Κώστας Κωστόπουλος: «Πρόκληση η κυπριακή τηλεόραση»

Έκανε την αρχή στην καριέρα του δίπλα σε μεγάλους δασκάλους της τηλεόρασης. Στα 33 χρόνια, που υπηρετεί την τηλεόραση, έχει προσφέρει στους Έλληνες και στους Κύπριους τηλεθεατές παραγωγές όπως η «Βέρα στο δεξί», η «Αντίστροφη μέτρηση», η «Λόλα», το «Κάρμα», και οι «9 μήνες». Ο Κώστας Κωστόπουλος μιλά για τον ξαφνικό τερματισμό της συνεργασίας του με το Mega, το επίπεδο της κυπριακής τηλεόρασης και τα επόμενα σχέδιά του. 
 
Της Δώρας Πάμπουλου
Φωτογραφίες Χάρης Κυπριανού
Styling Σοφία Χαραλάμπους
Ευχαριστίες στο «Θέατρο Ένα» 
 

Τι σας έκανε να επιλέξετε και ν’ ακολουθήσετε το επάγγελμα του σκηνοθέτη; 
Για να σου πω την αλήθεια δεν νομίζω ότι το διάλεξα. Αντίθετα, αυτό με διάλεξε. Και θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς ανθρώπους, που κάνουν αυτό που αγαπούν. Υπάρχουν πολλά στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μου, που βρίσκουν την απόλυτη έκφραση, μέσα από αυτή τη δουλειά. 

Θυμάστε την πρώτη σας δουλειά; 
Θυμάμαι όλες μου τις δουλειές. Η πρώτη μου δουλειά ως σκηνοθέτης ήταν στα επεισόδια της σειράς «Τμήμα ηθών». Ήμουν 29 ετών και ήμουν ο νεαρότερος σκηνοθέτης της ελληνικής τηλεόρασης. 

Τι είναι αυτό που σας μαγεύει όταν βρίσκεστε πίσω από την κάμερα και πού έχετε στραμμένο το βλέμμα σας όταν βρίσκεστε μπροστά από την κάμερα;
Όταν είμαι πίσω από την κάμερα, με μαγεύουν οι ηθοποιοί που παίζουν μπροστά και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Όταν βρίσκομαι μπροστά από την κάμερα έχω το βλέμμα μου στραμμένο στους θεατές που παρακολουθούν τη δουλειά μου και κρίνουν το αποτέλεσμα. 

Τι χρειάζεται για να υπάρχει σωστή σχέση μεταξύ ηθοποιού και σκηνοθέτη; 
Χρειάζονται τρία πράγματα. Εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη, και εμπιστοσύνη. 

Στο βιογραφικό σας έχετε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές δουλειές. Ποια ήταν όμως η πιο επιτυχημένη δουλειά για εσάς;
Η επιτυχία στην τηλεόραση κρίνεται από πολλά διαφορετικά στοιχεία. Κάποιες φορές έχει να κάνει με την τηλεθέαση, άλλες φορές έχει να κάνει με τον αριθμό επεισοδίων ή με την καλλιτεχνική δημιουργία. Για μένα επιτυχημένη σειρά είναι αυτή, στην οποία έχω περάσει καλύτερα στα γυρίσματα και το αποτέλεσμα άρεσε στους τηλεθεατές. 
 
Οι τηλεθεατές έχουν γελάσει και έχουν δακρύσει παρακολουθώντας τις σειρές σας. Πώς αισθανθήκατε την πρώτη φορά που αντιληφθήκατε ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά στη δουλειά σας;
Ένα πολύ μεγάλο μέρος της καριέρας μου το έχω περάσει υπηρετώντας την απογευματινή ζώνη, με καθημερινές σειρές. Όταν καταλαβαίνεις ότι στις καθημερινές σειρές, οι τηλεθεατές σου είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν την τηλεόραση σαν συντροφιά, ότι είναι άνθρωποι που δεν έχουν πολλές επιλογές, τότε αντιλαμβάνεσαι τη μεγάλη ευθύνη που έχεις απέναντί τους. Είχα τη χαρά να σκηνοθετήσω σειρές, τις οποίες έβλεπαν μέχρι και δυόμισι εκατομμύρια θεατές. Όταν μπαίνεις στα σπίτια τόσων ανθρώπων, δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι δέος και ευθύνη για το αποτέλεσμα που θα τους προσφέρεις, καθώς και για τα μηνύματα που θα τους περάσεις. 

