Ο Χάρης και οι γυναίκες της ζωής του
08:56 - 23 Νοεμβρίου 2015
Ήταν πέρυσι, τέτοιο καιρό, όταν βρεθήκαμε ξανά με τον Υπουργό Οικονομικών για μια συνέντευξη, εκτός των συνηθισμένων πλαισίων, για το περιοδικό IN Business, έχοντας ως θέμα την καθημερινή ατζέντα του. Αυτό τον Νοέμβριο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα να δούμε πέρα από την πολιτική, τις συναντήσεις και το βαρυφορτωμένο 12ωρο του Χάρη Γεωργιάδη. Για ακόμα μια φορά μας εμπιστεύτηκε, ώστε να μας ανοίξει το σπίτι του και να μας γνωρίσει την οικογένειά του.
Της Μαρίας Πηλείδου
Φωτογράφος: Jo Michaelides / Μακιγιάζ: ……… / Styling: Σοφία Χαραλάμπους
Της Μαρίας Πηλείδου
Φωτογράφος: Jo Michaelides / Μακιγιάζ: ……… / Styling: Σοφία Χαραλάμπους
Ο Υπουργός Οικονομικών μας άνοιξε το σπίτι του με ένα διάπλατο χαμόγελο. Αυτή τη φορά δεν τον ακολουθήσαμε στο πρόγραμμά του. Ήταν Σάββατο και το πλάνο, συνήθως, περιλαμβάνει οικογενειακές συνευρέσεις με μπόλικο φαγητό και αρκετή κουβέντα, κατά προτίμηση όχι περί πολιτικής. Προτού, λοιπόν, ξεκινήσουν οικογενειακώς για την επίσκεψη που είχαν, μας αφιέρωσαν το πρωινό τους και στο σπίτι εισέβαλε το… πλήρωμα του Celebrity. Δημοσιογράφος, φωτογράφος κάμεραμαν, μακιγιέρ και στυλίστρια κατέλαβαν το σαλόνι.
Ως κλασική οικοδέσποινα, η Εύα Γιάγκου - Γεωργιάδη έτρεξε να φέρει τα αλμυρά, με το άγχος «να τσιμπήσουμε κάτι», ενώ στυλίστρια και φωτογράφος τις παρέθεταν τη μια μετά την άλλη τις επιλογές φορεμάτων. Τον καφέ, από την άλλη, τον ετοίμασε ο κ. Γεωργιάδης, όπως κάνει κάθε πρωί.
Η συζήτησή μας ξεκίνησε σε μια γωνιά του σαλονιού χωρίς καν να το καταλάβω, με την επτάχρονη Λήδα να μας περιτριγυρίζει, ως άλλη πεταλουδίτσα, προσπαθώντας να ξεκλέψει μία του αγκαλιά. «Έχει τη δική της προσωπικότητα. Δεν μπορώ να πω ότι μοιάζει στον έναν ή στον άλλο. Είναι πολύ δυναμική, ενώ κάποιες φορές αναρωτιόμαστε με την Εύα από πού έχει πάρει κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της. Πάντως είναι αρκετά φρόνιμη, ευτυχώς, γιατί κι εγώ δεν μπορώ να είμαι αυστηρός μαζί της. Σε αυτή την ηλικία είναι ‘το κοριτσάκι του μπαμπά’», ομολόγησε, απολαμβάνοντας τις αγκαλιές και τα πεταχτά φιλιά της.
Ο ίδιος μεγάλωσε με τη μικρότερη αδερφή του στην Παλλουριώτισσα σε μια μέση οικογένεια, με πατέρα καθηγητή βιολογίας και μητέρα στα γραφεία του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού. Μια οικογενειακή ρίζα, που έφτανε στην Πόλη Χρυσοχούς, απετέλεσε την αφορμή για τα ατέλειωτα ξέγνοιαστα καλοκαιριά στην περιοχή. Εκεί ακολούθως στήθηκε και μια οικογενειακή ξενοδοχειακή μονάδα. «Θυμάμαι με νοσταλγία τα καλοκαίρια στην Πόλη Χρυσοχούς, όπου πλέον έχουμε μια δεύτερη οικογενειακή βάση και βρισκόμαστε συχνά - πυκνά, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού».
