές ή κομπλιμέντα), πλέον δεν δίνει σημασία, απλά κάποιες φορές όταν κάτι είναι έντονο γελάει από μέσα της.
Η πιο δύσκολη απόφαση που πήρε μέχρι σήμερα και της έχει μείνει αξέχαστη, ήταν να ακυρώσει τέρμα για offside της γηπεδούχου ομάδας στο τελευταίο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού, με το οποίο θα ήταν και η νικητήρια ομάδα του αγώνα. 
Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που έχει, το σίγουρο είναι ότι προσπαθεί να βρίσκεται με άτομα που αγαπά και την στηρίζουν σ’ αυτό που κάνει.
Απολαμβάνει ιδιαίτερα τις εκδρομές και τα ταξίδια, τους ατελείωτους καφέδες με τις φίλες και τα οικογενειακά gatherings. 
Όσο για τη γυναίκα διαιτητή που θαυμάζει είναι η Bibiana Steinhaus, ενώ γυναίκα βοηθό διαιτητή την Sian Massey-Ellis. Από τους άνδρες διαιτητές παρακολουθεί τον Nicola Rizzoli.
 
Νίκη Καραγιώργη

Είναι από αυτά τα δυναμικά κορίτσια που τολμούν να κάνουν όσα αγαπούν, γι’ αυτό και επέλεξε και τη διαιτησία, παρόλο που στην Κύπρο (και μόνο) θεωρείται ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό επάγγελμα. Όταν η ίδια ξεκίνησε στα 18 της, δεν σκέφτηκε ποτέ τα εμπόδια και με θέληση και πάθος συνέχισε, γιατί παρ’ όλες τις δυσκολίες το βρίσκει ένα συναρπαστικό επάγγελμα. Απαιτεί, όπως λέει, μια ισχυρή προσωπικότητα για να μπορεί κανείς ν’ ανταπεξέλθει στο δύσκολο αυτό το τομέα, πόσο μάλλον μία γυναίκα, όμως δεν μετανιώνει ποτέ για την επιλογή της. Αποκαλύπτει ότι τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα όταν πρωτοξεκίνησε, γιατί ήταν δύσκολο να αποδεχτούν ότι μια γυναίκα μπήκε στα «χωράφια» των ανδρών. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και μη κατανοητό γι’ αυτούς, λόγω της κουλτούρας και του κατεστημένου που δημιούργησε η κοινωνία. Στην πορεία όμως και μετά από 16 χρόνια συνεχούς, σκληρής δουλειάς και συνέπειας από την ίδια, γιατί να λέγεται αυτό, η γυναίκα χρειάζεται ακόμα να το αποδείξει πολύ περισσότερο αυτό που μπορεί να κάνει παρά ο άντρας, την αποδέχτηκαν, την σέβονται και χαίρονται όταν κατεβαίνει στο γήπεδο. Κι αυτό είναι η δική της ικανοποίηση και ανταμοιβή.
Αυτό που την μύησε στο μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου ήταν ο πατέρας της. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους παρατηρητές ποδοσφαίρου και κάθε βδομάδα πήγαινε στο γήπεδο μαζί του, παρακολουθούσε, συζητούσαν, διαφωνούσαν, της εξηγούσε τους κανονισμούς και πώς λειτουργούν τα πράγματα γενικά. Ήταν, επίσης, και ο ίδιος που της πρότεινε να κάνει αυτή την αγάπη της για το ποδόσφαιρο επάγγελμα και τον ευχαριστεί μέχρι σήμερα γι’ αυτό. 
Όσον αφορά το πρόγραμμα που ακολουθεί μας είπε: «Το να εντάξει κάποιος στο πρόγραμμά του τη γυμναστική είναι θέμα υγείας και το τονίζω αυτό. Αν γυμνάζεσαι σωστά και ακολουθείς επίσης μια σωστή διατροφή, τότε δημιουργείς ένα καλό και υγιές σώμα. Χωρίς το συνδυασμό των δύο δύσκολο να πετύχεις ένα καλό σώμα». Πρόσθετε ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πολύ καλή δουλειά από την ΚΟΠ και τον Σύνδεσμο Διαιτητών, όπου υπάρχουν στη διάθεση των διαιτητών και αθλητών επαγγελματίες γυμναστές, διατροφολόγοι και μηνιαίος έλεγχος, έτσι ώστε να μην ξεφεύγει κανείς από το ισορροπημένο πρόγραμμα που οφείλει να έχει.
Όπως κάθε γυναίκα, έτσι και η Νίκη θα ήθελε ένα σύντροφο που θα είναι δίπλα της σε ό,τι και αν κάνει ή σε ό,τι κι αν γίνεται στη ζωή της. Ναι μεν θα ήθελε να είναι αθλητικός τύπος, αλλά θα προτιμούσε να μην ασχολείται τόσο πολύ με το ποδόσφαιρο, γιατί δεν θα ήθελε και στο σπίτι η μόνη συζήτηση της να ήταν αυτό, στο οποίο ήδη αφιερώνει τις πιο πολλές ώρες της ημέρας της.
Αυτό που εύχεται είναι επιτέλους να σταματήσουν οι κακές συμπεριφορές στο γήπεδο, γιατί προσβάλλουν το άθλημα.  
Όσον αφορά τη συμμετοχή της στο DanSing For You 5, χάρηκε πολύ από τη συνεργασία της με τον Αντρέα Ζανεττίδη, ο οποίος όπως είπε την κατάλαβε από την πρώτη στιγμή και την στήριξε και της έδωσε πολλή αγάπη! Πλέον, έχει ένα φίλο δίπλα της, του οποίου θαυμάζει πολύ και τη δουλειά του.
 
