Τάσος Τρύφωνος: The Interviewer
08:54 - 07 Μαρτίου 2016
Δεν θα τα έβαζες ποτέ μαζί του σε παιχνίδι γνώσεων, αντίθετα θα παρακαλούσες να είσαι στην ομάδα του. Το λένε οι συνεργάτες του, βγαίνει και μέσα από τις εκπομπές του. Διευθυντής του Love Fm, ραδιοφωνικό ταίρι της Χριστιάνας Αρτεμίου στην πρωινή τους εκπομπή και παρουσιαστής του Τετ-α-τετ στο ΡΙΚ. Ο Τάσος Τρύφωνος έχει πολλά να μοιραστεί μαζί μας. Από την πρώτη συνέντευξη που πήρε, την εμπειρία του στα media της Ελλάδας, τους δύσκολους συνεντευξιαζόμενους μέχρι και tiσ επωνυμεσ κοντρεσ του.
Της Δήμητρας Γεωργίου | Φωτογραφίες Jo Michaelides | Styling Σοφία Χαραλάμπους
Ευχαριστίες στο Vakis boxing για την παραχώρηση του χώρου
Πολλοί σε φωνάζουν «φωτεινό παντογνώστη». Να σε φανταστώ από παιδί να μην αφήνεις στιγμή τα βιβλία από τα χέρια σου; Υπάρχει, αλήθεια, κάτι που δεν γνωρίζεις;
Όντως ήμουν ένα παιδί που συνεχώς έψαχνε και ήθελε να μάθει όχι απαραιτήτως από τα βιβλία. Από πολύ μικρός διάβαζα δυο εφημερίδες την ημέρα. Μια κυπριακή, την Απογευματινή και μία αθηναϊκή, το Έθνος, για το οποίο περπατούσα περίπου δεκαπέντε λεπτά, για να πάω στο περίπτερο, που τότε στο μακρινό 1983 με 1984 έφερνε την εφημερίδα, στο «κηπούδι» της Λεμεσού. Ήταν κάτι που έμαθα από τον μπαμπά μου, ο οποίος καθημερινά διάβαζε δυο εφημερίδες. Επίσης, αγόραζα κάθε κυπριακό και ελλαδικό περιοδικό που κυκλοφορούσε τότε επί μονίμου βάσεως. Με τα λεφτά που έχουμε δώσει οικογενειακώς για περιοδικά και εφημερίδες, χωρίς υπερβολή, θα μπορούσαμε να είχαμε ένα δεύτερο σπίτι.
Δεν ήμουν ποτέ σπασίκλας, όμως και για να απαντήσω και στην «προβοκατόρικη» ερώτησή σου, εγώ δεν είπα ούτε θα έλεγα ποτέ ότι τα γνωρίζω όλα, διότι αυτό αμέσως θα ήταν μια μεγάλη ηλιθιότητα. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
Της Δήμητρας Γεωργίου | Φωτογραφίες Jo Michaelides | Styling Σοφία Χαραλάμπους
Ευχαριστίες στο Vakis boxing για την παραχώρηση του χώρου
Πολλοί σε φωνάζουν «φωτεινό παντογνώστη». Να σε φανταστώ από παιδί να μην αφήνεις στιγμή τα βιβλία από τα χέρια σου; Υπάρχει, αλήθεια, κάτι που δεν γνωρίζεις;
Όντως ήμουν ένα παιδί που συνεχώς έψαχνε και ήθελε να μάθει όχι απαραιτήτως από τα βιβλία. Από πολύ μικρός διάβαζα δυο εφημερίδες την ημέρα. Μια κυπριακή, την Απογευματινή και μία αθηναϊκή, το Έθνος, για το οποίο περπατούσα περίπου δεκαπέντε λεπτά, για να πάω στο περίπτερο, που τότε στο μακρινό 1983 με 1984 έφερνε την εφημερίδα, στο «κηπούδι» της Λεμεσού. Ήταν κάτι που έμαθα από τον μπαμπά μου, ο οποίος καθημερινά διάβαζε δυο εφημερίδες. Επίσης, αγόραζα κάθε κυπριακό και ελλαδικό περιοδικό που κυκλοφορούσε τότε επί μονίμου βάσεως. Με τα λεφτά που έχουμε δώσει οικογενειακώς για περιοδικά και εφημερίδες, χωρίς υπερβολή, θα μπορούσαμε να είχαμε ένα δεύτερο σπίτι.
