«Δεν πιστεύω καθόλου στο θεό, είμαι άθεος. Όταν πεθάνω, θέλω να αξιοποιήσει το σώμα μου ένα πανεπιστήμιο»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο #CelebrityNewsCyprus
Συνέντευξη στην εκπομπή #ΡαντεβούTοΣΚ και τη δημοσιογράφο, Ελένη Μουστάκη παραχώρησε ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
Έχει διαγράψει μια σημαντική πορεία στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο, ερμηνεύοντας τόσο δραματικούς όσο και κωμικούς ρόλους.
Είναι γνωστός για τη συμμετοχή του σε ταινίες όπως το #Ρεμπέτικο (1983), το #Revanche (1983), η #ΑκαδημίαΠλάτωνος (2009) και ο #ΆδικοςΚόσμος (2011).
Στην τηλεόραση, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ρόλους του ήταν ο #Ακάλυπτο», ο πρώτος του κωμικός ρόλος.
Απαντώντας στο γιατί απέχει τα τελευταία χρόνια από την τηλεόραση, σημείωσε:
Τους έχω αφήσει εγώ κι αν αφήσεις τη μία πλευρά, σ’ αφήνει κι εκείνη. Δεν υπάρχει κάτι σκοτεινό.
Όπως εξήγησε, η καθημερινή ρουτίνα των γυρισμάτων ποτέ δεν του ταίριαζε.
Δεν μου λείπει καθόλου η καθημερινή ρουτίνα να πηγαίνω στο γύρισμα. Αυτό το πράγμα πάντα με κουράζει. Είναι διαφορετικό όταν κάνεις μια ταινία κρατάει δυο μήνες και τελειώνει η ιστορία. Αλλά αυτό που είναι άγνωστο το τέλος, με τρομάζει.
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στη συμμετοχή του στη σειρά #Σέρρες, εξηγώντας πώς μια στιγμή αυτοπαρατήρησης τον οδήγησε να ζητήσει βοήθεια:
Με πιάνει περιέργεια και βλέπω τις #Σέρρες που συμμετείχα, γιατί τα έχω ξεχάσει και τι γινόταν. Ήταν ένας τρόμος να συνειδητοποιήσω ότι έχω κάποιο πρόβλημα. Συνειδητοποίησα ότι αυτός ο άνθρωπος που έπαιζε αυτόν τον ρόλο δεν υπάρχει πια. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος με προβλήματα και αμέσως βγήκα από το δωμάτιο και αναζήτησα να βρω έναν ψυχίατρο.
Μιλώντας πιο ανοιχτά για την ψυχική του υγεία, πρόσθεσε:
Έχουμε ένα ιστορικό κατάθλιψης στην οικογένεια που πιθανότατα, όπως λένε οι ειδικοί, έχει να κάνει με την κληρονομικότητα. Το παντρεύεσαι όμως. Αν έχεις κατάθλιψη, την έχεις σ’ όλη σου την ζωή. Είναι κάτι σαν τον διαβήτη, ας πούμε.
Ενώ στο τέλος κατέληξε:
Δεν πιστεύω στον Θεό, είμαι άθεος. Έχει έρθει η ώρα να φύγω από τη ζωή, κοντεύω τα 80. Είμαι σε μια κατάσταση που σκέφτομαι ότι το τέλος είναι πιο κοντά απ’ ό,τι ήταν η νεότητά μου. Θα ήθελα να πάρει το σώμα μου ένα πανεπιστήμιο και αν το αξιοποιήσει, είναι το πιο χρήσιμο που μπορεί να κάνει κανείς. Και φυσικά είμαι δωρητής οργάνων.
