ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: A mum’s tale

Καθόμαστε στη βεράντα, πίνουμε σπιτική λεμονάδα και τα λέμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Με στιλ ανεπιτήδευτα ευπροσήγορο η πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς γρήγορα κάνει την ομάδα του Celebrity να νιώθει «σαν στο σπίτι της», σε σημείο που να μη μένει γωνιά του απάτητη, στην προσπάθεια να βρεθούν τα προσφιλή στον φακό σημεία. Όσο για τα κορίτσια, από τη μια το απολαμβάνουν κι από την άλλη κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Τη Μαλβίνα την περιμένει η φίλη της, η Λεώνη έχει να πάει σε πάρτι. Η μαμά κοιτά το ρολόι: «Προλαβαίνουμε». Κι εμείς, ως απλοί παρατηρητές, λέμε πως αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και το μότο μιας γυναίκας που ισορροπεί στα ψηλότερα σκαλοπάτια της καριέρας, έχοντας ψηλά τις αξίες της οικογένειας.

Η οικογένεια ζει σ’ ένα σπίτι ζωντανό. Η Λεώνη εξασκείται στις φιγούρες του χιπ χοπ μετά μουσικής με δυο φίλες της, την ίδια ώρα η Μαλβίνα δοκιμάζει καινούργιες παρτιτούρες στο πιάνο, ο μπαμπάς ψηλώνει την ένταση της τηλεόρασης για ν’ ακούσει ειδήσεις και η μαμά πάνω - κάτω, μια στον ένα και μια στον άλλο, για να βεβαιωθεί, προτού φύγει για ένα από τα συνήθη επαγγελματικά δείπνα, πως όλα θα γίνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα της μέρας. Την ίδια ώρα ο Ρούνι και η Ντέιζι, με γαυγίσματα και σκέρτσα, απαιτούν το δικό τους μερίδιο σημασίας: «Μου αρέσει να υπάρχει πρόγραμμα στο σπίτι, όπως και στη δουλειά, και να τηρείται. Δεν μου αρέσει το ‘φλου’, θέλω προγραμματισμό και τάξη. Καλός ο αυθορμητισμός, αλλά μέχρι ενός σημείου». 

Στο σημείο αυτό υπάρχει, ευτυχώς, σύγκλιση και με τον σύζυγο, με αποτέλεσμα να έχουν περάσει στα κορίτσια την κουλτούρα πως «με πρόγραμμα μπορούμε να τα προλάβουμε όλα». Έτσι, στα 13 και 11 τους χρόνια, Λεώνη και Μαλβίνα αντίστοιχα, έχουν ψηλές επιδόσεις στα σχολεία τους και δεν μένουν πίσω από τα χόμπι τους. Χορό, πιάνο, ζωγραφική, μέσα σε όλα, και το σπίτι μια την άλλη γεμάτο με τις παρέες τους: «Αν και διαφορετικοί χαρακτήρες, είμαστε καλό team με τον Αντρέα όσον αφορά στην οργάνωση και τον προγραμματισμό της οικογένειας», ομολογεί η Δήμητρα, η οποία μας δίνει, με την προσήνεια που τη χαρακτηρίζει, την ευχέρεια να την αποκαλούμε με το μικρό της. Οι μικρές, λίγο μαζεμένες στην αρχή, γρήγορα εγκλιματίζονται κι έρχονται κοντά. Η μαμά θα μιλήσει γι’ αυτές, πρέπει να ξέρουν, να πουν κι οι ίδιες τα δικά τους. Και συν τοις άλλοις ακούνε πως έχει αρχίσει να μιλά για τα παιδικά της χρόνια. Πώς ήταν η μαμά τους παιδί; Αυτό τις κρατά δυο φορές σε εγρήγορση. Θέλουν ν’ ακούσουν, να μάθουν, πιάνονται από τις κουβέντες της, την πειράζουν, της κάνουν και καμιά παρατήρηση μέσα - μέσα.  Οι κόρες, εξάλλου, πάντα κάτι παραπάνω ξέρουν και καταλαβαίνουν, ερμηνεύοντας τα σήματα που εκπέμπει το κατά τα άλλα γλυκύτατο χαμόγελο της μαμάς, που της ζητάμε να γυρίσει πίσω στην πατρική οικογένεια, η οποία αποδεικνύεται ότι καθόρισε, με τις πράξεις και τη φιλοσοφία της, τη στάση της ίδιας έναντι της οικογένειάς της αλλά και την απαιτητική επαγγελματική της καριέρα. 