Δεν ήμουν ποτέ σπασίκλας, όμως και για να απαντήσω και στην «προβοκατόρικη» ερώτησή σου, εγώ δεν είπα ούτε θα έλεγα ποτέ ότι τα γνωρίζω όλα, διότι αυτό αμέσως θα ήταν μια μεγάλη ηλιθιότητα. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα;
Τρελαινόμουν και τρελαίνομαι ακόμα για ιστορία και γεωγραφία και είναι δυο τομείς που εξακολουθώ να θέλω να μαθαίνω.
Θα γινόσουν, πιστεύεις, καλός δάσκαλος;
Ναι, πιστεύω ότι θα γινόμουν καλός δάσκαλος, αλλά ποτέ δεν το θέλησα. Παρόλο που στη δική μου γενιά το να έμπαινες στην Παιδαγωγική ακαδημία ήταν το ζητούμενο για τους περισσότερους άριστους μαθητές, επειδή σήμαινε αυτομάτως και σίγουρη δουλειά, εγώ δεν το επεδίωξα ποτέ. Ένιωθα ότι δεν μου ταίριαζαν η στασιμότητα και η μονιμότητα. Ήθελα να κάνω πάντα μια δουλειά που να ανοίγει τους ορίζοντές μου, να τους διευρύνει, να μην έχει όρια και να είναι γεμάτη εκπλήξεις.
Θυμάμαι όταν ήμουν έξι χρονών, ήμασταν στο αυτοκίνητο γυρνώντας στο σπίτι και έπαιζε στο ραδιόφωνο ο «Ανθρωπάκος» με την Τσανακλίδου. Ήταν το πρώτο μου αγαπημένο τραγούδι. Με άγγιζε αυτή η ελευθερία που πρέσβευε, ενώ καλά καλά δεν μπορούσα να καταλάβω το νόημα των στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με ρώτησαν τότε οι γονείς μου, στο αυτοκίνητο, «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» κι εγώ απάντησα «να λέω τα νέα». Ε, δεν έπεσα και πολύ μακριά.
Θυμάμαι όταν ήμουν έξι χρονών, ήμασταν στο αυτοκίνητο γυρνώντας στο σπίτι και έπαιζε στο ραδιόφωνο ο «Ανθρωπάκος» με την Τσανακλίδου. Ήταν το πρώτο μου αγαπημένο τραγούδι. Με άγγιζε αυτή η ελευθερία που πρέσβευε, ενώ καλά καλά δεν μπορούσα να καταλάβω το νόημα των στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με ρώτησαν τότε οι γονείς μου, στο αυτοκίνητο, «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» κι εγώ απάντησα «να λέω τα νέα». Ε, δεν έπεσα και πολύ μακριά.
Πώς σε κέρδισε η δημοσιογραφία και ποια ήταν η πρώτη σου δουλειά;
Η πρώτη μου δουλειά ήταν συνεργάτης του τηλεοπτικού περιοδικού του ΡΙΚ, TV - Ραδιοπρόγραμμα. Ήταν τότε διευθυντής του ο αείμνηστος Ερρίκος Γιαννάκη, ένας υπέροχος άνθρωπος. Τον είχα γνωρίσει όταν πήγα μαθητής της Β΄ Λυκείου το 1991 για εβδομάδα εργασίας στο ΡΙΚ. Μου είχε πει τότε «Τάσο ανοίγει στην Πάντειο ένα τμήμα για ΜΜΕ, εκεί να πας». Αυτό έκανα και ακούστε σύμπτωση. Ήταν Σεπτέμβριος του 1994 κι ετοιμαζόμουν να μπω στο πλοίο για να πάω στον Πειραιά, να ξεκινήσω τη φοιτητική μου ζωή. Στο πλοίο έτυχε να είναι και ο Ερρίκος με τη γυναίκα του και με ρώτησε «τι έκανες τελικά;». Του απάντησα «πέρασα εκεί που μου είπατε» και εκείνος συνέχισε «τότε μόλις τακτοποιηθείς να αρχίσεις να μου στέλνεις συνεντεύξεις για το Ραδιοπρόγραμμα». Κι έτσι ξεκίνησα.
