Famous pet stories
09:21 - 14 Ιανουαρίου 2016
Νάζια για χάδια, αγκαλίτσες στον καναπέ, μια μπάλα εδώ και μια εκεί για παιχνιδάκια, ένα γαύγισμα, ένα νιαούρισμα, μια σκανδαλιά, μια χνουδωτή παρουσία που περιμένει με ανυπομονησία να γυρίσεις, για να σε καλωσορίζει κι αυτή τη φορά με την ίδια χαρά. Αν έχεις κατοικίδιο τότε ξέρεις για ποιο πράμα μιλώ, όπως και οι έξι δημοφιλείς προσωπικότητες, που φωτογραφήθηκαν για το Celebrity μαζί με τα κατοικίδιά τους. Ακόμα, μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες και στιγμές που θα τους μείνουν αξέχαστες, ενώ μας μίλησαν για τα δικαιώματα των ζώων, την ευημερία τους στην Κύπρο και για μόλα όσα πρέπει να αλλάξουν.
Tης Δώρας Πάμπουλου
Φωτογραφίες: Emma Charlambous
Styling: Σοφία Χαραλάμπους
Ρούχα από προσωπική συλλογή
Νίκη Δραγούμη
Η Νίκη Δραγούμη έχει δύο χνουδωτούς φίλους, που με την ενέργειά τους έφεραν τα πάνω - κάτω στο στούντιο τη μέρα της φωτογράφισης. Ο Leo, μικροσκοπικός αλλά φασαριόζος, ήρθε στη ζωή της τα Χριστούγεννα του 2014 και για την ίδια «είναι το πιο όμορφο δώρο» που πήρε ποτέ. Ο Τότης, αν και σχεδόν τεσσάρων χρόνων, μένει μαζί της τον τελευταίο χρόνο. Στην ερώτηση από πού πήρε το όνομα του ο Leo, η αγαπημένη ηθοποιός απαντά γελώντας: «Πάντοτε μου άρεσε το όνομα Leo. Είναι όμως και μικρούλης, τόσο δα πλασματάκι, δηλαδή, ‘λλίος’».
Έμαθα από τα κατοικίδιά μου «να έχω, πάνω απ’ όλα, υπομονή».
Οι σκανδαλιές τους «είναι συνεχές φαινόμενο. Καθημερινά όλο και κάτι θα κάνουν, που θα με κάνει να γελάσω. Περιττό να σου πω ότι η μνήμη του κινητού μου είναι συνεχώς γεμάτη από τις φωτογραφίες που τους βγάζω».
Δεν θα ξεχάσω «την πρώτη φορά που πήγαμε για μπάνιο στη θάλασσα. Ο ενθουσιασμός του Leo δεν περιγράφεται με λέξεις».
Τα αγαπώ «για τις στιγμές που μου χαρίζουν.
Για τις στιγμές που επιστρέφω στο σπίτι από τη δουλειά και θέλουν χάδια και παιχνίδια. Δεν μπορώ να τους αντισταθώ, ιδίως όταν ξαπλώνουν στα πόδια μου και με κοιτάζουν με τα μικρά τους ματάκια. Επίσης, είναι πολύ περίεργο το πώς καταλαβαίνουν κάθε φορά που είμαι άρρωστη και κάθονται δίπλα μου ή με ακολουθούν σε κάθε μου βήμα. Βασικά τα λατρεύω».
Η νοοτροπία στην Κύπρο για τα κατοικίδια «άρχισε, νομίζω, να αλλάζει προς το καλύτερο τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος τώρα νοιάζεται λίγο περισσότερο γι’ αυτά και την ευημερία τους. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που τα αντιμετωπίζουν σαν κάτι που είναι στη μόδα. Έχουν είτε σκύλο είτε γάτο μόνο και μόνο για να έχουν ένα κατοικίδιο για τα παιδία τους ή για να λένε ότι έχουν ένα ζωάκι στο σπίτι».
Τα καταφύγια «έχουν μεγάλο αριθμό σκυλιών, αναπόφευκτα είναι κλεισμένα σε κλουβιά, όμως τουλάχιστον σε ένα που έχω επισκεφθεί στη Λευκωσία, οι κοπέλες τα φρόντιζαν και τα αγαπούσαν. Είναι λυπηρό, πάντως, να βλέπεις όλα αυτά τα σκυλιά και να ξέρεις ότι αν δεν τα υιοθετήσει κάποιος θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους εκεί, χωρίς να γνωρίσουν ποτέ τη ζεστασιά μιας οικογενείας».
Η κακοποίηση των ζώων «είναι κάτι που δεν χωράει ο νους μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι μπορεί να το διασκεδάζουν με το να κακοποιούν ζώα. Κάθε τέτοιο περιστατικό με σοκάρει».
Το κατοικίδιο ως δώρο «πρέπει να γίνεται όταν είμαστε σίγουροι ότι ο νέος ιδιοκτήτης είναι πρόθυμος να το δεχθεί, το θέλει πραγματικά και είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Σε αντίθετη περίπτωση θα ταλαιπωρείται τόσο ο ίδιος όσο και το ζωάκι».
Η στείρωση των ζώων «με προβλημάτιζε και ήμουν, μέχρι πρόσφατα, διστακτική με το θέμα αυτό. Πρέπει να καταλάβουμε, όμως, ότι τα προστατεύει από διάφορες αρρώστιες και δεν αφήνει περιθώρια για αλλά αδέσποτα. Δεν είναι, βλέπετε, λίγες οι φόρες που βρίσκουμε πεταμένα κουτάβια σε χωράφια και κάδους σκουπιδιών».
Κατοικίδια στην οικογένεια «αποτελούν για τα παιδιά ανεκτίμητο σύντροφο, που παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Ανάμεσα σε άλλα μαθαίνουν να τα φροντίζουν και να είναι υπεύθυνα απέναντί τους».
Με το που μπήκε στο στούντιο κέρδισε αμέσως την προσοχή όλων και με το πρώτο κλίκ είχε την τέλεια φωτογραφία. Μια σταλιά ‘πράμα’ κι όμως κατάφερε να κλέψει την παράσταση, ακόμα και από το διάσημο στα γήπεδα αφεντικό του, Cillian Sheridan. Το όνομά του είναι Vladimir και προέκυψε ακριβώς έτσι: «Αναζητούσαμε το όνομα που θα του δίναμε. Μια μέρα παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις κι εκείνη την ώρα εμφανίστηκε ο Vladimir Putin. Αποφασίσαμε αμέσως ότι έτσι θα τον ονομάζαμε», δηλώνει ο γνωστός ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας.
Έμαθα από το κατοικίδιό μου «ότι δεν είναι εύκολο να έχεις ένα ζωάκι, αλλά οπωσδήποτε αξίζει τον κόπο».
Αγαπώ σ’ αυτό «τα πάντα. Τώρα που είναι ακόμα κουταβάκι καθημερινά κάνει πράγματα που είναι τόσο αστεία…».
Με έκανε να γελάσω όταν «τις πρώτες μέρες που το φέραμε στο σπίτι χτυπούσε συνεχώς σε ένα διαφανές γυάλινο τραπεζάκι μέχρι που να το συνηθίσει».
Αστυνομία ζώων «είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και πρέπει να υπάρχει, γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να φροντίσουν το κατοικίδιό τους και το παραμελούν».
Η κακοποίηση των «είναι φαινόμενο απογοητευτικό όπου κι από οποιονδήποτε κι αν συμβαίνει».
Οι ποινές «είναι πράγμα αυτονόητο. Όποιος κακοποιεί, με οποιονδήποτε τρόπο, ένα ζώο πρέπει να τιμωρείται.».
Το κατοικίδιο ως δώρο «είναι καλό, αν το άτομο που θα το πάρει είναι έτοιμο να το δεχτεί και να αναλάβει τις ευθύνες του».
Η στείρωση των σκύλων«είναι πολύ σημαντική για τον περιορισμό των αδέσποτων».
Κατοικίδιο στην οικογένεια «είναι οπωσδήποτε καλό να υπάρχει, φτάνει τα άτομα να μη λείπουν πολλές ώρες και το ζωάκι να είναι συνεχώς μόνο στο σπίτι».
Στέλλα Γεωργιάδου
Η Στέλλα Γεωργιάδου και η γάτα της η Ρίτα έγιναν αχώριστες όταν η τραγουδίστρια την εντόπισε σε άθλια κατάσταση στην πυλωτή της πολυκατοικίας της. Άρχισε να την περιποιέται συστηματικά μέχρι που γιατρεύτηκε. «Μια μέρα αποφάσισα να την ανεβάσω στο διαμέρισμα. Αυτό ήταν, δεν κατέβηκε ποτέ ξανά κάτω», δηλώνει η Στέλλα, για να συμπληρώσει: «Είναι ένας αξιαγάπητος κεραμιδόγατος. Ο πραγματικά φιλόζωος δεν κοιτά να έχει ζώα - ράτσες. Για 16 χρόνια είχα περσικό γατί. Πιο ευάλωτη, όμως, νοιώθω με αυτή που την έσωσα. Το να πας σε ένα pet shop και να πάρεις ένα ακριβό κατοικίδιο δεν σημαίνει πως είσαι φιλόζωος. Άσε που οι περισσότεροι τα χρυσοπληρώνουν και μετά τα παρατάνε».
Έμαθα από το κατοικίδιό μου «πολλά και σημαντικά. Το κυριότερο από αυτά ότι είναι ψυχούλες με τη δική τους νοημοσύνη και συναισθήματα. Στεναχωριούνται, θυμώνουν, χαίρονται, βαριούνται και κουράζονται. Πρέπει να τα σεβόμαστε και να φροντίζουμε για την επιβίωσή τους».
Οι σκανδαλιές «της Ρίτας είναι συνεχείς και με κάνουν να γελώ. Ειδικά στο μπάνιο. Φοβάται το νερό αλλά όλο έρχεται και παρατηρεί. Της φαίνεται τόσο τρομερό και παράξενο να πέφτει από το ντους νερό».
Η γκάφα που δεν θα ξεχάσω ποτέ «ήταν όταν μια φορά η Ρίτα μπήκε στην ντουλάπα. Πού να το φανταστώ! Την κλείδωσα ανυποψίαστη για μερικές ώρες κι όταν άρχισα να τη γυρεύω δεν την έβρισκα πουθενά. Όταν άνοιξα την ντουλάπα για να πάρω ένα μπουφάν, να βγω στον δρόμο και να την ψάξω, την είδα ανάμεσα στα ρούχα να… κοιμάται τον ύπνο του δικαίου».
Αυτό που αγαπώ στο κατοικίδιό μου «είναι, πιο πολύ, το απαλό γουργούρισμα. Είναι χαδιάρα, ενώ μες την
ησυχία της νύχτας, όταν όλα έχουν σωπάσει, η Ρίτα συνεχίζει ακάθεκτη να δείχνει πόσο χαρούμενη είναι. Επίσης με συγκινεί όταν τη βλέπω να κάθεται στα πόδια της μαμάς μου και να βλέπουν μαζί τηλεόραση. Είναι μια εικόνα πολύ τρυφερή».
Η νοοτροπία στην Κύπρο για τα κατοικίδια «δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Δυστυχώς, κάνουμε μεσάνυχτα σ' αυτά τα θέματα. Δεν υπάρχει καμία παιδεία και όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Οι παλιοί, βλέπετε, τα ζώα δεν τα είχανε και πολύ σε υπόληψη. Αν τους βοηθούσαν στις δουλειές είχε καλώς. Αν όχι, τότε δεν τα θέλανε. Αυτό επικρατεί ακόμα και στις μέρες μας. Δεν επιτρέπεται να βλέπουν ένα γατί και να το κλωτσούν ή να τσιρίζουν λες και είδαν τίγρη».
Αστυνομία ζώων «πρέπει επιτέλους να γίνει. Ο καθένας παίρνει έναν σκύλο, ειδικά κάποιοι κυνηγοί, κι αν δεν τους κάνει τον παρατάνε στα βουνά. Ξέρεις ποσά αδέσποτα σκυλιά μαζεύω κάθε χρόνο την περίοδο του κυνηγιού; Κι έρχονται μετά από καταφύγια και τα παίρνουν με την ελπίδα πως θα βρουν ένα σπίτι με αγάπη γι’ αυτά».
Τα καταφύγια σκύλων «τα αντιμετωπίζω με ανάμεικτα συναισθήματα, μιας κι έχω επισκεφθεί κάποια από αυτά. Από τη μια είναι η χαρά για την αγάπη των ανθρώπων, που προσπαθούν σε αντίξοες συνθήκες και με λίγα λεφτά να συντηρούν τα αδέσποτα, και από την άλλη η στεναχώρια γιατί μερικά ζωάκια περιμένουν για πολύ καιρό κάποιον να τα υιοθετήσει. Ο κόσμος μπορεί να στηρίξει τα καταφύγια σκύλων με πολλούς τρόπους. Πρώτον υιοθετώντας ένα ζωάκι. Δεύτερον με κάποιες μικρές εισφορές για τη φροντίδα των αδέσποτων. Τρίτον με το να γίνει κάποιος εθελοντής, βοηθώντας στις εργασίες ενός καταφυγίου».
Η κακοποίηση των ζώων «είναι καθημερινό φαινόμενο. Δεν επιτρέπεται να προσπαθεί ένα παιδάκι να κλωτσήσει μια γάτα και ο γονιός του να το βλέπει και να το ενθαρρύνει. Μια φορά αναγκάστηκα να επέμβω και να φέρω το παιδί σε επαφή με τη γάτα, ώστε να αντιληφθεί πως είναι ένα συμπαθητικό ζωάκι που δεν μας ενοχλεί οπότε ούτε κι εμείς πρέπει να το πειράζουμε».
Οι ποινές «δεν πέφτουν, επειδή αυτοί που δικάζουν ή εξετάζουν υποθέσεις κακοποίησης τις θεωρούν δευτερεύουσας σημασίας. Ξεχνάνε πως όταν κάποιος κακοποιεί ένα ζώο δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ασκήσει βία και σε άνθρωπο, γεγονός που συχνά κρύβει ψυχικές διαταραχές και προβλήματα».
Τα κατοικίδια ως δώρο «πρέπει να γίνονται όταν είμαστε σίγουροι ότι οι αποδέκτες θέλουν πραγματικά ένα ζωάκι, το οποίο θα φροντίζουν και ποτέ δεν θα το εγκαταλείψουν στον δρόμο. Τα ζώα, από τη στιγμή που μπαίνουν στο σπίτι μας, γίνονται μέλη της οικογένειάς μας».
Η στείρωση των ζώων «με βρίσκει σύμφωνη, καθώς
πιστεύω πως χρειάζεται ο έλεγχος των γεννήσεων, για να μην υπάρχουν αδέσποτα και ταλαιπωρημένα. Αυτό το φαινόμενο με τα τόσα σκοτωμένα σκυλιά και γατιά στους δρόμους το συναντάμε μόνο στις τριτοκοσμικές χώρες. Και ναι, είναι λυπηρό, αλλά σ’ αυτό τον τομέα εκεί ανήκουμε».
Κατοικίδιο στην οικογένεια «μέσα στο σπίτι και τη θαλπωρή κι όχι αλυσοδεμένο στην αυλή. Είναι το ωραιότερο πράγμα τα παιδιά να μεγαλώνουν με ένα ζωάκι στον χώρο τους. Να είναι κομμάτι της κάθε στιγμής τους. Να μοιράζονται αγκαλιές, χάδια, παιχνίδια και μυστικά. Μαθαίνουν έτσι να σέβονται και να αγαπάνε όλα τα ζώα και κατά προέκταση τη ζωή».
Γιώργος Τζωρτζής
Ποιος είπε ότι ο σκύλος και η γάτα ανήκουν σε αντίπαλα στρατόπεδα; Κάθε άλλο. Ο Μπούλης ο γάτος, που… νομίζει ότι είναι σκύλος, συνυπάρχει αρμονικά με τη Roxy το Λαμπραντόρ, που… πιστεύει ότι είναι άνθρωπος. Όσο μπερδεμένο κι αν ακούγεται αυτό, τα δυο τους τα βρίσκουν μια χαρά, μέχρι και που κοιμούνται μαζί. «Βασιλιάς του σπιτιού είναι, όμως, ο γάτος», δηλώνει και σκάει στα γέλια ο ηθοποιός, Γιώργος Τζωρτζής, για να σημειώσει ότι η Roxy και ο Μπούλης ομορφαίνουν την καθημερινότητά του.
Έμαθα από τα κατοικίδιά μου «να δίνω αγάπη χωρίς να μετράω και χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα».
Οι σκανδαλιές «είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Ο γάτος μου έχει εμμονή με ένα γατάκι - μπιμπελό στη βιβλιοθήκη. Πηγαίνει με κάθε ευκαιρία και το ρίχνει κάτω. Το βρίσκω πολύ αστείο, όπως και το γεγονός ότι τις γιορτές ανέβαινε στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και κοιμόταν. Όταν, πάντως, κάνουν κάποια σκανδαλιά εξαφανίζονται και η Roxy συνηθίζει να κλαίει ψεύτικα όταν μπαίνει τιμωρία».
Το πιο αστείο περιστατικό «ήταν με τον Μπούλη. Μια μέρα πήγα στο βενζινάδικο για καύσιμα. Κατέβηκα εγώ κι εκείνος πάτησε το κουμπί με το οποίο κλειδώνουν οι πόρτες, με αποτέλεσμα να με αφήσει έξω. Ξάπλωσε, μάλιστα, στη θέση μου και κοιμήθηκε. Εγώ, από την άλλη, έτρεχα να βρω το αντικλείδι μου».
Η νοοτροπία στην Κύπρο «θρέφει μια κοινωνία ανώριμη σε θέματα ευημερίας των ζώων, ένα κράτος χωρίς νόμους που να τα προστατεύουν. Έχουμε έλλειψη παιδείας σε τέτοια θέματα».
Αστυνομία ζώων «είναι κάτι που νομίζω ότι μόνο ως ανέκδοτο μπορούμε να αναφέρουμε. Πιστεύω πως ποτέ, δυστυχώς, δεν θα δούμε τη σύστασή της, κυρίως λόγω της νοοτροπίας μας».
Τα καταφύγια σκύλων «είναι χώροι τους οποίους ο κόσμος μπορεί να αδειάσει, αποκτώντας παντοτινούς φίλους. Δεν έχω επισκεφθεί κάποιο καταφύγιο, έχω εμπλακεί, όμως, πολλές φορές με διάφορα events που γίνονται για τη στήριξή τους. Όποιος με χρειαστεί, για τέτοια θέματα, είμαι στη διάθεσή του».
Η κακοποίηση ζώων «στην Κύπρο είναι, δυστυχώς, πολύ συχνή. Ένα περιστατικό κακοποίησης έγινε και η αφορμή για να αποκτήσω τον σκύλο μου. Ήμουν στο σουπερμάρκετ, όταν είδα έναν κύριο να σέρνει ένα κουταβάκι από το περιλαίμιο και να το πετάει έξω, κλωτσώντας το. Εκεί, φυσικά, αντέδρασα έντονα, βρέθηκα να φωνάζω και τελικά κατέληξα με ένα κουταβάκι που κανείς δεν το ήθελε, για προσωρινή φιλοξενία. Τελικά δεν άργησε να γίνει μέλος της οικογένειας και να μείνει μαζί μας για πάντα».
Οι ποινές «πρέπει να είναι τέτοιες που να προστατεύουν τα ζώα και τα δικαιώματά τους. Το απαιτώ αυτό από τη δικαιοσύνη. Η ιστορία του Μπίλυ, που τον πέταξαν έξω από το ξενοδοχείο σε μηχανή σύνθλιψης σκουπιδιών, ήταν ένα περιστατικό κακοποίησης ζώου που με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου, όπως και η αντιμετώπισή του. Δεν θα κρίνω εγώ ποιος έφταιγε και τι ποινή θα έπρεπε να του επιβληθεί, αλλά το να μην κρίνεται κανένας ένοχος για ένα τέτοιο έγκλημα είναι γεγονός που με εξοργίζει».
Τα κατοικίδια ως δώρο «είναι μια λάθος τακτική. Τα ζώα δεν είναι δώρο, είναι σοβαρή υπόθεση. Πρόκειται καθαρά για υιοθεσία και δεν είναι αντικείμενο. Είναι μια συγκατοίκηση. Γι’ αυτό κάποιος που αποκτά ένα κατοικίδιο πρέπει να είναι πολύ συνειδητοποιημένος για τις ανάγκες του».
Η στείρωση των ζώων «είναι κάτι που με προβλημάτισε. Έπρεπε να το κάνω ή όχι; Μίλησα, ωστόσο, με τον κτηνίατρο, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι η στείρωση κάνει καλό στο ζώο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συμβάλλει στη μείωση των αδέσποτων».
Κατοικίδιο στην οικογένεια «μαθαίνει στα παιδιά να είναι υπεύθυνα, να φροντίζουν και να αγαπούν τα ζώα. Ωστόσο δεν είναι για όλες τις οικογένειες τα κατοικίδια. Είναι γι’ αυτές που τα μέλη τους έχουν την ανάγκη για συμβίωση με ένα ζωάκι και μπορούν να κατανοούν τις ανάγκες του».
Τάσσος Κίσσας
Μπήκε στο στούντιο για τη φωτογράφιση με αέρα και πόζαρε δίπλα στον ιδιοκτήτη του όπως ένας σταρ. Το όνομα αυτού, Spark, που στα ελληνικά μεταφράζεται σε σπίθα. Ο Τάσσος Κίσσας απέκτησε τον σκύλο του πριν από τρία χρόνια, όταν άκουσε για κάποια σκυλάκια που αναζητούσαν σπίτι. «Υπάρχει λόγος που διαλέξαμε αυτό το όνομα. Ο Spark είχε αυτή τη σπίθα για να κρατηθεί στη ζωή, αφού λίγο έλειψε τις πρώτες ημέρες να τον χάσουμε λόγω αναπνευστικών προβλημάτων. Θεωρήσαμε, λοιπόν, πως έπρεπε να του χαρίσουμε αυτό το όνομα, για να μας θυμίζει τη μεγάλη προσπάθειά του να ζήσει», εξηγεί ο τερματοφύλακας του ΑΠΟΕΛ.
Το κατοικίδιό μου με έχει μάθει «πως τα σκυλιά μπορούν να σου προσφέρουν μόνο ευχάριστα συναισθήματα. Στιγμές γέλιου, χαράς και φυσικά απεριόριστη αγάπη».
Oι σκανδαλιές «είναι μέρος της ζωής του Spark
και ειδικά της νύχτας. Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω ποτέ τις ζημιές που έκανε κάποτε στη βεράντα του διαμερίσματός μας τις ώρες που κανονικά θα έπρεπε να κοιμάται».
Αυτό που αγαπώ στο κατοικίδιό μου «είναι ο μοναδικός χαρακτήρας του και το ότι πάντα καταφέρνει να με κάνει να γελώ και να ξεχνώ τις όποιες έγνοιες ή ανησυχίες έχω. Επίσης, υπήρξαν πολλές φορές που με συγκίνησε. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως πριν από λίγους μήνες, μια μέρα που ήμουν στεναχωρημένος, ήρθε και αφού κάθισε δίπλα μου, ξάπλωσε το κεφάλι του πάνω στα πόδια μου παρακολουθώντας με, λες και είχε αντιληφθεί τι περνούσα και ήθελε να με κάνει να νοιώσω καλύτερα».
Η νοοτροπία στην Κύπρο για τα κατοικίδια «έχει αλλάξει προς το καλύτερο την τελευταία δεκαετία, όμως γενικά δεν είμαστε αρκετά ευαισθητοποιημένοι ως κοινωνία για τα δικαιώματά τους».
Αστυνομία ζώων «πρέπει να δημιουργηθεί, γιατί είναι κεφάλαιο σημαντικό για την ευημερία τους. Θεωρώ πως με τη σύστασή της θα δοθούν λύσεις σε πολλά άλυτα, μέχρι στιγμής, καθημερινά προβλήματα».
Καταφύγια σκύλων «έχω επισκεφθεί και πρέπει να αναφέρω πως είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι στους χώρους αυτούς, για να κρατούν τα σκυλιά στη ζωή και να τους προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να είχαν όλα μια στέγη και να μη βρίσκονταν εκεί, στερούμενα την καθημερινή στοργή ενός ιδιοκτήτη. Δυστυχώς, όμως, ο αριθμός των σκυλιών που χρειάζονται φροντίδα αυξάνεται καθημερινώς, τα καταφύγια έχουν τεράστιες ανάγκες και χρειάζονται όλη τη στήριξη που μπορούν να έχουν. Η πολιτεία θα έπρεπε να έχει κονδύλια για τον σκοπό αυτό και οι εθελοντές να ήταν περισσότεροι είτε στηρίζοντας με χρήματα, τροφές ή φάρμακα είτε με λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους, προσφέροντας βοήθεια για τη λειτουργία τους».
Η κακοποίηση των ζώων «θα έπρεπε να προκαλεί στον καθένα οργή και αγανάκτηση. Αυτό είχα νοιώσει, πολύ πρόσφατα, όταν είδα ένα βίντεο - ντοκουμέντο με σκυλί το οποίο υπέφερε και σπαρταρούσε, γιατί κάποιος απερίσκεπτος θεώρησε σωστό να το δηλητηριάσει».
Οι ποινές «πρέπει να γίνουν αυστηρότερες, αφού μόνο αν τιμωρηθούν κάποιοι παραδειγματικά θα αρχίσουν όλοι να παίρνουν στα σοβαρά τα αβοήθητα ζώα».
Τα κατοικίδια ως δώρο «είναι καλό μόνο στις περιπτώσεις που ο αποδέκτης είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα έχει έναντί τους. Αυτοί που τα χαρίζουν πρέπει να είναι σίγουροι για την επιλογή τους».
Η στείρωση των ζώων «είναι αναγκαία τόσο για λόγους υγείας όσο και για τη μείωση των αδέσποτων και εγκαταλειμμένων σκυλιών».
Κατοικίδια στην οικογένεια «αποτελούν παράγοντα που συμβάλλει στο δέσιμο των μελών της, με
ένα μοναδικό τρόπο που μόνο ένα σκυλί, για παράδειγμα, μπορεί να τα καταφέρει».
Μαρία Καττάμη
Λατρεύει τα ζώα και δεν διστάζει να ανοίξει τις πόρτες της για ένα ακόμα αδέσποτο που αναζητά σπίτι. Απόδειξη το γεγονός ότι έχει στο σύνολο πέντε σκυλάκια και μια γάτα. Η Μαρία Καττάμη φωτογραφήθηκε, ωστόσο, με τον Νuno, που είναι και ο πιο φρόνιμος. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πάντα ζωάκια. Κάθε μέρα χαμογελάω όταν τα αντικρίζω και η θετική ενέργεια που μου βγάζουν είναι τεράστια», ομολογεί.
Έμαθα από τα κατοικίδιά μου «την αληθινή και παντοτινή αγάπη, που δύσκολα βρίσκει κανείς στις ανθρώπινες σχέσεις».
Οι σκανδαλιές «δεν τελειώνουν ποτέ. Δεν θα ξεχάσω όταν άφησα κατά λάθος την πόρτα του σαλονιού ανοιχτή και μπήκαν όλοι μέσα, γεμίζοντας τρύπες τον καινούργιο μου καναπέ».
Αγαπώ τα κατοικίδιά μου «και τα μεγαλώνω σαν παιδιά μου.
Δεν θα ξεχάσω όταν ήμουν έγκυος στις δίδυμες κόρες μου κι εκείνα ενστικτωδώς ξάπλωναν το κεφάλι τους για ώρες πάνω στη φουσκωμένη κοιλιά μου, ώστε να νοιώσω την προστασία που μου προσέφεραν».
Η νοοτροπία στην Κύπρο για τα κατοικίδια «διέπεται από ρατσισμό. Δεν είμαστε ευαισθητοποιημένοι, ειδικά όσον αφορά στα αδέσποτα. Αν δεν είναι ράτσας κανείς δεν τα θέλει».
Αστυνομία ζώων «είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθεί στην Κύπρο, για να δοθεί ένα τέρμα στις δηλητηριάσεις και την κακοποίηση. Είναι ένα τεράστιο έγκλημα και οι ένοχοι πρέπει να συλλαμβάνονται και να τιμωρούνται».
Στα καταφύγια σκύλων «είμαι εθελόντρια και νοιώθω πίκρα γι’ αυτά που βλέπω. Οι χώροι είναι υπερπλήρεις από σκυλιά ανεύθυνων ιδιοκτητών, που καταλήγουν εκεί σε άθλια κατάσταση, φοβισμένα, κακοποιημένα και άρρωστα. Οι εθελοντές είναι ελάχιστοι και δεν προλαβαίνουν την καθημερινή φροντίδα τους. Ο κόσμος μπορεί και πρέπει να βοηθά, προσφέροντας χρήματα, τροφές και άλλα είδη πρώτης ανάγκης».
Η κακοποίηση ζώων «είναι φαινόμενο που με θλίβει. Στην μνήμη μου κρατώ πάντα την υπόθεση του Μπίλυ. Ένα αδέσποτο σκυλάκι πετάχτηκε σε μηχανή καταστροφής χαρτιού, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα. Αν είναι ποτέ δυνατόν…».
Τα κατοικίδια ως δώρο «πρέπει να γίνονται σε άτομα που είμαστε σίγουροι ότι θα τα αγαπάνε και θα τα φροντίζουν. Σε αντίθετη περίπτωση θα γίνουμε άθελά μας συνένοχοι σε μια διαρκή κακοποίηση».
Η στείρωση των ζώων «είναι απαραίτητη. Υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα και δεν χρειαζόμαστε άλλα».
Κατοικίδιο στην οικογένεια «θα πει δύναμη που την κρατάει δεμένη. Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν χωρίς φραγμούς και διδάσκονται πράγματα που δεν αγοράζονται. Τα κατοικίδια είναι ο καλύτερος φίλος που μπορεί να έχει ο άνθρωπος».
