NULL
10:43 - 05 Φεβρουαρίου 2016
«Λοιπόν, τι να διαλέξει κανείς; Το βάρος ή την ελαφρότητα;», ρωτούσε ο μεγάλος φιλόσοφος Παρμενίδης τον 6ο αιώνα π.Χ. Με βάση τη θεωρία του, το σύμπαν είναι χωρισμένο σε ζεύγη αντιθέτων: το φως - το σκοτάδι, το παχύ - το λεπτό, το ζεστό - το κρύο, το είναι - το μη είναι. Θεωρούσε ότι ένας από τους πόλους της αντίφασης είναι θετικός (το φωτεινό, το ζεστό, το λεπτό, το είναι) και ο άλλος αρνητικός.
Την ελαφρότητα της ζωής τη θεωρώ δεδομένη (υποκειμενική η άποψή μου). Η ζωή είναι μικρή και κάποια στιγμή τελειώνει, γι’ αυτό είναι ελαφριά. Αντίθετα, η αιωνιότητα είναι βαριά. Το να έπρεπε να ζήσει κανείς αιώνια για παράδειγμα είναι ένα μεγάλο βάρος σχεδόν αβάσταχτο και βαρετό.
Και στο ερώτημα του Παρμενίδη διαλέγω την ελαφρότητα από το βάρος. Η ζωή είναι πολύ ελαφριά για να την παίρνουμε τόσο σοβαρά. Γιατί ως άνθρωποι το έχουμε αυτό. Να παίρνουμε δηλαδή τα πάντα πολύ σοβαρά, με την κακή έννοια. Με την πρώτη δυσκολία, απώλεια ή αποτυχία να νιώθουμε ότι ήλθε η συντέλεια του κόσμου, να γινόμαστε μίζεροι ή κακοί με τους γύρω μας.
Η ευτυχία είναι ελαφριά. Την κουβαλάς πολύ εύκολα κι ευχάριστα στο σώμα σου, στο μυαλό σου. Το ίδιο και η χαρά, το γέλιο η καλοσύνη, η αγάπη.
Από την άλλη, η μιζέρια είναι τόσο βαριά που βάζει το σώμα και το μυαλό σε αδράνεια, σε ακινησία. Κάνει τα πάντα γύρω μας δύσκολα και περίπλοκα ενώ στην πραγματικότητα είναι τόσο εύκολα κι απλά.
Είναι ανυπόφορο για κάποιους η ζωή τους να είναι όμορφη. Είναι ανυπόφορο να βλέπουν τους άλλους ευτυχισμένους όταν οι ίδιοι δεν μπορούν να είναι. Δεν το αντέχουν. Είναι αυτοκαταστροφικοί και οτιδήποτε ωραίο τους πλησιάζει το καίνε με τον αρνητισμό και την αστάθεια τους, απλά για να έχουν συνεχώς μια δικαιολογία να πουν, όταν δεν θέλουν να προσπαθήσουν για τις σχέσεις τους, τη δουλειά τους, τα οικονομικά τους.
Είναι βαρύ να είσαι τεμπέλης. Και δεν μιλώ για τα λίγα λεπτά που θα χαζέψεις στο κρεβάτι σου, πριν σηκωθείς το πρωί. Μιλώ γι’ αυτούς που βαριούνται να παλέψουν για να κάνουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους καλύτερη. Γι’ αυτούς που βρίσκουν τη μία δικαιολογία μετά την άλλη, λέγοντας ψέματα ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό τους. Είναι βαρύ να ζεις όλη σου τη ζωή υποκρινόμενος και κρυμμένος από τα όλα όσα πραγματικά θέλεις, επειδή φοβάσαι να βγεις στο πεδίο της μάχης.
Η ζωή μπορεί να είναι ελαφριά, είναι όμως και ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης (σωματικής και ψυχικής – οικονομικής και κοινωνικής). Και για να την βγάλεις καθαρή πρέπει να ξεφορτωθείς όλα όσα σε βαραίνουν. Όλους όσους σε πλήγωσαν και όλα όσα κάνεις με το ζόρι.
Είναι ωραία τελικά να είσαι και να νιώθεις ελαφρύς σαν φτερό…
