Μάριος Μεττής: «Η ευτυχία είναι επιλογή κι εγώ επιλέγω να είμαι ευτυχισμένος».

Τον θεωρώ προσωπικά έναν από τους πιο τυχερούς ηθοποιούς στη χώρα μας, αφού μπορεί να ζήσει από το θέατρο, από κάτι που αγαπά. Είναι επίσης, ένας αυτάρκης και απλός άνθρωπος που γεμίζει τον χώρο με την παρουσία του. Έχει δώσει όλες του τις οικονομίες για να σπουδάσει Σκηνοθεσία γιατί θεωρεί ότι η παιδεία είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί κανείς να μας πάρει και συνεχίζει να δουλεύει και να μαγεύει τον κόσμο, μέσα από τις επιλεγμένες δουλείες του στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Το πρώτο σου πτυχίο ήταν στις Γραφικές Τέχνες. Πώς εισέβαλε η υποκριτική στη ζωή σου;
Αφού σπούδασα Γραφικές Τέχνες στην Αθήνα, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Εθνικό Θέατρο. Αργότερα πήγα σε μία ακρόαση του Δημήτρη Παπαϊωάννου όπου με επέλεξε και δούλεψα μαζί του για τα επόμενα 2 χρόνια. Μετά έκανα διάφορες δουλειές,όμως με την κρίση,τηνμεγάλη μείωση στους μισθούς των ηθοποιών και μετά από κάποιες άλλες προσωπικές απογοητεύσεις αποφάσισα να επιστρέψω.

Πώς ήταν η επιστροφή σου στην Κύπρο μετά από 10 χρόνια;
Ένιωθα ότι στην Ελλάδα τα πράγματα δεν προχωρούσανγια μένα. Ίσως να μην ήταν έτσι τα πράγματα όμως έτσι ένιωθα. Κι αυτό είναι που μετρά στην τελική. Το τι νιώθεις. Εδώ στην Κύπρο επανασυνδέθηκα με τους φίλους και την οικογένεια μου. Βρήκα ένα περιβάλλον αγάπης εδώ που με βοήθησε να συνέλθω. Επίσης, υπήρχε πρόσφορο έδαφος για δημιουργία κι ακόμα υπάρχει και σήμερα. Νομίζω η κρίση βοήθησε τις τέχνες και το θέατρο. Ίσως επειδήθέλεις να ξεφύγεις, να βρεις κάτι καλύτερο απ’ αυτό που βιώνεις. Η ζωή πιστεύω αντιγράφει το θέατρο. Το θέατρο πρέπει, να σου παρουσιάζει μία πιο ωραία, βελτιωμένη εικόνα του κόσμου και της ζωής για να παραδειγματίζεσαι.

Αν και σε κάλεσα εδώ με αφορμή την παράσταση, Χονδροί Άνδρες με Φούστες, θα ήθελα να ξεκινήσω με την εμπειρία σου από την ταινία Τα Μαγικά Φασόλια. Πώς ήταν για σένα;
Ναι, πέρυσι το καλοκαίρι είχαμε ξεκινήσει τα γυρίσματα και ήταν μία από τις πιο απίστευτες εμπειρίες που έχω βιώσει.Έχωσυμμετάσχει και σε άλλεςταινίες μεγάλου μήκους, όμως σε αυτήν είχα ένα πιο βασικό ρόλο. Για να καταλάβεις μπορεί να έπρεπε να ήμουνεκεί στις 12 και να πήγαινα από τις 11ή και νωρίτερα.

Ήσουν δηλαδή πολύ ενθουσιασμένος…
Ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένος γιατί περνούσαμε πολύ καλά με τα παιδιά που έπαιζαν αλλά και με την υπόλοιπη ομάδα. Το είχα απολαύσειπολύ γιατί εκείνη την περίοδο ήταν η μοναδική δουλειά πουείχα, οπότε είχα και τον χρόνο να δοθώ απόλυτα σ’ αυτό.

Θα ξανασυμμετείχες δηλαδή σε ταινία;
Ναι, θα τοήθελα πολύ.Έχωσυμμετάσχει καιστην ταινία Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής και στο Ρόζμαρι πουείναι επίσης κυπριακές παραγωγές.
 

Ο κυπριακός κινηματογράφος έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα του βήματα. Πώς τον βλέπεις να προχωρά;
Πιστεύω πως οκυπριακός κινηματογράφοςεξελίσσεται ανοδικά. Έχει πέσει και το κόστος παραγωγής, οπότε αυτό βοηθάει αρκετά τα πράγματα.Υπάρχουν βέβαιακαι άτομα στην Κύπρο που είναι πολύικανά σε αυτόν τον τομέα. Επίσης οι σκηνοθέτες κινηματογράφου θέλουν να βγάλουν τις δουλειές τουςκαι στο εξωτερικό, οπότε φροντίζουν ώστε το αποτέλεσμα να αφορά και να ικανοποιεί ένα μεγαλύτερο κοινό. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο κυπριακός κινηματογράφος είναι και ευρωπαϊκόςκινηματογράφος. Οπότε κάνουν δουλειές που ναμπορούν να συμμετέχουν σε φεστιβάλ του εξωτερικού.