Αρχίσατε την καριέρα σας στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή όμως βρεθήκατε στο Λος Άντζελες. Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση;
Το 2010 έκλεισε για μένα ένας μεγάλος κύκλος. Ουσιαστικά είχα πάθει ένα επαγγελματικό burnout, γιατί μέσα σε δέκα χρόνια σκηνοθέτησα περίπου 2.000 επεισόδια. Αυτό με έβαλε σε έναν δρόμο προβληματισμού και σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Μέσα στην προσπάθειά μου ν’ αλλάξω ένα πεδίο δημιουργικότητας και έχοντας ένα σενάριο στα χέρια μου, πήγα στο Λος Άντζελες, που θεωρείται η «Μέκκα του σινεμά», για ν’ αποκτήσω μια διαφορετική εμπειρία. 

Πώς ήταν λοιπόν η εμπειρία σας εκεί; 
Αισθάνθηκα ότι βρέθηκα σ’ έναν άλλο πλανήτη. Η εμπειρία στο Λος Άντζελες και γενικά στην Αμερική με έμαθε να σκέφτομαι διαφορετικά, τόσο στα επαγγελματικά, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Παρέμεινα στο Λος Άντζελες για ένα διάστημα έξι μηνών και ήταν για μένα ένα μεγάλο σεμινάριο. 

Το να δοκιμάσει κάποιος την τύχη του στο Χόλιγουντ, αναμφίβολα είναι ένα τεράστιο εγχείρημα. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες; 
Είναι εντελώς διαφορετικό το να δοκιμάσεις την τύχη σου στο Χόλιγουντ ως ηθοποιός, σκηνοθέτης ή σεναριογράφος. Η πρόθεσή μου δεν ήταν να πάω να κάνω μια σειρά στο Χόλιγουντ. Αυτό που έψαξα να βρω ήταν χρηματοδότηση, για να κάνω τη δική μου ταινία. Σε αυτή την περίπτωση η δυσκολία είναι να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους, που θα μοιραστούν μαζί σου το όνειρό σου. Τελικά όμως τους βρήκα! 

Τι σας έκανε ν’ αφήσετε το Λος Άντζελες; 
Δεν το έχω αφήσει. Υπάρχουν άνθρωποι και συνεργάτες εκεί, που με την πρώτη ευκαιρία, θα συνεργαστούμε.

Η Κύπρος πώς προέκυψε; 
Η Κύπρος προέκυψε πέρυσι τον Μάιο, όταν το Mega μού έκανε την πρόταση για τη σκηνοθεσία της καθημερινής σειράς, «9 μήνες». Ήταν μια πρόκληση, να κάνω τηλεόραση μετά από πέντε χρόνια. Αναμετρήθηκα πολύ με τον εαυτό μου για το αν έπρεπε να κάνω τηλεόραση ή όχι, ωστόσο με κέρδισε το σενάριο της Άννας Ανδριανού και το καταπληκτικό casting που καταφέραμε να οργανώσουμε.