Αν δεν γινόσουν δημοσιογράφος, τι θα επέλεγες;
Είτε δάσκαλος είτε… μη φρικάρεις, στρατιωτικός. Είχα κι έχω λόξα με τον στρατό και τα οπλικά συστήματα. Αγοράζω από μικρός περιοδικά με αυτό το αντικείμενο και με φαντάστηκα πολλές φορές να σπουδάζω στην Ευελπίδων. Ξέρω, ακούγεται περίεργο, αλλά είναι αλήθεια. Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια συνέντευξη με τον Υπουργό Άμυνας, πιάσαμε κουβέντα για τα εξοπλιστικά και ξαφνικά με κοιτάει περίεργα και μου λέει: «Τάσο, δεν το περίμενα αυτό από σένα».
Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη σου συνέντευξη;
Θυμάμαι και την πρώτη συνέντευξη που έκανα και την πρώτη που έδωσα, γιατί εκεί είναι το «κουφό». Κάπου στο 1991 κάναμε κάποιες μαθητικές κινητοποιήσεις, δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, και με πήρε τηλέφωνο ο συμμαθητής μου Κωνσταντίνος Αριστείδου, δικηγόρος σήμερα και υποψήφιος ευρωβουλευτής, και με ρώτησε: «Είναι εντάξει να σε πάρει για μια τηλεφωνική συνέντευξη στο ραδιόφωνο του Λόγου, σχετικά με τις κινητοποιήσεις μας, μια οικογενειακή φίλη;». Του απάντησα «ναι», κτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η Αιμιλία Κενεβέζου. Έδωσα την πρώτη μου συνέντευξη στην Αιμιλία. Της το θύμισα πριν από λίγο καιρό και γελάσαμε πολύ. Δεν το θυμόταν φυσικά. Η πρώτη συνέντευξη που έκανα, ήταν με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και ήταν μια σκέτη καταστροφή. Πήγαμε στο σπίτι της, που ήταν τότε στο Ψυχικό, με τον συγκάτοικό μου, που επίσης τη λάτρευε. Ψαρωμένοι, μικροί, άβγαλτοι, εγώ άπειρος. Θυμάμαι πήγα να τη ρωτήσω αν είναι μικρασιατικής καταγωγής και από το άγχος τη ρώτησα αν είναι μικρασιατικής καταστροφής. Μετά τη ρωτούσαμε «τι είναι το ντεπόν», επειδή είναι στους στίχους του τραγουδιού «Με το ίδιο μακό» γιατί τότε εμείς στην Κύπρο δεν το είχαμε και δεν ξέραμε ότι είναι παυσίπονο. Αφού τώρα που με την Ελευθερία έχω μια στενή φιλική σχέση και στην Αθήνα ήμασταν γείτονες, της λέω «πάλι καλά που μου μιλάς ακόμη».
Ποια παραμένει η συνέντευξη που ονειρεύεσαι, μετά από τόσα μεγάλα ονόματα που συνάντησες;
Η συνέντευξη που ονειρεύομαι; Henry Kissinger. Αποπειράθηκα κάποτε, αλλά σταματούσα πάντα στη γραμματέα του. Νομίζω ότι αποφεύγει τους Ελλαδίτες και τους Κύπριους δημοσιογράφους δεκαετίες τώρα.
Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος συνεντευξιαζόμενος;
Ο Θόδωρος Πάγκαλος. Τον πετύχαμε σε πολύ ανάποδη μέρα και παρολίγον να είχαμε «θερμό επεισόδιο».
Τι σου έμαθε ο χώρος της δημοσιογραφίας;
Πολλά, πάρα πολλά. Είμαι της άποψης ότι το «δια βίου μάθηση» ισχύει για τους δημοσιογράφους. Είναι σαν μια κατάρα. Πρέπει να μην εφησυχάζεις ποτέ. Να μαθαίνεις συνεχώς και σε ένα ευρύ φάσμα. Δεν μπορείς να θες να είσαι καλός δημοσιογράφος και να μην κατέχεις πράγματα, γνώσεις και θέματα.