Θεωρείς ότι είναι σε καλό επίπεδο γενικά;
Ναι. Έχει βέβαια δρόμο μπροστά τουαλλά είναι σε πολύ καλό δρόμο. Επίσης, δεν υπάρχει πλέον αυτό που υπήρχε παλαιότερα, που οι Κύπριοι σνόμπαραν το κυπριακό προϊόν. Έχουμε αρχίσει ν’ αγαπούμε την Κύπρο κι αυτό είναι πολύ θετικό και νομίζω ότιοφείλεται και στην κρίση. Καταλάβαμε ότι εμείς θα βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και να μην περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Κάθε βοήθεια είναι καλοδεχούμενη όμως καλό θα ήταν να μην βασιζόμαστε στους άλλους. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε εμείς πρώτοι τον εαυτό μας ποιος θα το κάνει;

Η τελευταία φορά που σ’ έχουμε δει σε σειρά στην τηλεόραση ήταν το 2010. Ήταν δική σου επιλογή;
 Ναι, οφείλεται σε ένα συνδυασμό πραγμάτων. Έχωδουλέψει περισσότερο στο θέατρο και κατά συνέπεια οι προτάσεις έρχονται περισσότερο από αυτό τον χώρο. Το άλλο είναι ότι εγώ έχω ένα κώλυμαμε την τηλεόραση και συγκεκριμένα με τον χρόνο που σου δίνεται γιανα δουλέψεις. Μου έχουν γίνει κάποιες προτάσεις και θα ήθελα πολύνα δουλέψω στην τηλεόραση, όμως με κρατάει πίσω το ότι οι σειρές είναι καθημερινές. Όταν κάτι απαιτεί αποτέλεσμα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορώ να λειτουργήσω. Το θέατρο μου προσφέρει τον χρόνο που χρειάζομαι για να προετοιμαστώ. Στα τηλεοπτικά και καλός να θέλω να είμαι, θα δυσκολευτώ να το καταφέρω.

Συμβαίνει πιστεύεις με άλλους ηθοποιούς αυτό; Δηλαδή να μην αποδίδουν στην τηλεόραση όπως στο θέατρο;
Νομίζω πως ναι. Έχω δει ηθοποιούς στην τηλεόραση που ήταν καλοί και στο θέατρο ήταν εξαιρετικοί. Υπάρχουν, όμως, ηθοποιοί που μπορούν να λειτουργήσουν υπό τέτοιες συνθήκες πίεσης και να είναι εξίσου καλοί. Δεν λέω ότι η τηλεόραση δεν παράγεικαλό προϊόν. Αντιθέτως, υπάρχουν καλές δουλειές.

Ποια κυπριακή σειρά βλέπεις αυτή την περίοδο;
Δυστυχώς δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση γιατί δεν έχω χρόνο. Πρέπει να τύχει. Συνήθως αφιερώνω τον χρόνο μου στοδιάβασμα, στη μελέτη, στην προετοιμασία παραγωγών. Χρειάζομαι ολόκληρη τη μέραγια να γίνουν όλα αυτά. Το βράδυ συνήθως ακούω μουσική και διαβάζω. Ίσως δω καμιά ταινία. Τελευταία παρακολουθώ πολύ ελληνικό κινηματογράφο.

Θα ήθελες να συμμετέχεις σε μία ελληνική ταινία κάποια στιγμή; Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες να συνεργαστείς;
Πολλοίπλέον νομίζω θα ήθελαν να συνεργαστούν με τον Γιώργο Λάνθιμο. Ο άνθρωπος έχει φθάσει σε άλλο επίπεδο. Με τον Γιάνναρη, τον Κούτρα, τον Σιούγα, τον Μπουλμέτητον Ηλία Δημητρίου, τον Μαρίνο Καρτίκκη, τον Ιωακείμ Μυλωνά είναι κι άλλοι πάρα πολλοί…

Αν κατάλαβα καλά διαβάζεις πάρα πολύ. Εκτός από βιβλία που έχουν να κάνουν με τη δουλειά σου, τι άλλο διαβάζεις;
Διαβάζω βιβλία κυρίως που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο και την ύπαρξητου. Για τη ζωή, για το θάνατο. Τελευταία διάβασα το Περί Θανάτουτου ΖοζέΣαραμάγκου. Μιλάει για μία μικρή χώρα στην οποία για κάποιο χρονικό διάστημα δεν πεθαίνει κανείς, ο θάνατος παύει να υφίσταται. Κι ενώ στην αρχή είναι όλοι χαρούμενοι, στην πορεία δημιουργούνται πολλά προβλήματα. Ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο…

Έχω ακούσει ότι στο σπίτι σου έχεις φτιάξει κι ένα όμορφο κήπο. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση;
Έχω φτιάξει ένα μικρό κήπο ναι. Έβαλα ντομάτες, φράουλες, πιπεριές ,αβοκάντο και περνώ αρκετό χρόνο η αλήθεια για να μάθω πώς να φροντίζωτα φυτά αυτά. Νομίζω ο άνθρωπος έχει ανάγκη να προσφέρει αγάπη και φροντίδα, σε άλλους ανθρώπους, σε ζώα ή και σε φυτά.  Έτσι λοιπόν και με τα φυτά μου.Φροντίζω να μην αρρωσταίνουν, τα περιποιούμαι και είναι όμορφο να τα βλέπω να μεγαλώνουν.