Ωστόσο, η συνεργασία σας ολοκληρώθηκε πρόωρα. Τι έφταιξε; 
Έδωσα όλη μου τη δημιουργικότητα στο να μπορέσουμε να έχουμε ένα αξιόλογο αποτέλεσμα και νομίζω ότι τα καταφέραμε. Η διακοπή της συνεργασίας μου έγινε με κοινή συναίνεση με το κανάλι, και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του καναλιού που τίμησαν τις υπογραφές τους. Θεωρώ όμως ότι τα προβλήματα προκύπτουν όταν κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αξιολογήσουν τη βαρύτητα της συμμετοχής των βασικών συντελεστών σε μια σειρά. Πολλές φορές από προσωπικούς λόγους ή από απειρία και άγνοια. Δικό μου μέλημα ήταν πάντα το τελικό αποτέλεσμα και ο σεβασμός στον θεατή, που οδήγησε σε διάσταση απόψεων με την εταιρεία που εκτελούσε την παραγωγή. 

Αισθάνεστε πικραμένος με τις εξελίξεις;
Δικαιωμένος, γιατί πιστεύω ότι αυτοί που ξέρουν να εκτιμούν, έχουν καταλάβει τη στάση μου. 

Γενικότερα, νιώθετε δικαιωμένος από τη δουλειά σας; Σας έχει επιστρέψει όλα όσα της έχετε δώσει; 
Δεν έχει τελειώσει ακόμα η δουλειά μου ως σκηνοθέτης. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πιο ώριμη και δημιουργική περίοδο της ζωής μου και πιστεύω ότι τα καλύτερα και πιο ουσιαστικά έργα της ζωής μου είναι αυτά που έρχονται. 

Ποια τα σχόλιά σας για την κυπριακή τηλεόραση; 
Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή, η κυπριακή τηλεόραση βρίσκεται μπροστά σε μια πρόκληση. Η πρόκληση είναι να μην απευθύνεται μόνο στους Κύπριους, αλλά να απευθύνεται και στους Έλληνες ή ακόμα και πιο πέρα. Υπάρχει γενικά μια αντίληψη, η οποία πρέπει να διαμορφωθεί διαφορετικά. Τώρα, είναι η στιγμή της κυπριακής τηλεόρασης να βγει από τα σύνορά της. Πιστεύω ότι βρίσκεται στο ίδιο σημείο, που βρισκόταν η ελληνική τηλεόραση τη δεκαετία του '90, όπου από την κρατική τηλεόραση βρέθηκε στην ιδιωτική και έπρεπε να βγουν οι δημιουργοί από το κλουβί τους και να προσπαθήσουν να βρουν άλλους τρόπους επικοινωνίας με το κοινό. Έτσι και η κυπριακή τηλεόραση, πρέπει να φύγει από τον χαρακτήρα του τοπικού κοινού και να προσπαθήσει ν’ απευθυνθεί θεματικά και γλωσσικά σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Αυτό είναι μια πραγματική πρόκληση και συνάμα μια μεγάλη ευκαιρία. Γι’ αυτό είμαι εδώ. Νομίζω ότι μπορώ να συνεισφέρω και πιστεύω ότι με την τεχνογνωσία, που έχει αποκτηθεί από τους σκηνοθέτες της ελληνικής τηλεόρασης, μπορεί να γίνει ένα δημιουργικό πάντρεμα. 

Οι κυπριακές παραγωγές έχουν πολλά να ζηλέψουν από αυτές της Ελλάδας;
Όχι. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις ελληνικές παραγωγές, φτάνει να καταλάβουν οι Κύπριοι συντελεστές, πόσο σημαντικό είναι να έχουν οι σειρές ονοματεπώνυμο. Δηλαδή, το πόσο συνδέει ο καθένας μας την καριέρα του, την ύπαρξή του σε αυτό τον χώρο με το αποτέλεσμα που βγάζει. Ο επαγγελματισμός επιβάλλει να χτίζεις καριέρα μέσα από τη δουλειά σου, όλοι οι άλλοι τρόποι, συγγενικοί, φιλικοί, προσωπικοί, μπορεί να βοηθούν, αλλά ποιο είναι το αποτέλεσμα που βγάζεις; Γι’ αυτό και η καλλιτεχνική υπογραφή του καθενός μας, πρέπει να έχει την ίδια βαρύτητα. Αυτό που καταθέτεις και αυτό που δημιουργείς, πρέπει να είναι αυτό που θα σου φέρει την επόμενη δουλειά. Με τον τρόπο αυτό δεν απαξιώνεις το προϊόν και τη δημιουργία σου. Επίσης η κυπριακή τηλεόραση, αν θέλει να ενηλικιωθεί, πρέπει να εκτιμήσει τον επαγγελματισμό και τον σεβασμό στο αποτέλεσμα για τον θεατή. Δεν κάνουμε σειρές για να γεμίζουν οι ώρες προγράμματος. Οι σειρές πρέπει να έχουν αισθητικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό λόγο ύπαρξης. Όταν αλλάξει αυτή η αντίληψη, τότε θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Είναι θέμα νοοτροπίας.

