NULL
11:39 - 05 Μαρτίου 2016
Μήνας της γυναίκας ο Μάρτιος. Μήνας για τις γυναίκες να θυμηθούν την ιστορία, τους αγώνες, τα παραδείγματα προς αποφυγήν, να κοιτάξουν μέσα τους να βρουν τη χαμένη τους θηλυκότητα, να αναλογιστούν τους αγώνες που δίνουν καθημερινά και που έχουν ακόμη να δώσουν.
«Για όλα φταίει η Εύα», είπε μια φίλη μου νιώθοντας τους καθιερωμένους μηνιαίους πόνους της περιόδου, εννοώντας βέβαια την πρωτόπλαστη γυναίκα. Αυτήν την αναρχική, ανυπάκουη πρώτη γυναίκα που διάλεξε τον πειρασμό αντί τον Θεό, που αψήφησε τον Παράδεισο και τον Αδάμ για να γευτεί το κόκκινο μήλο… τον έρωτα.
Η Εύα ήταν η πρώτη ελεύθερη γυναίκα (η δεύτερη ήταν η φιλόσοφος και μαθηματικός Υπατία Αλεξανδρινή, η οποία λιθοβολήθηκε από συντηρητικούς χριστιανούς για τις ιδέες της), που αρνήθηκε να είναι κομμάτι του Αδάμ, αλλά θέλησε να είναι από μόνη της μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα με το δικαίωμα της επιλογής και της άρνησης. Η Εύα δεν ήταν το κακό πρόβατο του χριστιανικού κόσμου. Η Εύα ήταν η πρώτη γυναίκα ηρωίδα, αυτή που έδωσε την εντολή στις γυναίκες όλου του κόσμου να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο της ελευθερίας. Γι’ αυτό και πολεμήθηκε τόσο, όσο καμία άλλη από τη θρησκεία.
Στους προχριστιανικούς χρόνους η γυναίκα ήταν ένα σεβαστό πλάσμα στον δυτικό κόσμο. Η προσφορά της στο σπίτι και στο μεγάλωμα των παιδιών ήταν ευρέως αναγνωρισμένη από το υπερισχύων φύλο. Όμως δεν είχε καμία θέση στη διασκέδαση, στην ψυχαγωγία, στη μόρφωση, στην κοινωνία. Δεν μπορούσε να δουλέψει για να έχει δικά της χρήματα, να διαλέξει σύντροφο, να ψηφίσει, να πάρει τη μοίρα και τη ζωή στα χέρια της, όμως κανένας δεν τολμούσε να την πολεμήσει γιατί αυτή και μόνο μπορούσε να φέρει στον κόσμο παιδιά.
Ο πόλεμος κατά της γυναίκας ξεκίνησε από τους χριστιανικούς χρόνους και κορυφώθηκε στον Μεσαίωνα. Κάθε γυναίκα ήταν η Εύα. Ήταν ο πειρασμός, η απάτη, η αδυναμία, η αιτία όλων των κακών του κόσμου. Έπρεπε να υποταχθεί πλήρως στην ανδροκρατούμενη, θεοκρατική κοινωνία. Δεν είχε δικαίωμα ν’ απολαύσει τον έρωτα, το σεξ, την αγάπη, δεν είχε το δικαίωμα να μορφωθεί, να εξελιχθεί, να επιλέγει. Η εξυπνάδα και η ομορφιά της θεωρούνταν κατάρες που έπρεπε να εξαγνιστούν. Χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν στο όνομα της θρησκείας, επειδή θεωρούνταν μάγισσες ή επειδή έκαναν αυτό που έκανε και η πρώτη γυναίκα… να επιλέξουν δηλαδή τον έρωτα έναντι της υποταγής και της μιζέριας.
Βέβαια το να είσαι ελεύθερος ή να αγωνίζεσαι για την ελευθερία σου έρχεται με μεγάλες συνέπειες και ευθύνες κι όπως κάθε πόλεμος έτσι κι αυτός είχε πολλές απώλειες. Απώλειες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, σε πιο μικρή κλίμακα. Από τις άθλιες φυλακές των καθολικών εκκλησιών, στα εργοστάσια του εκβιομηχανισμένου κόσμου οι γυναίκες πάλεψαν και κέρδισαν την ισότητα στην εργασία, στις σχέσεις, στην κοινωνία, στην εκπαίδευση. Δικαιώματα που σήμερα κλονίζονται με την παγκόσμια οικονομική κρίση, όμως ακόμη δεν χάθηκαν. Πολλές κατάφεραν να φθάσουν ψηλά, να γίνουν πρότυπα, να γίνουν οδηγοί του αγώνα, να εισβάλουν στις λίστες των πιο πλούσιων ανθρώπων του κόσμου ή και να διοικήσουν ολόκληρες χώρες. Όλες αυτές, όμως, από την απλή εργαζόμενη μέχρι και την Όπρα, έχουν κερδίσει το first – class εισιτήριο για την ευτυχία και δεν είναι άλλο από την επιλογή στον έρωτα.
Ο μεγάλος συγγραφές Βίκτωρ Ουγκώ, το έθεσε πολύ πετυχημένα: «Το πρώτο σύμπτωμα του έρωτα σε έναν άντρα είναι η δειλία, ενώ σε μια γυναίκα το θάρρος». Για τη γυναίκα ο έρωτας είναι το πιο δυνατό κίνητρο, πιο πάνω ακόμη κι από το ρόλο της μητρότητας. Μπορεί να είναι μητέρα και να μην είναι ευτυχισμένη, δεν μπορεί όμως να είναι ερωτευμένη και να μην ευτυχισμένη. Και μπροστά στον έρωτα αψηφά τα πάντα και τα βάζει με όλους, ακόμη και με τον ίδιο τον Θεό. Όπως έκανε η Εύα. Επιδεικνύει θάρρος και δύναμη που ούτε η ίδια δεν γνώριζε ότι έχει. Από τον έρωτα γεννάται και η πραγματική επιθυμία της να γίνει μητέρα.
Κάθε γυναίκα είναι δυνατή και μπορεί από το μηδέν να κάνει τα πάντα. Ανταπεξέρχεται επάξια (πάντα με εξαιρέσεις) στον πολυδιάστατο και δύσκολο ρόλο της σήμερα. Είναι καριερίστα / εργαζόμενη, μητέρα, σύζυγος, κόρη, πολιτευόμενη. Δεν πρέπει όμως να ξεχνά τη χαμένη της θηλυκότητα, τις ευαισθησίες της, τη στοργή της. Η γυναίκα περισσότερο χρειάζεται την αγάπη στη ζωή της, ουσιαστικές σχέσεις και έναν άνδρα δίπλα της για να νιώθει ολοκληρωμένη.
Η γυναίκα σήμερα κατάφερε να έχει τόσα πολλά, όμως δεν κατάφερε ακόμη να κερδίσει την ευτυχία της. Πολύ λίγες είναι οι πραγματικά ευτυχισμένες γυναίκες, γιατί ακριβώς έχασαν τον ρόλο τους δίπλα στον άνδρα που περνάει από ένα στάδιο δειλίας και φοβίας για το ποια θέση μπορεί να έχει μία δυναμική γυναίκα στη ζωή του. Υποτιμούν την ανάγκη για ουσιαστικές σχέσεις και υποτιμούν τη δύναμη του έρωτα στη ζωή τους. Κάνουν συμβιβαστικές επιλογές είτε για να βολευτούν είτε για να ευχαριστήσουν ή να μην απογοητεύσουν τους άλλους, παραχαράσσοντας την πορεία της Εύας…