Σοφία Καραγιώργη

Ποτέ δεν είδε τη διαιτησία ως ανδρικό επάγγελμα κι αυτό οφείλεται κυρίως στον πατέρα της, που την ώθησε σε αυτό το χώρο και ποτέ δεν αισθάνθηκε ότι ασκεί ένα ανδρικό λειτούργημα. Από μικρό παιδί με την αδελφή της ακολουθούσε τον πατέρα της στα γήπεδα, ο οποίος ήταν παρατηρητής διαιτησίας κι από αυτόν έμαθε πολλά.
Πριν από 15 χρόνια, όταν ξεκίνησε ως διαιτητής, υπήρχε κάποια προκατάληψη τόσο από τους φιλάθλους όσο και από τους παίχτες, γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα κυπριακά δεδομένα να διαιτητεύει γυναίκα, αλλά με τον καιρό, όπως λέει, το συνήθισαν και πολλές φορές σέβονται τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες συναδέλφους, με τους οποίους διατηρεί άψογες σχέσεις.
Όσο για τη θηλυκότητά της, δεν πιστεύει ότι χάνεται μέσα στο γήπεδο, όπως ούτε και έξω απ’ αυτό.
Στις βρισιές που ακούει από τον κόσμο δεν ανταποκρίνεται και δεν δίνει καμία σημασία. Στα κομπλιμέντα μπορεί και να χαμογελάσει. Είναι πάντα δύσκολο γι’ αυτήν όταν πρέπει να δώσει κόκκινη κάρτα ή να υποδείξει πέναλτι.
Η διαιτησία δεν θεωρεί ότι είναι επάγγελμα αλλά ένα λειτούργημα, το οποίο ασκεί. 
Το ωραίο της σώμα το διατηρεί με καθημερινή προπόνηση, ενώ εκπλαγήκαμε όταν μας είπε ότι δεν ακολουθεί συγκεκριμένη διατροφή, ούτε προσέχει ιδιαίτερα. Είναι από τις τυχερές με τον καλό μεταβολισμό.
Όπως παραδέχεται υπήρξαν κάποιες στιγμές που σκέφτηκε να παρατήσει το λειτούργημά της αυτό λόγω της πίεσης του χρόνου. Από τη μία η οικογένειά της κι από την άλλη η κύρια απασχόλησή της και η διαιτησία, που απαιτεί και χρόνο για προπονήσεις πέραν των αγώνων, κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Όμως, η αγάπη της για το καθετί ξεχωριστά, τής δίνει δύναμη να βρίσκει χρόνο για όλα.
Τον ελάχιστο, ελεύθερό της χρόνο προσπαθεί να τον περνάει όσο πιο πολύ γίνεται με τον γιο της, παίζοντας και κάνοντας βόλτες αλλά και για να βλέπει τους φίλους της. Ο διαιτητής που θαυμάζει περισσότερο είναι ο Felix Brych-Germany.
 