Βλέποντας τη Λήδα να φυλλομετρά αμέριμνη ένα άλμπουμ με παιδικές φωτογραφίες του πατέρα της, τον ρώτησα τι συμβουλή θα της έδινε. «Να μάθει να σκέφτεται. Αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Να έχει τη δική της κρίση. Να δουλεύει το μυαλό της σε ό,τι κάνει και να μην παρασέρνεται από το ρεύμα ή από το συναίσθημα».
Λένε πως το μεγαλύτερο λάθος είναι να συμβουλεύεις κάτι το παιδί σου και εσύ να μην το εφαρμόζεις. Εκείνος, φανατικός οπαδός του ρεαλισμού και του πραγματισμού, φαντάζει ως το καλύτερο παράδειγμα για τη μικρή Λήδα.
Η οικογένεια του κ. Γεωργιάδη δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την πολιτική. Εντούτοις, ο ίδιος διαισθάνθηκε από πολύ νωρίς πού ήταν η κλίση του. Οι γονείς του φρόντισαν να του δώσουν ένα περιβάλλον ασφάλειας και σταθερότητας, αλλά και γερές ακαδημαϊκές βάσεις. «Κανείς, όμως, δεν με πήρε από το χέρι για να με βάλει στην πολιτική», ξεκαθάρισε. Μετά το Β΄ Δημοτικό Παλλουριώτισσας μπήκε στην Αγγλική Σχολή και ακολούθως, το 1992, έφυγε για σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Reading στη Βρετανία. Στα φοιτητικά του χρόνια ξεκίνησαν όλα. Εκεί πρωτογνώρισε την Εύα και ερωτεύτηκε τα καταγάλανα μάτια της, όμως εκεί απέκτησε και τη μόνιμη ερωμένη του, την πολιτική.
Τα βιβλία και οι πολιτικές αντιλήψεις του Γλαύκου Κληρίδη αποτελούσαν σειρήνες και φάρο μαζί, καθοδηγώντας τον στα πρώτα του βήματα. «Μπήκα στην πολιτική στα 20 μου χρόνια, ως πρωτοετής φοιτητής, περνώντας έκτοτε από όλες τις βαθμίδες». Πράγματι, από γενικός γραμματέας της ΝΕΔΗΣΥ ανέλαβε πρόεδρος της Οργάνωσης Νέων Επιστημόνων, ακολούθως διετέλεσε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Νίκου Αναστασιάδη, διαδεχόμενος τον αείμνηστο Τάσο Μητσόπουλο και στη συνέχεια εκπρόσωπος τύπου του ΔΗΣΥ και βουλευτής. «Ήταν μια καθαρά προσωπική επιλογή. Στην πολιτική με έφερε το ενδιαφέρον μου για τα κοινά, αλλά και όλα όσα εξέφραζε ο ΔΗΣΥ επί Γλαύκου Κληρίδη. Από την αρχή ήταν πολύ έντονη η ταύτισή μου με τον ρεαλισμό, τον πραγματισμό και τον πολιτικό προσανατολισμό του Κληρίδη».
Η Έυα, ως σύμβουλος επαγγελματικής αγωγής σε δημόσιο Λύκειο, θα τον χαρακτήριζε ως το καλύτερο παράδειγμα ορθής επιλογής σπουδών, καθώς ακολούθησε διεθνείς σχέσεις και οικονομικά με μεταπτυχιακό στις ευρωπαϊκές σπουδές, διαγράφοντας από την αρχή την αναπόφευκτη εξέλιξή του στην πολιτική σκηνή. «Αν κράτησα ένα από τα όσα μου έμαθαν οι γονείς μου είναι ότι πρέπει να εργαστείς σκληρά για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Τίποτα δεν έρχεται χωρίς κόπο», ξεκαθάρισε.