Λες ελεύθερα τη γνώμη σου, ακόμη κι αν αυτή δεν θα αρέσει σε όλους. Τι σε κάνει να θέλεις να τα βάζεις με όλους και με όλα;
Θυμάμαι πολύ καλά τη μέρα που αποφάσισα να είμαι ωμά ειλικρινής στη ζωή μου. Ήμουν με ένα συμμαθητή μου, ο οποίος μιλούσε άσχημα για κάποια συμμαθήτριά μας και όταν ήρθε αυτή μπροστά της έλεγε τα καλύτερα. Απ’ εκείνη τη μέρα είπα «μόνο ειλικρινής θέλω να είμαι στη ζωή μου». Κι έτσι είμαι, αν και αναγνωρίζω το κόστος και το ότι πολλές φορές θα έπρεπε να ήμουν λιγότερο ειλικρινής.
Πες μας ένα ακραίο παράδειγμα.
Α, καλά, θες να σε κουφάνω κι εσένα…
Πρόσφατα δέχτηκα πρόταση να κατέβω στις βουλευτικές εκλογές και από άλλο κομματικό συνδυασμό, εκτός του ΔΗΣΥ. Ο επικεφαλής του συγκεκριμένου κόμματος με πήρε στο τηλέφωνο. Εγώ νόμιζα ότι με πήρε για Τετ-α-Tετ. Αντ’ αυτού όμως, μου είπε «θα ήθελα να σου προτείνω αυτοπροσώπως να είσαι μαζί μου στην εκλογική περιφέρεια της Λεμεσού».
Και τι έκανες;
Αντί να πω ένα τυπικό «ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά δεν ενδιαφέρομαι», είπα «καλά δεν σου είπε κανένας ότι καθημερινά στο ραδιόφωνο ακούς τα εξ αμάξης από μένα; Είναι δυνατόν, μετά απ’ αυτά που λέω, να είμαι μαζί σου στο ψηφοδέλτιο»; Τόσο «γαϊδούρι» ήμουν στο τηλέφωνο.
Αντί να πω ένα τυπικό «ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά δεν ενδιαφέρομαι», είπα «καλά δεν σου είπε κανένας ότι καθημερινά στο ραδιόφωνο ακούς τα εξ αμάξης από μένα; Είναι δυνατόν, μετά απ’ αυτά που λέω, να είμαι μαζί σου στο ψηφοδέλτιο»; Τόσο «γαϊδούρι» ήμουν στο τηλέφωνο.
Το μετάνιωσες;
Σκέφτηκα ότι έπρεπε να ήμουν πιο ευγενικός και διπλωματικός αλλά ήταν αργά. Είδες; Κάνω εγώ για την πολιτική με τέτοια εξωστρέφεια;
Έχεις δεχτεί ποτέ απειλές από άτομα που ενοχλήθηκαν από την κριτική σου;
Όχι, ποτέ.
Είναι γνωστή η κόντρα Τάσου Τρύφωνος και Ανδρέα Θεμιστοκλέους. Έδειξες, μάλιστα, να σε ενοχλεί ιδιαίτερα η αντίδρασή του, όταν ανακοίνωσες πως δεν θα είσαι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές.
