«Aυτή η απώλεια με έχει στοιχειώσει. Θα γύριζα εκεί, θα ήθελα να την ξαναδώ, να την αγκαλιάσω και να ζήσω δύο ώρες μαζί της»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Η Ιωάννα Πηλιχού βρέθηκε καλεσμένη στο #Action24 και στην Αθηναΐς Νέγκα.
Έκανε το ντεμπούτο της ως επαγγελματίας ηθοποιός το 2002 στο θέατρο. Στην τηλεόραση, έγινε ευρύτερα γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά #ΕυτυχισμένοιΜαζί.
Έχει επίσης συμμετάσχει σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες και έχει δανείσει τη φωνή της σε μεταγλωττίσεις. Η Ιωάννα Πηλιχού συμμετέχει στην ταινία #MomentoMori και #ΤοΜυστικόΤουΔάσους.
Από το 2014 διατηρεί σχέση με τον οπερατέρ Μάκη Τσούφη.
Η ηθοποιός μίλησε για την πορεία της, τους φόβους της αλλά και την απώλεια της γιαγιάς της η οποία «έφυγε» ανήμερα των γενεθλίων της.
Βλέπεις μια πολύ νεαρότερη εκδοχή του εαυτού σου, πολύ πιο άπειρη όσον αφορά το υποκριτικό κομμάτι. Μπορεί να δω πράγματα και να πω “πως το έχεις πει έτσι;”. Ακόμη, στην ηλικία που είσαι ψιλοσώζεται η απόκλιση εμφανισιακά. Κρίμα είναι να μην ξαναπαιχτεί ποτέ η επανάληψη. Είναι ωραίο που υπάρχει ακόμα.
Σε επόμενη ερώτηση που θα ήθελε να πάει αν είχε μία χρονομηχανή η Ιωάννα Πηλιχού είπε:
Θα γύριζα λίγο πριν κλείσω τα 6 μου χρόνια, για να συναντήσω ξανά τη γιαγιά μου. Την έχασα ανήμερα των γενεθλίων μου και θα ήθελα να ζήσω δύο ώρες μαζί της, γιατί ήταν ο πιο υπέροχος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.
Ήταν σαν άγγελος… και μου λείπει. Δεν ήθελα να γιορτάζω τα γενέθλιά μου, μου έλεγαν “χρόνια πολλά” και εκνευριζόμουν πάρα πολύ. Έφυγε λίγο πριν σβήσω το κεράκι και αυτή η απώλεια με έχει στοιχειώσει. Θα γύριζα εκεί, θα ήθελα να την ξαναδώ, να την αγκαλιάσω και να ζήσω δύο ώρες μαζί της
Μεταξύ άλλων η ηθοποιός μίλησε για τις κρίσεις άγχους που βιώνει, αλλά για το γεγονός ότι προτιμά τις πράξεις από τα λόγια.
Παθαίνω κρίσεις άγχους. Δεν ξέρω αν είναι κλειστοφοβία, δεν το έχω ψάξει, αλλά μπορεί να με πιάσει οπουδήποτε. Με έχει πιάσει σε ασανσέρ όταν ήμουν μόνη μου. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος κοντά μου, κάπως σταθμίζεται η κρίση, αλλά και πάλι είναι δύσκολο...
Ειλικρινά, υπήρχε μια καταπληκτική κοπέλα (σ.σ: στο μετρό). Εγώ κινούμουν συνεχώς, δεν στεκόμουν σε ένα σημείο. Έκλεινα τα αυτιά μου για να μην ακούω τον θόρυβο, γιατί ο θόρυβος με ενοχλεί πάρα πολύ. Και το ότι είσαι κάτω από τη γη… όλο αυτό δημιουργεί μια ταραχή. Μια κοπέλα με άγγιξε στον ώμο και με ρώτησε “Είστε καλά; Χρειάζεστε κάτι;”. Νομίζω πως με κατάλαβε από τις κινήσεις μου. Πηγαινοερχόμουν, έκλεινα τα αυτιά μου, τραβούσα το ζιβάγκο γιατί ένιωθα πως δεν έχω αέρα. Ήταν μια στιγμή ευαλωτότητας και η παρουσία της με βοήθησε πολύ. Υπάρχουν άνθρωποι τελικά.
Ξαναμπαίνω στο μετρό, αναγκαστικά πολλές φορές. Έχουμε φοβίες, αλλά καλό είναι να προσπαθούμε να τις αντιμετωπίζουμε. Έτσι το σκέφτομαι. Νομίζω είμαι υπερευαίσθητο άτομο. Με ενοχλούν οι θόρυβοι, τα δυνατά φώτα. Παλιά βούιζαν τα αυτιά μου, δεν άκουγα καλά τι μου λέει ο άλλος. Τώρα αρχίζω και τα ρυθμίζω μέσα μου λίγο καλύτερα, δεν ξέρω πώς έγινε.
Η ηθοποιός εξήγησε πως δεν είναι εύκολος άνθρωπος και προτιμά τα λόγια από τις πράξεις:
