Πολυξένη Σάββα: «Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί έγινα ηθοποιός»
09:04 - 09 Δεκεμβρίου 2015
Η καλλιτεχνική ανησυχία υπήρχε μέσα της από πάντα και την εκδήλωνε από τότε που ήταν στο σχολείο, διαλέγοντας χορό και μουσική αλλά και στήνοντας δικές της παραστάσεις στο σπίτι με τις φίλες της. Κάποια στιγμή στη ζωή της η ανησυχία αυτή βρήκε τη στέγη της στην υποκριτική και η Πολυξένη Σάββα είναι σήμερα μία από τις αξιαγάπητες ηθοποιούς, με το ρόλο της διάσημης παπαδιάς στην Πρώτη Σταγόνα.
Έχεις πει ότι «δεν μπορείς να θυμηθείς πώς έγινες ηθοποιός. Να υποθέσω όμως ότι ήταν κάτι που είχε φανεί από νεαρή ηλικία;
Κατά τη σχολική ηλικία είχα διάφορες καλλιτεχνικές ανησυχίες. Πήγαινα χορό και μουσική. Μου άρεσαν τα Νέα Ελληνικά και η Λογοτεχνία πάρα πολύ. Διάβαζα από μικρή ηλικία. Στα 12 μου είχα ζητήσει από τη μητέρα μου να γνωρίσω τη Ζωρζ Σαρή. Θυμάμαι να βυθίζομαι μέσα σε βιβλία, να κατασκευάζω τους πρωταγωνιστές στο μυαλό μου. Το διάβασμα είναι πολύ στη ζωή μου. Είμαι από αυτούς που ακόμη αγοράζουν εφημερίδα την Κυριακή. Μου αρέσει η επαφή με το χαρτί. Όταν διάβαζα ένα βιβλίο κατασκεύαζα μόνη μου τις φιγούρες τους, τι φορούν και πως δρουν. Η φαντασία μου ήταν ιδιαίτερα έντονη, ακόμη και σήμερα.
Πώς κατέληξες τελικά να γίνεις ηθοποιός;
Σπούδαζα Κοινωνική Ανθρωπολογία στην Αθήνα. Προετοιμαζόμουν μια ζωή να πάω Γαλλία αλλά τελικά επειδή πέρασα Αθήνα, αποφάσισα να πάω. Οι γονείς μου με στήριζαν πάντα πάρα πολύ. Και τους ανακοίνωσα μέσω τηλεφώνου την απόφαση μου ότι θα δώσω εξετάσεις για ηθοποιός. Τελικά, πέρασα στο Εθνικό Θέατρο και έμεινα 12 χρόνια στην Ελλάδα.
Ποιο ήταν το πιο ξεχωριστό πράγμα που έζησες στην Αθήνα;
Δεν ξέρω αν ήταν μία παράσταση που συμμετείχα ή αν ήταν η συναναστροφή μου γενικά με κάποιους ανθρώπους. Κάθε εμπειρία για μένα είναι ξεχωριστή. Είμαι πολύ ευγνώμων άνθρωπος για όλα αυτά που έχω και το ότι ήμουν στην Αθήνα ήταν σημαντική εμπειρία συνολικά. Και στο ότι ήμουν στην ομάδα του Κραουνάκη ήταν κάτι τεράστιο για μένα.
Σε ποια δουλειά του Κραουνάκη συμμετείχες;
Στο Αριστοφάνους 11, μία μουσικοθεατρική παράσταση. Σημαντική, όμως, εμπειρία θεωρώ ότι ήταν και είναι οι φίλοι μου, θεατρικοί και προσωπικοί και αυτοί που είναι ακόμη στην Ελλάδα. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους στη ζωή που να μπορείς να επικοινωνείς και να σας συνδέουν πράγματα.
Η επιστροφή σου στην Κύπρο είναι μόνιμη;
Δεν μπορούμε ποτέ να πούμε τη λέξη «μόνιμα» νομίζω. Είναι πολύ εύκολες οι μετακινήσεις σήμερα και το «μόνιμα» είναι μια λέξη που δεν θέλω να έχω στο λεξιλόγιό μου. Μου αρέσει η λέξη «τώρα». Τον τελευταίο 1.5 χρόνο είμαι μόνιμα εδώ λόγω της δουλειάς, όταν ξεκίνησε και η Πρώτη Σταγόνα.
Πώς προέκυψε ο ρόλος σου στην Πρώτη Σταγόνα;
Με πήραν μια μέρα τηλέφωνο γιατί ήθελαν αντικαταστάτρια για το ρόλο της παπαδιάς και χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα, είπα ναι. Ενώ γενικά σκέφτομαι και ζυγίζω πολύ τα πράγματα, αυτή ήταν μια αυθόρμητη απόφαση. Δηλαδή Παρασκευή νύχτα με πήραν τηλέφωνο και τη Δευτέρα είχα ξεκινήσει.
Αν και έγινε πολύ γρήγορα όλα αυτό, πήρες ένα πολύ επιτυχημένο ρόλο…
Ναι, δεν μπορείς να μην αγαπάς την παπαδιά. Γενικά, τους ρόλους μου τους αγαπώ πάρα πολύ. Τους δικαιολογώ και τους υπερασπίζομαι. Ο Λώρης είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος και τέρας παρατηρητικότητας και είναι τρομαχτικό (με τη θετική έννοια) το πόσο εύστοχα γράφει για κάποιους ανθρώπους. Και το ρόλο τον χτίσαμε κατά κάποιο τρόπο μαζί. Δηλαδή, εγώ έπαιζα και ο Λώρης με παρακολουθούσε και έγραφε.
Τελικά σου βγήκε σε καλό η αυθόρμητη αυτή απόφαση;
Ναι, είναι από τα καλύτερα δώρα που ήλθαν στη δουλειά μου. Ήλθε και σε μία περίοδο πολύ δύσκολη και ήταν κάτι σαν δώρο για μένα. Δεν πρόλαβα να στεναχωρηθώ για μιαν άλλη δουλειά που ναυάγησε στην Αθήνα και ήλθε αυτό. Γιατί γενικά, είμαι άνθρωπος που στεναχωριέται εύκολα. Και όχι μόνο ήλθε μου άνοιξε και ένα εντελώς καινούριο κόσμο. Και δεν εννοώ την αναγνώριση από τον κόσμο. Μιλώ για το γεγονός ότι εγώ θυμήθηκα ξανά γιατί κάνουμε θέατρο.
Η αναγνώριση από τον κόσμο πόσο επηρέασε τη ζωή σου;
Δεν μπορώ να πω ότι με άλλαξε. Κυκλοφορώ όπως κυκλοφορούσα πάντα. Θα πάω στο σουπερμάρκετ με τις φόρμες για παράδειγμα. Δεν θέλω αυτό το πράγμα να με επηρεάσει στο πως εγώ αντιμετωπίζω τη μέρα μου. Θέλω να είναι κάτι παράλληλο με τη ζωή μου. Είναι λες και η γειτονιά μεγάλωσε και σε ξέρει περισσότερος κόσμος και τους γνωρίζεις κι εσύ. Μου αρέσει και συγκινούμαι. Δεν με τρομάζει, γιατί δεν έχω κάτι να κρύψω. Αλλά ούτε με κάνει να «κοκορεύομαι». Δεν θα μπω στη διαδικασία να γίνω κάτι άλλο.
Τι κοινά χαρακτηριστικά έχεις με την παπαδιά και τι δεν θα έκανες με τίποτα που κάνει αυτή;
Έχω πάρα πολλά κοινά μαζί της, γιατί εν μέρει εγώ την κατασκεύασα. Η παπαδιά είναι η Πολυξένη γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο για να το μιμηθώ. Γεννήθηκε μαζί μου. Έχουμε κοινό ρυθμό ζωής. Έχουμε κοινή χαρά, κοινά πάθη. Μου αρέσει πάρα πολύ η σχέση που έχει με τον άντρα της. Εγώ δεν είμαι καθόλου κτητική βέβαια στις σχέσεις μου. Αντιθέτως, έχω συνέχεια τον φόβο ότι ο άλλος μπορεί να πιέζεται και αυτό με κάνει έως και διακριτική. Σε σημείο πολλές φορές που ο άλλος να νομίζει ότι δεν με νοιάζει. Σέβομαι πολύ το χώρο του άλλου και θέλω να είναι ευτυχισμένος. Δεν θέλω να νιώθει ότι επεμβαίνω στη ζωή του, αλλά σε σημείο που φτάνει στο άλλο άκρο. Δεν έχει με το πόσο αγαπάς τον άλλο όμως αυτό. Θέλω ο άλλος να είναι εκεί γιατί θέλει και επειδή υπάρχει εμπιστοσύνη. Αυτό που κάνει δηλαδή η παπαδιά, η διαρκής ζήλια και η διαρκής κατασκευής σεναρίων είναι κάτι που δεν το αντέχω.
Παρόλα αυτά έχουν πολλή αγάπη μεταξύ τους. Έχουν κάτι πολύ σωστό ως ζευγάρι, που ξεχνούν τα λάθη αμέσως. Το έχω κι εγώ αυτό. Δεν κρατώ κακία, ούτε πάθη. Δεν έχω τη ζήλια και την κτητικότητα που έχει η παπαδιά αλλά ούτε και το κουτσομπολιό.
Για σένα το κουτσομπολιό είναι κάτι κακό;
Κάποια στιγμή ρώτησα τον Λώρη γιατί η παπαδιά είναι κουτσομπόλα και μου το δικαιολόγησε πολύ σωστά. Η ίδια δυσκολεύεται να κάνει παιδί, γι’ αυτό ασχολείται με τα προβλήματα των άλλων για να επικαλύπτει τα δικά της. Το κουτσομπολιό είναι κάτι που μπορεί να φέρει καταστροφικά αποτελέσματα. Δεν έχεις δικαίωμα να επεμβαίνεις στις ζωές των άλλων.
Είσαι και στο θέατρο παράλληλα…
Παίζω στη Λωξάνδρα στον ΘΟΚ. Έχω δύο ρόλους, της θετής κόρης της Λωξάνδρας, Αγαθώ και την κόρη της Ελεγκάκη, Ευφημία. Είναι μια απαιτητική παράσταση. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου. Το μίγμα των δύο γενιών το παλιών και των νέων ηθοποιών είναι πιστεύω ο λόγος που είναι τόσο επιτυχημένη η παράσταση. Η Ελισάβετ είναι ένας άνθρωπος γενναιόδωρος και δοτικός, με τεράστια αποθέματα αγάπης και ήταν μεγάλη στιγμή για μένα η γνωριμία μου μαζί της.
Και μία τελευταία ερώτηση. Τι σκέφτεσαι για το μέλλον;
Δεν υπάρχει κάτι προγραμματισμένο για το μέλλον αυτή τη στιγμή. Το μόνο πράγμα που είναι σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολλά όνειρα και πολλές σκέψεις. Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά μου, που ξυπνώ το πρωί και έχω 15 ώρες γυρίσματα. Είναι πολύ παρήγορο για μένα.
Πράξια Αρέστη
Φωτογραφία: Ανδρέας Λουκαΐδης