Χρύσω Γεωργίου

Αν και γυναίκα «έσπασε» τα στερεότυπα που θέλουν το ποδόσφαιρο να είναι κατ’ εξοχήν ανδρική απασχόληση, αφού η ίδια αγαπούσε από μικρή το άθλημα και το παρακολουθούσε. Αυτή της η αγάπη ήταν εξάλλου αυτό που την ώθησε στο λειτούργημα του διαιτητή.
Η ίδια θεωρεί ότι δεν υπάρχουν στην ουσία ανδρικά ή γυναικεία επαγγέλματα στην Κύπρο. Δεν τα διαχωρίζει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως λέει, είναι η προκατάληψη που υπάρχει και καλλιεργείται σε μεγάλο βαθμό. Όσον αφορά το κομμάτι της διαιτησίας δεν είναι επάγγελμα στην Κύπρο αλλά λειτούργημα.
Θεωρεί ότι υπάρχει ακόμη και σήμερα αρκετή προκατάληψη στα γήπεδα απέναντι στις γυναίκες, όμως οι ίδιες αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν έχουν τίποτα διαφορετικό, αγωνιστικά, από τους άνδρες διαιτητές. Σε κάθε αγώνα προσπαθούν να κερδίσουν με την απόδοσή τους και τυγχάνουν ίσης αντιμετώπισης. Η συμπεριφορά των συναδέλφων της είναι εξάλλου εξαιρετική, πάντα με σεβασμό τόσο για τη δουλειά τους όσο και για το γεγονός ότι είναι γυναίκες.
Στην ερώτησή μας αν γίνονται διακρίσεις στο μισθό, μας διαφώτισε ότι ο μισθός ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες είναι ο ίδιος, ανάλογα πάντα κι από την κατηγορία που ανήκει ο καθένας.
Δεν έχει νιώσει ποτέ να αμφισβητούν κάποια απόφασή της, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Είναι θέμα όπως λέει προσωπικότητας και ικανοτήτων και όχι φύλου.
Ο σύντροφος της είναι γνώστης και λάτρης του ποδοσφαίρου και γίνονται αρκετές ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ τους. Σημαντικό για την ίδια είναι ότι πάνω απ’ όλα την στηρίζει και την συμβουλεύει, αφού ασχολείται και ο ίδιος με το αντικείμενο του ποδοσφαίρου.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα μένει συγκεντρωμένη στο παιχνίδι και δεν ακούει τις βρισιές των φιλάθλων για να μην επηρεάζεται ψυχολογικά, κάτι που ίσως προκαλέσει αγωνιστικά προβλήματα.
Είναι πάντα δύσκολο γι’ αυτήν όταν βρίσκεται μπροστά στην απόφαση για  αποβολή ποδοσφαιριστών και ο καταλογισμός πέναλτι είναι από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις που πρέπει να παίρνει σε κάθε παιχνίδι.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει, δεν σκέφτηκε ποτέ μέχρι τώρα να τα παρατήσει και για όσο οι επαγγελματικές και προσωπικές της υποχρεώσεις τής επιτρέπουν, θα συνεχίσει το λειτούργημα αυτό.
Στον ελεύθερό της χρόνο αγαπημένη της συνήθεια είναι η παρακολούθηση κυπριακού και ξένου ποδοσφαίρου. Φροντίζει να ξεκουράζεται και να ασχολείται με το σπίτι της.
Ο Ιταλός Νicola Rizzoli είναι ο διαιτητής που παρακολουθεί εντατικά και θαυμάζει για τη δουλειά του.
 