Είστε από τους ανθρώπους που έζησαν τα καλά χρόνια της τηλεόρασης;
Είμαι παιδί της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Ξεκίνησα την καριέρα μου τη δεκαετία του '90, μια περίοδος κατά την οποία, κάθε μέρα ανακαλύπταμε και κάτι καινούργιο. Δοκιμαστήκαμε πολύ, μάθαμε να κάνουμε τηλεόραση κάτω από συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού. Όλη αυτή η δημιουργικότητα με έφερε κοντά σε ανθρώπους εξίσου δημιουργικούς και μου δόθηκε η δυνατότητα να πειραματιστώ και να δοκιμάσω. Τότε υπήρχαν και πολλά είδη σειρών, αστυνομικές, κοινωνικές, κωμικές κτλ. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που κατάφερα να υπηρετήσω τόσα διαφορετικά είδη. Οι νεότεροι σκηνοθέτες, δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες.
 
Τι βλέπετε εσείς στην τηλεόραση; 
Συνήθως τους ανταγωνιστές μου. Με ενδιαφέρει να βλέπω τις άλλες σειρές, να είμαι ενημερωμένος για το τι παίζει την ίδια ώρα σε άλλους σταθμούς, και με ενδιαφέρει να παρακολουθώ τις δουλειές συναδέλφων μου. 

Τι θα θέλατε να δείτε στην τηλεόραση; 
Θα ήθελα να δω σειρές εφάμιλλες των αμερικανικών. Η θεματική και η αισθητική του κινηματογράφου να υπάρχει στη μικρή οθόνη. Αυτό μπορεί να γίνει δημιουργώντας σειρές που θα προσεγγίζουν τους ήρωες και τους χαρακτήρες των σειρών, με τον τρόπο που γίνεται στο σινεμά και το θέατρο. 

Ποιος ήταν ο πιο «εύκολος» ηθοποιός με τον οποίο έχετε συνεργαστεί και ποιος ο πιο «δύσκολος;» 
Δεν υπάρχουν εύκολοι ή δύσκολοι ηθοποιοί. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να επικοινωνήσουν και άνθρωποι που δεν επικοινωνούν. Σε κάθε περίπτωση, η επικοινωνία είναι αμφίδρομη και συνήθως οι άνθρωποι είναι ο καθρέφτης μας. Σίγουρα δεν ταιριάζουμε με όλους, αλλά νιώθω από τους τυχερούς σκηνοθέτες γιατί έχω συνεργαστεί αρμονικά με πάρα πολλούς ηθοποιούς. 

Ποιο μεγάλο χολιγουντιανό σταρ θα θέλατε να σκηνοθετήσετε; 
Το ερώτημα είναι, ποιος θα ήθελε να τον σκηνοθετήσω; Είμαι ανοικτός σε οποιαδήποτε πρόκληση ή πρόσκληση. (Γέλια) Αν πρέπει να διαλέξω όμως ένα, σίγουρα θα ήθελα να σκηνοθετήσω τον Leonardo DiCaprio. 

Στο δίλημμα θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος, τι επιλέγετε;
Δεν μπαίνω ποτέ σε τέτοια διλήμματα, θέλω να κάνω και τα τρία.

