NULL
13:27 - 04 Οκτωβρίου 2016
Κι όμως ήταν εκεί… παρόντες. Η ψυχή τους ήταν εκεί μαζί με τους θεατές μέσα από τις φωτογραφίες τους… παρά το χαμένο βλέμμα τους στο άπειρο. Πορτρέτα που αγγίζουν την ψυχή, το είναι μας. Μάνες, πατεράδες, γιαγιάδες και παππούδες μέσα στη ξεχασμένη λήθη της άλλοτε χαρούμενης ζωής τους. Η φωτογράφος Κάτια Χριστοδούλου άγγιξε ένα άκρως ευαίσθητο θέμα με την έκθεση φωτογραφίας που παρουσιάζει την περίοδο 30 Σεπτεμβρίου μέχρι 9 Οκτωβρίου, στην αίθουσα «Παλαιάς Αγοράς», στην Παλλουριώτισσα.
Η πρόσκληση ήρθε από το Γεροντολογικό Ερευνητικό Κέντρου του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και τον Όμιλο Ματέρια και το αποτέλεσμα ήταν 20 φωτογραφίες ανδρών και γυναικών που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Τα πορτρέτα δεν δείχνουν απλώς την εικόνα ενός γέρικου, ταλαιπωρημένου προσώπου. Δείχνουν τη ζωή που έζησαν τα τόσα χρόνια που κουβαλούν στην πλάτη τους και παρά τη λήθη στην οποία ζουν σήμερα υπάρχει ακόμα μια αχτίδα φωτός και ζωής. Η Κάτια παρουσίασε μαυρόασπρες φωτογραφίες χρησιμοποιώντας μόνο λίγο χρώμα, δίνοντας με τον τρόπο αυτό τη νότα ζωής που εξακολουθεί να ρέει στο είναι τους. Το σώμα είναι εκεί, το μυαλό όμως… Οι φωτογραφίες είναι ιδιαίτερα εκφραστικές, δείχνουν τη ζωή πίσω από το χαμένο βλέμμα ενός εγκεφάλου που τώρα απλώς δεν θυμάται.
Η έκθεση αυτή είναι μια κατάθεση ψυχής και ταυτόχρονα ένα χαστούκι στην κοινωνία που μένει απλώς παρατηρητής στα όσα διαδραματίζονται γύρω της. Λίγη αγάπη, λίγη στιγμή, ένα χάδι, απλά πράγματα… αυτά που μπορούν να απαλύνουν την ψυχή τους. Ας μην τους παραμελούμε, στο κάτω – κάτω… αυτοί μας έφεραν στη ζωή. Ας τους την κάνουμε κι εμείς λίγο ευχάριστη.
