Παναγιώτης Κυριάκου: "Ζηλεύω τους αναίσθητους ανθρώπους"
13:06 - 19 Μαρτίου 2016
Μας ψυχαγωγεί καθημερινά μέσα από την τηλεόραση του MEGA και συγκεκριμένα από την επιτυχημένη σατιρική εκπομπή «Φακκάτε τους». Ο Παναγιώτης Κυριάκου είναι ένας από τους πιο αγαπητούς κωμικούς στις μέρες μας και ένα ταλέντο που θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια ακόμη.
Της Πράξιας Αρέστη
Αν μπορούσα να αλλάξω επαγγελματική πορεία, θα επέλεγα… τη θεατρική σκηνοθεσία.
Βαριέμαι εύκολα… με κόσμο.
«Γιατί;» ρωτώ πάντα για… πράγματα που βλέπω καθημερινά στο δρόμο και στη ζωή μου.
Δεν θα ήθελα ποτέ να… τα παρατήσω.
Ένα τυπικό 24ωρο μου περιλαμβάνει… μπόλικο παιχνίδι (ναι, δεν μ’ αρέσει να το λέω δουλειά).
Ζηλεύω… τους αναίσθητους ανθρώπους.
Η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή μου μέχρι τώρα ήταν… που γεννήθηκα.
Θα ήθελα να μπορούσα ν’ αλλάξω… τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων κρατών. Να το κάναμε “bottom-up”. Εκεί να σας δω κύριοι “κοσμοκράτορες”.
Ίσως η πιο καθοριστική στιγμή στην καριέρα μου ήταν… το casting για την εταιρία παραγωγής του Νικόλα Κουμίδη.
Κλαίω σιωπηλά όταν… βλέπω ανθρώπους με οποιεσδήποτε δυσκολίες να παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση.
Λατρεύω… τον πρωινό καφέ στο σπίτι.
Μετανιώνω… Δύσκολα.
Ντύνομαι πάντα… ανάλογα.
Ξέρω πως το πιο δυνατό σημείο του χαρακτήρα μου είναι… το πείσμα.
Όμως, παράλληλα, το πιο αδύνατο είναι… η μουρμούρα.
Ποτέ δεν λέω… τι νιώθω.
Ρομαντικό για μένα ακόμα είναι… ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σταμάτησα εδώ και καιρό να… θυμώνω με ασήμαντα πράγματα.
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται όταν… έρθουν.
Yπομονή, μια αρετή… που την λες και πεμπτουσία των αρετών.
Φοβάμαι… τη μονιμότητα και τη στασιμότητα
Χειρότερη στιγμή στη ζωή μου μέχρι σήμερα ήταν… όταν με μια μου απερισκεψία έφερα άλλους ανθρώπους σε αμήχανη θέση.
Ψάχνω πάντα… το αρνητικό. Μια συνήθεια που πρέπει να κοπεί πάραυτα.
Ωχ, Θεέ μου είπα για τελευταία φορά… μόλις έφτασα σε αυτή την ερώτηση.
Βαριέμαι εύκολα… με κόσμο.
«Γιατί;» ρωτώ πάντα για… πράγματα που βλέπω καθημερινά στο δρόμο και στη ζωή μου.
Δεν θα ήθελα ποτέ να… τα παρατήσω.
Ένα τυπικό 24ωρο μου περιλαμβάνει… μπόλικο παιχνίδι (ναι, δεν μ’ αρέσει να το λέω δουλειά).
Ζηλεύω… τους αναίσθητους ανθρώπους.
Η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή μου μέχρι τώρα ήταν… που γεννήθηκα.
Θα ήθελα να μπορούσα ν’ αλλάξω… τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων κρατών. Να το κάναμε “bottom-up”. Εκεί να σας δω κύριοι “κοσμοκράτορες”.
Ίσως η πιο καθοριστική στιγμή στην καριέρα μου ήταν… το casting για την εταιρία παραγωγής του Νικόλα Κουμίδη.
Κλαίω σιωπηλά όταν… βλέπω ανθρώπους με οποιεσδήποτε δυσκολίες να παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση.
Λατρεύω… τον πρωινό καφέ στο σπίτι.
Μετανιώνω… Δύσκολα.
Ντύνομαι πάντα… ανάλογα.
Ξέρω πως το πιο δυνατό σημείο του χαρακτήρα μου είναι… το πείσμα.
Όμως, παράλληλα, το πιο αδύνατο είναι… η μουρμούρα.
Ποτέ δεν λέω… τι νιώθω.
Ρομαντικό για μένα ακόμα είναι… ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σταμάτησα εδώ και καιρό να… θυμώνω με ασήμαντα πράγματα.
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται όταν… έρθουν.
Yπομονή, μια αρετή… που την λες και πεμπτουσία των αρετών.
Φοβάμαι… τη μονιμότητα και τη στασιμότητα
Χειρότερη στιγμή στη ζωή μου μέχρι σήμερα ήταν… όταν με μια μου απερισκεψία έφερα άλλους ανθρώπους σε αμήχανη θέση.
Ψάχνω πάντα… το αρνητικό. Μια συνήθεια που πρέπει να κοπεί πάραυτα.
Ωχ, Θεέ μου είπα για τελευταία φορά… μόλις έφτασα σε αυτή την ερώτηση.