 

Περιγράψτε μας λίγο το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε. 
Η οικογένεια μου υπήρξε πάντα αγαπημένη και υποστηρικτική σε όλα τα στάδια της ζωής μου. Έχω πολύ ευχάριστες και ξέγνοιαστες παιδικές αναμνήσεις. Μοναδικός μου αδελφός είναι ο Λάμπρος, ο οποίος ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Κρατούμε επαφή τηλεφωνικώς και βρισκόμαστε κάθε φορά που έρχεται στην Κύπρο. Είχαμε πάντα καλή σχέση. Ακόμη και την εποχή που τσακωνόμασταν περνούσαμε πολύ όμορφα. 

 

Ποια είναι τα πολυτιμότερα στοιχεία που κρατάτε, μέχρι σήμερα, από τα παιδικά σας χρόνια;
Σίγουρα κρατώ την αγάπη με την οποία μεγάλωσαν εμένα και τον αδελφό μου οι γονείς μας. Πέρα από αυτό, κρατώ τον θαυμασμό που ένιωθα και νιώθω γι’ αυτούς, και ειδικά τον πατέρα μου, που υπήρξε για μένα πρότυπο αυτοδημιούργητου και πολυμήχανου ανθρώπου που ποτέ δεν τα έβαζε κάτω. 

 

Τι αρχές ή συμβουλές θυμάστε από τον πατέρα σας;
Σίγουρα και οι δύο γονείς μου έχουν επηρεάσει σημαντικά τη ζωή μου. Η συμβουλή και η στήριξη του πατέρα μου, όμως, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε πραγματικά πολύτιμη. Οι καλύτερες συμβουλές από τον πατέρα μου ήταν να θέτω υψηλούς στόχους και να εργάζομαι σκληρά για να τους φτάσω. Επίσης, να προσπαθώ πάντα να βρίσκω και να εστιάζομαι στα θετικά στοιχεία σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση και να επιμένω μέχρι τέλους. Αντιμετώπισα αρκετές δυσκολίες και προκλήσεις στη ζωή μου, στις οποίες κατάφερα να αντεπεξέλθω ακολουθώντας αυτή την προσέγγιση ζωής. Μπορώ να πω ότι έχουν καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τον χαρακτήρα μου αλλά και την πορεία μου στη ζωή.

 

Πώς ήταν η μητέρα της και ποιο ρόλο είχε στην οικογένεια;
Η μητέρα μου ήταν και είναι ένας πολύ γλυκός και υπομονετικός άνθρωπος. Παράλληλα όμως ήταν πάντα μια πολύ δυναμική γυναίκα, που στήριζε τον πατέρα μου σε όλες τις δύσκολες αποφάσεις στη ζωή. Είναι άνθρωπος που πάντα βάζει την οικογένεια πάνω απ’ όλα, ακόμα και από τον εαυτό της. Υπήρξε θα έλεγα αυστηρή ως μαμά και δεν δίσταζε να μας τιμωρεί όταν μας άξιζε. Ειδικά εμένα που ήμουν πιο ζωηρή και άτακτη. Σήμερα, πάντως, είναι μια υπέροχη γιαγιά για τις κόρες μου, που δεν τους χαλά χατίρι και μπορώ να πω ότι τις κακομαθαίνει κιόλας!

 

Αντιλαμβάνομαι, από τα λεγόμενά σας, ότι οι γονείς σας βρέθηκαν ενώπιον δύσκολων αποφάσεων και συγκυριών κατά τη διάρκεια της κοινής τους ζωής. 
Ο πατέρας μου Λεωνίδας, με καταγωγή από την Κερύνεια, από τα 30 του χρόνια είχε το δικό του εργοστάσιο στη Μια Μηλιά, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα μου, Αρετή. Τα έχασε όλα το 1974 με την Τουρκική Εισβολή και τόλμησε να δραστηριοποιηθεί εκ νέου, με δικό του εργοστάσιο,  στη Νιγηρία κι έπειτα ξανά στην Κύπρο. Όλα τα χρόνια που απουσίαζε, 15 συνολικά, η οικογένεια πηγαινοερχόταν. Η μαμά τον στήριζε κι εκείνος εργαζόταν, ελισσόταν όταν έπρεπε και έβρισκε τους τρόπους να δημιουργεί και να κερδίζει τα απαραίτητα, ώστε να μη μας λείψει τίποτα, ειδικά στον τομέα της μόρφωσης, στον οποίο και οι δυο επένδυαν. Τους είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

