NULL

Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι κάθε μέρα της εβδομάδας έχει το δικό της χρώμα στο μυαλό μου. Τώρα με το φθινόπωρο, με την καθημερινή δουλειά, τα διαλείμματα του Σαββατοκύριακου και με όλα τα άλλα που συμβαίνουν, είπα αντί για πρόγραμμα, να βάλω ένα χρώμα στην κάθε μου μέρα. Το χρώμα αυτό που αντιπροσωπεύει τα αισθήματα και τη διάθεσή μου κάθε φορά. Είναι, ανακάλυψα, μία ψυχολογική μέθοδος για να περιγράφω όλη την βδομάδα και να της δίνω έτσι μία πιο πνευματική υπόσταση. Και ιδού τα δικά μου χρώματα.

Οι Κυριακές μου (όπως και οι αργίες) έχουν χρώμα άσπρο. Ο λόγος απλός. Τις έχω συνδυάσει με μία άσπρη κόλλα ή το άσπρο της Microsoft Word μόλις την ανοίξω για να ξεκινήσω να γράφω. Τα Κυριακάτικα απογεύματα, με ξεκούραστο μυαλό γράφω τα πλείστα άρθρα μου, προγραμματίζομαι για την εβδομάδα που θα ακολουθήσει και το βράδυ αδειάζω πάλι το μυαλό μου για να το γεμίσω ξανά την επόμενη μέρα. Ταινία, σινεμά, βόλτες στη θάλασσα ή στο βουνό, μαγείρεμα και γενικά πράγματα που χαλαρώνουν το μυαλό και το βάζουν σε pause από όλα τα τρελά που συμβαίνουν τις υπόλοιπες μέρες.

Τη Δευτέρα τη βάφτισα γκρι. Από το άσπρο της Κυριακής που είναι η πρώτη μέρα της εβδομάδας, πάμε στο γκρι. Γιατί είναι η μέρα που αρχίζουμε και πάλι να σταρτάρουμε το μυαλό και το σώμα μας. Βγαίνουμε από το άσπρο και το αναμιγνύουμε με λίγο μελαγχολικό μαύρο, μιας και επιστρέφουμε στη δουλειά. Κατάμαυρη δεν θα την έλεγα! Πολλοί τη Δευτέρα μίσησαν, κάποτε κι εγώ, όμως πλέον την έχω αποδεχτεί. Δεν θα την έλεγα κόκκινη, ούτε πορτοκαλί, που είναι δύο χαρούμενα χρώματα αλλά ούτε και μαύρη. Γι’ αυτό την λέω γκρι.

Την Τρίτη την φαντάζομαι με χρώμα μπλε.To μπλε είναι ένα θλιμμένο, βαρύ χρώμα και η Τρίτη είναι μία ουδέτερη σχετικά μέρα. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν συμβαίνει συνήθως τις Τρίτες. Μία κούραση και μία βαρεμάρα νιώθω προσωπικά γιατί σκέφτομαι ότι ακόμη η βδομάδα είναι μεγάλη. Και κάποιες βδομάδες νιώθεις ότι δεν θα τις βγάλεις ζωντανή. Τέτοια μέρα είναι η Τρίτη, πιο βαριά και από τη Δευτέρα...

Την Τετάρτη, μπαίνουμε ήδη στη ρουτίνα, τη συνηθίζουμε και συμφιλιωνόμαστε με το γεγονός ότι το Σαββατοκύριακο της ξεκούρασης είναι ακόμη λίγο μακριά. Είναι όμως και η κατάλληλη μέρα να σπάσουμε τη βδομάδα με μία χαλαρή έξοδο για καφέ. Γι’ αυτό το λόγο της δίνω το χρώμα καφέ. Γιατί μου θυμίζει τον απογευματινό καφέ με καλή παρέα. Είναι εξάλλου ένα ζεστό, φθινοπωρινό χρώμα που συμβολίζει τη σταθερότητα.

Κίτρινες είναι οι Πέμπτες μου. Κίτρινες, γιατί το κίτρινο είναι για μένα το χρώμα του φωτός και της σοφίας. Και από την Κυριακή μέχρι την Πέμπτη γινόμαστε λιγουλάκι πιο σοφοί. Μάθαμε και βιώσαμε νέα πράγματα και συναισθήματα. Είναι η μέρα που προσωπικά περνάω την περισσότερη ώρα στο μπάνιο, ακούγοντας μουσική και σκεπτόμενη όλα όσα με απασχολούν. Παίρνω αποφάσεις. Και το κίτρινο είναι χρώμα αποφασιστικό. Και είναι ένα πιο χαρούμενο χρώμα, είναι αυτό που από το καφέ μας παίρνει στο κόκκινο, δηλαδή την Παρασκευή. 

Η Παρασκευή μου, λοιπόν, φοράει κόκκινο χρώμα. Το χρώμα του ενθουσιασμού, του πάθους, της διασκέδασης. Η Παρασκευή είναι συνήθως η μέρα για έξοδο. Και την προτιμώ για να αποφύγω τον πανικό του Σαββάτου. Είναι μέρα που θα φορέσω την σέξι, κόκκινη γόβα μου, το κοκκινάδι μου και θα φορέσω τα καλά μου ρούχα. Αν δεν βγω για ν’ ακούσω μουσική ή να χορέψω, θα πάω για φαγητό και θα φάω μέχρι σκασμού. Πάντως ό,τι κι αν είναι η αδρεναλίνη και η χαρά πιάνουν κόκκινο!

Τα Σάββατά μου έχουν το χρώμα που με ηρεμεί περισσότερο από όλα. Το λαχανί. Γενικά, το λαχανί σε συνδυασμό με το πορτοκαλί είναι αυτά που επέλεξα για τη διακόσμηση του σπιτιού μου. Και ομολογώ ότι δεν τα βαριέμαι ποτέ. Τα Σάββατα συνήθως τα περνάω στο χωριό, στη φύση με τα σκυλιά και την οικογένειά μου. Γι’ αυτό δεν μπορώ να τα φανταστώ να έχουν άλλο χρώμα, εκτός του πρασίνου, το χρώμα της φύσης, της θαλπωρής και της ηρεμίας. Έχει μία θεραπευτική  - στην ψυχή - ιδιότητα το πράσινο και ταιριάζει απόλυτα στο Σάββατο, την πιο όμορφη μέρα της εβδομάδας.

Αυτά είναι τα δικά μου χρώματα… Εσείς τι χρώμα θα δίνατε στην κάθε σας μέρα;