Επίσης, ασχολείσαι και με την πυγμαχία.
Ναι, πάντα ασχολούμουν με τον αθλητισμό. Είμαι ένας άνθρωπος πάρα πολύ ήρεμος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με ενοχλούν κάποια πράγματα γύρω μου. Η αγένεια και η ασυνέπεια για παράδειγμα. Η αγένεια μπορεί και να με εξοργίσει. Και είναι ένας τρόπος η πυγμαχία να εκτονώνομαι.

Να πάμε και λίγο στην καινούρια παράσταση, που συμμετέχεις, του Χρίστου Νικολάου. Καταρχάς εξήγησέ μας τον τίτλο. Γιατί χονδροί άνδρες με φούστες;
Στο έργο θα δείτε κανιβαλισμό, αιμομιξία, φόνους, έρωτες αλλά δεν θα δείτε χοντρούς άνδρες με φούστες. Υπάρχει βέβαια λόγος για αυτόν τον τίτλο. Δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα. Εγώ υποδύομαι τον Μπίσομπ, ένα νεαρό παιδίπου πάσχει από τραυλισμό και επιπλέον έχει και κάποιασωματικάκαι επικοινωνιακά προβλήματα.Μεγαλώνει σε μία διαλυμένη οικογένεια, χωρίς αγάπη, νιώθει ότι είναι μόνος. Στο έργο αυτό βλέπουμε που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο μία τέτοια αντιμετώπιση. Μέχρι το τέλος του έργου ο Μπίσοπ εξελίσσεται σε ένα πλάσμα εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαμε γνωρίσει αρχικά. Είναι θα έλεγα ένα έργο που χρησιμοποιεί πολύ τον συμβολισμό.

Πότε ξεκινούν οι παραστάσεις;
29 Ιανουαρίου ξεκινούν οι παραστάσεις στη Μικρή Σκηνή του Σατυρικού θεάτρου. Επίσης, 11 Ιανουαρίου, θα ανεβάσουμε την παράσταση «Μία Μέρα όταν Ήμασταν Νέοι» στο Ριάλτο και μετά απ’ αυτό θα είμαι στο έργο του ΘΟΚ, «Η τάξη μας». Είναι ένα συγκλονιστικό έργο και μέσα από αυτό ερχόμαστε αντιμέτωποι μετην κτηνωδία του πολέμου και το σοκαριστικό γεγονόςότι ο άνθρωπος είναι τελικά ικανός για τα πάντα.
Σας εύχομαι κάθε επιτυχία!
 

 
Από την Πράξια Αρέστη
 
 
 
 

Δειτε Επισης

Εριέττα Κούρκουλου: «Ο πατέρας μου μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, πάθαινε ανακοπές στο σπίτι. Ζούσα το δράμα»
Ναταλί Κάκκαβα: «Έπιασε τον Γρηγόρη Γκουντάρα από τη μέση και τον έσπρωξε, θαύμασα τη ψυχραιμία του»
«Η Ειρήνη Παπαδοπούλου είχε τον κωδικό. Μπορεί να γίνει διεθνές θέμα γιατί παραβαίνονται οι κανόνες ασφαλείας»
Λένα Μαντά για τον συζυγο της: «Ήταν 41 χρόνια όλη μου η ζωή, έπρεπε να επαναπρογραμματιστώ»
Μαρία Ναυπλιώτου: «Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Αναζήτησα βοήθεια για να διαχειριστώ το πένθος & την οδύνη»
Γέννησε η Αλεξάνδρα Νίκα – Πατέρας για πρώτη φορά ο Κωνσταντίνος Αργυρός
Βαρύ πένθος για Μιχάλη Κουϊνέλη – Πέθανε ο πατέρας του
Με αμαξίδιο ο Γιώργος Κατσινόπουλος - Το δύσκολο χειρουργείο στην Αγγλία και η στήριξη του Γιώργου Μαυρίδη
Σοφία Βογιατζάκη για την απώλεια της μητέρας της: «Πέντε χρόνια μετά, και δεν έχω συνηθίσει να ζω χωρίς αυτή»
Χρήστος Μάστορας για το χωριό του στη Βόρεια Ήπειρο: «Βάζω τα κλάματα όταν πατώ αυτή τη γη»