Αγγέλα Κυριάκου

Είναι από τις πρώτες γυναίκες που έπαιξαν στο γυναικείο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Είχε, επίσης, τη μεγάλη τιμή να είναι και παίκτρια της εθνικής μας ομάδας. Όπως μας είπε η ίδια: «Φάνηκα τυχερή και έπαιξα και στο Champions League γυναικών ως παίκτρια. Στην πορεία σε ένα παιχνίδι μας στο εξωτερικό με χαρά και έκπληξη είδα ότι οι διαιτητές ήταν γυναίκες και μου άρεσε πολύ η ιδέα. Έτσι μόλις ήρθα Κύπρο πήγα κι έκανα τα απαραίτητα μαθήματα και γράφτηκα διαιτητής. Φυσικά μετά δεν μπορείς να είσαι και τα δύο και έτσι διάλεξα να γίνω διαιτητής».
Ως γυναίκα αποδεικνύει καθημερινά, μαζί με τις άλλες, ότι η διαιτησία δεν είναι ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό λειτούργημα, όπως το ξέραμε τις προηγούμενες δεκαετίες στην Κύπρο.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα, μιας και όπως μας είπε δεν ήταν καθόλου εύκολο να αποδεχτεί ο ανδρικός πληθυσμός μια γυναίκα στο χώρο αυτό, καθώς το ποδόσφαιρο θεωρείτο ένα άθλημα που αφορούσε μόνο τους άνδρες. Στην πορεία όμως είδε τα πράγματα ν’ αλλάζουν σε τέτοιο βαθμό, που πλέον η γυναίκεια παρουσία στα γήπεδα είναι ευπρόσδεκτη και απαραίτητη.
Οι συνάδελφοί της την αντιμετωπίζουν όπως θα την αντιμετώπιζαν και στο γραφείο. Πιστεύει ότι είναι περισσότερο θέμα χαρακτήρων και όχι φύλου: «Κάποιοι σε στηρίζουν, κάποιοι δεν ασχολούνται καθόλου, και φυσικά κάποιοι που θα σε δουν και ανταγωνιστικά».
Με χιούμορ μας απάντησε στην ερώτησή μας αν θεωρεί ότι το γήπεδο αφαιρεί από τη θηλυκότητά της: «Όχι φυσικά. Το αντίθετο δεν λένε; Ότι δηλαδή η στολή σε κάνει πιο ελκυστική…» (γέλια).
Όσον αφορά το μισθό αλλά και το πρόγραμμα που ακολουθούν οι γυναίκες διαιτητές, λέει ότι είναι ακριβώς το ίδιο με των ανδρών. Δηλαδή, τα ίδια μαθήματα και οι ίδιοι χρόνοι φυσικής κατάστασης στην κατηγορία που είσαι. Για παράδειγμα, για να βρίσκεται μία γυναίκα στην πρώτη κατηγορία πρέπει να κάνει τους χρόνους που κάνουν και οι άνδρες, κάτι που στέκεται εμπόδιο για μια γυναίκα να θέλει ν’ ανέβει στην πιο ψηλή κατηγορία. Επίσης, άνδρες και γυναίκες κάνουν την ίδια  προπόνηση, με τη μόνη διαφορά τους χρόνους φυσικής κατάστασης για διεθνείς αγώνες.
Με τον σύντροφό της τον περισσότερο χρόνο μιλάνε για το ποδόσφαιρο. Τη συμβουλεύει και πολλές φορές είναι αυστηρός μαζί της.
Σχετικά με τις βρισιές που ακούγονται στο γήπεδο, μας είπε: «Πλέον δεν δίνω σημασία. Παλιά θύμωνα, στεναχωριόμουν, αλλά τώρα λέω ένα πράγμα: “πολλά τα προβλήματα του κόσμου άσ’ τους να ξεδώσουν”».
Στη μέχρι σήμερα πορεία της ήταν πολλές οι δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να πάρει, όμως πιο έντονα θυμάται ένα παιχνίδι μεταξύ της Ανόρθωσης και του Απόλλωνα στο Αντώνη Παπαδόπουλος, όπου σήκωσε τη σημαία της για φάουλ και κόκκινη κάρτα και όλοι οι παίχτες έτρεξαν καταπάνω της, γιατί σήκωσε τη σημαία της λίγο μακριά από την περιοχή της. Σε ένα άλλο παιχνίδι μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και του Απόλλωνα θυμάται ότι ακύρωσε ένα γκολ για offside, κάτι με το οποίο ασχολούνταν όλοι επί βδομάδες.
Στο λίγο χρόνο που έχει επιλέγει να πηγαίνει εκδρομές με τις τετράτροχες και της αρέσει πολύ να ξαπλώνει στον καναπέ βλέποντας ταινίες.
 Σ’ ένα κόσμο όπου το ποδόσφαιρο θεωρείται κατ’ εξοχήν ανδρική ενασχόληση, αυτές οι γυναίκες έσπασαν το κατεστημένο και κατάφεραν να κερδίσουν τον σεβασμό όλων, τόσο για τις γνώσεις τους όσο και για την αξιοπρεπή τους στάση ως διαιτητές. Η Ντορέττα Μυριανθέα, η Νίκη Καραγιώργη, η Σοφία Καραγιώργη, η Χρύσω Γεωργίου και η Αγγέλα Κυριάκου είναι οι γυναίκες – διαιτητές που δείχνουν το δρόμο στην κάθε γυναίκα ν’ ακολουθήσει τα όνειρά της, όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν.