Ολίβια Καττάμη: «Δεν με ενδιαφέρουν πια τα κοσμικά»

Τη χάσαμε από την κοσμική ζωή αλλά και από την Κύπρο γενικότερα, όταν έφυγε για τη Σερβία τολμώντας νέες επαγγελματικές προκλήσεις. Επέστρεψε, όμως, έγινε μαμά και ένας εντελώς «άλλος άνθρωπος», όπως έκπληκτοι διαπιστώνουν εκείνοι που τη γνώριζαν από παλιά. Το ομολογεί, όμως, και η ίδια: «Δεν με ενδιαφέρουν πια τα κοσμικά, οι έξοδοι, τα ταξίδια».  Σε τι οφείλεται, λοιπόν, η μεταμόρφωση της Ολίβιας; Τι την έφερε πίσω στο νησί, γιατί απέχει από τα κοσμικά, πόσο την άλλαξε ο γιος της και τι κάνει σήμερα; Απαντά σε όλα χωρίς αναστολές.
 

Πόσο άλλαξε η Ολίβια στο πέρασμα του χρόνου;
Ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά έγινα, σχεδόν, άλλος άνθρωπος.  Τα ενδιαφέροντα που είχα σε μικρότερη ηλικία τώρα μου είναι παντελώς αδιάφορα, μέχρι και ξένα. Έχω δει διαφορετικά τη ζωή. Σήμερα αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να έχουν υγεία αυτοί που αγαπώ και να περνώ όσο πιο πολύ χρόνο μπορώ με τον γιό μου. Επίσης, θέλω να νιώθω γύρω μου την αγάπη και τη ζεστασιά της οικογένειας. Όταν υπάρχει αγάπη όλα τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και οι χαρές πολλαπλασιάζονται.
Πόσο άλλαξε η μητρότητα τα θέλω και τις προτεραιότητές σου;
Πάρα πολύ. Δεν με ενδιαφέρουν πια τα κοσμικά, οι εξόδοι, τα ταξίδια, ούτε καν η δουλειά σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως παλαιότερα. Τώρα δεν προσέχω πολύ τι θα φορέσω, αφού περισσότερο με ενδιαφέρει να είμαι άνετη και να παίζω ανέμελα με το αγοράκι μου. Απορρίπτω σχεδόν πάντα νυχτερινές εξόδους, γιατί δεν θέλω να ξυπνήσει το βράδυ και να μην είμαι εκεί, αφού συνειδητά πήρα την απόφαση να τον θηλάζω για όσο μπορώ και όσο θέλει. Και ούτε θέλω να κουβαλώ το μωρό σε διάφορα εστιατόρια, γιατί το θεωρώ ταλαιπωρία για το ίδιο αλλά και για εμάς. Δεν μου αρέσει να βλέπω μωρά να κοιμούνται σε καρότσια ή καρέκλες. Προτιμώ να στερηθώ την έξοδο και να έχω το μωρό μου στο κρεβατάκι του ήσυχο και άνετο, χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, πως δεν υπάρχουν εξ ανάγκης και οι εξαιρέσεις. 
Εκτός από τις συνήθειες, ο ερχομός του γιού σου έχει διαμορφώσει και τον χαρακτήρα σου;
Θεωρώ πως η μητρότητα ήρθε στη ζωή μου σε μια ηλικία ώριμη, όταν είχα χορτάσει αρκετά τη ζωή. Μαλάκωσα.  Ηρέμησα. Δεν υπάρχει τίποτα πια που να βάζω πάνω απο το παιδί μου. Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό. Και έχω λατρέψει ακόμα πιο πολύ τον σύντροφό μου. Έγινα πολύ πιο διαλλακτική, πιο γαλήνια και λιγότερο απαιτητική. Είμαι γεμάτη.  Πριν έλθει το παιδί δεν ένιωθα έτσι...
Τι σκέφτηκες όταν κράτησες για πρώτη φορά το παιδί σου;
Χωρίς να το καταλάβω έκλαιγα. Προφανώς δεν είχα άλλο τρόπο για να εκφράσω εκείνο που ένιωθα, αν και πρέπει να σας πω ότι σπανίως κλαίω. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω εκείνες τις στιγμές. Μέσα μου ήξερα πως είναι η πιο μεγάλη ευλογία, αλλά συνάμα και αποστολή που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός. Ένιωθα μεγάλη ευγνωμοσύνη και υποχρέωση να φανώ άξια να κάνω ό,τι, μα ότι μπορώ, για να βγάλω ένα σωστό άνθρωπο στην κοινωνία.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που σε έκανε το παιδί σου να χαμογελάσεις;
Σήμερα το πρωί που του μιλούσα και ανταποκρινόταν, δείχνοντας ότι καταλαβαίνει, πλέον, τα πάντα. 

Τι όνειρα κάνεις για τον γιο σου;

Θέλω να γίνει ένας άντρας που να σέβεται τους συνανθρώπους του σε όλες τις σχέσεις και τις επαφές του, χωρίς, βέβαια, να πέφτει θύμα εκμετάλλευσης. Θέλω να έχει τον Χριστό στην καρδιά του. Να μπορέσει να προσφέρει στην κοινωνία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και να ασχοληθεί με εκείνο που θα αγαπά. Θέλω να είναι σωστός άνθρωπος, να έχει υγεία και μια καλή ζωή. Οτιδήποτε άλλο πιο μεγάλο είναι ευπρόσδεκτο. Δεν θα καταπιέσω την προσωπικότητά του για ματαιοδοξίες.

Είναι αλήθεια αυτό που λένε πως οι μαμάδες είναι… ερωτευμένες με τον γιο τους;
Απόλυτα. Κάθε μέρα και πιο πολύ. Τι να πω; Μεγάλος έρωτας!
Είσαι, θα έλεγες, χαζομαμά;
Δεν είμαι σίγουρη. Δεν του κάνω όλα τα χατίρια, αλλά φροντίζω να είμαι εκεί πάντα όταν με χρειάζεται. Δεν θέλω να κλαίει και πίστεψέ με από τη μέρα που γεννήθηκε ήξερα πως όταν έκλαιγε κάτι ήθελε, έτσι αμέσως το έψαχνα και το έβρισκα. Μέχρι σήμερα δεν τον αφήνω να κλαίει και αυτός ξέρει και δεν διαμαρτύρεται ποτέ χωρίς λόγο. Η αγάπη δεν κακομαθαίνει τα μωρά. Τους δίνει αυτοπεποίθηση και τα βοηθά να φτιάξουν δυνατό χαρακτήρα.
Πεθυμάς καθόλου την ανέμελη ζωή;
Ναι, κάποιες στιγμές, αραιά και πού.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνδυάζεις δουλειά και μητρότητα;
Πολύ δύσκολο, θα έλεγα, εξού και δεν είμαι στη δουλειά αυτό που ήμουν προτού γίνω μητέρα. Ίσως όταν πάει πια σχολείο ο γιος μου να αλλάξουν και πάλι τα δεδομένα. Σήμερα προτεραιότητα μου είναι να είμαι όσο πιο πολύ γίνεται κοντά του, να τον απολαμβάνω, να με απολαμβάνει και μαζί να μεγαλώνουμε.
Πόσο σημαντική είναι η στήριξη του συζύγου σου στο μεγάλωμα του παιδιού;
Πολύ σημαντική. Ο Κώστας δουλεύει και ταξιδεύει πάρα πολύ για να καλύψει τις νέες ανάγκες της δουλειάς, αλλά δεν παραλείπει να αφιερώνει χρόνο στον γιο του για βολτίτσες με το ποδηλατάκι ή έστω και για παιχνίδι στο σπίτι.
Είναι μύθος αυτό που λένε πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Με τον Κώστα ζούμε μαζί τρία χρόνια. Ο ερχομός του παιδιού μας περιόρισε πολύ, αλλά ταυτόχρονα μας έδεσε. Μεταξύ μας υπάρχει έρωτας, αγάπη και κατανόηση των νέων δεδομένων. Θεωρώ πως είναι μύθος το ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Τα δεδομένα αλλάζουν αλλά δεν σκοτώνουν κατ’ ανάγκη τίποτα. Η έλλειψη επικοινωνίας και αληθινής αγάπης θεωρώ πως είναι, συνήθως, το πρόβλημα ή οι εξ αρχής λάθος γάμοι.
Τι είναι αυτό που λατρεύεις στον σύντροφό σου;
Τον δυναμισμό και την εργατικότητά του. Αυτά με έκαναν να τον θαυμάζω και η γοητεία που εκπέμπει συνέτεινε στο να τον ερωτευτώ. Για μένα είναι το ιδανικό ταίρι. Ακόμα και οι μικροκαυγάδες μας είναι υπέροχοι.

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή της ημέρας;
Όταν κάνω μπάνιο τον γιο μου και μετά κοιμάται στην αγκαλιά μου. 
Τι είναι αυτό που σε κάνει να απέχεις από τα κοσμικά πάρτι και από τα φώτα της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό;
Έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για τα κοσμικά. Βρήκα την ουσία της ζωής μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Εκεί είμαι πιο χρήσιμη και πιο γεμάτη και δεν νομίζω πως όταν μεγαλώσει το παιδί μου αυτό θα αλλάξει. Είναι πια εντελώς αλλιώτικη η κοσμοθεωρία μου.
Κάποια στιγμή έφυγες για το εξωτερικό. Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να επιστρέψεις;
Έζησα και δούλεψα στη Σερβία για μια επταετία. Ήταν υπέροχα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πήρα πολλά επαγγελματικά εφόδια και ανεκτίμητες εμπειρίες. Δύσκολη η αγορά, μεγάλες και ενδιαφέρουσες οι προκλήσεις. Αν δεν ερχόταν ο έρωτας και μετά το παιδί θα ήμουν ακόμα εκεί. Τότε με γέμιζε εκείνη η πρόκληση. Τώρα, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν.
Μίλησέ μας λίγο για τα επαγγελματικά σου και για τους στόχους που έχεις βάλει στον τομέα αυτό.
Πέρα από την οικογενειακή εταιρεία στη Σερβία έχω αναπτύξει, μαζί με τον σύντροφό μου, και μια άλλη επιχείρηση από το 2007. Έχει δραστηριότητες σε 14 χώρες και εμπλουτίζεται συνεχώς με νέες αντιπροσωπίες. Θα ήθελα, όταν πάει στο σχολείο ο γιός μου, να ασχοληθώ με κάτι καινούργιο που θα σχετίζεται με παιδιά. Τώρα πάω στη δουλειά μόνο για τρεις με τέσσερις ώρες τη μέρα.
Τι θέση έχει η μόδα στη ζωή και την καθημερινότητά σου; Θα έλεγες πως είσαι από τα άτομα που ενημερώνονται για τις τάσεις της κάθε σεζόν;
Αγαπώ τη μόδα και τις καλόγουστες εμφανίσεις σε κάθε περίσταση. Ενημερωνόμουν για τις νέες τάσεις μέχρι που έμεινα έγκυος. Πήρα 28 κιλά στην εγκυμοσύνη μου, άρα καταλαβαίνεις πως πια δεν υπήρχε θέμα μόδας αλλά άνεσης.  Τώρα πάλι φροντίζω να ντύνομαι απλά και άνετα, για να μπορώ να παίζω με τον γιο μου.
Πώς θα χαρακτήριζες το στιλ σου;
Καθόλου ρομαντικό. Απλό με ροκ νότες.
Τι λατρεύεις να φοράς και τι δεν θα φορούσες ποτέ;
Προτιμώ τα παντελόνια. Δεν θα φορούσα κάτι υπερβολικά προκλητικό.
Ποιους οίκους και σχεδιαστές ξεχωρίζεις;   
Jitrois, Valentino και Alexander McQueen. Από την Κύπρο ξεχωρίζω την Αφροδίτη Χατζηρακλέους, αν κι έχουμε και άλλους αξιόλογους δημιουργούς στον χώρο της μόδας.
Ποιο θεωρείς το πιο ξεχωριστό κομμάτι στην γκαρνταρόμπα σου;
Το δερμάτινο μπουφάν μου.
Ποιο είναι το φετίχ σου;
Τα καθαρά νύχια.
Πώς κρατιέσαι σε φόρμα; Έχεις τα δικά σου μυστικά ομορφιάς και σωστής διατροφής;
Δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερο. Έχασα 26 κιλά με τον θηλασμό και άλλα τέσσερα με διατροφή που ακολούθησα με τη Jocelyne Thalassinou. Έκανα, επίσης, θεραπείες προσώπου και σώματος στο ινστιτούτο αισθητικής της αδελφής μου, Formative Art, που μου έκαναν πολύ καλό.   
Γυμνάζεσαι συστηματικά;
Στο παρελθόν γυμναζόμουν κατά διαστήματα αλλά τώρα καθόλου. Πάντως, το παιχνίδι με ένα αγόρι 12 μηνών είναι γυμναστική, άρα μπορείς να πεις πως γυμνάζομαι καθημερινά.
Ποια κακή σου συνήθεια όλο λες πως θα κόψεις;
Το συνεχές τσιμπολόγημα.