Δεν θα ήθελα να κάνω διαφήμιση σε κανένα υποψήφιο, γιατί δυστυχώς στην Κύπρο κι ενώ γκρινιάζουμε ως ψηφοφόροι, τελικά το αρνητικό μάρκετιγκ υποψηφίων ή και νυν βουλευτών, που φέρονται να παρανομούν, μπορεί να λειτουργεί και ως διαφήμιση για συλλογή ψήφων. Τραγικό. Να σου πω όμως γι’ αυτή την ιστορία, για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Όταν άρχισε να γράφεται ότι θα είμαι υποψήφιος στη Λεμεσό με τον ΔΗΣΥ - χωρίς κανένας συνάδελφος να με πάρει τηλέφωνο για να με ρωτήσει αν ισχύει, που θα ήταν το πιο απλό - εγώ δεν σχολίασα κάτι. Μάθαινα όμως ότι διάφοροι βουλευτές, εκ Λεμεσού ορμώμενοι, θορυβήθηκαν και έλεγαν τα «καλά τους λόγια». Είμαστε μικρός τόπος και όλα μαθαίνονται. Κάναμε, μάλιστα, και χιούμορ με τη Χριστιάνα Αρτεμίου στον αέρα της πρωινής μας εκπομπής στο Love fm. Εγώ είχα αποφασίσει πολύ πριν γραφτεί οτιδήποτε ότι δεν θα ήμουν υποψήφιος. Όταν, πάλι χωρίς να ερωτηθώ, γράφτηκε ότι αρνήθηκα στον Αβέρωφ, που ούτε αυτό ισχύει, ο πρώτος που βγήκε να σχολιάσει ειρωνικά «κρίμα» ήταν ο συγκεκριμένος βουλευτής, στον οποίο απάντησα ανάλογα. Δηλαδή, πόσο πιο pathetic είναι να είσαι βουλευτής, να σε πηγαίνουν στο Ανώτατο για αφαίρεση ασυλίας για πολλαπλές παραβάσεις του ΚΟΚ, να έχει ξεσηκωθεί η κοινωνία κι εσύ να έχεις τον χρόνο και την πολυτέλεια να κάνεις μικροπρεπή σχόλια στο Facebook; Δεν έχουν δουλειά οι βουλευτές μας;
Μιας και το θίξαμε αυτό το θέμα, γιατί δεν θα είσαι τελικά υποψήφιος;
Έχω πολλά πράγματα να κάνω. Νομίζω ότι είμαι σε μια πολύ δημιουργική φάση της ζωής μου και έχω αναλάβει πολλές υποχρεώσεις απέναντι σε συνεργάτες, που δεν μπορώ να τους αφήσω εκτεθειμένους.
Θα σε δούμε κάποια στιγμή να ασχολείσαι με τα κοινά;
Πολύ πιθανόν, γιατί από μικρός ενδιαφερόμουν και με απασχολούσε η πολιτική και η ενασχόληση με τα κοινά. Όμως θα πρέπει να καταφέρω να το κάνω με τον δικό μου τρόπο και αυτό σημαίνει: Δεν πηγαίνω σε γάμους, βαφτίσια και κηδείες ανθρώπων που δεν ξέρω μόνο και μόνο για ψήφους. Δεν ασχολούμαι όλη μέρα με το να κάνω ρουσφέτια, αλλά με το να παράγω πολιτική ωφέλιμη για κάθε πολίτη της χώρας. Δεν λέω ψέματα στον κόσμο και δεν τους χαϊδεύω τα’ αυτιά. Θα λέω αυτά που πιστεύω και αν κάποιος διαφωνεί να μη με ψηφίζει.
Τι απαντάς σε όλους όσοι προτιμούν την αποχή και δεν ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα;
Κατανοητό το ότι είναι απογοητευμένοι και θυμωμένοι, αλλά, πολύ απλά, με την αποχή ενισχύουν αυτούς που τους θύμωσαν. «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις», είπε και ο μεγάλος Γκάντι.
Είσαι γνωστός φιλόζωος. Ποια η άποψή σου για την αστυνομία των ζώων, αλλά και για το ότι παραμένει ατιμώρητη η κακοποίησή τους στην Κύπρο;
Θα σου απαντήσω πάλι με ρητό του Γκάντι, που για μένα είναι ίσως η μεγαλύτερη προσωπικοτητα που περπάτησε πάνω στη γη μετά τον Χριστό: «Ο πολιτισμός κάθε έθνους κρίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα του». Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα είμαστε, δυστυχώς, πολύ πίσω στην Κύπρο. Η αστυνομία των ζωών επιβάλλεται σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, αν θέλουμε να λογαριαζόμαστε έτσι.
Την ίδια ώρα πολιτικά πρόσωπα παρανομούν και πάνε κόντρα στους νόμους με διάφορα παραπτώματα. Πώς το σχολιάζεις;
Το σχολίασα αρκετές φορές στην πρωινή εκπομπή στο Love fm. Αποτελεί κατάντια της κοινωνίας και του πολιτικού μας συστήματος. Δεν είναι απλό. «Έλα μωρέ σιγά, όλοι τα τρώνε τα αμπελοπούλια ή όλοι τρέχουν στον δρόμο». Από τη στιγμή που είσαι νομοθέτης πρέπει να είσαι διπλά προσεκτικός και να έχεις και την επίγνωση ότι λογοδοτείς σ’ εμένα τον πολίτη και όχι να βγαίνεις κομπάζοντας στα κανάλια ότι είναι μαγκιά να παρανομείς. Είναι θέμα ουσίας στον «πυρήνα» του πολιτικού μας συστήματος. Το να ακούω να λένε ότι ο Χαμπουλάς θα εκλεγεί πανηγυρικά, επειδή έκανε αυτό που έκανε, πάλι δείχνει την κατάντια της κοινωνίας μας και ότι πρέπει να ωριμάσουμε ως λαός, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Σε οποιαδήποτε άλλη προηγμένη χώρα και ο Χαμπουλάς και ο Θεμιστοκλέους θα είχαν ήδη παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας. Αυτή είναι η άποψή μου.