 

Φαντάζομαι ότι ήσασταν από τις «καλές μαθήτριες», αν και ζωηρή όπως είπατε και δεν μας ξέφυγε, άρα θέλουμε και μια - δυο πικάντικες λεπτομέρειες.
Καλή μαθήτρια ήμουν, τυπική στις υποχρεώσεις μου, αλλά αρκετά άτακτη - όχι στο σχολείο αλλά στο σπίτι - σε αντίθεση με τον αδελφό μου, που σπάνια οι αταξίες του απασχολούσαν τους γονείς μας, ενώ οι δικές μου συχνά αποτελούσαν το θέμα της οικογένειας. Μη φανταστείτε τίποτα το… τρομερό. Η μαμά και ο μπαμπάς, όμως, ανησυχούσαν και με το δίκιο τους, όταν γυρνούσα με τα άλλα παιδιά στις γειτονιές, ενώ είχε νυχτώσει και συν τοις άλλοις ήμουν και ριψοκίνδυνη, εξού και τρεις φορές κατέληξα στις Πρώτες Βοήθειες γιατί κτύπησα πάνω στο παιγνίδι. 

 

Ζωηρή και αντιδραστική;
Δεν θα έλεγα αντιδραστική, αλλά διεκδικητική. Ήμουν πάντα με την άποψη στο στόμα, την οποία στήριζα με επιχειρήματα. 

Έχουν αντέξει στον χρόνο κάποιες φιλίες των παιδικών και μαθητικών σας χρόνων;
Ναι, διατηρώ επαφή με τέσσερις - πέντε φίλες από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, με τις οποίες προσπαθούμε να δημιουργούμε ευκαιρίες για να τα λέμε. Σε οικογενειακό επίπεδο, διατηρούμε σταθερές φιλίες εδώ και 10 – 15 χρόνια. 

Σίγουρα σήμερα υπάρχει πολύ λιγότερος διαθέσιμος χρόνος, καθώς τόσο εγώ όσο και ο σύζυγος μου εργαζόμαστε πολλές ώρες. Γενικά σήμερα οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο πιεστικοί. Θα ήθελα οι πολλές μου επαγγελματικές υποχρεώσεις να μου άφηναν περισσότερες ώρες με τις κόρες μου. Έχουν αλλάξει και οι αντιλήψεις για τον ρόλο της γυναίκας που πλέον συνδυάζει καριέρα και οικογένεια. Όμως προσπαθώ να αντισταθμίσω την απουσία μου, φροντίζοντας ο χρόνος μαζί τους να είναι όσο γίνεται πιο ουσιαστικός και ποιοτικός. Θεωρώ επίσης ότι είναι πολύ πιο σημαντικό, μέσω του παραδείγματος του δικού μου, να περάσω στις κόρες μου το μήνυμα ότι μπορούν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Πώς μπορεί κανείς να κυνηγήσει τα όνειρά του;
Βάζεις πρώτα ψηλά τους στόχους σου, προετοιμάζεσαι, μέσω της μόρφωσης και των γνώσεων που αποκτάς, ώστε να δημιουργήσεις το υπόβαθρο και να τους πετύχεις, αξιοποιώντας παράλληλα τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να πείσεις για την αξία σου.

Μια γυναίκα είναι πιο δύσκολο να πείσει, ειδικά σε ένα δύσκολο πόστο. Πώς εσείς τα καταφέρατε;
Μια γυναίκα, για να πείσει σε ένα απαιτητικό πόστο, χρειάζεται να εργαστεί και να αποδείξει δυο και τρεις φορές περισσότερο από έναν άνδρα ότι αξίζει, ώστε να την αναγνωρίσουν. Δεν πρέπει, όμως, αυτό να την κάνει να δειλιάζει, όπως λέω συχνά και σε συγκεντρώσεις γυναικείων φορέων, όπου με καλούν για ομιλίες και συζήτηση.

Ποιες αρχές δίνετε στα παιδιά σας; Ποια τα πολυτιμότερα στοιχεία που θέλετε να κρατήσουν από εσάς και τον σύζυγό σας; 
Αυτό που τονίζω συνέχεια στα παιδιά μου είναι η σημασία της μόρφωσης. Οι περιουσίες και γενικώς τα υλικά αγαθά μπορεί να χαθούν ή να καταστραφούν, η γνώση μένει. Η σωστή μόρφωση και η άριστη γνώση του αντικειμένου με το οποίο θέλουν να ασχοληθούν είναι τα εφόδια στα οποία θα πρέπει να στηριχθούν για να πετύχουν. Γενικότερα, προσπαθώ να τις μεγαλώσω με τρόπο ώστε στην μετέπειτα ζωή τους να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις και να μην εξαρτώνται από τον σύζυγο τους ή τους γονείς τους. 

 

Ποιο είναι το μότο σας ως μαμάς για τα παιδιά σας;
Καλή μόρφωση, σκληρή δουλειά, προσήλωση στους στόχους, αλλά και αγάπη γι’ αυτό με το οποίο ασχολούνται.

 

Βλέπετε χαρακτηριστικά δικά σας στις κόρες σας;
Η Μαλβίνα είναι πιο ήσυχη και εσωστρεφής και πιστεύω ότι μου μοιάζει σε όψη περισσότερο, ενώ η Λεώνη αρκετά πιο ζωηρή, λίγο ταραξίας θα έλεγα. Μου θυμίζει αρκετά τον εαυτό μου σε χαρακτήρα όταν ήμουν στην ηλικία της. Μου αρέσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι παρά τις διαφορές τους είναι πολύ αγαπημένες μεταξύ τους και μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα. Η μεγαλύτερη είναι προστατευτική προς τη μικρή και η μικρή τη θαυμάζει και ζητά την άποψή της για αρκετά θέματα.

 

Πώς είναι η μαμά Δήμητρα Καλογήρου; 
Νιώθω ότι είμαι λιγότερο «μαμά του σπιτιού» και νοικοκυρά, όπως ήταν η μητέρα μου.  Έχουν αλλάξει βέβαια τα δεδομένα.  Δεν μαγειρεύω, ούτε καθαρίζω, οι ρυθμοί του σήμερα διαφέρουν πολύ.  Έχω όμως λίγα φαγητά και ακόμη λιγότερα γλυκά τα οποία νομίζω πως φτιάχνω καλά και είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω όταν βρίσκω λίγο χρόνο. Όταν αφυπηρετήσω έχω σκοπό να ασχοληθώ περισσότερο.  Χρυσοχέρες η μαμά και η πεθερά, οπότε είναι δύσκολο να τις συναγωνιστώ!  Γενικότερα, μου αρέσει να υπάρχει πρόγραμμα στο σπίτι και να τηρείται. 

 

Θα λέγατε ότι είσαστε αυστηρή;
Ναι, θα έλεγα ότι είμαι αυστηρή με τις κόρες μου, το ίδιο και ο σύζυγός μου, αν και οι δύο γιαγιάδες μάς τα χαλούν που τις κακομαθαίνουν.
Με τον Αντρέα, αν και διαφορετικοί χαρακτήρες,  είμαστε καλό team στην οργάνωση και τον προγραμματισμό της οικογένειας. Παρά και τους δικούς του απαιτητικούς ρυθμούς προσαρμόζεται στο δύσκολο μου πρόγραμμα, ώστε να λειτουργούμε. Αναλαμβάνουμε και οι δύο διάφορες ευθύνες για το σπίτι, ο καθένας στον τομέα του. Το πρόγραμμα των κοριτσιών το αναλαμβάνω εγώ.  Όταν αρρωστούν, βέβαια, είμαστε και οι δύο από πάνω τους.

 

Τα κορίτσια έχουν τις δικές τους ευθύνες στο σπίτι; 
Τα κορίτσια ξέρουν ότι και οι δύο γονείς εργάζονται κι έτσι συμμετέχουν και αναλαμβάνουν διάφορες πρωτοβουλίες για να βοηθήσουν στο σπίτι, όπως για παράδειγμα να περιποιούνται τα δύο σκυλάκια μας, τα οποία υπεραγαπούν και θεωρούν μέρος της οικογένειας μας. Φέραμε στο σπίτι τα σκυλάκια για να ξεπεράσουν κάποιες φοβίες που είχαν όταν ήταν μικρές και χαίρομαι που βλέπω ότι σήμερα έμαθαν να αγαπούν τα ζώα και να μην τα φοβούνται.

 

Πώς αντιμετωπίζουν οι κόρες σας το γεγονός ότι η μαμά τους δουλεύει τόσο πολύ;
Έχουν το πρόγραμμά τους. Σχολείο, διάβασμα, χορό, πιάνο και άλλα. Γενικά προσπαθώ να έχουν διάφορες δημιουργικές δραστηριότητες για ξεκούραση αλλά και καλλιέργεια.  Επιβλέπω το διάβασμά τους όταν πάω σπίτι.  Προσπαθούμε κάθε μέρα στο δείπνο και οι τέσσερις να μιλούμε για τη μέρα μας, ανταλλάσουμε απόψεις και προβληματισμούς. Όταν τα παιδιά πάνε για ύπνο, λέμε με τον Αντρέα τα δικά μας, βλέπουμε τηλεόραση και χαλαρώνουμε.

 

Τι περιλαμβάνει, σε συντομία, μια τυπική σας μέρα;
Μια τυπική μου μέρα αρχίζει στις 6, για να προλάβω να ετοιμαστώ και να πάρω τα παιδιά στο σχολείο. Στη συνέχεια τουλάχιστον ένα οκτάωρο στο γραφείο και εάν δεν έχω άλλες υποχρεώσεις που σχετίζονται με τη δουλειά μου το απόγευμα, αναλαμβάνω τις ευθύνες μιας κλασικής μαμάς. Δηλαδή, να σιγουρευτώ ότι οι κόρες μου έχουν διαβάσει τα μαθήματά τους και να περάσω χρόνο μαζί τους και με τον σύζυγό μου. Θεωρώ ότι η βοήθεια και η κατανόηση που λαμβάνω από τους γονείς μου, τους γονείς του συζύγου αλλά και τον ίδιο τον σύζυγό μου, είναι πραγματικά ανεκτίμητη.
Παρά το πιεστικό πρόγραμμα που έχω τις πλείστες μέρες προσπαθώ να πηγαίνω δύο φορές τη βδομάδα στο γυμναστήριο και να κάνω τζόκινγκ τις Κυριακές, κάτι που με ευχαριστεί και με χαλαρώνει.  
Πώς περνάτε τα Σαββατοκύριακα, τι προσπαθείτε να χωρέσετε σ’ αυτά που δεν το χωρά η βδομάδα για τους εαυτούς σας και τα παιδιά σας;
Τα σαββατοκύριακα πάμε εκδρομές στην Κύπρο στο βουνό ή στη θάλασσα με φίλους. Κάνουμε συζητήσεις για θέματα που προβληματίζουν τα παιδιά, ειδικά τη μεγάλη που μπαίνει στη εφηβεία.  Προσπαθώ να είμαι στο πνεύμα της σημερινής εποχής και μαζί να βρίσκουμε μοντέρνες λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Νομίζω ότι το σημαντικό με τα παιδιά είναι να τους τονίζεις συνεχώς τι να προσέχουν και ποιες αρχές να ακολουθούν, ώστε όταν έρθει η στιγμή να αποφασίσουν για κάτι, να τις θυμηθούν και να δράσουν ανάλογα. 

 5 πρόσθετα tips                    
-    Η Δήμητρα Καλογήρου, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, κατέχει πτυχίο οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων, μεταπτυχιακό στα οικονομικά δημόσιας πολιτικής και στα χρηματοοικονομικά από το Ηνωμένο Βασίλειο.
-    Είναι παντρεμένη με τον επιχειρηματία, Αντρέα Αντωνιάδη, ο οποίος το τελευταίο διάστημα επικεντρώνει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στον τομέα του ιατρικού τουρισμού.
-    Όταν ήταν μικρή, λόγω των ασχολιών του πατέρα της στο εξωτερικό, είχε την ευκαιρία να κάνει ταξίδια σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία της χάρισαν πολύτιμες εμπειρίες.
                     
-    Μαθήτρια, ακόμα, ήθελε να γίνει fashion designer, γιατί ανέκαθεν λάτρευε τη μόδα.
-    Ακολούθησε οικονομικά μετά από προτροπή του πατέρα της, αλλά και δική της προτίμηση για τον τομέα.

Οι 10 «παραδοχές» 
-    Δεν μαγειρεύω συνήθως, όμως έχω τα σπεσιαλιτέ μου, όπως, μακαρόνια με κιμά από φαγητά και μπανόφι με καραμέλα και σοκολάτα από γλυκά.
-    Σ’ ένα σπα θα ήθελα να περάσω μια ξεχωριστή μέρα, να χαλαρώσω και να απολαύσω μασάζ, τζακούζι και περιποιήσεις.  
-    Τα γλυκά είναι η αδυναμία μου και κυρίως οι σοκολάτες γάλακτος. Μπορεί να οδηγώ και να σταματήσω για να αγοράσω σοκολατάκια. Πάντα φροντίζω να φέρνω από το εξωτερικό και τελικά τα τρώω μόνη μου.  
-    Τον καφέ τον λατρεύω. Έχω τρείς μηχανές καφέ στο σπίτι. Αγαπημένος μου είναι ο δυνατός καλός γαλλικός και το καπουτσίνο. 
-    Σε μια καφετερία στο κέντρο του Παρισιού, απ’ εκείνες τις μικρές και χαριτωμένες, με ζεστό καπουτσίνο, παρέα με το laptop μου, θα ήθελα να βρισκόμουν αυτή τη στιγμή.
-     Το Παρίσι είναι ο αγαπημένος μου εκτός Κύπρου προορισμός, όπου κάθε δυο μήνες πηγαίνω για τη σύσκεψη της ευρωπαϊκής εποπτικής αρχής των κεφαλαιαγορών (ESMA). 
-    Το Λονδίνο είναι το δεύτερο μου σπίτι, αφού εκεί και στο Λέστερ πέρασα τέλεια φοιτητικά χρόνια. 
-    Τα ψώνια είναι η αχίλλειος πτέρνα μου.
-    Smart casual είναι το αγαπημένο μου στιλ ντυσίματος.
-    Διαβάζω περισσότερο ό,τι σχετίζεται με τη δουλειά μου παρά λογοτεχνικά ή άλλα βιβλία, αλλά ένα που ξεχώρισα είναι το «The Secret» της Rhonda Byrne.

Η Λεώνη και η Μαλβίνα
Η Λεώνη, στα 13 της χρόνια, έχει ξεχωρίσει από τις δασκάλες της στο χιπ χοπ, όπου και συμμετέχει σε ειδικό γκρουπ, με στόχο να καλλιεργήσει περαιτέρω αυτό της το ταλέντο. Αγαπά, επίσης, τη ζωγραφική και από μαθήματα προτιμά αυτά της θεωρητικής κατεύθυνσης, αλλά και το design technology, το οποίο θεωρεί εξαιρετικά δημιουργικό. Ίσως ακολουθήσει αρχιτεκτονική, λέει, παλαιότερα σκεφτόταν και την οδοντιατρική, θα προετοιμαστεί, πάντως, με τα IELTS για να έχει διάφορες επιλογές.
Η Μαλβίνα, παρόλο που είναι μόλις 11, μιλά για μελλοντικές σπουδές λογιστικής, αλλά θα της άρεσε να ασχοληθεί και με τον κλάδο του αθλητισμού, αφού αγαπά ιδιαίτερα τη γυμναστική. Η ζωγραφική είναι, επίσης, στα ενδιαφέροντά της, αλλά κυρίως το πιάνο, στο οποίο αφιερώνει αρκετό από τον χρόνο της.
Και οι δυο έχουν τους στόχους τους, πράγμα που κληρονόμησαν αλλά και διδάσκονται από τους γονείς τους, οι οποίοι προτρέπουν, δίνουν τις ευκαιρίες και τις απαραίτητες κατευθύνσεις, αλλά δηλώνουν έτοιμοι να αφήσουν τις επιλογές στα ίδια τα κορίτσια.
Για τη μαμά ειδικά λένε πως κάποτε γίνεται ιδιαίτερα «μουρμούρα», όταν επαναλαμβάνει «διαβάστε, φτάνει το διάλειμμα, έχετε ώρα να βγείτε και να παίξετε μετά».
Κριτική, πάντως, ακούει και η μαμά από τις κόρες, όταν συχνά τη βλέπουν στις ειδήσεις, μια δεν τους αρέσει το μακιγιάζ, μια τα ρούχα, γενικά κάτι βρίσκουν να πουν, η νεολαία έχει πάντοτε άποψη και είναι και ισχυρή. 
Όλες μαζί πάνε βόλτες, όταν έχουν καιρό τα απογεύματα, με ιδιαίτερη προτίμηση τα μαγαζιά στο mall ή αλλού για ψώνια.