«Αν έλεγα στους γονείς μου ότι θα πάω στο ωδείο, θα μου έλεγαν ότι αποκλείεται. Επειδή είχα έντονο σεβασμό για τους γονείς μου, δεν θα άφηνα τον θυμό μου να υπερισχύσει. Θα έκανα αυτό που θα μου έλεγαν εκείνοι»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Η Μελίνα Ασλανίδου με αφορμή την πρεμιέρα της στο #GreenPark μαζί με τον Γιώργο Παπαδόπουλο και τον Παναγιώτη Ραφαηλίδη μίλησε από καρδιάς για όλους και για όλα στην εκπομπή, #ΝωρίςΝωρίς και έκανε αποκαλύψεις.
Η Μελίνα Ασλανίδου βίωσε τη τραγική και ξαφνική απώλεια του αδερφού της, ένα γεγονός που τη συγκλόνισε βαθύτατα.
Ο αδερφός της Μελίνας Ασλανίδου, Ανέστης, πέθανε σε ηλικία 20 ετών.
Το τραγικό αυτό γεγονός αποτέλεσε καθοριστική στιγμή στη ζωή της, όπως έχει δηλώσει η ίδια, και ήταν η αφορμή να πάρει την απόφαση να αφήσει την επαρχία και να έρθει στην Αθήνα για να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι.
Σύμφωνα με δηλώσεις της, ο αδερφός της έφυγε από τη ζωή πολύ ξαφνικά. Χαρακτηριστικά έχει αναφέρει τον πόνο του να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου τη μια στιγμή και την επόμενη να μην υπάρχει πια.
Σε πολύ μικρή ηλικία έχασα νέα παιδιά. Δεν το “χωνεύεις” αυτό. Ένα παιδί 2 μέτρα που σφύζει από υγεία συνειδητοποιείς ότι ξαφνικά δεν θα ξανάρθει στο σπίτι. Περνάς από μεγάλη διαδικασία. Είναι ένα πολύ δυνατό μάθημα ότι η ζωή είναι όντως πολύ μικρή και μπορεί να συμβεί σε όλους μας.
Για την πορεία της στην μουσική είπε, μεταξύ άλλων:
Ήξερα από 4 χρονών ότι αγαπώ τη μουσική και το τραγούδι, τραγουδούσα τα “Τσίλικα” της Χαρούλας Αλεξίου. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να φύγω από το σπίτι, για να κυνηγήσω το όνειρό μου. Έτσι πέρασα βοηθός μικροβιολόγου. Αν έλεγα στους γονείς μου ότι θα πάω στο ωδείο, θα μου έλεγαν ότι αποκλείεται.
Επειδή είχα έντονο σεβασμό για τους γονείς μου, δεν θα άφηνα τον θυμό μου να υπερισχύσει. Θα έκανα αυτό που θα μου έλεγαν εκείνοι.
Τραγουδούσα συνέχεια στο καφέ που δούλευα ως σερβιτόρα και ένας φίλος μου πρότεινε να πάω να δουλέψω σε ένα ρεμπετάδικο της Θεσσαλονίκης, στο #ΑβγόΤουΚόκορα.
Είχαν έρθει να με ακούσουν ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Κότσιρας, η Τσαλιγοπούλου, η Αρβανιτάκη, η Καννά. Πήγαινε από στόμα σε στόμα.
Στην αρχή δεν καταλάβαινα πόσο ξεχωριστή είναι η χροιά της φωνής μου. Η Δήμητρα Γαλάνη μου το είχε τονίσει.
Η Μαρινέλλα μου έλεγε “μικρή, έχεις ωραία φωνή αλλά δεν θα κοιτάς τα πόδια σου όταν τραγουδάς”.
Η ουσία είναι να μην χάνεις την επαφή με τον εαυτό σου, αν και όποιος άνθρωπος εκτίθεται, “φεύγει” λίγο. Είναι κομμάτι αυτού του δρόμου, εκεί μαθαίνεις όμως τη γείωση.