Μεγάλο θέμα συζήτησης τόσο στην πρωινή σου εκπομπή όσο και γενικότερα ήταν το σύμφωνο συμβίωσης. Ποια η δική σου άποψη;
Είναι γνωστή η άποψή μου. Ονειρεύομαι μια κοινωνία όπου κάθε πολίτης θα έχει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι να διαχωρίζονται οι άνθρωποι σε «πρώτης» και «δεύτερης» κατηγορίας. Το σύμφωνο συμβίωσης ήταν μια κοινωνική ανάγκη και το γεγονός ότι εγκρίθηκε πάει την κυπριακή κοινωνία πιο μπροστά. Όσοι έχουν αντιδράσεις για ψηφοθηρικούς και άλλους λόγους απλώς να αναλογιστούν ότι η ιστορία δεν θα τους θυμάται, γιατί η εποχή τους έχει ήδη ξεπεράσει.
Κάνουμε, τελικά, βήματα μπροστά ως κυπριακή κοινωνία; Αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα;
Αργά και σταθερά, αλλά πρέπει να γίνουμε ακόμα πιο τολμηροί και αποφασιστικοί. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να κάνουμε. Το να απουσιάζουν επιδεικτικά βουλευτές κατά την ψήφιση του νομοσχέδιου κατά της λεκτικής βίας λέει πολλά και δυστυχώς έλειπαν και νεαροί βουλευτές. Το να είσαι νέος στην ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητα νέος και στα μυαλά.
Μαζί με τη Χριστιάνα έχετε την πρωτιά στις μουσικές πρωινές εκπομπές. Ποιο είναι το μυστικό σας;
Είναι απλό. Αγαπιόμαστε και υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και η τρέλα μας ταιριάζει. Αν κάποτε δεν πάω στην εκπομπή «αρρωστώ».
Το πρωινό ξύπνημα συνηθίζεται τελικά; Τι λες μετά από χρόνια στην πρωινή εκπομπή του Love fm;
Λέω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το πρωινό μας με τη Χριστιάνα Αρτεμίου. Περνάμε τόσο καλά το πρωί και ο κόσμος που μας κρατάει στην πρώτη θέση της ακροαματικότητας στην πρωινή ζώνη μας δίνει ώθηση να τα δίνουμε όλα, για να κάνουμε τα πρωινά όσο το δυνατόν πιο θετικά και γελαστά για τον κόσμο.
Λέω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το πρωινό μας με τη Χριστιάνα Αρτεμίου. Περνάμε τόσο καλά το πρωί και ο κόσμος που μας κρατάει στην πρώτη θέση της ακροαματικότητας στην πρωινή ζώνη μας δίνει ώθηση να τα δίνουμε όλα, για να κάνουμε τα πρωινά όσο το δυνατόν πιο θετικά και γελαστά για τον κόσμο.
Είσαι επίσης μεγάλος fan της Eurovision. Σου άρεσε το Alter Ego των Minus One; Μπορείς να κάνεις κάποια προγνωστικά;
Όσο το ακούω μου αρέσει περισσότερο. Πιστεύω ότι θα είναι σίγουρα στον τελικό και στην πρώτη δεκάδα.
Ποια θεωρείς πως ήταν η καλύτερη συμμετοχή της Κύπρου και της Ελλάδας στην Eurovision μέχρι σήμερα;
Το Stronger every minute με τη Lisa Andreas για την Κύπρο το 2004 και το My number one με τη «θεά» Έλενα Παπαρίζου για την Ελλάδα το 2005.
Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, μπορείς σήμερα να απαντήσεις αν έκανες καλά που άφησες την Ελλάδα για την Κύπρο;
Δεν θεωρώ ότι άλλαξε κάτι. Απλώς, προηγουμένως είχα μόνιμη βάση την Αθήνα και πηγαινοερχόμουνα στην Κύπρο και από το καλοκαίρι του 2012 έχω μόνιμη βάση την Κύπρο και πηγαινοέρχομαι στην Αθήνα.
Πώς βλέπεις τα πράγματα στον χώρο της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης στην Κύπρο;
Βλέπω πολλή ημιμάθεια και προχειρότητα. Πρέπει να ανεβάσουμε στροφές και επίπεδο γενικότερα.
Τι σου αρέσει να βλέπεις στην τηλεόραση και τι δεν θα έβλεπες ούτε για ένα λεπτό;
Λόγω… επαγγελματικής διαστροφής βλέπω talk shows, ειδήσεις, ενημερωτικές εκπομπές και ντοκιμαντέρ για ιστορία και ζώα. Τρελαίνομαι γι’ αυτά. Επίσης είμαι fan των σειρών, ειδικά του Scandal και του Game of Τhrones και θέλω να αρχίσω και το House of Cards.
Δεν αντέχω τα ριάλιτι.
Τι θα σου άρεσε να δεις στην κυπριακή τηλεόραση;
Θα ήθελα να βλέπω τηλεοπτικές σειρές αξιώσεων από πλευράς παραγωγής, που να βασίζονται σε βιβλία Κυπρίων συγγραφέων.
Ποιες σειρές, προγράμματα, παρουσιαστές και ηθοποιούς ξεχωρίζεις;
Θεωρώ εξαιρετική τη Γωγώ Αλεξανδρινού στις ειδήσεις και, όχι για να παινέψω το σπίτι μου, η Χριστιάνα Αρτεμίου είναι πολύ ταλαντούχα ηθοποιός με λαϊκό έρεισμα και θα ήθελα να τη δω να κάνει πιο σημαντικά πράγματα στην καριέρα της. Επίσης, μου αρέσει η τρέλα και η θετική ενέργεια της Αλεξίας Αναστασίου.
Τετ-α-Tετ. Ποια θεωρείς την καλύτερη στιγμή του και ποια συνέντευξη που πήρες μέχρι τώρα ξεχωρίζεις;
Οι συνεντέυξεις για τις οποίες μου μιλάει ο περισσότερος κόσμος είναι εκείνη του πρώην Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου. Χάρηκα πολύ και τις συνεντεύξεις μου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και τον τέως Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια αλλά και με την κυρία Φωτεινή Παπαδοπούλου.
Ποια άλλα πρόσωπα θα δούμε να περνάνε από το Τετ-α-Tετ; Τι μπορείς να αποκαλύψεις;
Κάθε φορά προσπαθώ να κάνω την έκπληξη και να έχω καλεσμένο κάποιον που θα ξαφνιάσει το κοινό. Θα δείτε άμεσα τον Νότη Σφακιανάκη που, προς τιμήν του, δέχτηκε ξανά την πρόσκλησή μου, παρά το ότι η προηγούμενη μας συνέντευξη κόπηκε από το τότε ΔΣ του ΡΙΚ. Ακολουθούν πάντως κι άλλοι καλεσμένοι, που έχουν πολλά να πουν και ενδιαφέροντα. Προσωπικά θεωρώ πως η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν η πρεμιέρα του Τετ-α-Τετ τον Οκτώβριο του 2012 με την Έλενα Ακρίτα στο ΡΙΚ.
Ποια προσωπικότητα του εξωτερικού θα καλούσες με μεγάλη χαρά στην εκπομπή σου;
Τη Hillary Clinton. Την αγαπώ!
Της Δήμητρας Γεωργίου
Φωτογραφίες Jo Michaelides
Styling Σοφία Χαραλάμπους
Ευχαριστίες στο Vakis boxing για την παραχώρηση του χώρου
Ο Τάσος Τρύφωνος φορά ρούχα και παπούτσια Ermenegildo Zegna από AMICCI
Φωτογραφίες Jo Michaelides
Styling Σοφία Χαραλάμπους
Ευχαριστίες στο Vakis boxing για την παραχώρηση του χώρου
Ο Τάσος Τρύφωνος φορά ρούχα και παπούτσια Ermenegildo Zegna από AMICCI