Η ψύχραιμη και πραγματιστική μορφή του Γλαύκου Κληρίδη ήταν αυτή που τον ενέπνευσε για την ένταξή του στην πολιτική και στον ΔΗΣΥ ειδικότερα. Παρόλα αυτά, ανήκοντας σε μια νεότερη γενιά, δεν συνεργάστηκε ποτέ με το ίνδαλμά του. Αυτός ο οποίος του έδωσε τις καθοριστικές ευκαιρίες αλλά και τις μεγάλες ευθύνες στην πολιτική ήταν ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης. «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητά συνεργάτες τους οποίους να μπορεί να εμπιστευτεί, ασχέτως αν προέρχονται από το στενό του περιβάλλον ή όχι».
Ο κ. Γεωργιάδης δεν ήταν στον στενό κύκλο του Προέδρου μέχρι τη στιγμή που ανέλαβε τη διεύθυνση του πολιτικού του γραφείου, σε μια δύσκολη περίοδο για την παράταξή του. «Από μικρός με ενθουσίαζε ο δυναμισμός του νεότερου τότε Αναστασιάδη. Όμως τότε, το 2006, μου έδειξε για πρώτη φορά εμπιστοσύνη και αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί. Από τότε η εξέλιξη της πολιτικής μου διαδρομής σχετίζεται άμεσα με τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Τι ζητά, όμως, ο κ. Αναστασιάδης για να εμπιστευτεί έναν συνεργάτη του;», τον ρώτησα. «Να έχει τη διάθεση και την ικανότητα να αναλάβει ευθύνες και να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις. Αποφάσεις που δεν είναι πάντα δημοφιλείς, αλλά πρέπει να ληφθούν. Να μπορεί να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Αυτή την καθοδήγηση πήρα από τον ίδιο όταν ανέλαβα το Υπουργείο Οικονομικών το 2013. Υπηρετώ, εκφράζω και προωθώ μια πολιτική που δεν θα χαρακτήριζα εύκολη, αλλά είναι σίγουρα αναγκαία», τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι αυτό ήταν και ένα βασικό χαρακτηριστικό του Γλαύκου Κληρίδη, η υπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος με ρεαλισμό και με σύνεση, πηγαίνοντας κόντρα στο λαϊκό ρεύμα, αν χρειαστεί.
Ο θατσερικός τρόπος σκέψης είναι έκδηλος και ο ίδιος παραδέχεται τον θαυμασμό του για τη Σιδηρά Κυρία της Βρετανίας, που έβαλε τη σφραγίδα της στη σύγχρονη πολιτική. «Στο πλαίσιο ενός γενικότερου πολιτικού προσανατολισμού, η επιλογή υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, που περιορίζει τα βαρίδια του κρατισμού, με βρίσκει σύμφωνο. Η Θάτσερ εργάστηκε για την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας και συγκρούστηκε με κατεστημένα που παρεμπόδιζαν την οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη, επιφέροντας οφέλη που κρατάνε μέχρι σήμερα», εξήγησε.
Ταυτόχρονα, όμως, ο κ. Γεωργιάδης, αν είναι απόλυτος σε κάτι, είναι η αποστροφή του για τον δογματισμό και τις απόλυτες ιδεολογικές προσεγγίσεις. «Θα ήταν λάθος κάποιος να έμενε προσκολλημένος σε μια οποιαδήποτε πολιτική σκέψη. Έχω τον πολιτικό μου προσανατολισμό, όμως το σημαντικότερο στην πολιτική είναι η ικανότητα να λαμβάνεις αποφάσεις στη βάση της λογικής των ειδικών αναγκών και των δεδομένων που επικρατούν τη συγκεκριμένη στιγμή. Δεν υπάρχουν μονοκόμματες λύσεις και θεωρώ πως η πολιτική της Κυβέρνησης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδεολογική, αλλά ως πραγματιστική, επιχειρώντας τη διόρθωση, την εξυγίανση και την ανάπτυξη», υπογράμμισε.
Όπως συνηθίζει, σε όλη τη συζήτηση που είχαμε ήταν ετοιμόλογος, ψύχραιμος και με μπόλικες δόσεις χιούμορ, ενώ όταν ρωτήθηκε τι παίρνει ο ίδιος από την πολιτική, με πολλή ειλικρίνεια είπε πως η σωστή απάντηση ενός πολιτικού θα ήταν πως από την πολιτική δεν παίρνεις αλλά δίνεις. Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι κουβαλάει το σαράκι της πολιτικής και παρά τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις έχει το ισχυρό κίνητρο να παλέψει για όσα θεωρεί αναγκαία και ορθά.
Έλα, όμως, που στην πολιτική δεν είναι όλα τόσο απλά: «Έχουμε κάποτε την ψευδαίσθηση ότι κάποιος μπορεί από μόνος του να φέρει τεράστιες αλλαγές. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι απαιτείται συλλογική προσπάθεια και είναι πολλοί αυτοί που φέρουν την ευθύνη των αποφάσεων. Η Κυβέρνηση στην Κύπρο, λόγω του πολιτειακού μας συστήματος, πρέπει και οφείλει να έχει την πρωτοβουλία, όμως συνήθως δεν έχει τον τελικό λόγο στις αποφάσεις. Δεν μεταθέτω την ευθύνη, όμως εκτός από την εκτελεστική εξουσία καθοριστικό ρόλο έχει και η Βουλή, τα ΜΜΕ, αλλά και τα οργανωμένα σύνολα που μπορούν είτε να διευκολύνουν είτε να παρεμποδίσουν αλλαγές που κατά την άποψή μου πρέπει να γίνουν», επεσήμανε.
Με όλο αυτό το πάθος για την πολιτική και τις αλλαγές που θέλει να προωθήσει, αναρωτήθηκα μέχρι πού θα ήθελε να φτάσει. Ο ίδιος, όμως, δεν φάνηκε να έχει προκαθορίσει τα επόμενα βήματα. «Εύκολα θα άφηνα την πολιτική», είπε, προσθέτοντας ότι ήδη σε σχετικά νεαρή ηλικία διένυσε μια γεμάτη διαδρομή, ξεπερνώντας στόχους και φιλοδοξίες. «Δεν λειτουργώ, πλέον, στη βάση κάποιου πολιτικού προγραμματισμού. Είχα σημαντικές ευκαιρίες, ανέλαβα μεγάλες ευθύνες, είμαι έτοιμος να συνεχίσω, αλλά ταυτόχρονα είμαι και πανέτοιμος να αποχωρήσω από την πολιτική», τόνισε, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Παραδέχθηκε, εξάλλου, ότι με τη λήξη της θητείας του στο υπουργείο θα μπορούσε να κάνει πολλά τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Στη μετά υπουργείου εποχή ευελπιστεί ότι θα βρει χρόνο να αρχίσει και πάλι το διάβασμα, που τόσο αγαπά κι έχει παραμελήσει, αλλά και το γράψιμο. Πάντως, ένα βιβλίο του για την εξέλιξη της οικονομίας το 2013 σίγουρα θα γινόταν ανάρπαστο!
«Δεν θα πήγαινα πίσω σε ό,τι έκανα πριν, αλλά σε νέα πράγματα και προκλήσεις. Παρόλα αυτά δεν είχα και δεν έχω χρόνο, προς το παρόν, να σκεφτώ τι θα κάνω. Όταν έρθει η ώρα θα με απασχολήσει κι αυτό. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι θα έχω ευκαιρίες και στον ιδιωτικό τομέα», είπε χαμογελώντας.
Ο κ. Γεωργιάδης φημίζεται για την ψυχραιμία του αλλά και για το πόσο ετοιμόλογος είναι, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι η λέξη «αμηχανία» δεν τον χαρακτηρίζει. Στα έδρανα της Βουλής, στις κάμερες και γενικότερα στις δημόσιες ομιλίες φαίνεται του λόγου το αληθές, όμως στην προσωπική του ζωή το βλέμμα του στράφηκε με αμηχανία προς τη σύζυγο του Εύα, όταν τον ρωτήσαμε αν είναι ρομαντικός. Η ίδια είπε πως κάποτε είναι, ο ίδιος, ωστόσο, παραδέχτηκε πως… δεν κατέχει το άθλημα και ως αθεράπευτος πραγματιστής κατάφερε να βρει μια φόρμουλα που βρίσκει σύμφωνη και την ίδια.
Με τη σύζυγό του γνωρίστηκαν στις σπουδές, όταν εκείνη βρέθηκε στο ίδιο πανεπιστήμιο για το μεταπτυχιακό της. Για εκείνον το ενδιαφέρον ήταν έντονο από την αρχή, όμως δεν έκανε την καθοριστική κίνηση. Η σχέση τους ξεκίνησε κάποια χρόνια αργότερα, όταν επανασυνδέθηκαν στην Κύπρο, κι ένιωσε πως δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσει να του ξαναφύγει. Κινήθηκε ταχύτατα και στον δεύτερο μήνα της σχέσης τους της έκανε πρόταση γάμου. Όπως μας αποκάλυψε, μάλιστα, το δαχτυλίδι το είχε από μέρες και απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή. «Αυτή ήταν μια πολύ ρομαντική και συνάμα αποφασιστική κίνηση», επεσήμανε η Εύα, προσθέτοντας πως ένα χρόνο μετά το πρώτο ραντεβού βρέθηκαν στα σκαλιά της εκκλησίας.
Σήμερα, 11 χρόνια μετά, είναι ξεκάθαρος όταν λέει πως το πολυτιμότερο από όσα ζει είναι οι στιγμές εκείνες που γυρίζει στο σπίτι, στις γυναίκες της ζωής του, την Εύα και τη Λήδα του.
Η οικογένεια έχει προσαρμοστεί στις υπερβολικές απαιτήσεις και το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα, που περιλαμβάνει η απαιτητική θέση του Υπουργού Οικονομικών. «Έχουμε κάνει τις ρυθμίσεις μας τόσο στο επίπεδο της καθημερινότητας όσο και στον γενικότερο οικογενειακό μας προγραμματισμό, ώστε να έχουμε τον χρόνο μας με την Εύα και κυρίως με την κόρη μας».
Όπως τόνισε ο υπουργός, αυτό που του λείπει είναι τα μικρά και τα καθημερινά, γι’ αυτό και όταν τον ρωτήσαμε τι θα έκανε αν ως δια μαγείας του περίσσευε χρόνος, απάντησε ότι θα έμενε σπίτι του! «Μου λείπουν οι μικρές χαρές της καθημερινότητας. Απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο τη στιγμή που θα βάλω για ύπνο την κόρη μου και θα καθίσουμε με την Εύα στον καναπέ για να δούμε το επόμενο επεισόδιο της σειρά μας με ένα ουίσκι και τη ζεστασιά του τζακιού τον χειμώνα. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για μένα από αυτές τις λίγες ώρες ηρεμίας και χαλάρωσης».
Είχαμε ενημερώσει ότι η παρουσία της ομάδας μας στο σπίτι εκείνο το πρωινό θα κρατούσε το πολύ δύο ώρες. Λίγο η άνετη κουβέντα, λίγο η ευχάριστη ατμόσφαιρα, λίγο ότι ήταν Σάββατο και ήμασταν όλοι πιο χαλαροί, τελικά πέρασαν οι τρεις ώρες και ήταν ήδη μια μετά το μεσημέρι. Η μικρή Λήδα, όσο κι αν προσαρμόστηκε στην παρουσία μας, περιτριγύριζε διαρκώς τον πατέρα της σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας. Ήταν φανερό ότι τα Σάββατα της ανήκαν και ήταν ώρα να φεύγουμε. Η οικογενειακή υποχρέωση τους περίμενε εδώ και ώρα.
