Κωνσταντίνος Λάγκος: «Είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας, όχι όμως να παντρευτώ»
09:32 - 26 Ιανουαρίου 2016
Ο Κωνσταντίνος Λάγκος είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από τον ρόλο του «κακού» που υποδύεται στην καθημερινή σειρά του Mega «9 Μήνες». Με πραότητα, ηρεμία ψυχής και χαμόγελο, μας μιλάει για τον έρωτα στη ζωή του, την κατάσταση στην Ελλάδα και για την επιθυμία του να γίνει πατέρας.
Της Πράξιας Αρέστη
Φωτογραφία: Ανδρέας Λουκαΐδης
Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;
Νομίζω με οδήγησε προς αυτή την κατεύθυνση το πράγμα από μόνο του, γιατί τα ερεθίσματά μου ήταν τέτοια. Η μητέρα μου τραγουδίστρια, ο πατέρας μου σκηνοθέτης - ηθοποιός και η δεύτερη γυναίκα του κι αυτή ηθοποιός και συγγραφέας, οπότε ήμουν στον «κόσμο του θεάματος» συνέχεια. Αν και είχα σκεφτεί ν’ ακολουθήσω κι άλλες διαδρομές, προς το παρόν είμαι σ’ αυτή τη δουλειά. Είπα ας το δοκιμάσω και συνεχίζω να το δοκιμάζω.
Είναι όμως η πρώτη φορά που κάνεις τηλεόραση στην Κύπρο. Βλέπεις διαφορές με την Ελλάδα;
Το μεγαλύτερο ζήτημα νομίζω είναι το γεγονός ότι δεν πέφτουν πολλά λεφτά στην παραγωγή. Αυτό συνεπάγεται ότι υπάρχουν λιγότερα άτομα για πιο πολλά πόστα, οπότε όλοι έχουν δύο και τρεις αρμοδιότητες κι αυτό δυσκολεύει τα πράγματα. Όμως, πιστεύω ότι σιγά-σιγά, επειδή γίνονται όλο και περισσότερες τηλεοπτικές παραγωγές εδώ, οι άνθρωποι θα μπουν σε μια διαδικασία να γίνονται όλο και πιο παραγωγικοί. Δηλαδή υπάρχουν οι γνώσεις και η όρεξη, απλά θα μπορούσαν να είναι πιο παραγωγικοί.
Με τους Κύπριους ηθοποιούς πώς είναι η συνεργασία;
Είναι άψογη η συνεργασία μας. Στο σύνολο, όμως, πιστεύω ότι θα μπορούσε να βγαίνει πιο πολλή δουλειά. Δεν μιλώ μόνο για τους ηθοποιούς.
Έχεις σκεφτεί καθόλου την Κύπρο ως μόνιμη βάση σου;
Όχι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και δεν θέλω να φύγω από κει, παρόλο που η χώρα είναι στην κατάσταση που είναι. Θέλω να μείνω εκεί και να παλέψω, ή καλύτερα να συμμετέχω, όσο μπορώ βέβαια, στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της κοινωνίας. Κι εγώ είμαι απλά ένας ηθοποιός, δεν παίζω κάποιο νευραλγικό παράγοντα στα γεγονότα, όμως πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό μέσα από τις συναναστροφές του και με τους ανθρώπους που επηρεάζει.
Έχεις γίνει γνωστός στην Ελλάδα και στην Κύπρο μέσα από την τηλεόραση. Η σχέση σου με το θέατρο ποια είναι;
Αγαπώ πολύ το θέατρο. Φέτος βέβαια δεν συμμετέχω σε κάποια παράσταση λόγω του βαρυφορτωμένου προγράμματος, όμως κάνω γυρίσματα για ένα ντοκιμαντέρ που θα κυκλοφορήσει. Επίσης αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω μόνο ταινίες, όμως στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο.
Θα υπάρχει συνέχεια και του χρόνου στους «9 Μήνες»;
Δεν γνωρίζω και νομίζω ακόμη τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Έχει γίνει πρόσφατα μια απεργία έξω από το κανάλι του Mega Ελλάδος από άτομα που εργάζονται στο κανάλι, ανάμεσά τους και ηθοποιοί. Ήσουν κι εσύ εκεί;
Όχι, γιατί δεν πρόλαβα να πάω, όμως στήριξα την προσπάθεια αυτή. Έγινε ακριβώς γιατί είμαστε όλοι απλήρωτοι. Από όλες τις σειρές ήταν εκεί, και όχι μόνο ηθοποιοί.
Δεν υπάρχει ένα σωματείο ή κάτι που να προστατεύει τα δικαιώματα του ηθοποιού στην Ελλάδα;
Υπάρχει ένα σωματείο, όμως πλέον δεν κάνει την ίδια δουλειά που έκανε παλαιότερα. Για να καταλάβεις, η συλλογική σύμβαση έχει καταργηθεί. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Όλο αυτό όμως είναι απόρροια τού ότι δεν υπάρχουν λεφτά στην Ελλάδα. Δεν έχει επηρεαστεί μόνο το δικό μας επάγγελμα, αλλά όλα. Την Ελλάδα την διαλύσανε, πάει… Σηκωνόμαστε όμως και πάμε στη δουλειά μας γιατί υπάρχει η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πληρωθούμε.
Αν του χρόνου σού γινόταν πρόταση και πάλι εδώ στην Κύπρο για μια άλλη σειρά, θα τη δεχόσουν;
Θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Δεν μπορώ να πω τώρα ναι ή όχι. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ κουραστικό το πήγαινε-έλα και, εντάξει, έχω και το κορίτσι μου στην Αθήνα και τη μητέρα μου που μένει μόνη της… Είναι δύσκολο…
Αν κάποια στιγμή το πράγμα δεν πάει άλλο και αναγκαστείς να σταματήσεις τη δουλειά σου ως ηθοποιός, τι άλλο θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει;
Πολλά. Όμως τώρα για το βιοποριστικό κομμάτι δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι. Δεν σπούδασα και κάτι άλλο. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ζώα, οπότε θα έκανα εθελοντισμό σε καταφύγια και μου αρέσει πολύ και η αστροφυσική ως χόμπι. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να πεις θα κάνω καριέρα και θα βγάλω πολλά λεφτά, γιατί όλα τα επαγγέλματα νοσούν.
Και πάμε τώρα στον Ανδρέα, τον ρόλο που υποδύεσαι στους «9 Μήνες». Τι σχόλια παίρνεις από τον κόσμο;
Δεν παίρνω σχόλια.
(γέλια) Να σου πω εγώ τότε τα σχόλια που ακούγονται. Είναι μια διφορούμενη προσωπικότητα. Κάποιοι τον μισούν και κάποιοι τον λατρεύουν.
Ωραία, γιατί αυτό θα ήθελα να πετύχω. Ιδανικά υπάρχει μια έκφραση στα αγγλικά που είναι αυτό ακριβώς που θέλω να πετύχω για τον Ανδρέα: «Love to hate». Δηλαδή ν’ αγαπάει ο κόσμος να τον μισεί.
Τελικά ο Ανδρέας είναι «καλός» ή «κακός»;
Είναι πολύ κακός, πάρα πολύ κακός. Όμως έτσι γαλουχήθηκε. Έτσι μεγάλωσε. Έχει και καλά στοιχεία όμως στον χαρακτήρα του. Μπορεί να γίνει και προστατευτικός και ανιδιοτελής και το κάνει αυτό αβίαστα. Πολλές φορές προστατεύει ανθρώπους ενάντια στον πατέρα του. Προσπαθεί να τα συμβαδίσει όλα, όμως δεν παύει να είναι ένας τύπος ο οποίος σκοτώνει. Είναι διττή προσωπικότητα. Τα όρια του καλού και του κακού δεν είναι ξεκάθαρα, γιατί προσπαθούμε όσο μπορούμε να δίνουμε ένα βάθος στους ρόλους μας.
Έχεις κοινά χαρακτηριστικά με τον Ανδρέα;
Δεν έχω κανένα κοινό χαρακτηριστικό με τον Ανδρέα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος από μένα.
Και πώς καταφέρνεις να υποδύεσαι τόσο καλά έναν κόντρα ρόλο, στην ουσία, για σένα; Πώς το δουλεύεις;
Αυτό που ψάχνουμε στη δουλειά πάντα ως ηθοποιοί είναι κάθε σκηνή να βρίσκει την αλήθεια της. Όσο μπορούμε. Όσο μας βοηθάει και το κείμενο. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί έχουμε να κάνουμε 30 σελίδες σε μία μέρα για παράδειγμα. Μπορεί μια μέρα να μην είσαι καλά γιατί είσαι άνθρωπος ρε παιδί μου. Κι επειδή το καθημερινό τρέχει συνέχεια, δεν μπορείς συνέχεια να είσαι στο ίδιο επίπεδο.
Της Πράξιας Αρέστη
Φωτογραφία: Ανδρέας Λουκαΐδης
Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;
Νομίζω με οδήγησε προς αυτή την κατεύθυνση το πράγμα από μόνο του, γιατί τα ερεθίσματά μου ήταν τέτοια. Η μητέρα μου τραγουδίστρια, ο πατέρας μου σκηνοθέτης - ηθοποιός και η δεύτερη γυναίκα του κι αυτή ηθοποιός και συγγραφέας, οπότε ήμουν στον «κόσμο του θεάματος» συνέχεια. Αν και είχα σκεφτεί ν’ ακολουθήσω κι άλλες διαδρομές, προς το παρόν είμαι σ’ αυτή τη δουλειά. Είπα ας το δοκιμάσω και συνεχίζω να το δοκιμάζω.
Είναι όμως η πρώτη φορά που κάνεις τηλεόραση στην Κύπρο. Βλέπεις διαφορές με την Ελλάδα;
Το μεγαλύτερο ζήτημα νομίζω είναι το γεγονός ότι δεν πέφτουν πολλά λεφτά στην παραγωγή. Αυτό συνεπάγεται ότι υπάρχουν λιγότερα άτομα για πιο πολλά πόστα, οπότε όλοι έχουν δύο και τρεις αρμοδιότητες κι αυτό δυσκολεύει τα πράγματα. Όμως, πιστεύω ότι σιγά-σιγά, επειδή γίνονται όλο και περισσότερες τηλεοπτικές παραγωγές εδώ, οι άνθρωποι θα μπουν σε μια διαδικασία να γίνονται όλο και πιο παραγωγικοί. Δηλαδή υπάρχουν οι γνώσεις και η όρεξη, απλά θα μπορούσαν να είναι πιο παραγωγικοί.
Με τους Κύπριους ηθοποιούς πώς είναι η συνεργασία;
Είναι άψογη η συνεργασία μας. Στο σύνολο, όμως, πιστεύω ότι θα μπορούσε να βγαίνει πιο πολλή δουλειά. Δεν μιλώ μόνο για τους ηθοποιούς.
Έχεις σκεφτεί καθόλου την Κύπρο ως μόνιμη βάση σου;
Όχι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και δεν θέλω να φύγω από κει, παρόλο που η χώρα είναι στην κατάσταση που είναι. Θέλω να μείνω εκεί και να παλέψω, ή καλύτερα να συμμετέχω, όσο μπορώ βέβαια, στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της κοινωνίας. Κι εγώ είμαι απλά ένας ηθοποιός, δεν παίζω κάποιο νευραλγικό παράγοντα στα γεγονότα, όμως πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό μέσα από τις συναναστροφές του και με τους ανθρώπους που επηρεάζει.
Έχεις γίνει γνωστός στην Ελλάδα και στην Κύπρο μέσα από την τηλεόραση. Η σχέση σου με το θέατρο ποια είναι;
Αγαπώ πολύ το θέατρο. Φέτος βέβαια δεν συμμετέχω σε κάποια παράσταση λόγω του βαρυφορτωμένου προγράμματος, όμως κάνω γυρίσματα για ένα ντοκιμαντέρ που θα κυκλοφορήσει. Επίσης αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω μόνο ταινίες, όμως στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο.
Θα υπάρχει συνέχεια και του χρόνου στους «9 Μήνες»;
Δεν γνωρίζω και νομίζω ακόμη τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Έχει γίνει πρόσφατα μια απεργία έξω από το κανάλι του Mega Ελλάδος από άτομα που εργάζονται στο κανάλι, ανάμεσά τους και ηθοποιοί. Ήσουν κι εσύ εκεί;
Όχι, γιατί δεν πρόλαβα να πάω, όμως στήριξα την προσπάθεια αυτή. Έγινε ακριβώς γιατί είμαστε όλοι απλήρωτοι. Από όλες τις σειρές ήταν εκεί, και όχι μόνο ηθοποιοί.
Δεν υπάρχει ένα σωματείο ή κάτι που να προστατεύει τα δικαιώματα του ηθοποιού στην Ελλάδα;
Υπάρχει ένα σωματείο, όμως πλέον δεν κάνει την ίδια δουλειά που έκανε παλαιότερα. Για να καταλάβεις, η συλλογική σύμβαση έχει καταργηθεί. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Όλο αυτό όμως είναι απόρροια τού ότι δεν υπάρχουν λεφτά στην Ελλάδα. Δεν έχει επηρεαστεί μόνο το δικό μας επάγγελμα, αλλά όλα. Την Ελλάδα την διαλύσανε, πάει… Σηκωνόμαστε όμως και πάμε στη δουλειά μας γιατί υπάρχει η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πληρωθούμε.
Αν του χρόνου σού γινόταν πρόταση και πάλι εδώ στην Κύπρο για μια άλλη σειρά, θα τη δεχόσουν;
Θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Δεν μπορώ να πω τώρα ναι ή όχι. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ κουραστικό το πήγαινε-έλα και, εντάξει, έχω και το κορίτσι μου στην Αθήνα και τη μητέρα μου που μένει μόνη της… Είναι δύσκολο…
Αν κάποια στιγμή το πράγμα δεν πάει άλλο και αναγκαστείς να σταματήσεις τη δουλειά σου ως ηθοποιός, τι άλλο θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει;
Πολλά. Όμως τώρα για το βιοποριστικό κομμάτι δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι. Δεν σπούδασα και κάτι άλλο. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ζώα, οπότε θα έκανα εθελοντισμό σε καταφύγια και μου αρέσει πολύ και η αστροφυσική ως χόμπι. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να πεις θα κάνω καριέρα και θα βγάλω πολλά λεφτά, γιατί όλα τα επαγγέλματα νοσούν.
Και πάμε τώρα στον Ανδρέα, τον ρόλο που υποδύεσαι στους «9 Μήνες». Τι σχόλια παίρνεις από τον κόσμο;
Δεν παίρνω σχόλια.
(γέλια) Να σου πω εγώ τότε τα σχόλια που ακούγονται. Είναι μια διφορούμενη προσωπικότητα. Κάποιοι τον μισούν και κάποιοι τον λατρεύουν.
Ωραία, γιατί αυτό θα ήθελα να πετύχω. Ιδανικά υπάρχει μια έκφραση στα αγγλικά που είναι αυτό ακριβώς που θέλω να πετύχω για τον Ανδρέα: «Love to hate». Δηλαδή ν’ αγαπάει ο κόσμος να τον μισεί.
Τελικά ο Ανδρέας είναι «καλός» ή «κακός»;
Είναι πολύ κακός, πάρα πολύ κακός. Όμως έτσι γαλουχήθηκε. Έτσι μεγάλωσε. Έχει και καλά στοιχεία όμως στον χαρακτήρα του. Μπορεί να γίνει και προστατευτικός και ανιδιοτελής και το κάνει αυτό αβίαστα. Πολλές φορές προστατεύει ανθρώπους ενάντια στον πατέρα του. Προσπαθεί να τα συμβαδίσει όλα, όμως δεν παύει να είναι ένας τύπος ο οποίος σκοτώνει. Είναι διττή προσωπικότητα. Τα όρια του καλού και του κακού δεν είναι ξεκάθαρα, γιατί προσπαθούμε όσο μπορούμε να δίνουμε ένα βάθος στους ρόλους μας.
Έχεις κοινά χαρακτηριστικά με τον Ανδρέα;
Δεν έχω κανένα κοινό χαρακτηριστικό με τον Ανδρέα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος από μένα.
Και πώς καταφέρνεις να υποδύεσαι τόσο καλά έναν κόντρα ρόλο, στην ουσία, για σένα; Πώς το δουλεύεις;
Αυτό που ψάχνουμε στη δουλειά πάντα ως ηθοποιοί είναι κάθε σκηνή να βρίσκει την αλήθεια της. Όσο μπορούμε. Όσο μας βοηθάει και το κείμενο. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί έχουμε να κάνουμε 30 σελίδες σε μία μέρα για παράδειγμα. Μπορεί μια μέρα να μην είσαι καλά γιατί είσαι άνθρωπος ρε παιδί μου. Κι επειδή το καθημερινό τρέχει συνέχεια, δεν μπορείς συνέχεια να είσαι στο ίδιο επίπεδο.
Ο Ανδρέας είναι ένας άνθρωπος πάνω απ’ όλα ερωτευμένος…
Ναι, δηλαδή αυτό είναι ένα καλό στοιχείο. Στην αρχή δεν ήταν. Του είχε κάνει μια εντύπωση και της πουλούσε έρωτα, όμως στη συνέχεια την ερωτεύτηκε. Την πάτησε. Και τώρα αυτό είναι το πρόβλημά του, γιατί ερωτεύτηκε ενώ είναι αυτό που είναι και δεν ξέρει τι να κάνει.
Εσένα ο έρωτας στη ζωή σου τι ρόλο παίζει;
Πολύ σημαντικό ρόλο. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να είσαι ερωτευμένος. Έχω υπάρξει και ρομαντικός και χαζοβιόλης, έχω φάει και χυλόπιτες. Έχω υπάρξει και πιεστικός και ζηλιάρης φυσικά.
Είσαι γενικά ζηλιάρης και κτητικός στις σχέσεις σου;
Νομίζω πως είμαι, αλλά κάνω καλή δουλειά με το να το ελέγχω.
Θα μπορούσες να κάνεις σχέση με άλλη ηθοποιό ή θα ζήλευες;
Ήμουν σε σχέση με ηθοποιό δύο φορές σε πιο νεαρή ηλικία και ήμασταν και καλά. Τι να ζηλεύω δηλαδή; Που δουλεύει; Ή για ερωτικές σκηνές; Δεν θα ζήλευα γιατί ξέρω ότι είναι δουλειά. Βέβαια άνθρωποι είμαστε και οι ερωτικές σκηνές είναι πάντα οι χειρότερες. Το σώμα δεν καταλαβαίνει και ό,τι του δίνεις το παίρνει. Και όταν ξαφνικά είσαι αγκαλιά με κοπέλα και φιλιέσαι, τότε το σώμα σου λέει «όπα, τι γίνεται εδώ;». Και πρέπει να μπορείς να το ελέγξεις αυτό το πράγμα, εκτός αν δεν υπάρχει καθόλου χημεία. Όμως, άμα υπάρχει, είναι δύσκολο. Γι’ αυτό βλέπουμε και κάποιους ηθοποιούς που παίζουν στην ίδια σειρά να καταλήγουν μαζί.
Μου είπες πιο πάνω ότι έχεις το κορίτσι σου στην Αθήνα. Άρα είσαι σε σχέση. Έχει αρκετό καιρό τώρα;
Ναι, αρκετό.
Είσαι έτοιμος για γάμο;
Νομίζω πως δεν θα το κάνω τελικά, οπότε μπορεί και να μην είμαι (γέλια).
Για να γίνεις πατέρας;
Ναι, είμαι έτοιμος εδώ και 10 χρόνια. Νομίζω έχω αργήσει κιόλας.
Δεν σε τρομάζει καθόλου;
Με τρομάζει λίγο, όμως το θέλω πολύ. Το απόλυτο ανθρώπινο ένστικτο είναι πιστεύω η ανάγκη για επιβίωση και το να κάνεις παιδιά.
Θα προτιμούσες κόρη ή γιο;
Δεν έχω θέμα. Παλαιότερα θα σου έλεγα ίσως γιο, γιατί για τα κορίτσια είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Όμως όσο περνάει ο καιρός η κοινωνία μας γίνεται και λιγότερο σεξιστική. Οπότε πλέον δεν έχει καμία διαφορά. Όμως με προβληματίζει πάρα πολύ η οικονομική κατάσταση σήμερα και όχι μόνο αυτό. Έχω την εντύπωση ότι ως κοινωνία φτάνουμε στο ναδίρ της παρακμής. Γιατί είμαστε ως επί το πλείστον αγενείς και ο ένας προσπαθεί ν’ αρπάξει τον άλλο από τον λαιμό. Δεν έχουν υπομονή μεταξύ τους οι άνθρωποι και όλα αυτά δείχνουν ότι καταλύεται σιγά-σιγά ο κοινωνικός ιστός.
Έχεις πει παλαιότερα σε συνέντευξή σου ότι έχεις συγχωρέσει την απιστία και παρέμεινες στην ίδια σχέση. Ισχύει;
Κάποια στιγμή είχαμε αποφασίσει με αυτή την κοπέλα, γιατί κι εγώ είχα απιστήσει, να κρατήσουμε τη σχέση μας.
Άρα τελικά συγχωρείς την απιστία;
Όχι. Άμα είμαι κτητικός και ζηλιάρης πώς να μπορώ να τη συγχωρήσω; Η πρώτη μου αντίδραση θα είναι να θιχτώ πολύ. Όμως, άμα κάτσεις να το σκεφτείς, ίσως καταλήξεις σε άλλα συμπεράσματα. Αυτό έχει να κάνει με τη συναισθηματική ωριμότητα. Αισθάνεσαι προδομένος κλπ., όμως δεν χάθηκε κι ο κόσμος σε τελική ανάλυση. Είναι δύσκολο και θέλει συναισθηματική ωριμότητα και αυτοπεποίθηση, σιγουριά για τον εαυτό σου. Γιατί, αν είσαι ανασφαλής, δεν μπορείς να το συγχωρέσεις με τίποτα. Σε τρώει συνέχεια.
Και κάτι τελευταίο. Πες μας την τρελή ιστορία που σου συνέβη με θαυμάστριά σου.
Ναι (γέλια). Κάποια στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα για μια συνέντευξη. Πήγαμε σε ένα καφέ στο Κολωνάκι και άρχισε να μου παίρνει τη συνέντευξη με μαγνητοφωνάκι κανονικά. Και ξαφνικά σταματάει το μαγνητοφωνάκι και μου λέει: «Πώς θ’ αντιδρούσες αν σου έλεγα ότι δεν είμαι δημοσιογράφος;». Και, εντάξει, έμεινα. Θαύμασα όμως τον τσαμπουκά της.