Όσον αφορά στην τηλεόραση. Τι σημασία έχουν για εσάς τα νούμερα τηλεθέασης; 
Τη μεγαλύτερη. Τα νούμερα είναι ένας δείκτης και ένα μέτρο, για το πόσο η δουλειά σου επικοινωνεί. Κάθε φορά απευθύνεσαι σε μια πολύ συγκεκριμένη μερίδα τηλεθεατών. Το πόσο αυτό το προϊόν θα λειτουργήσει και ποιο είναι το αποτέλεσμα που θα φέρει, είναι τόσο σημαντικά όσο είναι η θερμοκρασία ενός ασθενή και ο πυρετός του. Μπορείς να παρακολουθήσεις όχι μόνο τα ολικά νούμερα, αλλά και τα νούμερα κατά τη διάρκεια της σειράς όπως, ποιες είναι οι σκηνές που κράτησαν ή δεν κράτησαν το ενδιαφέρον του θεατή. Τα νούμερα τηλεθέασης είναι εργαλείο που όταν ξέρεις να το λειτουργήσεις, μπορεί να σου φέρει το μέγιστο αποτέλεσμα στο πώς επικοινωνείς και με ποιο κοινό. 

Υπάρχουν στο συρτάρι σας κείμενα για νέες παραγωγές που θα δούμε σύντομα να υλοποιούνται; 
Έχουν βγει από το συρτάρι και βρίσκονται ήδη στο τραπέζι. Το ταξίδι αυτό της αυτογνωσίας, που κράτησε τα πέντε τελευταία χρόνια, με βοήθησε να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου τα επόμενα πράγματα που θέλω να κάνω. Ήδη έχω ξεκινήσει να τα διαπραγματεύομαι. 

Τι θα φέρει για εσάς η επόμενη σεζόν; 
Υπάρχουν πολλά σχέδια για το μέλλον. Μερικά από αυτά είναι πολύ κοντινά και άμεσα, για άλλα ψάχνω τους κατάλληλους συντελεστές και συνεργάτες, για να δημιουργήσουμε κάτι που να πηγαίνει την τηλεόραση λίγο παραπέρα. Πιστεύω όμως ότι η Κύπρος αυτή τη στιγμή είναι ένα πολύ δημιουργικό πεδίο για συνεργασίες. 
 
 

Δειτε Επισης

Ευγενία Σαμαρά: «Θέλω να διορθώσω τη συναισθηματική αναπηρία επειδή με πάει πίσω, δεν είναι λειτουργική»
Μαρίνα Καλογήρου για την απώλεια του πρώην συζύγου της: «Ήμασταν δεμένοι, η αγάπη γιατρεύει τα πάντα»
Ματθίλδη Μαγγίρα: «Έκανα ηλιοθέαση, με αυτό το τρόπο δε πεινάς, θεραπεύει όλα τα προβλήματα στα μάτια»
Ορφέας Αυγουστίδης: «Ας ηρεμήσουμε λίγο με τις συμβουλές, όλοι δίνουμε συμβουλές σε όλους»
Χρήστος Λούλης: «Θυμάμαι την Έμιλυ Κολιανδρή να κλαίει πριν ανοίξει τα μάτια της, ήταν κακοποιητικός»
Αναστάσιος Ράμμος.«Δεν νομίζω ότι έχω αγαπήσει κάποιον γιατί ακόμα δεν έχω αγαπήσει τον εαυτό μου»
Ο Βασίλης Μπισμπίκης χορεύει στην πρεμιέρα της Δέσποινας Βανδή & τον ραίνει με λουλούδια ο Αντώνης Ρέμος
Κώστας Κόκλας: «Δεν πιστεύω στον Θεό, μου αρέσει να μένω σε μοναστήρια αλλά μέχρι εκεί»
Συγκινεί ο Χρήστος Μάστορας με το τραγούδι – αφιέρωση στη γιαγιά του που έχει φύγει από τη ζωή
Ο πατέρας του Κωνσταντίνου Αργυρου μιλάει για τη γέννηση του εγγονού του: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι»