NULL
10:09 - 08 Νοεμβρίου 2015
Αν έβαζα τους μήνες σε μια σειρά, ανάλογα με τον βαθμό προσμονής τους, ο Νοέμβριος θα πάτωνε μάλλον πρώτος, γιατί απλώς δεν έχει κάτι να περιμένεις και φαντάζει, ως εκ τούτου, θλιβερά ανιαρός. Και είναι, θα έλεγα, καθώς δεν έχει αργίες, δεν προσφέρει εύλογες δικαιολογίες για μίνι διακοπές τύπου σκασιαρχείο, δεν περιλαμβάνει γιορτές - αφορμές για shopping ή για μικρές, έστω, αθώες κραιπάλες, πλην των ονομαστικών που έχουν κι αυτές σιγά - σιγά ατονήσει.
Γενικά κανείς δεν μας θυμάται τον Νοέμβριο. Όλοι και όλα έρχονται μαζεμένα Δεκέμβρη - Γενάρη: Ο Άγιος Βασίλης, οι συγγενείς, τα πεθερικά , οι μάγοι με τα δώρα, τα βαφτιστήρια που θέλουν δώρα, το στρες, βρε αδελφέ, της μεγάλης των υπερβολών γιορτής που σε κρατά θες δεν θες στην πρίζα και σε κινητοποιεί ακόμα και σε λανθάνουσες καταστάσεις, όταν είναι να συναντήσεις «πάλι» κι αυτά τα Χριστούγεννα την ξεχασμένη κι όχι τυχαία όλο τον χρόνο συμπεθερά .
Ενώ ο Νοέμβρης, τζίφος. Ηρεμία, τάξη και ανιαρή ασφάλεια. Κανείς δεν έρχεται αν δεν τον καλέσεις εκτός κι αν σε λεν Ανδρέα κι αυτό στα τέλη, κολλητά στον Δεκέμβριο, ή αν έχεις αποφασίσει να το δεις το θέμα «Νοέμβρης» αλλιώς.
Δεν έχει αργία, την παίρνεις με το χέρι σου αναλόγως. Μένεις ξάπλα και το παίζεις άρρωστος, δεν πας γραφείο ή παίρνεις άδεια κανονικά, λες «κουράστηκα, θα ξεκουραστώ μια - δυο μέρες» και έφυγες. Και κάπου εκεί γιορτάζεις. Δεν έχει γιορτή; Την φτιάχνεις. Με τον τρόπο σου! Καλείς όποιον θέλεις, κάνεις και στο σπιτάκι σου αλλαγούλες μικρές, χαριτωμένες, βάζεις λίγο περισσότερο χρώμα για να χαρείς, φέρνεις κοντά σου καλή παρέα, μαγειρεύεις παλιές καλές συνταγές, κάνεις μια πρωινή απόδραση στο βουνό ή πας για ένα φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα στην παραλία «σου».
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένεις τον Αύγουστο. Βρες τον ήλιο και βάλε τον στο φθινόπωρό σου. Αγάπησε κάθε στιγμή που φτιάχνεις και ζήσε την όπως τη θες. Ανιαρός ο Νοέμβριος; Και τι έγινε, φτιάξε εσύ τον δικό σου!
